Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Syb_sem schreef:ten eerste het is jouw paard. als jij iets wilt doen met haar doe je iets met haar en zo niet dan niet. trek je niet teveel aan wat anderen ervan denken. daar krijg je veel te veel stress van.
als tweede schrijf je dat je paard pssm1 heeft. wat zijn de bloedwaarden en wat is je onderhoud hiervoor? (sorry ik ken je vorige topics niet.) is het een optie voor je om iemand te zoeken die met je mee wil kijken voor de pssm? ik heb ook een pssm1-er gehad en die was ook traag en ongelukkig omdat die dus (achteraf) altijd randje spierbevangen stond en dus altijd pijn had. die had altijd hoge bloedwaarden en strakke spieren. pssm zorgt ook voor een zeer strak voerplan en vond ik zelf echt een enorme stress.
ik denk dat het voor je eigen plezier vooral heel belangrijk is dat je de druk eraf haalt. gewoon lekker even poetsen en tuttelen. maar kijk ook of je paard pijnvrij is
Polar schreef:Ik wilde vragen of je haar al eens hebt laten testen op Pssm, maar begrijp ik goed dat ze positief getest is hierop?
Zoals je over haar schrijft, klinkt het alsof je het over een gezonde 16-jarige hebt, maar dat is ze dan natuurlijk niet.
Misschien lukt het je om met die kennis in je achterhoofd, meer begrip voor haar als paard te krijgen?
Door bijvoorbeeld videos te bekijken op Youtube of onderzoeken te lezen die laten zien waarom ze bijvoorbeeld zo langzaam is of weinig zin lijkt te hebben in het werk.
Ik heb het idee dat jullie samen best een hechte band hebben en ik denk ook dat als je begrijpt waar haar gedrag (deels) weg komt, waarom ze is zoals ze is, dat het makkelijk wordt voor jou om elke dag als een nieuwe dag te zien.
Pssm is echt een niet te onderschatten ziekte.
Nala schreef:Polar schreef:Ik wilde vragen of je haar al eens hebt laten testen op Pssm, maar begrijp ik goed dat ze positief getest is hierop?
Zoals je over haar schrijft, klinkt het alsof je het over een gezonde 16-jarige hebt, maar dat is ze dan natuurlijk niet.
Misschien lukt het je om met die kennis in je achterhoofd, meer begrip voor haar als paard te krijgen?
Door bijvoorbeeld videos te bekijken op Youtube of onderzoeken te lezen die laten zien waarom ze bijvoorbeeld zo langzaam is of weinig zin lijkt te hebben in het werk.
Ik heb het idee dat jullie samen best een hechte band hebben en ik denk ook dat als je begrijpt waar haar gedrag (deels) weg komt, waarom ze is zoals ze is, dat het makkelijk wordt voor jou om elke dag als een nieuwe dag te zien.
Pssm is echt een niet te onderschatten ziekte.
Ik heb me er 2 jaar geleden flink in verdiept en dat hielp een hoop, denk dat ik het daardoor ook juist nog 2 jaar volgehouden heb. Maar ookal weet ik waarom ze niet wil, bij keer op keer “vechten” om haar in beweging te krijgen gaat uiteindelijk je eigen motivatie ook kopje onder.
Little_Gift schreef:Nala schreef:Ik heb me er 2 jaar geleden flink in verdiept en dat hielp een hoop, denk dat ik het daardoor ook juist nog 2 jaar volgehouden heb. Maar ookal weet ik waarom ze niet wil, bij keer op keer “vechten” om haar in beweging te krijgen gaat uiteindelijk je eigen motivatie ook kopje onder.
Maar als je wéét dat ze niet wil en ook weet waarom ze niet wil... Waarom vecht je dan tegen haar?
Je paard mag toch ook zeggenschap hebben en als zij echt niet wil... Waarom moet zij dan?
Bovenal omdat je wéét dat ze niet gezond is...
Nala schreef:Alhoewel ik het eens ben met Little_gift hierin, begrijp ik ook je dubbele gevoel.Polar schreef:Ik wilde vragen of je haar al eens hebt laten testen op Pssm, maar begrijp ik goed dat ze positief getest is hierop?
Zoals je over haar schrijft, klinkt het alsof je het over een gezonde 16-jarige hebt, maar dat is ze dan natuurlijk niet.
Misschien lukt het je om met die kennis in je achterhoofd, meer begrip voor haar als paard te krijgen?
