Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-07-22 08:32

Geplaatst: 17-07-22 08:32

Jeetje Moestuin, wat een verhaal :knuffel:

wat een verdriet...

Ik noem mijn pony once in a lifetime, omdat we een ontzettend bijzondere band hebben, en omdat ik zo'n avontuur als met hem nooit meer aan ga. Dat is zeker niet negatief bedoeld, maar ook zijn aanschaf was once in a lifetime.
Ik zag hem op een foto en hij liet me niet meer los. Ik ben gaan kijken omdat ik geen spijt wilde hebben dat ik niet was gaan kijken, maar ook om me ervan te verzekeren dat ik het niet moest doen.
Zoveel redenen om het niet te doen: niet te benaderen, nooit in handen geweest, een vierjarige hengst... er was één goede reden om het wel te doen: mijn gevoel schreeuwde: daar loopt mijn paard.

Dit is bijna 7 jaar geleden en ik heb een fantastisch paard, waar heel veel bloed zweet en tranen in zijn gaan zitten. Maar bij wie het gevoel nooit heeft gefaald. Hij en ik zijn wij en hoe cliché dat ook is, zo is hoe het voelt dat het moet zijn.

Afbeelding

**Geplaatst**: 17-07-22 09:44

Geplaatst: 17-07-22 09:44

Ik heb er 2! Mijn vorige haflinger Sandro en mijn huidige Sterlyn. Ik dacht nooit meer zo'n paard tegen te kunnen komen als mijn geliefde Sandro. Tijdens de zoektocht wilde ik ook persee een haflinger met een kolletje, totdat een haflinger zonder aftekeningen mij uitkoos.
Ik zeg ook tegen iedereen die Sandro niet heeft gekend dat het gewoon letterlijk Sterlyn is. Ik weet niet hoe maar ze zijn echt identiek! Sterlyn is iets 'liever' daar waar Sandro echt wel eigenwijs was en deed wat die zelf wilde is het voor mij gewoon hetzelfde paard. Alsof ik Sandro weer terug heb!
Niks is te gek, ondanks dat Sterlyn pas 4 is voelt het alsof ik gewoon weer verder ben gegaan waar ik met Sandro was gebleven.
Afbeelding

**Geplaatst**: 17-07-22 09:54

Geplaatst: 17-07-22 09:54

Ik denk dan direct aan de oude New Forest pony Gaby, die (onderhand al weer ca 30 jaar geleden) bij ons op de lagere landbouwschool is neergezet. Duurde niet lang of mijn schoolvriendin en ik waren haar vaste verzorgers. En in de zomervakantie kregen we haar mee naar huis (naar een door ons gehuurde wei).
Wat een lieve pony was dat. We reden zonder zadel en met touwtjes aan het halster als teugels. Alles zo gemoedelijk. Soms had ze nog wel truukjes, we zijn er dus ook wel eens afgekletterd. Maar niet vaak hoor. De hele zomervakantie onze eigen pony, dat was ronduit geweldig. Sweet memories

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-07-22 11:36

Re: Jouw once in a lifetime horse?

Geplaatst door de TopicStarter : 17-07-22 11:36

Mooie verhalen allemaal zeg! Wel bijzonder dat de ruime meerderheid zijn once in a lifetime horse nog heeft of al heeft gehad!

Ik mis mijn eigen once in a lifetime horse ook nog steeds elke dag! Ze was al een paar jaar kreupel, en uit pure wanhoop nog 1x helemaal door laten lichten bij de veearts. Enige optie die we nog hadden was inspuiten, kijken of dat wat zou doen....

In laten spuiten en 8 dagen later stond ze zwaar hoefbevangen...
Had haar altijd al beloofd als ze naast alle ellende van d'r kreupelheid ook nog hoefbevangen zou worden, dat ik d'r zou laten gaan. Dat heb ik dus ook gedaan....

Achteraf hoorde ik dat het middel waarmee ze was ingespoten het risico op hoefbevangen vergroot.... Daar ben ik heel boos om geweest! Want dat had en veearts me nooit verteld!

