Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-03-22 09:29

Re: Gevoelsmatig schuldig voelen naar paard.

Geplaatst: 11-03-22 09:29

Mensen, het paard heeft nog een eigenaar en die is er op de dagen dat TS er niet is. Dus buiten dat een paard buiten kom met een ander paard heeft het ook nog eens elke dag een van zijn eigenaren die voor hem zorgt.

Dus niet eens te vergelijken met de voorbeelden van pensionpaarden waarvan de eigenaar eens een dagje niet komt.

**Geplaatst**: 11-03-22 09:39

Geplaatst: 11-03-22 09:39

Misschien helpt het je schuldgevoel te accepteren. Want de situatie an sich is niks mis mee. Volgens mij voelen meer mensen (vrouwen) zich snel schuldig. Richting kind, dier, werk, partner. Whatever.
'Oke, ik voel me weer even schuldig. Hoort er een beetje bij, het zij zo'.
En dooorrrr...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-03-22 13:31

Geplaatst door de TopicStarter : 11-03-22 13:31

Jessix schreef:
Mensen, het paard heeft nog een eigenaar en die is er op de dagen dat TS er niet is. Dus buiten dat een paard buiten kom met een ander paard heeft het ook nog eens elke dag een van zijn eigenaren die voor hem zorgt.

Dus niet eens te vergelijken met de voorbeelden van pensionpaarden waarvan de eigenaar eens een dagje niet komt.

Ja dat klopt wat je schrijft.

Ik vind het moeilijk om te beschrijven hoe ik het precies ervaar. Maar ik ga mijn best doen. Ik heb inderdaad zoals sommigen zeiden een ander topic destijds gemaakt. Hoe meerdere hobby's te combineren zijn. Eigenlijk merk ik dat dat wel vrij goed gaat! Ik ga lekker met paardlief wandelen, het ene weekend doe ik meer dit en het andere weekend meer dat. Vorig weekend helemaal niet naar stal geweest ivm andere activiteiten. Niks met hobby's verder te maken. Het heeft ook een beetje met prioriteiten te maken op dat moment en verder denken. Afgelopen weekend geen tijd voor paardlief, dan zorg ik dat ik dit weekend weinig plan zodat ik lekker met paardlief bezig kan. Daarnaast doe ik andere hobby's wanneer het kan en niet wanneer het moet.

Maar de insteek van dit topic is meer een gevoel. Als ik niet aan sport doe, of ik wandel niet dan heb ik mijzelf er mee. Voor mijn gevoel als ik minder naar het paard ga heb ik mijn paard ermee, mijn vader ermee. Tenminste dat denk ik, dat het 'zielig' is dat hij het alleen moet doen. Het is soms wel een werkje, paarden uit de wei halen, voer, hooi. Hij is ook niet heel actief met haar. Vooral in de winter en het na jaar. Hij doet wat longeren, wandelen of af en toe een menritje. Maar echt wekelijks op buitenrit, of rijden of gewoon een activiteit merk ik op dat hij dat niet veel doet. Het is niet dat hij op zijn dag zegt ik ga nu eens een lekkere lange buitenrit maken bijvoorbeeld. Dat zou het voor mij ook veel makkelijker maken, want dan weet ik dat ik 'niet gewenst' ben. Hij zit ook lichamelijke van alles in de knup, dus misschien met het koude weer dat het straks beter word. Maar ik zou gewoon graag willen zien dat hij er plezier aan heeft ipv het gevoel heeft heen te moeten. Qua karakter zijn wij heel anders. Hij geniet denk ik waarschijnlijk van andere dingen dan ik op paardengebied.

Ten opzichte van mijn paard zoals anderen ook al zeiden zie ik inderdaad een zielig paard dat op mij staat te wachten en ik met mijn andere activiteiten aangeef het minder leuk te vinden. Ik vind een eigen paard hebben wel pittig soms. Dat paard is er altijd en dat moet altijd. Bijvoorbeeld laatst ging ik met mijn familie een middag lekker fietsen. Tegen 5 terug en ik zou daarna met een vriendin eten koken en film kijken. M'n vader zou eigenlijk naar stal, maar hij was helemaal gesloopt door het fietsen. Dus ik moest even heen. Wat betekend plannen omgooien. Vriendin vond het te laat worden met eten en ik kwam dus alleen voor de film. Dat zijn wel momenten dat ik even zucht. En een paard delen betekend ook water bij de wijn doen op heel veel vlakken. Maar het is inderdaad het vermenselijken dat het paard mij moet zien, dat het paard daar behoefte aan heeft. In de winter speelt het ook mee dat ik het niet altijd even leuk vind om een paard te hebben. Mijn paard is 20, heerlijk bospaard, maar in de bak is het gewoon heel vermoeiend. Ik stap niet heel vaak af dan met een lekker gevoel. Terwijl ik gisteren 6 km gewandeld heb met paard, echt heerlijk ontspannen. Ik heb gewoon niet meer zo die drive 'ja vanavond gaan we trainen, gaan we dit en dat doen.' als ik bij ons ook lessen zie met dressuurtechnische uitleggen dan denk ik dat interesseert mij echt niet. Misschien heeft dit met ouder worden te maken? Ik vind het ook belangrijk om na het werk iets ontspannends te doen zoals die wandeling. Ook vind ik het heerlijk dat ze nu steeds meer een oma word. Ik denk als ze echt oud mag worden, ze met pensioen is en je bijv blij mag zijn dat je een lekker rondje nog kan lopen ik het meest geniet. Gewoon samen zijn. Geen haar op mijn hoofd die mijn 20 jarige paard gaat verkopen. Maar ik zeg wel eens als ze 10 jaar was, had ik het wellicht wel gedaan.

