Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-12-05 17:03

Re:

Geplaatst: 12-12-05 17:03

Dit topic heeft me overigens wel aan het denken gezet.

viewtopic.php?f=25&t=506525&hilit=

**Geplaatst**: 12-12-05 18:03

Re:

Geplaatst: 12-12-05 18:03

Zo iets heb ik ook mee gemaakt met nienie (draver) ze is helaas op 7 jarige leeftijd laten inslapen.

( paar andere van bokt kennen haar ook wel )
Ze was uitgeleden in de sneeuw. Ze hebben haar nog wel proberen te helpen maar dat kon niet meer ( ze had been gebroken

)
Toen hebben ze haar inlaten slapen.
Ik heb deze foto nog altijd in foto lijstje staan op me kamer.

Foto:

Afbeelding

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-12-05 10:58

Re:

Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-05 10:58

Het gaat alweer hoor, maar soms heb je echt van die dagen...
Ik ben benieuwd of er een speciaal forum komt voor mensen die hun paard (of ander huisdier) verloren zijn. Het lijkt mij een heel goed idee.
Tot die tijd kan een ieder wat mij betreft z'n ei kwijt in dit topic. Soms kan het zo helpen om het er even uit te gooien bij mensen die het gewoon begrijpen en je niet het gevoel hebt 'te zeuren'.
Bedankt voor alle lieve reacties mensen

En voor jullie geldt natuurlijk ook; heel veel sterkte.

*edit* typo's

Laatst bijgewerkt door Alet op 13-12-05 11:13, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 13-12-05 11:12

Re: Verdriet en het gemis van je overleden paard

Geplaatst: 13-12-05 11:12

Vorig jaar rond deze tijd is mijn bijrijdpaard overleden. Ik had hem zelf zadelmak gemaakt en het voelde echt als mijn ''eigen" paard. Ik kan er nog steeds wel eens verdrietig om worden, we waren altijd zo zuinig op hem en toch heeft hij maar 9 jaar mogen worden. Zo heel af en toe kan ik ook wel eens in janken uitbarsten, laatst vroeg iemand ineens of ik Vos erg miste en dan begin ik wel ja....
Er is heel snel een nieuw paard voor Vos in de plaats gekomen, ik ben mee geweest hem uitzoeken en we kwamen terug met een look-alike. Heel leuk beest, superbraaf maar het is gewoon Vos niet. Laatst was ik nogal ziekjes, en hij maakte daar (zoals elk jong paard zou doen) schandelijk misbruik van, ik was zo verschrikkelijk boos op hem... Vos zou zoiets nooit doen, die was juist altijd heel voorzichtig dan. Ik kon het paard echt wel wat aandoen. Gelukkig wordt hij door de week gereden door een paar meiden die Vos niet zo goed gekend hebben en die heel erg gek op hem zijn, dus knuffels krijgt hij genoeg. Maar ik heb zelf helemaal niet de behoefte om eens lekker met hem te gaan tutten of knuffelen oid.
Aan de andere kant is het misschien ook wel goed dat hij zo snel na Vos is gekomen, ik weet niet of ik anders nog weer zou zijn gaan rijden. Had er toen helemaal geen zin meer in en ook weinig tijd voor.
Anyway, ik kan me voorstellen dat je het zo nu en dan nog even te kwaad krijgt, en dat zal ook nog wel even duren voor het weg is. Maar wel knap van je dat je zo goed vooruit kunt kijken.

**Geplaatst**: 13-12-05 13:11

Re: Verdriet en het gemis van je overleden paard

Geplaatst: 13-12-05 13:11

heej..
mijn (verzorg)pony is ook ingeslapen,,toen ik op vakantie was.
ik vond dat egt heel erg!!

het was wel beter voor hem..want hij heel mager en ook al wel 25 jaar.. maja..heb toen zelf een pony gekregen.

xx mar

**Geplaatst**: 13-12-05 14:50

Re:

Geplaatst: 13-12-05 14:50

Wat een aangrijpende verhalen allemaal.

