Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Mazida schreef:Paardenrusthuis van der Kruis in Oost-Brabant is mogelijk ook een optie. Je kunt je paard daar stallen voor 225 euro per maand, dat is inclusief bekappen en enten. Alle verzorging wordt dan voor je gedaan. Je paard staat dan buiten maar wel met stallen in groepshuisvesting. Altijd volop eten. Fijne en lieve betrokken eigenaren en personeel. Ik heb daar goede ervaringen mee gehad. Misschien een tussenstap voor Frankrijk?
AnnemiekvM schreef:Heel erg out of the box, maar zou je zelf niet willen verhuizen? Wie weet vind je dan iets passends? Wel een grote stap.
Een betalende bijrijder kan helpen.
Moeilijke keuze hoor.
lor1_1984 schreef:Is het een optie om haar in een rusthuis te stallen?
Dan is de druk vh erheen moeten er iig vanaf.
Hoe dat zit qua kosten weet ik overigens niet, maar aangezien je nu al niet rijdt en dan minder langs moeten gaan, zou je haar bij een rusthuis ook op grotere afstand kunnen plaatsen als je daarvoor openstaat.
Kaatje_S schreef:Ik snap nog niet waarom je verzorgster zorgt voor meer moeten doen door jou. Doet ze dingen niet of niet goed?
Ik sta ook op een doe het zelf stal en zie regelmatig bijrijders van anderen ook de klusjes overnemen. Zo lang maar duidelijk is wat ze moeten doen en wat er van ze verwacht wordt.
Dahlia85 schreef:Als verkopen niet goed voelt zou k hem zelf ook niet naar Frankrijk laten gaan. In jouw geval zou ik het bespreekbaar maken met de bijrijder en kijken of het anders kan of een andere bijrijder (evt erbij) en kijken of die op den duur de verantwoordelijkheid kan en wil overnemen
JeaDH schreef:Na je verhaal te hebben gelezen dacht ik idd ook op pensioen in Frankrijk bij Jeffry en Lisette. Ik heb mijn pony Esprit daar ook naartoe gebracht. Het was een hele spannende beslissing, want ja het is enorm ver weg. Maar ik ben nog steeds zo blij dat ik de stap gewaagd heb. Ik heb net als jij in NL zo veel verschillende stallen gehad en òveral was wat. Maar man wat een heerlijk paard waardig leven heeft Esprit daar, heerlijk!
[PP] Esprit mag met pensioen in Frankrijk!
prugelpiet schreef:Wat een rot situatie![]()
En als je je straal nou eens wijder maakt? Stel je paard staat ver weg, zeg 45 - 60 minuten rijden, is dat dan erg als dat zou betekenen dat je maar 1, misschien 2x in de week heen hoeft? Lekker op je vrije dag in alle rust heen, even het bos in en lekker naar huis. En als je geen zin of energie hebt, dan hoef je niet te gaan.
Dit breekt je op, dat is wel duidelijk. Het is fijn dat je paard het naar z’n zin heeft, maar dit gaat voor jou natuurlijk van kwaad tot erger![]()
Ik zit niet in jouw regio, maar ik zou zeker overwegen om haar verder weg, bij het bos, in volpension te zetten. Dat moet haast wel te vinden zijn toch?
Of een volwassen persoon erbij die haar kan rijden en klusjes kan doen voor je. En dan niet iemand die jou nog moet betalen, want diegene doet je een gunst. Maar dan mis jij nogsteeds je bosritjes. Een paard heb je voor jezelf, en je mag best ergens op inleveren, maar als jouw grootste hobby is om het bos in te gaan, dan mag je best weer een andere stal zoeken. Ook daar word je paard vast gelukkig.
Ik vind het ook van de zotte om betalende pensionklanten zoveel werk te laten doen dat ze 4 uur bezig zijn
Britta31 schreef:Of kijken of je iemand kan vinden die een maatje voor haar paard zoekt in pension.Wij hebben ook een paard in pension van iemand anders zodat onze ruin niet alleen is.Bij ons aan huis.
Gimme_Joy schreef:Wat een vervelende situatie. Eentje die ik wel herken. Ik heb een maamd geleden mijn Joytje verkocht
![]()
Ook eenzelfde verhaal. 8 jaar geleden kocht ik haar als veulen en zei altijd dat ze noout meer weg zou gaan. Maar mijn leven is in vijf jaar tijd dusdanig verandert (van single naar een gezin met 2 kindjes). Daarbij ben ik van NH naar ZH verhuisd en kon ik hier geen geschikte stal vinden. (Joy al eerder verhuisd, maar dat draaide uit op een zwaar fiasco). Het afgelopen jaar kreeg ik steeda meer het gevoel dat ik iedereen tekort deed. Wat niet zo was natuurlijk, maar de zorg voor de kindjes, Joy, het gezinsleven, mijn werk, de lamge reistijden (Joy staat in Uitgeest, dat is heen/weer 100km. en ik werkte in Amsterdam-Noord), en het vinden van een nieuwe baan, waardoor ik doordeweek helemaal geen tijd meer zou hebben om naar stal te gaan, braken me op.