Volgende winter wil ik wellicht mijn contract verminderen naar 32u zodat ik door de weeks nog lekker op buitenrit kan.

Laatst bijgewerkt door Herfstblad op 11-03-22 13:44, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 11-03-22 13:36

Re: Gevoelsmatig schuldig voelen naar paard.

Geplaatst: 11-03-22 13:36

Je paard is een paard hé, geen kind of iets dergelijks dus die moet je echt niet gaan vermenselijken

Zolang je paard lekker op zn plek staat met soortgenoten en voldoende voer krijgt, is die vast gelukkig. En daarnaast krijgt je paard gewoon aandacht van je vader?
Het dier heeft helemaal geen besef van hoeveel dagen jij er een keer niet bent, of dat er nou een, twee of drie zijn...
Laat los.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-03-22 13:39

Geplaatst door de TopicStarter : 11-03-22 13:39

Silenna schreef:
Je paard is een paard hé, geen kind of iets dergelijks dus die moet je echt niet gaan vermenselijken
Zolang je paard lekker op zn plek staat met soortgenoten en voldoende voer krijgt, is die vast gelukkig. En daarnaast krijgt je paard gewoon aandacht van je vader?
Het dier heeft helemaal geen besef van hoeveel dagen jij er een keer niet bent, of dat er nou een, twee of drie zijn...
Laat los.

Ja paard krijgt zeker aandacht van m'n vader. Ze is geen prinses, maar de koningin. Zo voelt het inderdaad wel, oh ik ben al 2 dagen niet geweest, zal ze dat weten?

**Geplaatst**: 11-03-22 13:43

Re: Gevoelsmatig schuldig voelen naar paard.

Geplaatst: 11-03-22 13:43

Welnee, die staat lekker te snaaien of te snoozen joh

**Geplaatst**: 11-03-22 13:50

Geplaatst: 11-03-22 13:50

Nature93 schreef:
Silenna schreef:
Je paard is een paard hé, geen kind of iets dergelijks dus die moet je echt niet gaan vermenselijken
Zolang je paard lekker op zn plek staat met soortgenoten en voldoende voer krijgt, is die vast gelukkig. En daarnaast krijgt je paard gewoon aandacht van je vader?
Het dier heeft helemaal geen besef van hoeveel dagen jij er een keer niet bent, of dat er nou een, twee of drie zijn...
Laat los.

Ja paard krijgt zeker aandacht van m'n vader. Ze is geen prinses, maar de koningin. Zo voelt het inderdaad wel, oh ik ben al 2 dagen niet geweest, zal ze dat weten?

En even in de hypothetische situatie dat ze dat besef zou hebben; wat dan? Waarom vind je dat dan erg?

Ik ga 2x per week naar mijn paard, soms ga ik een weekje niet. Iedere keer als ik kom is hij blij, vind hij de aandacht fijn, en alle andere 6 dagen en 22 uur in de week doet hij paardendingen en is hij ook tevreden.
Paarden leven in het nu en denken niet over wat was of wat zou kunnen.
Niet onaardig bedoeld maar misschien kun je er wat van leren

**Geplaatst**: 11-03-22 14:03

Geplaatst: 11-03-22 14:03

Maar heeft je vader er echt geen zin in om naar het paard toe te gaan, of ben je nu van alles voor hem aan het invullen? Je zegt bijvoorbeeld dat je liever zou hebben dat hij op buitenrit gaat, maar dat mag hij zelf bepalen toch? Misschien vindt hij longeren leuker, of is tijd doorbrengen met je paard gewoon prima.

Ik krijg gemengde signalen uit je berichten. Je geeft aan het hebben van een paard soms zwaar te vinden (dat is helemaal prima trouwens, het is ook een hele verantwoordelijkheid) maar anderzijds, als je dat een keer niet hoeft, zit je te piekeren en je schuldig te voelen, en zit je er veel te veel bovenop met wat je vader aan het doen is.

**Geplaatst**: 11-03-22 14:37

Re: Gevoelsmatig schuldig voelen naar paard.

Geplaatst: 11-03-22 14:37

Pfff, wat een struggle als ik het zo lees. Waarom, wat brengt het je?
Want feitelijk is er toch eigenlijk geen probleem? Paard doet het goed, staat op een fijne plek waar hij genoeg buiten komt met vriendjes. Je hebt een betrouwbaar iemand die je paard ook aandacht geeft, waardoor jij ook tijd hebt om andere (leuke) dingen te doen. Of mis ik iets en denk ik te simpel?