Vandaag is het voor mij 11 maanden geleden dat ik mijn lieve ruin Chrijtzen heb moeten laten inslapen.

Zijn verhaal begint in de zomer van 2004.
Na een jaar training en altijd gereden onder begeleiding, komen we tot de conclusie dat hij niet 100 % in orde is.

Zijn galop verbeterd niet en aan de teugel lopen kon hij niet langer dan 20 meter.
We zijn met hem naar de dierenarts gegaan en daar bleek dat hij last had van het feit dat hij een klophengst was geweest en dat daar wat fout was gegaan.
Inspuiting daarvoor gehad, maar nog steeds ging het niet beter.

Toen zijn we naar de Bosdreef gegaan in belgie en daar is hij onderzocht. Aan de buitenkant was er niks aan hem te zien en volstond hij met gemak de klinische keuring.

Maar om toch uit te zoeken wat hij zou mankeren, is er een scintigrafie gemaakt.
Daaruit bleek dat zijn ruggenverwervels niet goed zaten, dat hij een onsteking had in zijn rug. Dat is een korte samenvatting van hetgeen hij had, want de rest ben ik vergeten.

Een tildrenbehandeling zou hem kunnen helpen, wij dat gedaan, 2 maal laten in spuiten (in juli en augustus) maar helaas zonder resultaat.

Toen besloten hem op rust te zetten, maar daar werd hij alleen maar chagarijnig van.

Vervolgens contact opgenomen met de verzekering en toen kwam er een doorverwijzing naar Antoine de Bodt. Is hij daar een maand in training geweest, maar zonder resultaat.

Vervolgens weer contact opgenomen met de verzekering en zij zouden kijken wat er met hem gedaan zou worden.

De verzekeringsagent zou komen kijken, maar hij moest gereden worden. Een betere ruiter heeft hem gereden en toen was hij alleen maar aan het staken. Deed hem gewoon pijn het rijden.

Vervolgens is in overleg met de dierenarts en verzekering besloten dat hij zou worden ingeslapen, aangezien het nooit beter zou worden.

De bewuste avond dat gebeld werd, dat het einde verhaal was vergeet ik nooit meer.

Ik was hem aan het verzorgen en toen werd er gebeld ( we hebben telefoon bij de paarden) en toen nam mijn mams op en toen ze neerlegde wist ik hoe laat het was.

Het was over, alleen ze hadden niet gezegd wanneer ze hem zouden komen halen.

Toen heb ik em nog verzorgd en ben gaan leren, want ik had de dag erna een hele belangrijk mondeling engels en ben daar zo slecht in.

Het woensdags ben ik nog bij hem geweest en toen ik donderdagmorgen naar school ging, is hij opgehaald geworden.

Ik kwam thuis, we zouden nog de laatste foto's van hem gaan maken voordat hij ging. Ik zette de camera aan en zag dat de hoefsmid bij Dil was, maar Chrijtz zijn stal was leeg, hij was opgehaald.

Ze hadden die donderdagmorgen pas gebeld en ik was al naar school.

Ik heb geen afscheid kunnen nemen, geen laatste foto's kunnen nemen. Nu ik dit typ springen de tranen in me ogen.

Vergeten kan ik hem neit, want het was mijn lieveling, een knuffelbeest, het beste maatje van mijn hond, zijn karakter hij deed alles voor me ondanks zijn pijn.

De eerste maanden kon ik het geen plaats geven en kostte het me ook veel moeite om verder te gaan met Dil, aangezien ik haar in alles vergelijk met Chrijtzen!!

Heel vaak denk ik aan hem en het liefst wilde ik dat hij terug komt.

Voor mij is het iets dat ik niet kan vergeten en vooral niet wil vergeten.

