Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-11-01 20:39

Geplaatst: 12-11-01 20:39

ik begrijp het heel goed hoor!!!
ik mis pluut nog elke dag.
ik zit nu voor de zoveelste keer te janken bij een verhaal van jou, keer op keer zit ik weer in tranen als jij over juultje verteld..

**Geplaatst**: 12-11-01 20:51

Geplaatst: 12-11-01 20:51

ik zit met tranen in me ogen.
ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen maar wil je laten weten dat ik met je mee leef!!!!!!

**Geplaatst**: 12-11-01 21:03

Geplaatst: 12-11-01 21:03

Meid, mensen die zeggen dat het verdriet slijt of weggaat, minder wordt of al zulk soort uitspraken.
Ze weten misschien niet waar ze ove praten.
Ik weet het wel. Het verdriet wordt niet minder en slijt ook niet. Je kunt het door de tijd heen wel beter een plekje geven, beter er mee omgaan.
Maar dan hoor je iets, zie je iets, wat dan ook en je denkt er weer aan......
Die periode heb ik net gehad. Op 8 november stierf er 3 jaar geleden een zeer dierbaar iemand.
Ik ben blij dat ik het een beetje een plekje heb kunnen geven.
Ik hoop dat jij dat juiste plekje ook zult vinden, daar worden je gevoelens beter van, op dat plekje vind je de mooie herinneringen!

**Geplaatst**: 12-11-01 21:11

Geplaatst: 12-11-01 21:11

Tranen in m'n ogen een een brok in m'n keel. Gelukkig tik ik met m'n vingers!

Weet verder niet wat ik moet zeggen....

**Geplaatst**: 12-11-01 21:34

Geplaatst: 12-11-01 21:34

ik heb dat dagboek ook gelezen, ik heb me werkelijk kapot gehuild, en nu weer

toen kende ik bokt nog niet, en kon ik niet een beetje verdriet delen, maar ik hoop dat ik dat nu kan 'goedmaken'

het is niet fair, gewoon niet fair! maar ik vond het echt chic dat iedereen op bokt hier z'n grootste probs kwijt kan, en dat iedereen meevoelt, bokt helpt mij ook goed met al het verdriet om mijn lievelingspony's op de manege die allemaal afgevoerd zijn (wegens te nerveus huh)

barley zal ook wel een deeltje van het verdriet verzachten, maar natuurlijk blijf je aan hem denken, en dat is in a way ook wel goed
nog veeeeeel sterkte Lovers

nog veel leuke momenten met barley
Kimmy

**Geplaatst**: 12-11-01 21:49

Geplaatst: 12-11-01 21:49

Mijn paard heeft het ook, een slecht hart. Ik weet het al even. Je ziet er niks van, merkt het eigenlijk niet bij het rijden, maar het is er.

Er is alleen een groot verschil: Patricia is 27...........

**Geplaatst**: 12-11-01 21:53

Geplaatst: 12-11-01 21:53

het is gewoon neit eerlijk.
Jij hield ontzettend veel van Julius en hij moet je verlaten. Je was goed voor hem, hijw as echt je maatje, ik begrijp het allemaal heel goed.
Mijn gevalletje met Anna is ook nog lang neit voorbij, ik begin nu ook al weer over Anna te denken, want eind november is het precies een jaar geleden dat zij overleden is, zo oneerlijk nog maar 9 maandjes oud.
Maar ik kan je helaas teleurstellen met iets dat je zelf ook dondersgoed weet: zo zit de wereld in elkaar, de een gaat ene r komt weer een ander leventje bij.....

Dat zeg ik altijd tegen mezelf, Anna is gegaan omdat er weer een ander moest komen. Nu ben ik die ander nog neit tegengekomen, dat hoop ik nog snel mee te maken.

Maar nuw eer ff voor jou: sterkte! en huil lekker uit!

