Bokt.nl

**Geplaatst**: 31-07-25 22:21

Geplaatst: 31-07-25 22:21

Zo zag ik m 2 jaar geleden.... tja ik dacht wel dit is m
Maar zijn ook echt naar elkaar gegroeid Afbeelding

**Geplaatst**: 31-07-25 23:28

Re: Wanneer wist jij: "dit is hem!"?

Geplaatst: 31-07-25 23:28

Hij stond bij ons als maatje voor ons eigen gefokte veulen. Er kwam een potentiële koper en toen pas dacht ik: 'Nee, dit paard gaat helemaal nergens heen.' Blijkbaar was dat nodig om in te zien wat ik al langer voelde. We zijn 13 jaar verder, nog steeds m'n ❤️horse.

**Geplaatst**: 31-07-25 23:37

Re: Wanneer wist jij: "dit is hem!"?

Geplaatst: 31-07-25 23:37

Eigenlijk direct al vanaf het moment toen ik hem op Marktplaats zag. Maar toen we aan kwamen rijden, keek ik achterom de schuur in, en hij stond daar aangebonden en we keken elkaar recht aan. Toen wist ik het al zeker. Mijn vader zei ook: "kijk, daar staat je toekomstige paard". Ik mocht hem zelf poetsen, hoeven krabben en alles, toen opgezadeld en proef gereden, ook nog een stukje buiten de bak. We hebben diezelfde dag nog twee bekeken, dat was al afgesproken dus wel gegaan, maar het was eigenlijk al niet meer nodig. Een week later hebben we hem opgehaald, de dag daarna even in de bak gereden, daarna direct een stukje op buitenrit en de tweede hele dag dat hij er was direct een mooi stuk op buitenrit. Het zat echt direct vanaf het eerste moment goed tussen ons

En dat zit het nog steeds!

**Geplaatst**: 01-08-25 01:28

Re: Wanneer wist jij: "dit is hem!"?

Geplaatst: 01-08-25 01:28

Toen wij een pony zochten voor mijn dochter, vroeg ze “mama, wanneer weet je nou of het DE pony is”.
Mijn antwoord was “zodra je billen het zadel raken, weet je het”.
Ze steeg op, stapte weg en keek mij aan met een brede grijns. Dat is nu dik 14 jaar geleden. We hebben hem nog steeds.

**Geplaatst**: 01-08-25 06:20

Geplaatst: 01-08-25 06:20

Ik zag zijn foto in een advertentie en wist het. Heel erg tegengehouden want hij was ook veel wat ik niét zocht. Maar hij liet me niet los. Ik heb gebeld, weer een week afgewacht ivm vakantie en nog eens gebeld. Toen gaan kijken om mezelf te overtuigen dat het echt niet voor mij was.
Over 2 weken is hij 10jaar bij me. We hebben echt keihard moeten werken en het is echt niet altijd makkelijk geweest, maar onze band was altijd makkelijk en wat ons door liet gaan.

**Geplaatst**: 01-08-25 06:26

Geplaatst: 01-08-25 06:26

Bij alle paarden wist ik dat direct. Bij een van hen al op de foto. Allemaal liefde op het eerste gezicht!

En ik heb er ook heel veel gezien waarbij dat absoluut niet het geval was. Mooie en correcte paarden, maar gewoon niet die spark. Die heb ik ook altijd laten staan.

**Geplaatst**: 01-08-25 07:30

Geplaatst: 01-08-25 07:30

Mijn eerste paard was eerst mijn bijrijdpaard. Ze had toen veulen aan de voet, drachtig van de volgende, korte plukjes manen van de zomereczeem, slecht in de bespiering, dikke hangbuik en rug, en nog een chagrijnig monster ook. Ik zou ook een ander paard kopen, maar die kwam niet door de klinische keuring. En toen kwam een vriendin met het idee: “Waarom koop je je bijrijdpaard niet?” Naaaah! Die was heul niet wat ik zocht, ik wou groot en manen en stoer en lange benen en een dressuurpownie, en een ruin. Geen chagrijnige, oudere (9 toen), slecht bespierde, zomereczeem pownie van nog geen 1.60m.
Maar die ging dus wel mee. In december verloor ze haar veulen te vroeg en in februari heb ik gevraagd of ik haar niet mocht kopen.
Afbeelding

Dit was in augustus, toen had ze een veulen van dik 4 maand aan de voet en dus ook zolang ongeveer weer drachtig.