**Geplaatst**: 13-12-05 14:53 · **Anoniem** Re: **Geplaatst**: 13-12-05 14:53 pfff anke, wat een verhaal...

Re:

Geplaatst: 13-12-05 14:53

pfff anke, wat een verhaal...

**Geplaatst**: 13-12-05 14:55

Re: Verdriet en het gemis van je overleden paard

Geplaatst: 13-12-05 14:55

ik heb mijn oude paardje in maart in moeten laten slapen.
had hem net een jaar en 14 dagen.........mis hem echt ontzettend.
hij had een lekkende hartklep, cornage en brochitus...een echt zorgenpaardje was het dus, maar het ging prima samen, totdat hij met pasen een lekkende hartklep kreeg, we dachten eerst ( met de dierenarts ) dat het koliek was, maar na 2 dagen kwamen we erachter dat het een lekkende hartklep was.
hierover staat een hele topic hier op bokt.
mijn paardje is er niet meer.....
ik mis hem heel erg en denk nog elke dag aan hem.
nu heb ik zijn dochter gekocht, afgelopen mei, het is een schat van een paard, ze lijkt erg veel op haar vader, ze is alleen wat pittiger.
ik mis imposant natuurlijk heel erg, maar ben wel blij dat ik nu nikita heb, de dochter van imposant, zo heb ik toch een beetje van hem terug.
het is nooit leuk om iets te verliezen waar je heel veel van houd.....

**Geplaatst**: 13-12-05 18:11

Re: Verdriet en het gemis van je overleden paard

Geplaatst: 13-12-05 18:11

Ik heb nu weer een nieuwe shet (mijn verhaal staat op de eertse bladzijde), en dat vond ik ook wer fijn. Ik wilde graag voor mijn tinker een nieuw maatje, maar ook voor ezelf vond ik het fijn om weer een nieuw kleintje te hebben om voor te zorgen. Alleen is Vera nog niet zo lief en knuffelig als smokey, dat vind ik wel jammer. Ze moet nog erg wennen.

**Geplaatst**: 13-12-05 18:56

Re:

Geplaatst: 13-12-05 18:56

2e paasdag dit jaar, liepen we met onze hele familie door het bos in brabant.

Het leek een mooie gezellige dag te worden, op een gegevenmoment gingne we lunchen aan een picknick tafel. En begon Bianca ineens hevig te bibberen, het was warm. En ik zei wat steld ze zich aan.
het werd steeds erger en op een gegeven moment zakte ze steeds door haar achterbenen, kwam er diarree uit haar achterste en bloed uit haar mond en schuim haar tong werd blauw en ze ging in een soort coma hevig schudden, hadden we de dierenambulance gebeld en wat bleek nou, die haalden alleen zieke dieren maar hadden geen apparatuur om ze te helpen. verder waren er niet veel beschikbaar want het was 2e paasdag, hebben we mijn oma gebeld dat ze moest komen(die is te oud om ver te lopen), hebben mijn moeder en tante haar naar een dierenarts gebracht, de 1e waar ze heen gingen was dicht dus gingen ze naar een 2e, onderweg is ze overleden

Ze is 2 jaar en 17 dagen geworden.

de dierenarts zei dat ze vergiftigd is met zenuw dodend middel, wat ook in rattengif zit.
Ze was zo stijf als een plank.

Ik heb dit allemaal zien gebeuren, een echt trauma.

ik heb er nog steeds nachtmerries van.

laatst had ik proefwerk levensbeschouwing ( soort godsdienst enzo)
en was 1 vraag vertel een positieve/ negatievepiekervaring, ik vertelde toen dit verhaal en moest weer huilen. nu huil ik ook. ik huil heel vaak. ik kan haar niet vergeten.

ze was zo'n mooie jonge frisse Golden Retriever.

