Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-06-20 14:27

Geplaatst: 29-06-20 14:27

Nee, ik herken het helemaal niet. Ik heb in mijn volwassen leven nu 6 keer een paard had en ze waren alle 6 mijn beste maatjes. 2 zijn er overleden, de andere 4 heb ik nog steeds. Ook de pony's in mijn kindertijd had ik allemaal even lief.

Ik vind mijn dieren (geldt bij namelijk ook voor de huisdieren) juist zo leuk om hun verschillen. Elke dier heeft karaktereigenschappen waar ik wel wat mee kan. Ook als ze oud zijn of iets gaan mankeren. Ik krijg altijd zo veel liefde en plezier van ze.

**Geplaatst**: 29-06-20 14:48

Re: Kan een paard na een tijd je type niet meer zijn?

Geplaatst: 29-06-20 14:48

O wat herken ik dit...zo hard ik Mana geadoreerd had, zo hard heb ik me aan haar gedrag geërgerd, zo erg dat ik het zelf niet zo goed begreep.

Gelukkig heb ik voor haar een goede eigenares gevonden die haar supertof vond. Maar dit heeft me bloed, zweet en tranen gekost om tot deze beslissing te komen. Ik draag haar nog steeds in mijn hart, ze is er niet meer, maar samen konden we niet langer door één deur. Het deed verdomd pijn om haar mee met haar nieuwe baasje te laten gaan, maar het was gewoon goed. Nooit één keer spijt van deze beslissing gehad. Wel vond ik het fijn om telkens te vernemen dat het goed met haar ging en wanneer ik het vreselijke nieuws kreeg dat ze het niet meer zou halen, heb ik enorm veel verdriet gehad. Nooit zal ik haar vergeten, maar het ging gewoon niet meer, vond het ook niet eerlijk tegenover haar dat ik niet meer voor de volle 100% voor haar ging.

**Geplaatst**: 29-06-20 15:28

Geplaatst: 29-06-20 15:28

[***] schreef:
Niet in wedstrijdverband uiteraard, maar het zal niet veel schelen. Als je een opsomming wil: dressuurmatig rijden, springen, endurance (wedstrijden), TREC (wedstrijden), hij heeft voor de koets gelopen, horse agility oefeningen, heb traildingen met hem gedaan, buitenritten op tempo, stapritten, dagtochten, longeren, vrij werken, dubbele lijnen, grondwerk, vrijheidsdressuur, met balken/pionnen, gewerkt volgens Voest, volgens Parelli, met clickertraining. Misschien vergeet ik nog wel iets

Maar de rest geef ik je wel gelijk in, vandaar dat ik mij afvraag of gewoon een 'normale routine' niet beter is. Gewoon wel steeds hetzelfde zeg maar. Dat buiten rijden zou geweldig zijn, maar als hij al niet graag mee gaat wandelen lijkt het mij ook niet eerlijk om erop te gaan zitten en dan vanalles te willen. Maar misschien zit dat gewoon in mijn hoofd natuurlijk, daar zit wel meer

Als hij dat alles gedaan heeft in zijn leven, wordt het gewoon tijd dat je erop gaat zitten en een paar keer per week een buitenrit gaat maken.
Waarom zou je trouwens vanalles willen als je gaat wandelen ? Gewoon ontspannen rijden aan een lang teugeltje is voldoende. In Limburg zijn toch prachtige wandelpaden ?

Waarom het niet gewoon eens een tijdje proberen ? Verstand op nul en gaan. Er is niks te verliezen, misschien wel veel te winnen.

**Geplaatst**: 29-06-20 15:55

Geplaatst: 29-06-20 15:55

@ kitobeer : bedankt nog voor je ervaring, had die op mijn mobiel even over het hoofd gezien, sorry.
Het is wel waar wat je zegt, het is niet dat ik de pony niet meer leuk vindt of dergelijke, ik vind het nog steeds een geweldige pony, en zonder hem zou ik niet weten wat ik nu weet en zou ik met die andere dieren ook niet zo overweg kunnen, daar ben ik zeker van. En ik zit nu even op een punt dat ik niet meer weet wat wijsheid is, ook door de groeicurve en de ervaringen die er geweest zijn.