Of ik d'r niet in had laten spuiten als ik dat had geweten? Waarschijnlijk wel, maar dan was ik beter voorbereid geweest....

**Geplaatst**: 17-07-22 11:41

Re: Jouw once in a lifetime horse?

Geplaatst: 17-07-22 11:41

Ik heb er een gehad. Daarvoor wel andere paarden waar ik ook erg gek mee was maar met mijn once in a life time horse was het toch anders. Zo bijzonder

Ze leeft helaas al jaren niet meer. Ik heb het daarna ook nooit meer gehad met een ander paard. Dus echt once in a life time..

**Geplaatst**: 17-07-22 11:41

Geplaatst: 17-07-22 11:41

Ja, 'mijn' liever Draver merrie Bibi.

Ik kocht haar toen ze net geen 3 was. Had een paar keer iemand op gezeten, verder heel groen. We hebben prachtige jaren gehad en hebben zoveel van elkaar geleerd! Uiteindelijk kon ze zelfs galopswissels en de passage, reden we zonder tuig rond en zelfs soms tuigloos een blokje om buiten. Ik zei altijd: wat er ook gebeurd, Bieb brengt me altijd veilig thuis. En dat is altijd zo geweest, want zelfs toen ze op buitenrit onderuit ging, bleef ze liggen tot ik veilig naast haar stond. Als ik het had gevraagd, had ze zich doodgelopen voor mij en ik voor haar.

Maar houden van is, heel cliche, soms ook loslaten. Ik kan door een blijvende blessure niet meer rijden en soms is er teveel pijn om überhaupt iets actiefs te ondernemen. Bieb stond zich dood te vervelen, werd ongelukkig. Een 11 jarig paard met zo'n werklust is niet geschikt als weide decoratie, ik gunde haar veel meer dan dat.

Eind januari is ze naar haar nieuwe eigenaresse gegaan. Die twee hadden meteen een klik en het klonk als een super fijne plek! Ze liep ook zo de trailer op, keek niet eens om. Het was goed zo.

Maar ik kan het nog steeds niet aan om de nieuwe eigenaresse te vragen hoe het gaat. Ik mis haar nog steeds intens ondanks dat ik nog steeds 100% achter mijn keuze sta

**Geplaatst**: 17-07-22 11:57

Geplaatst: 17-07-22 11:57

Mijn eerste paard is mijn Once in a Lifetime.

Feike kwam op mijn pad toen hij een jaarlinger hengst was. Inmiddels een 11 jarige ruin en 10 jaar in mijn bezit. Als hij er niet was, was ik er al niet meer geweest. Hij is mijn beste en trouwste vriend en hij zou voor mij door het vuur gaan en ik voor hem. :+:

We hebben al veel meegemaakt, zo is hij ook heel ziek geweest en hebben toen 3 jaar voor zijn leven moeten vechten. Maar nu gaat het super goed met hem. Natuurlijk hou ik in mijn achterhoofd dat hij weer ziek kan worden, maar voorzover gaat het goed en is hij een happy paard

**Geplaatst**: 17-07-22 11:57

Geplaatst: 17-07-22 11:57

Vroeger toen ik 13 was mocht ik een pony gaan verzorgen.
Zeer lieve en geweldige connemara merrie, zij was mijn steun en toeverlaat, hele sterke band had ik met haar.
Helaas hield het na 5 jaar op ivm verhuizing.
Missen doe ik haar nog steeds, ook al leeft ze al een hele tijd niet meer.

12 jaar lang heb ik geen paard gehad of verzorgd, niet meer gereden ook.

Maar toen mijn jongste kind naar school ging ben ik het weer op gaan pakken want het kriebelde al jare weer.

Gek genoeg zocht ik een 2e zoals zij was.
3 paarden gehad, maar niet eentje echt een onze in a lifetime paard, wel een klik en band mee, maar niet te vergelijken met de connemara.