**Geplaatst**: 12-11-01 22:26

Geplaatst: 12-11-01 22:26

Heb kippevel na het lezen van jou stukje!!
Heel erg knap dat je die stap toen hebt genomen hoe moeilijk dat ook was.
Dat verdriet die hebt (had) gaat gewoon niet meer weg.
Dat blijft je hele leven bij je, mooie maar ook verdrietige dingen die jij met je paardje hebt gehad zullen altijd naar boven komen.
Heel veel sterkte die je de komende tijd tegemoet gaat en denk veel aan je beestje.
Een paard waar je lief en leed mee deelde vergeet je NOOIT meer.
Liefs Tamaar

**Geplaatst**: 12-11-01 22:30

Geplaatst: 12-11-01 22:30

Julius was perfect. Geweldig paard. Ik vind het zo jammer en zo stinkmodder dat hij dood is.

Het is nu bijna een jaar geleden en als ik er weer aan denk vind ik het nog poedersuiker. heel poedersuiker. Op horses lag paardenpraat gewoon 2/3 dagen helemaal stil, uit respect.

He was perfect.....

**Geplaatst**: 12-11-01 22:37

Geplaatst: 12-11-01 22:37

Ik weet niet goed wat ik op dit mooi stuk moet antwoorden... Verdrietig

Ik zit zelf ook met de tranen in mijn ogen...
Ik wil je heel veel sterkte deze tijd wensen...

Liefs Joleen Verdrietig

**Geplaatst**: 12-11-01 22:43

Geplaatst: 12-11-01 22:43

Ach Heike, wat heb je het weer mooi opgeschreven zeg!!! Heel erg veel sterkte meis!! Ik had niet door dat het pas zo kort geleden was... Ik dacht dat het al een paar jaar terug was...

**Geplaatst**: 12-11-01 22:55

Geplaatst: 12-11-01 22:55

Heel veel sterkte!! Zulke dingen doen verschrikkelijk veel pijn en dat zal echt nog een tijd blijven. Praten over al het geluk wat jullie hadden is dan heerlijk. Pijnlijk maar oh zo fijn om alles even opnieuw te beleven.

Toch zal de ergste pijn slijten. Mijn eerste paard, mijn meisje Cindyne, is 19 april 1994 ingeslapen. Ik denk nog steeds erg veel aan haar, maar de pijn die het toen deed, dat doet het niet meer. De video die ik van haar heb kijk ik niet meer, dat doet teveel pijn.

Herinneringen, ja, dat is erg belangrijk. Ik had een knuffelkonijntje, heel klein, aan haar halster hangen. Dat bracht geluk zei ik altijd. Dat kleine etter ding heeft geen geluk gebracht, maar toch staat hij naast mijn bed. Hij is smerig, heeft geen ogen meer, stinkt en niet mooi. Maar oh wee als iemand er met zijn tengels aan komt!

Ik hoop dat jij ook zulke fijne herinneringen aan je paard hebt. Ik ben nog maar net hier op bokt dus ik ken jouw verhalen van een jaar geleden niet, maar ik ben blij dat ik nu iets mag proeven van jouw pijn, dat laat zien dat je een mens van vlees en bloed bent die zielsveel van haar paard heeft gehouden en het niet 1, 2, 3 vergeten is. Ik begrijp uit de verhalen dat je een nieuwe lieverd hebt. Vergelijk ze niet met elkaar. Een vervanger kan het niet zijn. Maar wel een leuk nieuw paardje!

Succes, sterkte en huil maar lekker uit als dat nodig is!

**Geplaatst**: 12-11-01 23:10

Geplaatst: 12-11-01 23:10

Citaat:
Op 2001-11-12 20:03, schreef jantina:
Meid, mensen die zeggen dat het verdriet slijt of weggaat, minder wordt of al zulk soort uitspraken.
Ze weten misschien niet waar ze ove praten.
Ik weet het wel. Het verdriet wordt niet minder en slijt ook niet. Je kunt het door de tijd heen wel beter een plekje geven

Jij hebt het denk ik beter verwoord maar dit is denk ik wat mensen bedoelen met "het slijt"
Ik heb helaas ook van dichtbij een dierbare verloren.
Dit is al in '83 geweest maar de intense pijn en verdriet word milder.
Maar vergeten doe je het nooit maar dat moet ook niet.
Herrineringen zijn de enige dingen die je nog hebt dus die moet je lekker bij je houden.