Afbeelding

Dit was in december toen ze haar veulen verloren had.

Toen het idee eenmaal geplant was, dat ze ook van mij zou kunnen worden, is dat nooit meer weggegaan. Ik wil haar, nu dik 18 jaar later, nog steeds minimaal 3x per week achter het behang plakken. Maar van het idee dat ze weg zou moeten, breekt het zweet me uit. Zeker op deze leeftijd niet meer.
We hebben zo mega veel leuke dingen gedaan samen. Met als kers op de taart toch wel dat ze 3 jaar geleden tot meest duurzame merrie werd verkozen op de keuring:
Afbeelding

Heel trots op mijn bijzondere merrie!

**Geplaatst**: 01-08-25 07:33

Geplaatst: 01-08-25 07:33

Ik zag op Facebook een intens slecht verkoopfilmpje van een bok in slowmotion. Op basis daarvan gekocht

Ze is mijn once in a lifetime

**Geplaatst**: 01-08-25 07:34

Geplaatst: 01-08-25 07:34

Is dat hetzelfde paard Sanet? :oo

Het is bijna ongelooflijk...

**Geplaatst**: 01-08-25 07:37

Geplaatst: 01-08-25 07:37

Bellatrix schreef:
Is dat hetzelfde paard Sanet?
Het is bijna ongelooflijk...

Zeker! Mijn SuperSyb

**Geplaatst**: 01-08-25 07:41

Geplaatst: 01-08-25 07:41

Bij ons is het vooral gegroeid in de jaren. Toen ik bij hem ging kijken was ik verliefd op zijn uitstraling, maar ik vond het ook rete spannend. Ik had daarvoor een aantal nare ervaringen gehad met paarden, dus vertrouwen was lastig en ‘sloot’ ik mezelf af om te blij te zijn. En het karakter leek wel goed bij aankoop, maar dat had ik met eerdere paarden ook, dus afwachten maar.

Het was geen makkelijke en dat maakt het juist dat je dicht bij elkaar komt. Soms ook zeker even ver van elkaar af. Elke keer als we te ver van elkaar af gingen en ik dacht mijn god wat moet ik hier mee en dan denken, misschien moet hij maar weg, dan dacht ik ook weer, nee jij gaat niet weg! Hij is zo eerlijk en een spiegeltje van mezelf. En dat maakt het mede allemaal zo mooi.

Te ver van elkaar af gebeurt gelukkig ook niet meer.

Dit paard is het meest bijzondere paard wat ik ooit heb gehad.

**Geplaatst**: 01-08-25 07:42

Geplaatst: 01-08-25 07:42

Sanet schreef:
Bellatrix schreef:
Is dat hetzelfde paard Sanet?
Het is bijna ongelooflijk...

Zeker! Mijn SuperSyb

Wat een transformatie! Mijn complimenten!

**Geplaatst**: 01-08-25 07:50

Re: Wanneer wist jij: "dit is hem!"?

Geplaatst: 01-08-25 07:50

Het grappige was ook dat Cor helemaal niet aan mijn zoekplaatje voldeed.
Zocht een groene 3 jarige.
Tot een vriend zijn filmpje naar mij stuurde en zei "ik weet dat het helemaal niet is wat je zoekt, maar ik vind dit echt jouw type met dat hoofd"
En dat klopte :')

Nog steeds gek op "dat hoofd"
Afbeelding

**Geplaatst**: 01-08-25 08:19

Geplaatst: 01-08-25 08:19

Mijn eerste eigen paard was mijn bijrijdpaard, die vond ik zo leuk dat ik die niet kwijt wilde.
De tweede keer was een jong paard, deze had ik al eens gezien als veulen omdat ik mijn eerdere paard ooit met zijn vader had laten dekken. Toen ik erachter kwam dat hij geboren was op de dag van de crematie van mijn vorige partner leek het voor mij meant to be. Helaas overleed deze binnen een week na aanschaf

.
Het derde paard wat ik gekocht heb was eigenlijk mijn "tweede keus" in mijn vorige zoektocht, veel mensen waren enthousiast over haar maar door sentiment was ik destijds dus toch voor de andere gegaan. Zij was er nog steeds en toen heb ik niet lang getwijfeld voordat ik haar wél kocht

.