Donna Bianca ik houd van jou ik zal je nooit vergeten

**Geplaatst**: 13-12-05 18:57

Re:

Geplaatst: 13-12-05 18:57

ALS IK HAAR MOORDENAAR IN HANDEN KRIJG STERFT HIJ EEN NET ZO'N PIJNLIJKE DOOD ALS MIJN HOND

**Geplaatst**: 13-12-05 19:18

Re:

Geplaatst: 13-12-05 19:18

Vandaag mijn paardje moeten laten inslapen na 4 lange weken dokteren.

Ik had in die 4 weken wel de tijd om afscheid te nemen, ik voelde dat ik hem kwijtraakte, terwijl de artsen hem nog een kans wilde geven.

Vandaag was de dag dat zelfs de artsen het niet meer konden aanzien en ik mocht eindelijk de beslissing nemen om hem uit zijn pijn (hel) te verlossen.

Ik wil(de) hem niet kwijt, maar de pijn die hij had was ondragelijk, hij was pas 3,5 jaar en vol levensvreugd en goede moed.
Wel weet ik dat dit de juiste beslissing is en hij geholpen is en daar hem ik vrede mee. Ondanks de grote leegte die hij nu achter heeft gelaten.

Ik wilde mijn vriend en stalgenoten, Marije en Gaelle heel erg bedanken voor hun steun en hulp vandaag op de kliniek!

**Geplaatst**: 13-12-05 20:00

Re: Verdriet en het gemis van je overleden paard

Geplaatst: 13-12-05 20:00

Graag gedaan hoor, dankje dat ik er bij mocht zijn
Iedereen die hem kende vond ik zijn karakter een goude paard, altijd vrolijk en soms zo onhandig en slungelig als een clown, altijd de oortjes erop, al deed zijn been hem nog zo'n zeer. Zo zal hij in mijn herinnering altijd zijn!

Je hebt hem het beste en dapperste gegeven wat je voor hem kan doen, een pijnloos einde. Een eind aan zijn strijd vol pijn
Toch zal het gemis niet minder zijn, sterkte jullie en iedereen hier die zijn dier heeft verloren

Diaan, sterkte en tot morgen.

**Geplaatst**: 13-12-05 20:44

Re:

Geplaatst: 13-12-05 20:44

26 maart dit jaar, is mijn allergrootste maatje Mystery Valentine overleden... Hij is 10 jaar oud geworden.
Na een heerlijke buitenrit op het strand is hij in elkaar gestort, tegen een auto aangevallen en weer opgestaan.
Uiteindelijk weer gevallen, en toen heeft hij voor altijd zijn ogen dicht gedaan.
Mijn lieve ventje is gecremeerd...

Er is geen dag dat ik niet aan hem denk! Mijn kamer hangt vol foto's, en spullen die ik voor Gino gebruik zijn vaak van Mystery geweest.
Nog steeds kan ik om hem huilen als ik aan hem denk, nu ook weer nu ik dit schrijf.

Mijn allerliefste vriendje is er niet meer, en nog steeds heb ik het er moeilijk mee, nog zo jong en vol in het leven.

Het verdriet slijt... Maar vergeten zal ik hem echt nooit!!! Voor altijd zal hij een speciaal plekje innemen in mijn hart...

Dag Lieve Vent, Ik Mis Je....

**Geplaatst**: 13-12-05 21:03

Re:

Geplaatst: 13-12-05 21:03

Allejezus, waaraan is hij gestorven?

**Geplaatst**: 13-12-05 21:13

Re:

Geplaatst: 13-12-05 21:13

mijn vorige hond is 3 jaar geleden in geslapen, als ik nu nog over hem praat of foto's bekijk krijg ik nog steeds tranen.
zo nu ook nu ik dit berichtje typ.

mijn beiden pony's heb ik gelukkig nog en ik hoop dat dat nog lang zal duren ook.

ik denk als 1 van hun heen zou gaan, dat ik eeuwig gemis zal blijven houden en een andere pony ze niet zou kunnen vervangen.