Nogmaals Heike heel veel sterkte

**Geplaatst**: 12-11-01 23:18

Geplaatst: 12-11-01 23:18

Is toch harstikke logisch, dat het nu weer boven komt! En wat is nou een jaar?
Ik weet het ook nog heel goed, ineens die email met dat gedicht van jou, dat heb ik nog steeds bewaard, zo mooi......ik schrok me wild.

Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 12-11-01 23:42

Geplaatst: 12-11-01 23:42

Toen Rio stierf dacht ik dat de wereld verging. Jippie zei toen direct de eerste dag tegen me: "of je nu in een hoekje gaat zitten en een laken over je hoofd trekt of gewoon doorgaat met je leven, Rio komt nooit meer terug"

Slijten doet het niet echt, het enige dat je kunt doen is proberen het een plekje te geven en de draad weer op te pakken. Maar zoals Rieja al zegt: wat is nou een jaar? Het is ontzettend begrijpelijk dat juist bij die "mijlpalen" dat gevoel steeds weer terug komt, en ik denk dat dat "herbeleven" een van de manieren is om het uiteindelijk allemaal z'n eigen plaats te kunnen geven.

Heel veel sterkte Heike, ik leef met je mee. Lovers

**Geplaatst**: 12-11-01 23:45

Geplaatst: 12-11-01 23:45

wat is dat kort een jaar en toch ook weer zo lang, ik had je verhaal al eerder op je site gelezen en had moeite om toen niet te huilen.
zes jaar geleden gingen we met een van onze pony's naar utrecht vol goede hoop en moed want ze zou geopereerd worden en weer beter worden, na de operatie vertelde ze ons dat ze het niet zou redden, ze was te ziek en stuk.
zelfs na zes jaar is het nog moeilijk,
lieve heike het verdriet wordt niet snel minder en de pijn blijft vaak lang, maar uiteindelijk zul je het een plaatsje kunnen geven en kan je terug denken aan julius met een grote glimlach op je gezicht!
sterkte

[ Dit Bericht is bewerkt door: anne21 op 2001-11-12 22:50 ]

**Geplaatst**: 12-11-01 23:53

Geplaatst: 12-11-01 23:53

Bweeh

Zit hier weer met tranen in m'n ogen, life isn't alway fair Verdrietig

Zou er alles voor over hebben om de dingen kunnen veranderen maar dat kan nu eenmaal niet Verdrietig

Helaas

Het was wel niet mijn paard maar het was ZO duidelijk hoe gek je met hem bent, hoe graag jullie bij elkaar waren. Mis de bosritten ontzettend, het kijken naar de les, de wedstrijden.. Hoe trots je altijd op hem was, hoe je moest lachen als hij weer een vage Julius actie had tijdens de les of een wedstrijd.. Als ie weer begon te snurken naar de kaboutertjes die ongewijfeld daar achter die boomstronk zaten. Voor de eerste keer naar een wedstrijd, meteen eerste! Trots dat je was, blij dat je was met Julius. Schat van een paard, rots in de branding, jouw trots, jouw held. Verdomme, waarom heeft dit moeten gebeuren?

poedersuikerzooi Verdrietig

Ik jank nooit Verdrietig

Zelfs niet toen ik die 4 december dat nieuws hoorde maar nu zit ik hier gewoon te janken. Kan me de laatste keer dat ik gehuild heb niet eens meer herinneren. Maar goed dat er hier nu niemand thuis is Verdrietig

Sterkte meis en je weet me te vinden *superknuffel*

**Geplaatst**: 12-11-01 23:56

Geplaatst: 12-11-01 23:56

Mooooi opgeschreven Bart Verdrietig

_________________
<img src="http://www.free-clipart-archive.com/icon/Animals/Cats/8.gif"> Nothing beats a lion

[ Dit Bericht is bewerkt door: Spirit op 2001-11-12 22:56 ]

[ Dit Bericht is bewerkt door: Spirit op 2001-11-12 23:02 ]