**Geplaatst**: 01-08-25 08:43

Geplaatst: 01-08-25 08:43

Wat een leuke verhalen. Ik moet zeggen dat ik met elk paard waar ik langer mee werk of op rij, wel een goede band krijg. Ook als ik ze op het eerste gezicht niet mijn type paard vind. Maar mijn eigen paard was toch wel liefde op het eerste gezicht, ik had dat vooraf nooit zo kunnen bedenken.

Hij stond als jaarlinghengst in een stal naast mijn toenmalige bijrijdmerrie. Bijzonder lieve uitstraling, heel mensgericht paardje. Ik had half grappend tegen de fokker gezegd dat áls ik ooit een paard zou kopen, het deze moest zijn. Maar ik was helemaal niet van plan al een paard te kopen (en als, dan een beleerde merrie). Een jaar later belde de fokker me dat ze hem wilde verkopen, en of ik nog wilde. Nou, ik heb er vijf hele minuten over nagedacht en ja gezegd. Geen seconde spijt van gehad. Hij is nu zeven en mijn grote vriend (groot in hart, want het is een uk van 1.44).

Afbeelding

**Geplaatst**: 01-08-25 08:54

Geplaatst: 01-08-25 08:54

Toen Asfaloth geboren was ontmoette ik hem voor het eerst toen die net een paar uur oud was.
Nieuwsgierig kwam hij naar mij toe toen ik in de stal bij hem en zijn moeder zat. Toen wist ik al: jij bent van mij. Het lot vond dat ook want 6 dagen later kreeg ik hem van zijn fokker en nu 11.5 jaar is hij nog steeds van mij

.

Asfaloth heeft Gimli geboren zien worden in april 2023. Die twee hadden vanaf dag 1 al een klik en ik ook met Gimli, maar de situatie op dat moment was nog niet dat ik een 2de pony er bij kon nemen op die plek.
5 maanden na de geboorte van Gimli raakte Asfaloth toen bevangen en heb ik hem na de diagnose van de DA dezelfde dag nog moeten verhuizen naar de huidige plek. De pony's misten elkaar duidelijk en hoe meer ik bezig was met Gimli hoe meer ik wist: jij hoort bij mij.
Met 6 maanden oud aan zijn fokker gevraagd wat die ervoor moest hebben, maar een dag later kreeg ik hem. Gimli is nu een heerlijke puber van 2.5

.
Beide pony's zijn er dus op gevoel gekomen en ben onwijs blij met ze

.

**Geplaatst**: 01-08-25 08:58

Geplaatst: 01-08-25 08:58

Ik heb sinds een tijdje ook weer een paard gevonden waarbij ik dat speciale gevoel heb.
Ze is niet van mij maar van een oude man (ben ik sinds kort achter gekomen).
Niemand doet er iets mee.
Ze kent ook niks.
Komt soms wel en soms ook niet naar het hek (het is 12km fietsen voor mij om heen te gaan, wat ik random doe).
De oude man probeert me te wijzen op andere pony’s die er dichtbij staan (zo van, dat is toch veel interessanter voor je?), maar ik wil gewoon naar dit specifieke paard, sta liever ‘voor niks’ een half uurtje bij het hek het paard te bekijken dan dat ik ga zoeken naar een willekeurig (ander) verzorgpaard.
Ben zelf lichamelijk sws te brak om me nog aan een commercieel verzorgpaard te wagen.
Dus ik hoop dat de oude man het uiteindelijk goed vind dat ik erbij in de wei ga en er wat mee bezig ben.
Ik vind het een heel bijzonder paard, heeft heel duidelijke mimiek en eigenlijk meer een pony karakter, in een kwpn-er die dus haar hele leven alleen maar in de wei heeft gestaan en niks kent (en lichamelijk ook niet meer in de gezondheid is dat ze nog beleerd kan worden). Er schijnt een goede afstamming achter te zitten (moeder heeft predicaten behaald door sportprestaties van andere veulens) maar deze is om de 1 of andere reden blijven staan omdat de beleerder ermee stopte oid.
T’is een verhaal apart in elk geval, en ik kan het paard niet vergeten dus blijf erheen gaan.

**Geplaatst**: 01-08-25 09:48

Geplaatst: 01-08-25 09:48

Leuke verhalen en mooie foto's! Ik vind dat degenen die als eigenaar samen met hun paard op de foto staan vaak op een of andere manier op hun paarden lijken.

Zelfde type, zelfde uitstraling.