@ BrittS : beetje kort door de bocht, maar dat is het zo'n beetje inderdaad. Hoewel het met het paard nog afwachten is, ik heb er zo wel een enorme klik mee maar heb er nog niet op gezeten dus misschien als dat moment er eens komt dat het alweer snel voorbij is

Wat maakt dat ik denk dat hij er slechter van wordt is omdat hij dan de hele dag maar in die paddock staat te staan, en zoveel is daar ook niet te zien. Daarnaast heeft hij wat dingen met zijn darmen en is hij snel opgeblazen en we zijn er nog niet uit of beweging dit nu al dan niet beter maakt (oorzaak ligt waarschijnlijk bij zijn allergie, dat zijn darmen ook een beetje van slag raken als het een slecht moment in het seizoen is en hij veel last heeft). Maar misschien maakt het inderdaad allemaal niet uit en is hij juist blij als hij "rust" krijgt .. wie weet. Kan het altijd proberen natuurlijk.

@ Jessix : fijn voor je, hier zijn het ook allebei mijn beste maatjes, ookal verschillen ze. Ik zou ze niet kunnen missen en doe er alles voor zodat ze het zo goed mogelijk hebben (naar mijn eigen kunnen en inzichten). Ik vind de pony in kwestie ook echt een geweldig dier, echt een karaktertje met een uitgesproken mening. Alleen door die uitgesproken mening merk je ook duidelijk wanneer hij iets niet leuk vindt, en dit dan toch nog van hem vragen omdat ik dat wil past dan niet, alleen is niks doen in mijn ogen ook geen optie, maar misschien is het dat wel.

@ Manadeluca : ja, jij hebt met hetzelfde gezeten hé, pieken en dalen, periodes goed en periodes helemaal niks. En je kent [***] ook natuurlijk, hij zal niet veranderen, haha. Hoeft ook niet trouwens, maar misschien dat ik ondertussen wel klaar ben voor andere dingen, dankzij hem natuurlijk.

@ Pandora2: ik wil niet vanalles als ik ga wandelen, dat staat er volgens mij niet. Er staat dat als het wandelen al niet gaat, dat het dan niet eerlijk is om erop te gaan zitten en vanalles te willen (waarbij vanalles staat voor bv. draven en galopperen, zoals je eerder aanhaalt).
Hier zijn inderdaad prachtige wandelpaden

We kennen ze wel zo'n beetje allemaal door de jaren heen. Maar ik heb het idee dat zelfs dat nu geen optie meer is .. Heeft hij meer last van zijn allergieën dan eerder, of is het iets anders, ik weet het niet, maar het wil allemaal niet zo en als het niet goed voelt stop ik ook met proberen.

Maar ja, hij heeft al die dingen gedaan in zijn leven, sommigen wat uitgebreider en langer dan andere, maar alles is wel geprobeerd. Vandaar dus dat ik mij afvraag of ik niet een probleem met hem heb omdat hij het allemaal niet meer weet, en we misschien gewoon terug moeten naar 'vroeger', toen het leven nog simpel en duidelijk was omdat ik niet beter wist

Denk dat ik voor nu even ga kijken of het lukt met een ander ruitertje, even zien hoe hij daarop reageert en of dat goed aanvoelt, kunnen we het altijd eens een maandje ofzo proberen. Wie weet is dat wel de oplossing, en indien niet is er nog altijd de mogelijkheid om zelf terug te gaan rijden en het bos in te gaan, of eens een tijdje niks proberen.

**Geplaatst**: 29-06-20 17:31

Re: Kan een paard na een tijd je type niet meer zijn?

Geplaatst: 29-06-20 17:31

Dus het is wel je beste maatje maar je hebt er geen klik meer mee? Wat is die klik dan volgens jou?

**Geplaatst**: 29-06-20 18:16

Re: Kan een paard na een tijd je type niet meer zijn?

Geplaatst: 29-06-20 18:16

Ik heb er wel een klik mee, alleen niet meer als het komt op "werken" (wat je daar ook onder mag verstaan, ik bedoel dus je paard beweging geven, samen bezig zijn naast de dagelijkse dingen). Hij raakt erg moeilijk gemotiveerd en als er iets werkt is het vaak niet blijvend. Eerder had ik daar nooit zo'n probleem mee, het was gewoon zo en ik stopte er zelf wel wat extra energie in of ik zocht een andere manier en dan lukte er wel weer wat. Maar sinds ik ontdekt heb dat niet elk paard zo is en niet elk paard die enorme motivatie en extra energie nodig heeft heb ik het daar wel moeilijk mee, zeker nu mijn eigen gezondheid er niet beter op wordt en ik merk dat energie sparen doordat je paard al uit zichzelf wel lopen heel fijn kan zijn. Maar buiten dat, dus met de dagelijkse dingen en alles wat moet (hoefsmid ed) zijn er totaal geen problemen en is het een heerlijk beest.