**Geplaatst**: 13-11-01 00:04

Geplaatst: 13-11-01 00:04

Weet gewoon even niet wat ik moet zeggen,krijg gelijk een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen Verdrietig

Mijn shetje is 2 jaar geleden 20 november overleden en die tijd komt al weer heel dicht bij,ze zeggen dat het dan slijt ik merk er nog niets van Verdrietig

Ze was pas 7 maanden heb haar op de paardenmarkt gekocht toen ze 4 maanden was vels te jong weg bij haar mamma Verdrietig

Volgende dag de dierenarts erbij haar beentjes waren helemaal vergroeid,ze had 41 koorts en een longontsteking.
Toen knapte ze weer op na de antibiotica kuur maar ze werd groter en ook zwaarder,maar dat konden haar scheve beentjes niet meer aan,het eten ging ineens ook weer achteruit bleek dat haar luchtpijp ook nog eens tekort was Verdrietig

Zij heeft de laatste 3 maanden dat ze leefde het heel goed gehad ik heb alles voor haar gedaan,utrecht gebeld wou haar laten operen maar dat mocht ook niet baten Huilen

Ik weet wat je voelt je heb julius natuurlijk veel langer gehad dan ik laila maar die pijn is hetzelfde,en slijten voel er niest van...

heel veel liefs en heel veel sterkte,
wendy

**Geplaatst**: 13-11-01 00:04

Geplaatst: 13-11-01 00:04

Ik weet niks meer te zeggen. Ben nog even teruggekomen om iets meer te zeggen dan vanmiddag, maar het lukt niet meer, alles is al gezegd en na het lezen van alle reacties zit ik hier weer net zo te janken als die nacht dat jij op Horses vertelde dat Juul er niet meer was. Ik kende hem niet eens IRL, ik kende jou zelfs nog niet IRL, en toch kon ik niet meer stoppen met huilen. Ik vind het zo fantastisch dat iedereen zo met je meeleeft, wat Bokt allemaal al niet teweeg heeft gebracht. Ik weet het niet meer, ik zeg maar niks meer, ik denk alleen aan jou en Juul.

**Geplaatst**: 13-11-01 01:03

Geplaatst: 13-11-01 01:03

Wat vreselijk voor je Heike en helaas zo herkenbaar. Wat jij met Julius had, dat had ik met Ringo. Mijn "once in a lifetime paard" noemde ik hem wel eens omdat ik zeker wist dat ik nooit meer zo'n paard zou vinden. Ook bij hem ging het snel. Hij had conditieverlies en trillende benen. Iedereen zei dat ik spoken zag. Tot het erger werd en ik de veearts zover kreeg dat hij hem naar Utrecht stuurde. Daar was binnen tien minuten duidelijk dat hij ongeneeslijk ziek was. Ook hij was een zeer interessant studieobject daar en ook ik vond dat moeilijk, al die mensen om hem heen. Ik heb hem nog even thuis gehad maar het ging al snel slecht. Hij had een zeldzame auto-immuum ziekte waardoor alle spieren werden afgebroken. Het is in april tien jaar geleden dat ik hem heb laten inslapen maar het doet nog pijn. Ik weet nog heel goed hoe hard het was na een jaar en ik wens je heel, heel veel sterkte de komende tijd.

Groetjes Alexandra

**Geplaatst**: 13-11-01 01:32

Geplaatst: 13-11-01 01:32

Ik weet hoe moeilijk het is als die vreselijke datum weer dichterbij komt Verdrietig

!.
Ik heb mijn pony(nu bijna 3 jaar geleden)in de nacht van 23 op 24 november in moeten laten slapen op de operatietafel in Utrecht.
Ze had een koliek en er moest 7 meter darm worden verwijderd.
Ze was 18,5 een zeer sterke en dappere pony en 15 jaar mijn leermeester en beste vriendin.
Ik moest de keuze maken en dat was het moeilijkste wat ik tot nu toe ooit heb moeten doen Huilen

.
Haar kansen waren zo ontzettend klein op overleven en ze zou heel veel pijn krijgen,ik mocht haar dat niet aandoen Verdrietig