Inmiddels paard nummer 4, zij is t absoluut wel, bij haar voel ik me veilig, ze is zo ontzettend lief.
Vorig jaar heeft ze me verrast met een veulen en vanaf dag 1 ook zo'n klik met haar, karakter van haar geweldige moeder.

Dus mijn teller staat nu op 2, maar vermoed dat haar veulen nummer 3 gaat worden, dat moet de toekomst uitwijzen

**Geplaatst**: 17-07-22 12:13

Geplaatst: 17-07-22 12:13

Ja, en helaas overleden. Ik kende haar van ponykamp waar ze “mijn paard” was voor die week. De eerste keer dat ik haar al zag was ik al op slag verliefd. Ben elk jaar teruggeweest voor haar en zelfs mensen die mij niet kenden wisten van Momo en mij. Zo mooi

De manege-eigenaar heb ik vanaf de eerste dag gestalkt om haar te mogen kopen maar helaas. Wel zei hij altijd, zodra ze te oud wordt voor de lessen hoor je het. Dat is gelukkig ook zo geweest en heeft ze bij mij 4 jaar van haar pensioen mogen genieten. Tot op de dag van vandaag mis ik haar zo onwijs.
Afbeelding

**Geplaatst**: 17-07-22 13:04

Geplaatst: 17-07-22 13:04

Mijn lieve Hippie is echt wel mijn once in a lifetime horse!
Iedere keer als ik m ook zie smelt ik weer.
Hij was zeker in het begin een hele grote uitdaging en hebben diepe dalen en hoge pieken gehad door de jaren heen en nogsteeds natuurlijk.
Zo heeft hij al een aantal keren enorm hard voor zijn leven moeten vechten maar uiteidelijk is het (gelukkig) weer goed gekomen en doen we enkel leuke dingen en genieten we vooral.
Hij is nu bijna 12 en ken hem toch al wel bijna 10jaar dus hebben nog heel wat jaartjes samen te gaan

Vanuit de fotoshoots waar wij voor gevraagd worden ben ik Hippie al dieverse keren op facebook, instagram en printerest tegen gekomen met duizende likes,
wellicht is iemand hem al wel eens tegen gekomen

**Geplaatst**: 17-07-22 13:11

Re: Jouw once in a lifetime horse?

Geplaatst: 17-07-22 13:11

Nog steeds in mijn bezit. Maar zeg eerlijk, is niet zomaar gegaan.
In het begin vertrouwde ze niemand, had voor haar idee geen mens nodig, liet niemand toe, heel afstandelijk.
Dit heeft echt wel 2 jaar geduurd maar ondertussen is ze al ruim 10 jaar in mijn bezit.

**Geplaatst**: 17-07-22 13:17

Re: Jouw once in a lifetime horse?

Geplaatst: 17-07-22 13:17

Ik heb meerdere 'once in a life time' paarden en pony's gehad of verzorgd. Moet ook niet te lang erover nadenken, anders kun je een aquarium vullen met tranen.

**Geplaatst**: 17-07-22 13:20

Re: Jouw once in a lifetime horse?

Geplaatst: 17-07-22 13:20

Jawel en hij is er nog steeds mijn altijd vrolijke Pretletter Mandootje.

**Geplaatst**: 17-07-22 13:29

Geplaatst: 17-07-22 13:29

Jazeker. Mijn eerste paardje.
Gekocht toen hij bijna 5 was en als manegepaard diende.
Ik kon er mee lezen en schrijven, we hebben samen heel veel wedstrijden gereden en plezier gehad.
Op 21 jarige leeftijd geopereerd van koliek en in goede gezondheid toch nog 30 jaar mogen worden.
25 jaar waren we samen

Dat is langer dan de meeste huwelijken stand houden :')

**Geplaatst**: 17-07-22 14:07

Geplaatst: 17-07-22 14:07

Jaaa, ze is ook nog altijd bij mij en gaat niet meer weg tot ze haar laatste adem uit blaast.

