Nature93 schreef:Bij ons als combinatie lopen we eigenlijk tegen verschillende problemen aan.
Mijn paard is op rechts erg moeilijk. Aangalopperen op rechts lukt simpel weg niet. Alles op rechts is moeilijker dan links. Stelling en buiging. Als ik van hand verander van rechts naar links gaat soepeler dan andersom. Laatst op een halsterje gelongeert. Op links niks aan de hand en op rechts een compleet ander paard. Zelfs bij grond werk/vrijheidsdressuur merk ik verschil. Dus hier zit heel veel winst te behalen. Gelukkig heb ik een instructrice die ook inziet dat eerst dit opgelost moet worden alvoor we aan de galop kunnen werken en niet gewoon de galop doorpakt.
Daarnaast ben ik niet een hele kundige ruiter. Ik vind het nog lastig om te voelen of ik de juiste stelling vraag en niet gewoon aan het "plukken en trekken ben." de juiste momenten van been geven, wanneer de schouder naar buiten of binnen valt op een volte. Mijn hele houding op het paard is niet wat het moet zijn. Als ik een slangenvolte maak ga ik ook van zowel van links naar rechts als naar voren als achteren. Wat ik ook tegen mijn instructrice zei: ik vind het heel lastig om en door te zitten én stelling te vragen. Één van die 2 gaat dan gewoon niet goed. Hierin zit super veel verbetering te halen.
Als laatste punt waar we veel tegen aan lopen is het tempo. Is het heel gek dat we al moeite hebben met een normaal tempo door de bak? Daar hebben we eigenlijk altijd een discussie over. Paardlief is wat flegmatiek. In de bak toont ze weinig eigen initiatief. Dat wil zeggen het lukt redelijk om haar aan het been te rijden. Maar ik moet haar altijd wel heel duidelijk maken dat we echt even aan het werk moeten. Ze stapt liever met een lange teugel op sjok tempo. Ik heb niet altijd de overwicht om dit op te lossen. Dan schaam ik mij dood dat we niet harder gaan dan een sukkeldrafje.
Toch nog een punt. Als ik met anderen rij in de bak of ik zie mensen aan de kant merk ik dat het nog slechter gaat. Dan ga ik op de één of andere manier anders rijden. Het viel mij laatst pas op hoe erg ik daar op reageer. Misschien omdat het ons niet lukt om zoals de rest te rijden?
Als ik in het bos rijd, dan rijd ik met een lang teugeltje. Het enige wat ik doe is sturen en zorgen dat ze aan het been is. Voor de rest genieten. Als ik in de bak rijd, dan zit ik er super strak op. Dan "moet" ze ineens van alles. Voorwaarts zijn, stelling buiging, overgangen, nagevelijk, veel draven etc. Misschien gaat het hierin ook mis en is draven in de bak met al die 'opdrachten' te veel van het goede of het resultaat wat ik wil boeken niet reëel beter gezegd.
Ik stap ook niet altijd voldaan of tevreden af. Stukje perfectionisme in mij. Maar paarden leren ons daar ook mee dealen. Probeer deze gedachtegang als een leermoment voor jezelf te zien.
Ik zie een paar dingetjes waar je heel eenvoudig mee kunt beginnen, om die betere ruiter te worden die je graag wilt zijn in de bak. Je moet alleen wel blijven relativeren dat dit een proces voor de lange adem wordt.
Op buitenrit beginnen met dresuurmatig rijden. Dus de ene keer rij je buiten dressuur, de andere keer rij je in de bak dressuur en de volgende keer ga je weer met een lang teugeltje naar buiten.
Leg met je instructeur de focus op je houding en zit verbeteren en dan echt de categorie: Het interesseert niet hoe mijn paard erbij loopt. Eerst ga jij goed zitten. Zit jij goed, dan ga je pas aan je paard sleutelen. Breek die oefeningen ook samen met je instructeur op in controle punten die je tijdens het oefenen zelf kunt controleren. Evalueer en controleer weer na 1/2 weken met je instructeur. Ik sta sommige lessen meer stil dan wat anders, omdat mijn instructeur en ik aan het denken/bedenken of voelen zijn hoe we dat ene dingetje het beste opgelost krijgen. Daarna gaan we dat uitproberen en zien we dat de reactie is van mijn paard en sleutelen we waar nodig.
Meestal gebruiken ze bij vrijheidsdressuur voerbeloning, geen idee of jij dat ook doet. Meeste friezen zijn in ieder geval gek op eten. Probeer die stukjes dat ze wel aan het been is te belonen met voerbeloning. Of dat ze een keertje wel goed rechtsom gaat te belonen. Net zoals bij het aanleren van vrijheidsdressuur oefeningen. Eerste kleine dingetjes belonen, daarna moet er steeds meer voordat die het snoepje krijgt.
Ik zit zelf met mijn paard in de herstel van een peesblessure, hierdoor heb ik echt terug gemoeten naar de basis. Mijn paard die ook liever niet naar mijn been luistert, reageert nu zelfs op zithulpen. Was nooit blij met dressuurmatig werk, deed liever springen of wat anders. Die wordt steeds enthousiaster, begint zelfs een beetje te enthousiast te worden. Maar ik doe dan ook al meer als een half jaar niks anders als, houding/zit, rechtrichten van mijn paard in stap en draf met een strikte regels van de dierenarts. Dat blije paard, dat doet wat de bedoeling is, maakt weer dat ik gelukkigere wordt als ik van mijn paard terug kom.