.
Van de ene op de andere dag was ik haar kwijt Verdrietig

.
Ik heb haar een brief geschreven en ieder jaar brand ik een kaars en zet een bloemetje bij haar foto.
Ik heb een album gemaakt vol met foto"s en gedichten.
De pijn en het verdriet wordt draagzamer,het krijgt een plekje maar soms zo in ene barst ik janken uit en mis ik haar zo vreselijk erg Huilen

.
Ik heb 2 nieuwe paardjes en die geef ik nu dezelfde liefde die ik haar gaf,maar het zal nooit hetzelfde zijn!!
Ik hou heel veel van mijn nieuwe paarden en zal ze nooit wegdoen(ook al is er 1 ongeschikt voor gebruik en de ander met een handicap)Het zijn mijn paarden!!
Toch voelt het anders dan bij mijn vorige meisje die 15 jaar zo dierbaar voor me was.
Ze was mijn eerste pony en dat is toch bijzonder.
Ik weet dus hoe jij en ook anderen hier op dit forum zich moeten voelen.
Ik wens jullie allen dan ook heel veel sterkte toe!!
Smousje.

**Geplaatst**: 13-11-01 08:37

Geplaatst: 13-11-01 08:37

Het is altijd erg om afscheid te nemen van een goede vriend. Mijn eerste grote ponyvriend was Criban Star Fiddle. (Jeezus, begin ik nu ook al natte ogen te krijgen? Huilen

)

Op 17 februari 1982 haalden we hem uit de uiterwaarden bij Wychen. Hij was een oerdier. Veel te vet toen, en zijn vacht vol met klei. Hij was de hengst voor onze Sumrin Titiana! Wij zouden hem wel klaarmaken voor een extra hengstenkeuring, voor hem alleen. Twee maanden later, helemaal wit en een stuk afgeslankt werd hij goedgekeurd en weer 10 maanden later kreeg hij een eerste premie en stond zomaar tussen de beste hengsten van het land.

Zijn eerste veulentjes werden geboren en ze deden het heel goed op de keuring. Toen begon er een hetze begon tegen hem. Jaloezie van hengstenboeren in de buurt lieten de domste verhalen loskomen. Na 3 jaar besloten wij Fiddle weer te laten gaan, terug naar de uiterwaarden, als trotse hengst van 15 jaar, terug naar zijn oude kudde merries.

Nog een keer heb ik hem gezien, in Februari 1988. Ik heb daar echt in de wei staan te huilen. Hij was weer vet en zat vol met klei. Toch was hij het nog, dat geweldige oerdier. Ik zwoer dat ik hem nog een keer terug zou komen halen.

Later dat jaar hoorde ik dat Fiddle door de bliksem was getroffen, een groten schok.. Misschien besefte ik eerder al dat ik hem voor de laatste keer zag. Snel daarna ging ook Sumrin Titiana dood, zij door verwaarlozing van haar eigenaar (te gierig om de DA te bellen).

Heike, ik snap je gevoelens wel. Hopelijk kan Barley je goed opvrolijken. Ben blij en trots dat je Julius hebt mogen kennen.

Als ik dit zo schrijf, gaat mijn hart weer uit naar Sumrin Bluebell. Dochter van Fiddle en Titiana. Ze is nu 17 jaar, net zo oud als haar vader toen ik hem voor het laatst zag.. Vol frustratie zit ik hier, omdat ik haar nu niet de veiligheid kan bieden die ze nodig heeft. Ik denk dat ik toch maar snel iets moet gaan regelen...

**Geplaatst**: 13-11-01 09:30

Geplaatst: 13-11-01 09:30

ik zit hier weer te janken, net als vorig jaar toen je het vertelde. waarom nou net Juul?? dat o zo mooie lieve geweldige dier?? ik ga t nooit begrijpen. Niemand kan dat.
lieve Heike, heel veel sterkte de komende tijd

knuffel

**Geplaatst**: 13-11-01 09:31

Geplaatst: 13-11-01 09:31

He joost, ik hoop dat jij nog wel iets kan doen. Dat zou wel mooi zijn. Hou ons op de hoogte.