Ik heb haar gekregen toen zij net 3 jaar was en ik 16. Samen met een stalgenootje haar ingereden. Daarna vanalles gedaan met haar en zij is mijn absolute leermeesteres geweest met alles. Als ik mijn geduld verloor deed zij niks meer, had ik een slecht humeur was er niks met haar aan te vangen en ga zo maar door. Zo heeft zij mij onwijs veel lesjes geleerd maar als we een wedstrijd hadden was ze er altijd voor mij (op 1 wedstrijd na) en als ik weer eens een probleem thuis had of met mijzelf dan liet ze het rustig toe dat ik mijzelf helemaal uit huilde in haar manen. Een paard met een enorm karakter, enorm duidelijk in wat zij ergens van vind maar het meest goudeerlijke paard dat er bestaat. Kleine kindjes lopen en rijden er zo mee weg en ga zo maar door.

Toen ik mijn hbo ging beginnen heb ik haar verkocht. Ik had namelijk nog altijd het gevoel dat ik mijzelf moest bewijzen en moest presteren en Watch is altijd duidelijk geweest dat zij alles deed wat ik van haar eiste omdat ik het zei, niet omdat haar hart daar ook lag. Dus verkocht en een jong sportpaard terug gekocht. Dit liep ook allemaal niet zoals ik verwachtte en nadat ik mijn rug brak en daarna op de meer alternatieve paden kwam en zo meer leerde over de signalen enz van paarden zakte die druk weg en hoefde wedstrijden niet meer voor mij.

2 weken later ging mijn telefoon dat Watch weer te koop ging komen en of ik haar terug wilde kopen.
Toen ze haar ophaalde heb ik haar beloofd dat ik haar ooit weer op kwam halen naar huis toe. Dus toen dat telefoontje kwam was voor mij heel duidelijk dat ik naar haar toe moest om te kijken wat het gevoel was dat ze gaf. Dit kon niet duidelijker want ze keek haar toen eigenaar helemaal niet meer aan, maar bleef bij mij staan en met rijden ook al was het een metale plaat zo stijf en stug en ontplofte ze van de opgekropte energie, het voelde aan als thuiskomen. Ik heb toen dus een nieuw thuis voor mijn toenmalig paard gezocht en heb Watch weer opgehaald. Toen we haar op haalde wilde ze eerst de trailer niet in. Dus haar eventjes stil gezet en tegen haar gezegd "kom nu maar, we gaan naar huis toe" en toen liep ze zonder twijfel de trailer in en bleef rustig staan.

Eenmaal op stal snapte niemand niks meer van mij want mijn andere paard durfde ik niet op terwijl die er altijd veilig uitgezien had (niet zo voelde voor mij, wat uiteindelijk ook klopte) en Watch stond alleen maar te stuiteren in de rijbak omdat ze het allemaal niet bol kon werken wat er gebeurde.
Het heeft bijna 3 jaar gekost voor ze zich weer open durfde te stellen want helaas heeft ze het niet geweldig gehad toen ze weg was maar ondertussen is ze weer zoals ik haar kon. Als het water op is hinnikt ze net zo lang tot ik naar buiten kom, als ik dan de hoek om kom krijg ik de waterbak naar mijn hoofd geslingerd. Ze heeft nog altijd een flink karakter en is niet de makkelijkste. Maar samen kunnen we de wereld aan.

Ondertussen is ze aardig op leeftijd en is haar gezondheid die nooit geweldig geweest is ook niet al te best. Maar we genieten samen en deze foto's een maandje geleden gemaakt betekenen enorm veel voor mij, want hoe lang we samen nog hebben weet ik niet maar haar wil is wet en zo lang zij happy is, ben ik dat ook

**Geplaatst**: 17-07-22 14:15

Geplaatst: 17-07-22 14:15

Mijn huidige pony is echt mijn once in een life time horse.
Wat ik met hem heb, heb ik nog nooit eerder met andere paarden/pony's gehad.

Ik hoef er nooit achter aan te vangen, hij komt altijd naar mij toe zodra hij mij ziet.
Hij vertrouwt mij en hij heeft mij mijn vertrouwen terug gegeven.