Drie tips:
- Wees mild ... voor jezelf en ook voor je vader. Iedereen doet op zijn/haar manier zijn best en dat is goed genoeg. Een paard hoeft niet persé getraind oid, dat leg je jezelf allemaal op.

- Laat los ... geniet juist ervan dat je niet iedere dag hoeft. Stel je in op de dagen dat je wel gaat (verheug je erop) en laat het idee dat je dan iets (nuttigs) moet doen los, gewoon genieten van het moment en doen waar je op dat moment zin in hebt en laat de andere dagen bij je vader - spreek met hem af dat als hij hulp nodig heeft oid dat ie je altijd mag vragen en dat is het.

- NIVEA: Niet Invullen Voor Een Ander - iemand die vraagt of je nog naar je paard moet, doet dat (hoogst waarschijnlijk) niet om je ter verantwoording te roepen, maar wss gewoon uit interesse. En ook wat je vader betreft, als je afspreekt dat hij zelf aangeeft wanneer het te zwaar of te veel wordt, dan hoef jij je tot die tijd daar niet druk over te maken.

**Geplaatst**: 11-03-22 14:59

Geplaatst: 11-03-22 14:59

Nature93 schreef:
Voor mijn gevoel als ik minder naar het paard ga heb ik mijn paard ermee, mijn vader ermee. Tenminste dat denk ik, dat het 'zielig' is dat hij het alleen moet doen. Het is soms wel een werkje, paarden uit de wei halen, voer, hooi. Hij is ook niet heel actief met haar. Vooral in de winter en het na jaar. Hij doet wat longeren, wandelen of af en toe een menritje. Maar echt wekelijks op buitenrit, of rijden of gewoon een activiteit merk ik op dat hij dat niet veel doet. Het is niet dat hij op zijn dag zegt ik ga nu eens een lekkere lange buitenrit maken bijvoorbeeld. Dat zou het voor mij ook veel makkelijker maken, want dan weet ik dat ik 'niet gewenst' ben. Hij zit ook lichamelijke van alles in de knup, dus misschien met het koude weer dat het straks beter word. Maar ik zou gewoon graag willen zien dat hij er plezier aan heeft ipv het gevoel heeft heen te moeten. Qua karakter zijn wij heel anders. Hij geniet denk ik waarschijnlijk van andere dingen dan ik op paardengebied.

Je vult dit wel een beetje voor hem in. Laatst voelde die zn eigen niet lekker, dan vraag je of dat jij moet gaan en hij zegt nee. Dat is dan toch duidelijk? Als hij liever niet zou gaan of het vervelend zou vinden zou die echt wel zeggen ga jij maar lekker.
En zoals je zegt hij doet wrs gewoon liever andere dingen en dat is ook prima. Daar mag en kan hij zelf over beslissen. Ik doe in de winter en met de korte dagen ook minder met mijn paarden dan wanneer het langer licht en lekker weer is.

**Geplaatst**: 11-03-22 15:07

Re: Gevoelsmatig schuldig voelen naar paard.

Geplaatst: 11-03-22 15:07

Als de verzorging er omheen te veel wordt voor je vader, waarom gaan jullie dan niet op zoek naar stalling waar dit niet hoeft, dan heeft hij alle energie die dan om wat leuks te doen met het paard ipv het te steken in allerlei randzaken en hoef jij niet op stel en sprong invallen als het teveel is voor hem. Jullie paard staat er immers verzorgt bij.

**Geplaatst**: 11-03-22 20:04

Geplaatst: 11-03-22 20:04

Waarom moet er zoveel bij jou TS? Waarom heb je jezelf ermee als je niet rijdt of wandelt? Of je paard? Waarom moet je rijden in de bak als jullie liefst wandelen en op buitenrit gaan?

Het leven is werkelijk compleet zinloos dus mijn advies is: geniet ervan. En genieten betekent niet dat je vanalles moet maar dat je een gezond evenwicht vindt tussen geld binnen brengen waar mogelijk, actieve dingen doen die je energie geven en passieve dingen doen die je energie geven. Al de rest zoveel mogelijk loslaten en schrappen.

Je vader is oud genoeg om zelf aan te geven wat kan en wat niet en doet hij niet is het aan hem. En ja jullie delen een paard dus hij mag lekker doen wat hij wil op zijn dagen net zoals hij zich niet moet moeien met wat jij doet neem ik aan. Uiteraard zijn enkele afspraken noodzakelijk, maar dit is geen 3-jarige die nog super onstabiel is en echt wat meer schema nodig heeft.

Als je alles vol plant en dan stresst omdat er iets tussen komt en je iets moet schuiven, is het mss makkelijker om wat meer gaten in je agenda te laten, of om het los te laten dat je af en toe eens iets verschuift.

Life Happens when you’re busy making plans is eentje voor boven jouw bed