Bokt.nl

Sizzle schreef:

Sommige zijn inderdaad gewoon zo.
Ik heb een tuigertje gehad die echt ontzettend braaf en dapper was. Je kon er echt overal mee heen en dat vond ze ook echt leuk. Maar iets van concentratiewerk of alles waarbij je mogenlijk moest gaan zweten kon haar gestolen worden. Die was echt van het type: alles wat vandaag niet lukt, komt morgen wel.
Die heb ik verkocht aan iemand zonder rijbak.

Mijn huidige paard heeft er ook een beetje wat van. Die kun je op zich wel motiveren, maar vanuit zichzelf komt het niet. Soms is het een nadeel, maar als ik dan weer zonder problemen langs 3 kettingzagen kan rijden ben ik er ook gewoon weer blij mee. Ik moet er geen wedstrijden mee willen gaan rijden of zo, dan raak ik alleen maar gefrustreerd.

Wranglerbutt schreef:

Karen Rohlfe heeft een mooi blog geschreven over het trainen van paarden met weinig energie
https://blog.dressagenaturally.net/thou ... rgy-horses

Citaat:

My first thought for training low energy horses is to not call them lazy. Lazy implies there is something they 'should' be doing, and really all any horse should be doing is what ever they feel like doing. As soon as we come along and have an expectation, it becomes our responsibility to not only teach them what we would like them to do but also inspire them to do it.

Mijn paard is ook van het energiebesparende soort maar ze komt graag in beweging als eenmaal gemotiveerd is. Een groot deel van de 'luiheid' heb ik er zelf in getraind Ik heb vanaf het begin op 'bombproof' geconcentreerd en te weinig op goed aanleren van voorwaarts. Op haar 10e ben ik feitelijk begonnen met het opnieuw beleren, nadat ik me realiseerde dat onze basis gewoon niet goed (genoeg) was. Sommige dingen die 'vanzelf' gingen, lukte na een paar jaar opeens niet meer. Mijn toenmalige instructeurs kwamen alleen met 'technische' oplossingen, terwijl mijn paard steeds minder dingen leuk begon te vinden. Ik ging vervolgens een beetje op Youtube zoeken en het kwartje viel bij mij na het zien van dit filmpje van Warwick Schiller:

[ Video ]

Een paar tips die bij werkten:
- voorwaarts is prio 1
- neem de tijd om voorwaarts goed aan te leren, herhaal regelmatig
- gebruik escalerende hulpen (open bekken, superlichte kuitdruk, lichte kuitdruk, licht tikje zweep, iets harder tikje zweep etc)
- maak in je training gebruik van dingen die je paard leuk vindt
- beloon in het begin ALLE pogingen tot voorwaarts (beter een kort stukje BOEM! dan een langer stuk MEH)
- beloon je paard met RUST, stil staan aan losse teugel, maar blijf hierbij mindful. Probeer die rust zelf ook te voelen. Bouw innerlijke energie op voordat je weer voorwaarts vraagt (Karen Rohlfe)
- geef het paard RUIMTE om voorwaarts te gaan (letterlijk geen druk op teugels)
- als een (andere) oefening mislukt omdat je voorwaarts 'stuk' is, concentreer je dan weer puur op voorwaarts (Warwick Schiller; fix one thing at the time)
- rij een 'lui' paard zoveel mogelijk met je been van het paard af (Carl Hester)
- (in het begin) beter te veel reactie dan te weinig! (Warwick Schiller)

[ Video ]

Annetje schreef:

Mijn paard is ook altijd flegmatiek geweest, behalve bij de springlessen of in het bos. Ik denk ook achteraf gezien dat ik hem absoluut geen plezier gedaan heb met de rondjes in de bak, al dan niet erop. Uiteindelijk lijkt hij wat te mankeren, maar we kunnen niet vinden wat. Ik heb het verder niet laten onderzoeken en hij staat nu heerlijk decoratie te zijn met een vriendje.
Ik moet er wel bij zeggen dat de mijne lang niet altijd braaf was. Ik kon in de bak wapperen met vlaggen en door ballonnen heen lopen, maar soms zaten er overal tijgers en buiten kon hij erg vies bokken.

Als jij er geen plezier meer in hebt, dan is het denk ik niet de moeite waard om er mee te gaan vechten. Je hebt vast al je best gedaan, soms houdt het gewoon op.

Elisa2 schreef:

Ja en soms kun je met al deze tips gewoon een heel eind komen, en als je stopt en een rondje lange teugel geeft stort ie weer in en kun je weer opnieuw beginnen. Ik had er ooit echt precies zo een in training voor 6 jaar lang..kon zelf aan de puffers omdat ik kapot ging omdat ik zo hard moest werken haha. Paard had een goede basis gehad, gezond, alles op de goede manier geleerd vanaf het begin maar die was gewoon zo...trainen in het bos..dat ging het beste maar hij was eigenlijk gekocht om hogere dressuur mee te rijden. Overigens ook uit een Gelderse merrielijn..weet niet of dat relevant is.

Ik vond het een verschrikking, het was dat ik ervoor betaald kreeg maar anders was ik er allang mee gekapt want ik vond er ook echt geen lol aan.