**Geplaatst**: 01-08-25 09:52

Geplaatst: 01-08-25 09:52

Ik vind het een moeilijke vraag. Ik ben al wat ouder en heb er al een hele rits zien voorbij komen. Slechts met twee had ik het gevoel dat dit het paard van iemand anders bleef.

Bij een ander ad ik een flits”Waw, wat een jaarling, dat is hem!" Ik was er verliefd op en probeerde hem niet alleen te doen werken, maar ook zijn hart te veroveren. Aan 7 jaar, na voortdurende steile bergen en diepe dalen, was ik er helemaal klaar mee, en heb hem verkocht.

Mijn huidige had ik bij aankoop geen waw-gevoel. Ik liet me overhalen door vrouw en dochter omdat hij zo braaf en betrouwbaar leek en ik op dat moment wel wat vertrouwen kwijt was.
De band is in de loop der jaren gegroeid. Ik moet zeggen dat hij vooral mijn hart vroverd heeft. Hij kan na het werk zo lief kijken van "Heb ik het goed gedaan?” dat ik er week van word.

Iemand schreef in een van de eerste postst :"Je groeit naar elkaar toe of je groeit van elkaar weg”. Dat lijkt mij nog het beste antwoord.
Ik heb ook over mezelf geleerd dat 14 dagen na de aankoop te twijfel toe slaat: ”Wat heb ik nu weer gekocht!”. Maar dat komt (bijna) altijd goed.

**Geplaatst**: 01-08-25 10:51

Geplaatst: 01-08-25 10:51

Ik kocht mijn Fuego omdat, ja geen idee waarom?
Hij was totaal niet wat ik zocht qua karakter, lag er bijna naast met proefrijden en toch wilde ik hem hebben.

Dit was zijn verkoopfoto
Afbeelding

Na een half jaar klungelen met hem lukte het maar niet, weer te koop gezet en dat was hét moment dat ik een spiegel voor m'n neus kreeg van hem en wist dat hij het paard voor mij was. Na aan mijzelf te werken zijn wij samen echt een geworden, mijn zielenmaatje, mijn hartenpaard voor altijd

Ik zeg nu altijd, ik heb hem gekocht omdat ik hem heel hard nodig had en hij bij mij zijn eindstation heeft gevonden

**Geplaatst**: 01-08-25 11:36

Geplaatst: 01-08-25 11:36

35 jaar geleden, ik had een schimmel waar ik niet de klik mee had, viel er regelmatig van af.
Vriendin had een fjord, super braaf, dat wilde ik ook. Handelaar gebeld, zoek voor mij een fjord met die en die eisen. Zijn reactie was, dat kan lang duren, die zijn er niet zoveel.
Binnen een week werd ik gebeld, hij had hem alvast voor mij gekocht, en als ik hem niet wilde kon hij hem vast wel ergens kwijt.
Dat weekend moest hij (fjord en handelaar) nog naar een keuring voor premie van merrie, maar daarna zou hij hem thuis brengen. Paard gekocht zonder maar een foto gezien te hebben, dus laat staan in het echt.
Wij naar de keuring dat weekend, andere kant van het land, staan daar een hele rij fjorden, we lopen erlangs, zie ik er eentje, oohhh als dit hem toch eens zou zijn!!!!
Ik loop er heen, en hij bijt me toch kei en kei hard (in mijn boop) oepsss, maar hij was wel heel leuk.
Wij de handelaar opgezocht, die had ik dus nog nooit ontmoet, even praatje gemaakt, hij zegt 'hij staat daar met dat rode halster" die bijter dus, maar ik was verkocht.
Hij is paar dagen later gebracht en nooit spijt gehad, helaas niet oud mogen worden.
Later een Comtaise gekocht, ook van 1e moment verliefd, maar ik kon haar niet bieden wat ze nodig had, beweging en aandacht, door een ongeluk lukte het rijden helaas niet meer.
Heb haar verkocht, weet dat ze het goed heeft, maar zou er zo graag nog een keer langs willen gaan, maar durf niet zo goed. Bang voor het verdriet dat het me zal doen.

**Geplaatst**: 01-08-25 13:32

Geplaatst: 01-08-25 13:32

Zoals hier iemand schreef: als je billen het zadel raken

Ik zag haar voor het eerst en vond haar voornamelijk lelijk

Ze kwam bij ons thuis tegenover te staan en was een potentieel leasepaard voor mij. Onze eerste ontmoeting was wat stroef omdat ik al bevooroordeeld was door haar uiterlijk en ze wat lelijk kan doen als je haar opzadelt. Maar toen ik eenmaal ging zitten vroeg ik me af waar ze heel mijn leven was geweest. Dít is haar. Ik heb haar een jaar lang met enorm veel liefde geleased, door omstandigheden heb ik de lease opgezegd omdat ik mijn plezier op stal verloren was.