Op de vorige stal kwam ik er achter dat de staleigenarese hem niet kon pakken als ze de paarden op stal wou zetten.
Ik was stom verbaasd omdat hij altijd direct bij mij komt en ik dit dus totaal niet van hem kende

Hij is dus erg op mij gericht.
Onder tussen heb ik hem al 4 jaar, ondanks dat de aankoop best wel impulsief was heb ik geen moment spijt gehad en nog elke dag dankbaar.
Ik hoop echt dat ik nog 20 jaar van hem kan genieten.

Afbeelding

**Geplaatst**: 17-07-22 14:17

Geplaatst: 17-07-22 14:17

Ik heb 2 once in a lifetime paarden.

Apache leerde ik al 7 jarige gup kennen (16 jaar geleden, in 2006) en daar heb ik zo'n diepe connectie mee gehad...zij was toen mijn verzorgpaard en na 1,5/2 jaar werd zij te koop aangeboden e werd mijn bod op haar afgewezen...ik heb 14 jaar lang gedroomd van dit paard, altijd contact gehouden met de nieuwe eigenaar in Zweden.
Apache staat sinds november 2021 terug in nederland en is inmiddels 23 jaar, zij viert haar pensioen eindelijk bij mij thuis.

De 2e heb ik in 2012 leren kennen, zij heet Zayira en was toen 9 jaar jong. Ik heb haar leren kennen door mijn stagebedrijf waar zij gekomen was om klaar te stomen voor de manegelessen, helaas niet geschikt en zou blijven voor stagiaires om te rijden...helaas is zij na 3 maanden toch terug gegaan naar de handelaar toen. In oktober 2012 wilde ik mijn eerste eigen paard daadwerkelijk gaan kopen en heb de handelaar opgebelt waar zayira naar terug gegaan was...zayira was er nog en kon in de week erop bij haar komen kijken...helaas verkocht hij Zayira 1 dag voordat ik kwam.
Uitgezocht wie de nieuwe eigenaar was en contact gehouden, intussen wel een ander paard gekocht...na een half jaar de vraag of ik zayira alsmog over wilde nemen maar dat kon niet met al een paard in bezit...
Zayira is toen terug verkocht aan de fokker waar ik ook altijd contact mee heb gehouden.
De fokker woonde redelijk in de buurt bij mijn ouders dus zo vaak als dat ik daar was, ging ik ook bij zayira en haar veulens kijken.
3 jaar geleden, in april 2019 heb ik de stoute schoenen aangetrokken en gevraagd of ik zayira mocht overnemen, zij was toen 15 jaar.
De fokker gunde mij zayira van harte en zodoende mocht ik haar voor een schijntje de mijne gaan noemen.

Ik had in 2006 en 2012 nooit durven dromen dat ik mijn once in a lifetime paarden ooit de mijne mocht noemen...en vandaag de dag, genieten ze gezamelijk bij mij thuis op de wei van hun welverdiende pensioen

En mag ik mij het allergelukkigste meisje op de wereld noemen met 2 van zulke fantastische paarden aan mijn zijde.

Apache: 01-06-1999
Afbeelding

Zayira: 19-03-2004
Afbeelding

**Geplaatst**: 17-07-22 14:43

Geplaatst: 17-07-22 14:43

Het klinkt raar,maar ons pension paard Iwan was het toch wel.Ik had en heb natuurlijk ook een band met mijn andere paarden,maar ze waren en zijn een beetje afstandelijk.Iwan kwam keek mij aan en ik had gelijk een klik.Zijn eigenaar had het ook gemerkt.Ze vond het gelukkig niet erg.Iwan was al 30 toen hij kwam en is een half jaar later ingeslapen.Ik mocht erbij zijn en heb ook een stuk van zijn staart gekregen.Ook was Iwan vanaf dag 1 de Soulmate van mijn paard.Waar Iwan was was Nap en waar Nap was was Iwan.Een foto van Iwan staat in mijn profiel.

**Geplaatst**: 17-07-22 14:45

Geplaatst: 17-07-22 14:45

Mijn once in a lifetime horse heb ik helaas maar 2 jaar bij me mogen hebben.