Ze is nu van een stalgenoot en ik mag haar blijven rijden. Ze is dua niet uit mijn leven. En heel eerlijk, ondanks dat het zeer doet ben ik ergens enorm opgelucht. Niet meer de (financiële) zorg te hoeven dragen (wat ik uiteraard 8 jaar met liefde gedaan heb), maar ik heb nu ruimte in mijn hoofd. Ga met meer plezier naar stal en Joy heeft een fantastische nieuwe eigenaar die met heel veel liefde en energie zorgt voor haar.
Je geeft aan dat verkopen geen optie is, maar misschien is zo'n soort idee wel iets. Ik snap dat de situatie waarin ik zit met die stalgenoot best uitzonderlijk is, maar wie weet kun je het toch op deze mabier oplossen.
Kaatje_S schreef:Als ik het zo lees zou je je paard in principe niet kwijt willen, maar vooral de enorme klussen die je nu hebt.
Ik zou ook zeggen zoek een stal wellicht wat verder weg, maar waar je je tijd dan ook echt een je paard kan besteden. Evt alsnog een bijrijder erbij, zodat je zelf 2x per week gaan en de bijrijder bv ook 2x.
Kan je je weer lekker focussen op de leuke dingen.
Als ik het zo lees zou het 'zonde' zijn je paard in Frankrijk of rusthuis te zetten, terwijl jullie nog zo veel van elkaar zouden kunnen genieten
Shalimar schreef:Heftig Faelynn, ik snap je situatie aangezien ik jou en je paard ken en zo ongeveer ook alle stallen in de omgeving. Ik zie wel dat er wat meer lucht in de regio komt omdat er wat stallen bijgekomen zijn. Stallen die bv zouden kunnen passen zijn denk ik bij ons op Zevenmorgen in Baak, het as. Paardenwelzijnscentrum in Wehl of pensionstal het Grote Veld in Lochem. De smippervlucht in Wolfheze is ook nog een optie maar wel vrij groot. Maar... Allemaal wat verder weg voor jou, bij sommigen concessie op uitrijmogelijkheden en vooral: prijzig. Tussen de 430-550. Het zijn wel allemaal stallen waar je niet hoeft te komen omdat de zorg goed is. De vraag is alleen of je dan niet net zo goed bij een echte en goedkopere pensioenstal verder weg kunt gaan staan om de zorgen even niet te hebben. Zelf verhuizen is een optie maar geen garantie. Ik ken iemand die dat heeft gedaan en helaas viel alles erg tegen. Hoeft natuurlijk niet zo te zijn maar een grote stap is het wel. Ik zou denk ik toch kijken naar een pensioenstal verder weg zodat je er even afstand van kunt nemen om te kijken wat er dan over blijft. Of bv richting het Grote Veld want daar kun je nog heerlijk rijden, zoals je schetst zo even het bos in en ze hebben meerdere paarden in een pensioenachtige constructie waarbij de eigenaar niet zo vaak komt. Je huidige stal lijkt me iig echt niet geschikt voor jou, veel te zwaar, er zijn er jou vele voorgegaan daar die het niet hebben gered. Niet voor niks. Het is roofbouw. Gun jezelf even wat ademruimte. En anders is het die forse prijzen betalen en ik kan zeggen, ik vind het het echt waard want eindelijk kan ik na een lange zoektocht alweer anderhalf jaar onbezorgd genieten en heb ik mijn hobby weer terug en heel belangrijk, ook mijn eigen leven. Maar je moet het wel financieel kunnen opbrengen.
VogeltjeM schreef:Runa schreef:Wat een lastige situatie zeg... Ik kan me voorstellen dat je je paardje echt niet wil verkopen.
Ik zou toch eens kijken naar volpension stallen die dan wat verder weg zijn. Desnoods een stal waar je één keer in de week of zelfs eens in de maand naartoe kan maar dat je dan niks hoeft te doen behalve waar je zelf zin in hebt. Dat is iets minder rigoureus dan je paardje naar Frankrijk verhuizen (ook al zou ze het daar ook niet slecht hebben als ik dat zo lees).
Dit zou ik ook doen. Al is het 45 minuten of verder. Dat kan nog een tussenstap zijn tussen hier en helemaal naar Frankrijk.
En verder: ik heb vorig jaar mijn paard weggedaan, waarvan ik altijd heb gezegd en gedacht dat ik dat nooit zou doen. Ik had hem ook sinds zijn 4 en hij was allesbehalve simpel. Maar als je er zodanig aan onderdoor gaat, is het wat mij betreft wel een reëel vraagstuk of je haar echt moet houden. Want ook jouw leven is kort en ook jij leeft maar één keer. En een paard kan gewoon zwaar heftig zijn om te onderhouden. Een verantwoordelijkheid die je aan bent gegaan op een leeftijd waarop je gewoon die lange termijn niet kan overzien (en eerlijk: op welke leeftijd kan je dit wel?). Mijn paard was ook absoluut niet de makkelijkste. Ik heb hem aan m'n bijrijder gegeven en zij is er heel wijs mee. En soms/vaak vind ik het nog wel eens moeilijk en denk ik "ik had niet..." maar tegelijk denk ik: als ik hem had gehouden, zou ik overbelast en ongelukkig zijn geweest; ongelukkiger dan nu zonder hem.