Door bijvoorbeeld videos te bekijken op Youtube of onderzoeken te lezen die laten zien waarom ze bijvoorbeeld zo langzaam is of weinig zin lijkt te hebben in het werk.
Ik heb het idee dat jullie samen best een hechte band hebben en ik denk ook dat als je begrijpt waar haar gedrag (deels) weg komt, waarom ze is zoals ze is, dat het makkelijk wordt voor jou om elke dag als een nieuwe dag te zien.
Pssm is echt een niet te onderschatten ziekte.
Ik heb me er 2 jaar geleden flink in verdiept en dat hielp een hoop, denk dat ik het daardoor ook juist nog 2 jaar volgehouden heb. Maar ookal weet ik waarom ze niet wil, bij keer op keer “vechten” om haar in beweging te krijgen gaat uiteindelijk je eigen motivatie ook kopje onder.
Maar juist door haar pssm durf ik ook niet zo goed te minderen qua werk, bang dat haar spieren dan heel snel achteruit gaan en ze nog minder zin heeft om te lopen
Polar schreef:Nala schreef:Alhoewel ik het eens ben met Little_gift hierin, begrijp ik ook je dubbele gevoel.
Ik heb me er 2 jaar geleden flink in verdiept en dat hielp een hoop, denk dat ik het daardoor ook juist nog 2 jaar volgehouden heb. Maar ookal weet ik waarom ze niet wil, bij keer op keer “vechten” om haar in beweging te krijgen gaat uiteindelijk je eigen motivatie ook kopje onder.
Maar juist door haar pssm durf ik ook niet zo goed te minderen qua werk, bang dat haar spieren dan heel snel achteruit gaan en ze nog minder zin heeft om te lopen
Je weet dat als ze niet beweegt, haar ziekte kan verergeren, maar ik kan me goed voorstellen dat het voor jou op deze manier zwaar is en niet leuk.
Is er niks waar zij plezier uit haalt? Hoe hard moet je bijv. vechten tijdens het mennen? Moet je haar bij wijze van spreken echt naar voren slaan of moet ik dan meer denken aan constant met je stem blijven vragen?
Is het een optie om haar bijvoorbeeld in Frankrijk een pensioen aan te bieden? Dan kan ze toch flink bewegen, maar is dat haar eigen keuze en de kosten vallen geloof ik erg mee.
cobiie schreef:1 van je vorige topics was toch dat ze niet lief was met anderen op de wei?
Is dat nu opgelost? Heeft ze wel een sociaal buiten leven.
In dat geval zou ik haar ook lekker "vakantie" laten hebben. Zeker met de winter die er aankomt, er zijn genoeg mensen die dan verplicht een trainingsstop hebben ivm accommodatie beperkingen. Mennen in de avond in het donker in de kou is ook niet altijd fijn/mogelijk.
Al je het erg gaat missen, kan je het altijd weer rustig gaan oppakken en mogelijk besluit je dat je dit prima vindt.
Maar ik vind veel buiten met andere paarden wel belangrijk.
Nala schreef:Syb_sem schreef:ten eerste het is jouw paard. als jij iets wilt doen met haar doe je iets met haar en zo niet dan niet. trek je niet teveel aan wat anderen ervan denken. daar krijg je veel te veel stress van.
als tweede schrijf je dat je paard pssm1 heeft. wat zijn de bloedwaarden en wat is je onderhoud hiervoor? (sorry ik ken je vorige topics niet.) is het een optie voor je om iemand te zoeken die met je mee wil kijken voor de pssm? ik heb ook een pssm1-er gehad en die was ook traag en ongelukkig omdat die dus (achteraf) altijd randje spierbevangen stond en dus altijd pijn had. die had altijd hoge bloedwaarden en strakke spieren. pssm zorgt ook voor een zeer strak voerplan en vond ik zelf echt een enorme stress.
ik denk dat het voor je eigen plezier vooral heel belangrijk is dat je de druk eraf haalt. gewoon lekker even poetsen en tuttelen. maar kijk ook of je paard pijnvrij is
Ik heb laatst bloed laten trekken en alle waardes zijn gewoon goed. Ze heeft ook nog geen “aanval” van pssm gehad dus tot nog toe symptoomvrij, behalve het slome en de agressie richting andere paarden.
Maar de “loerende” pssm zorgt inderdaad ook voor nog meer stress ipv minder.