**Geplaatst**: 17-07-22 14:53

Geplaatst: 17-07-22 14:53

Ik wilde geen merrie en geen witte.. zei ik als 15 jarig meisje. Ik ging verzorgen; een merrie en een witte

.
Inmiddels is zij 28 en ik 29 en zijn we al 14 jaar samen. Ik kan echt alles met haar, en zij weet mij precies op te vrolijken. Vriendjes worden ook gekeurd door haar trouwens, mijn huidige vriend vindt ze geweldig :')

.

En dit is waarom ik haar zo geweldig vindt :')

**Geplaatst**: 17-07-22 15:06

Geplaatst: 17-07-22 15:06

Ik had een once in a lifetime horse.
Mijn lieve Kawa waar ik echt helemaal gek op was. Ook veelzijdig mee in de sport gereden, door de bossen gecrosst. En op 26 jarige leeftijd is hij overleden nadat ik hem 23 jaar lang mijn eigen paardje mocht noemen.

Nooit dacht ik dat daar een ander paard ooit aan zou kunnen tippen.
Maar mijn merrie Abby toch wel.
Totaal ander paard.
Grote penny knuffel paard.
De hele dag wil ze wel aandacht.

Zo verschillend en echt beide zielsmaatjes.

Afbeelding

**Geplaatst**: 17-07-22 15:13

Geplaatst: 17-07-22 15:13

Ik heb er twee.. Mijn eerste eigen paard was the once in a life time qua ervaring.. Ik moest alles nog leren en zij was perfect hiervoor.. Was goudeerlijk, maar gaf duidelijk haar grenzen aan.. Niet was te gek en ze stond voor alles open..

En nu samen met mijn man hebben we onze once in a life time horse qua echt alles.. We hebben 'm als veulen gekocht en we hebben zo ongeveer alles met 'm gedaan.. Hij loopt voor de wagen.. Hij loopt onder het zadel.. Hij springt graag, hij is heerlijk voorwaarts en perfect bewerkelijk zonder zo heet te worden dat hij niet meer te bereiken is.. Je kunt m stilzetten en weer oppakken.. Hij heeft een fantastisch leuk karakter en is ook overal voor in..

Vannacht om 4.00 opgestaan om te dauwtrappen en meneer staat even vrolijk weer paraat.. Heerlijk dier..

**Geplaatst**: 17-07-22 15:24

Geplaatst: 17-07-22 15:24

Mijn once in a lifetime paard is 10-03-2022 overleden. Nog maar net dus.....
Hij is 19 jaar van/bij mij geweest. Nog nooit heb ik zo'n geweldig paard gehad.
We hebben zoveel plezier gehad, wedstrijden, verkleden, ringrijden, vakantie noem het maar op...hij deed het.
Ik heb nog 4 jonge KWPN hengsten lopen in de opfok en hopelijk krijg ik met 1 van deze paarden weer net zoveel plezier als dat ik met Iwan had.

Afbeelding

**Geplaatst**: 17-07-22 15:37

Re: Jouw once in a lifetime horse?

Geplaatst: 17-07-22 15:37

Ik heb inmiddels mijn 3e Fjord en met alle 3 heb ik een andere band maar wel alle 3 even bijzonder

YaraNelja (op 9 jarige leeftijd ingeslapen)
Ik kon met haar lezen en schrijven
Afbeelding

Fayah (ingeslapen op 9 jarige leeftijd)
Mijn zorgenkindje
Afbeelding

Mijn Otis, deze is na alle ellende zo bijzonder, nu 1,5 jaar bij mij en hoop dat we nog heel lang mogen genieten samen
Afbeelding

**Geplaatst**: 17-07-22 15:54

Re: Jouw once in a lifetime horse?

Geplaatst: 17-07-22 15:54

Ja maar ik moet hem binnenkort laten inslapen, ik geniet van de tijd die ik nog met hem heb.
Houden van is loslaten zeggen ze...

Heb jij al een "once in a lifetime horse" (gehad)?