Afgelopen Hemelvaart kreeg ik een berichtje van haar eigenaresse: Eva, Zazou moet weg en we hebben ooit afgesproken dat ze dan naar jou mag. Geldt dat aanbod nog steeds?
Daar heb ik natuurlijk niet lang over na hoeven denken en sinds 6 weken is ze dan eindelijk van mij.

Afbeelding

Ze is sinds deze foto gelukkig enorm opgeknapt en staat inmiddels gigantisch te stralen.

**Geplaatst**: 01-08-25 13:54

Geplaatst: 01-08-25 13:54

Ik zag een advertentie voorbij komen waarbij ze een bijrijder zochten voor een tinker ruin. Vanaf de foto dacht ik echt; wow. Maar in het echt was het 1 grote harige bol vetpret

We gingen ook alle kanten op in de bak. Laten we zeggen dat hij weinig vertrouwen had. Heeft ook echt wel even geduurd, maar we zijn nu toch al zo'n 12 jaar verder waarvan hij zo'n 10 jaar lang mijn eigen paard is

**Geplaatst**: 01-08-25 13:59

Geplaatst: 01-08-25 13:59

Mijn eerste paard was de oude merrie waar ik voor zorgde...ik heb haar op haar 18e gekocht, met het idee haar van haar pensioen te laten genieten. Dat is wel gelukt denk ik, helaas heb ik ruim 5 jaar geleden in moeten laten slapen omdat ze op was.

Daarna toch weer op zoek gegaan naar een eigen paard, een heel lijstje gemaakt en de zoektocht kon beginnen. Ik wilde graag een Fries, merrie, 8-10 jaar en M-dressuur. Ik kwam thuis met een net 4-jarige Friese ruin, onder het zadel en voor de wagen beleerd maar verder nog weinig ervaring. Toen ik hem z'n box uit zag komen, wist ik het...die is het! Maar ik wilde niet zo'n jong paard, dat kon ik helemaal niet. Uiteindelijk toch gekocht, hij was zo koel en braaf...heerlijk. En geen moment spijt gehad, het is zo'n enorm fijn dier. Lief, werkwillig maar ook stout, hij is zo grappig.

Dat was 5 jaar geleden, inmiddels is Ayke een 9-jarige bink. Ik rij hem af en toe onder het zadel maar we mennen vooral

**Geplaatst**: 01-08-25 14:30

Geplaatst: 01-08-25 14:30

Zeker géén liefde op het eerste gezicht. Ik vond haar lelijk.
En ook niet toen mijn billen het zadel raakte. Want toen vond ik het een klein iel ponietje.

Het eerste zaadje moet geplant zijn toen ik toen met mijn bont en blauwe hoofd (de originele kijkafspraak 2 dagen eerder moeten afzeggen omdat ik ondersteboven op de oprit lag met een gigantische bloedneus en tand door mijn lip van een kopstoot van mijn andere paard) op onze eerste hindernis aanreed. De manier waarop ze naar de hindernis toeliep was op zijn minst interessant.

Maar geen liefde. Vriendinnetjes die meekeken irl en op beeld waren ook niet bijster enthousiast......
Ik heb me laten leiden door het irritant enthousiaste verhaal de verkoper/mijn instructeur en mijn verstand.

In de weken daarna groeide het echter heel heel snel. En nu ben ik al 3 jaar, elke dag, helemaal irritant ongelofeloos

En dan heb ik nog 2 heel leuke, lieve paarden. Maar deze is echt onvoorstelbaar gaaf.

Gelukkig was ik verstandig genoeg om me te realiseren wát ik precies kocht.
Want ze kan redelijk intens zijn. Maar omdat ik me daar vooraf heeeel bewust van was heeft haar in het begin hysterische gedrag niet voor problemen gezorgd en kan ik vooral genieten van haar bizar meewerkende karakter.
Ik ben op meerdere paarden behoorlijk gek geweest en ik kan er nooit één weg doen. Maar deze merrie is het echt he-le-maal.

Toen we gingen kijken
Afbeelding

Nu