**Geplaatst**: 13-12-05 21:19

Re:

Geplaatst: 13-12-05 21:19

Anzjuhlaa schreef:
Allejezus, waaraan is hij gestorven?

waarschijnlijk een hartstilstand...

**Geplaatst**: 13-12-05 21:58

Re: Verdriet en het gemis van je overleden paard

Geplaatst: 13-12-05 21:58

wij zijn ook onze paard verloren dit jaar. Het is nu bijna 2 weken geleden.

Jelke was nog maar 2.5 jaar.

We kochten haar met 5 maanden. Ze was afgespeend en kwam naar ons toe om samen met lieke lekker 3 jaar op de wei te kunnen en uit te groeien tot een mooie dame.
Jelke was altijd de sterkste en lieke mankeeerde van alles. Lieke had heel erg last van mijt en daardoor kreeg ze mok. Ook had lieke een kleine achterstand (wat ze nu nog heeft)

Jelke was altijd moedig en sterk. Liep voorop en was al 1.60 en een mooie dame

Tot dat jelke op een vrijdag middag koliek kreeg. Me pap kwam aan bij de wei en jelke lag. Hij wist meteen dat het fout was en idd koliek. DA gekomen en werd opgevoeld enzow.. Ze kreeg een pijnstiller en parafine.

Nou me vader is naar huis gereden om een lekkere deken voor haar te halen. Ze was gaan zweten namelijk..

Me pap had de deken op gedaan en jelke op stal gezet. Ze leek al wat beter. Savonds rond 23 uur ging hij nog kijken. En hij vertrouwde het niet. Dus weer de DA gebeld. Maar mijn vader wou naar utrecht. Na even moeilijk doen konden we naar utrecht. Snachts kwamen we daar aan en ze vingen ons gelijk op.

Jelke werd helemaal onderzocht en uiteindelijk bleek dat ze geopereerd moest worden. Nou wij toestemming gegeven en ze werd geopereerd.

Na een paar uur belde ze. De operatie was goed verlopen. Ze hebben er maar liefst 70 cm touw uit gehaald. Dan praat ik niet over een dun strotouwtje maar een dik net. Hoe ze dit binnen heeft gekregen is een raadsel.

Nou het was er iig uit maar jelke verslechterde en kreeg een shock. Het was toen al nu moet ze sterker worden anders moet ze ingeslapen worden.

Nou jelke krabbelde weer op. Ze kreeg nog flinke tegenslagen en een hoefbevangenheid erbij.. Ze werd al heel mager maar dat zou wel goed komen..

Na 2 weken kreeg ze weer een shock. Ze namen gelijk bloed af maar haar bloed was al aan het verzuren.. Jelke was al zo snel weg dat we haar hebben in laten slapen...

Ze heeft 2 weken gevecht en krabbelde terug maar na 2 weken knokken kon ze niet meer.

Wat bleek nou haar maagwand was gescheurd.. En daardoor raken ze in shock en dan is het allemaal al snel gebeurd...

Het gemis is bijna niet te omschrijven... We hebben nog 2 frieze merries maar lieke is nu verhuisd en staat dicht bij mij , maar ze is heel onrustig... Ze hinnekt heel veel en maakt zich druk.. Ik weet niet hoe het komt maar ze heeft 2 jaar lang dag en nacht samen geleefd met jelke en nu is dat allemaal niet meer!

Tis gewoon te jong voor zon beesje... Maar ze heeft geen pijn meer enkel had haar nog zon mooi leven willen geven...

**Geplaatst**: 13-12-05 22:03

Re:

Geplaatst: 13-12-05 22:03

Ik kon het trouwens met Olymp ook heel moeilijk bevatten, ook omdat ik de ziekte die ze had helemaal niet kende.. En er was zo weinig over bekend en eigenlijk wist ik dat ze dood zou gaan, maar de DA had nog hoop..