Evelienepien schreef:

Vroeger noemde men zo’n paard een “lauwman” …
Als je er veel voer (energie) in ging duwen, konden ze levensgevaarlijke uitspuitingen krijgen / situaties want dan had je in ene te delen met een paard , die ontzettend nuchter / dominant gewoonlijk al waren maar als ze dan echt niet meer wilden door de (te)veel aan energie dus voor onhandelbare situaties konden zorgen.
En daar ligt een groot gevaar bij dat soort paarden …

Ik heb er meerdere mee gemaakt en het zijn bijv erg stabiele paarden voor beginnende (manege) ruiters; doordat ze geen drive hebben, zullen ze niet snel rare bewegingen maken en doen alles in hun “pompididomdiedom” modus!
Zolang ruiter niets meer (voor hun doen “ te veel” dus) vraagt, is het hun wel goed (als ze maar niet moe worden). Voor het bos dus ook ideaal !

Onze laatste tuiger was er ook 1. Heerlijk paard om overal mee buiten te rijden maar bakwerk was bleeuh…
Clickeren = niet interessant / schriktraining = op zn sloffen ; nieuwsgierige spanningsboog = erug kort (niet de moeite)…

Of het tegenwoordig zo is dat je zulk soort paarden “kan veranderen” door alle nieuwe methodes?
Geen idee …
Wellicht deze paarden eren houden , in hun eigen waarden laten bij de juiste eigenaar?

Ts: wellicht is het iets om bij jezelf ten raden te gaan wat voor jouw belangrijker inmiddels is?
Ik geloof nl niet dat zo’n paard verandert in zin van; bakwerk leuk gaan vinden … kan het niet zijn dat jouw wensen zijn veranderd en daarom dit paard niet meer passend is?

Ook ben ik van mening dat er vast iemand anders met je paard heel blij weer kan worden als beginnende ruiter en / of buitenrijder..(wellicht ook de politie zelfs!)

josien_m_ schreef:

Nou ja, je weet dus wel waar je paard wel plezier in heeft. Doe dat wat werkt, leuk is en kijk niet meer en doe niet meer wat ie niet leuk vindt... 8 Kilometer is best een eind rijden trouwens voor je in het bos bent.

Dennenboom schreef:

Misschien heb ik er overheen gelezen maar hoe vaak rijd je hem? Soms wil het helpen om ze meer vrije dagen te geven tussen het rijden. Dat ze beter herstellen van de training.

DreamGuide schreef:

Ik heb niet alle berichten gelezen, maar adhv je eerste bericht herken ik mijn paard hier 100% in, die is ook echt flegmatiek en nergens voor te inspireren (ook niet buitenrijden). Altijd traag, zal nooit uit zichzelf een stapje extra doen. Wel ontzettend lief en geen kwade haar erop.

Medisch en lichamelijk nooit problemen gehad, en ik heb haar sinds ze 3 is dus ik weet ook dat ze áltijd zo is geweest.

Een heleboel van het flegmatieke is rijtechnisch op te lossen. Ik heb sinds 2 jaar een nieuwe instructeur die dit probleem serieus met mij heeft opgelost. Het zal nooit een paard zijn die uit zichzelf zal gaan lopen, maar ze reageert nu wel goed op mijn been.


Ook ik heb me afgevraagd of mijn paard het misschien gewoon niet leuk vond om te werken. Maar afgelopen winter heeft ze een paar weken stil gestaan (wel elke dag buiten staan, gewandeld en geknuffeld) en die was op het eind zo chagrijnig dat andere paarden niet meer bij haar in de buurt konden komen. Zodra we weer gingen werken was het opgelost.

Als ik haar smiddags op stal zit ipv meteen op te gaan zadelen, staat ze me ook zo aan te kijken van: "Pardon? Gaan we niet nog wat doen? Je slaat me toch niet over?"

Dus inmiddels denk ik dat mijn paard het rijden niet 'niet leuk' vind. Ze is alleen niet zo vlot en gewoon heel snel afgeleid.
Met mijn nieuwe instructeur hebben we hier juist een uitdaging van gemaakt en kan ik er heel fijn aan werken, waardoor ik me niet gefrustreerd meer hoef te voelen.

Natuurlijk heb ik ook dagen (zeker omdat ik ook serieus wedstrijdsport rij) dat ik wel een voorwaartser paard zou willen, maar dat zit gewoon niet in de aard van mijn dier. Daar heb ik inmiddels vrede mee, en ik waardeer het ook enorm als andere paarden op hol slaan dat die van mij gewoon blijft staan, het is tenslotte best wel vermoeiend om te moeten schrikken.

Ik denk dat je vooral bij jezelf moet nagaan of je er vrede mee kan hebben dat je paard waarschijnlijk nooit een hele vlotte fanatiekeling zal worden.

Marigold schreef:

Misschien een vreemde invalshoek maar zou hij misschien positief reageren op muziek tijdens het rijden in de bak? Beetje in de sfeer van tuigpaard evenementen zegmaar, opzwepende polka’s.
Of, hoe zou hij reageren op evenementen? Ook sloom? Of gaat hij dan ‘aan’ op de sfeer?

Het is zo aan je profiel te zien een imposant paard met veel uitstraling. Zonde dat je hem niet fijn dressuurmatig kan trainen.