Twirrewyn schreef:Misschien heeft iemand hier nog goede tips en adviezen voor mij.
Ik ben net weer begonnen met paardrijden na 7 jaar. Nu 5 lessen gehad op de manege. Ik ben weer begonnen omdat ik ook een eigen paard wil dus leek het mij wel verstandig om weer lessen te nemen.
Ik merk dat mijn balans nog ver te zoeken is in het zadel. Mijn bekken moeten weer wennen want mijn laatste zwangerschap had ik hele erge bekkeninstabiliteit (laatste 2 maanden van zwangerschap af en toe in rolstoel moeten zitten)
Dit is anderhalf jaar geleden.
Ik ben zelf best wel een onzekere soms angstige ruiter. Voordat ik stopte met paardrijden 7 jaar geleden paar keer raar ervan afgevallen, heiligbeen gebroken en spier in bovenbeen gescheurd. Dus daardoor best wel een angst gekregen.
Er is een netwerk 'ruitertraining flexchair', in principe zijn dit fysiotherapeuten (vaak ook met de voortgezette opleiding dierfysio). Ze kunnen je op de flexchair goed beoordelen: heb je nog oefeningen nodig ivm bekkeninstabiliteit? Ivm de gescheurde bovenbeenspier...? Zitten je beide SI gewrichten correct...?
Daarna is het oefenen op de flexchair. (Ik heb me krom gelachen tussendoor...) - er hoort een computer programma bij, "met een soort dartbord" en via het correct stilzitten en bewegen kun je dan achtjes gaan maken (waarbij de sensoren van de flexchair keurig al je scheefheden verklappen...).
En daarna een rustig doch duidelijk gesprek met deze bully. (Ze was niet aanwezig, maar jij deed het zogenaamd fout - mijn hoela!)
(Mijn dochter had van de zomer ook zo'n soort idioot: zij was op gegeven moment in roundpen 1 aan het experimenteren, terwijl man - van - instructeursechtpaar in roundpen 2 aan het longeren was.
Nadat ook zij op de genoemde flexchair was geweest vanwege een blessure - ging zij voelen wat er op een echt paard op de cirkel gebeurt als ze haar spieren zus of zo wel of niet aanspant.
De volgende dag krijgt ze les van deze meneer Bos, die haar onvriendelijk toevoegt 'dat ze niet kan rijden, "want hij had haar gisteren wel zien rondzwaaien op het paard"'
Tijdens een les grondwerk.
'Je moet als mens toch wel flink gefrustreerd zijn, als je dit soort strapatsen uithaalt' - ik heb als moeder zijnde aangeboden Erik Engerd persoonlijk de mantel uit te komen vegen; maar wegwezen is uiterst zinnig. )
En er zijn twee mooie boeken van van Sally Swift over centered riding.
Mevrouw Swift is iemand die via de omweg van een uiterst ingewikkeld lichaam wegen vond om in harmonie te kunnen rijden. Bij haar moest bij wijze van spreken het kleinste detail kloppen, anders kon haar lichaam het niet - met haar vergeleken zijn de meeste mensen boffers en kunnen over die dingen heen compenseren.
Bevat veel nuttige informatie en 'doorkijkjes'.
Mbt 'niet terugploffen bij het lichtrijden', nadat ik haar boeken had gelezen heb im altijd met verbazing naar begginnerslessen gekeken.
Eindeloos gezeur over 'op het goede been rijden', maar verder niks.
Sally Swift geeft uitgebreid informatie over het hoe en waarom van 'je laten opgooien', en ondertussen je voeten (de bal van de voet, in acupunctuur 'bubbling spring' geheten) onder je oren houden zonder te verkrampen.
(De lijn van het zwaartepunt: oren, schouder, harapunt in karate, heup, bal van de voet.)
Laatst bijgewerkt door Janneke2 op 20-11-20 13:40, in het totaal 1 keer bewerkt