**Geplaatst**: 29-06-20 19:11

Geplaatst: 29-06-20 19:11

Maar [***], heel eerlijk en je mag me corrigeren als ik er langs zit hoor, maar het klopt toch dat je wel vaker een topic in deze trant opent? Motivatieverlies, niet meer goed weten wat wel en wat niet meer met je pony's,... Je maakt het jezelf zo moeilijk en eigenlijk vind ik dat best erg om telkens te lezen, voor jou dan. Ik zou echt met een toverstaf jouw continue zorgen willen wegtoveren.
Nu, ik kan me ook voorstellen dat je alleen topics aanmaakt wanneer je een dipje hebt en dat het daardoor al sneller negatief op mij kan overkomen.
Maar wanneer ga je stoppen met "iets moeten doen" en wanneer ga je beginnen met "gewoon genieten"? Omarmen wat je wel kan, wat je niet kan, omarmen wat de sterke punten van je pony zijn en de zwakke punten en omarmen dat het beide seniorpony's zijn en inderdaad niet hetzelfde energieniveau hebben als een jong, bloederig sportpaard.

**Geplaatst**: 29-06-20 19:20

Re: Kan een paard na een tijd je type niet meer zijn?

Geplaatst: 29-06-20 19:20

Als pony 1 niet beter word van stilstaan, en het paard dat je nu rijd niet populair is in de lessen: is ruilen geen optie?

Jij houd pony 1 zelf maar die kan in de lessen lopen en jij mag het paard in kwestie blijven rijden?

Kan een paard je type niet meer zijn? Ja, dat denk ik zeker. Jaren geleden heb ik op de manege huilend naast een pony gestaan. Ik wou en durfde er niet meer op. Het is nu mijn favoriete beestje naast mijn eigen. Toen had ik er niks mee, nu kan ik er alles mee. Je blijft zelf altijd veranderen.

**Geplaatst**: 29-06-20 19:44

Geplaatst: 29-06-20 19:44

Dat heb ik vroeger ook wel eens gehad inderdaad prugelpiet, dat een paard mij eerst totaal niks zei en uiteindelijk mijn lievelingspaard werd. Met [***] had ik het overigens andersom, heb hem kort gezien toen hij zadelmak gemaakt werd en toen zei ik "zo'n pony zal ik nooit kopen". Maarja, zoveel jaar later klikte het ergens precies toch :')

Je voorstel is iets wat we nu aan het bekijken zijn, is even kijken of het ruitertje wil en of het klikt met [***], en natuurlijk even zien hoe het gaat want het is al een tijdje geleden dat hij nog gereden is. Maar als dat allemaal werkt is dat inderdaad wel een oplossing. Echt in de lessen met verschillende ruiters denk ik niet, maar een vast ruitertje kan misschien wel werken.

@ Gini : je hebt helemaal gelijk hoor

Het is ook iets wat al jaren speelt en wat steeds maar weer terugkomt, het zijn cirkeltjes en ik geraak er niet uit. Ik post inderdaad ook wel enkel de slechte momenten, het is echt niet alleen maar zoals in de topics, er zitten ook echt goede dagen en fijne dingen tussen. Maar als ik die eens post reageert er toch niemand dus dat laat ik dan maar, haha. En de algemene tendens is gewoon niet positief, dus vandaar dat ik er wel mee zit, het is moeilijk om te genieten van de goede dagen als de slechte overheersen zeg maar.

Het probleem is met dat laatste wat je zegt dat ik totaal niet meer weet wat kan en wat niet kan. Zo kan ik bepaalde dingen een tijd doen en dat gaat goed en daar geniet ik dan van, en dan ineens wil het helemaal niet meer en krijg ik het niet meer op de rit. Door de jaren heen ben ik steeds minder gaan doen, tot ik nu op een punt zit dat zelfs de meest simpele dingen niet meer willen. Nu zit ik echt vast .. dingen als niet meer rijden maakte mij niet zoveel uit, want we konden nog gaan wandelen. Maar nu ik daar zelfs niet meer de afstanden kan doen die het leuk lijkt (wat overigens niet enkel pony is, mijn eigen lichaam werkt ook niet mee) en met moeite een standaard rondje in het veld kan doen vraag ik me wel af waarom het allemaal zo moeilijk moet zijn ... zo'n gekke dingen vraag ik helemaal niet.

Het paard is overigens geen jong, bloederig sportpaard. Is ze ooit wel geweest, maar dat is toch al heel wat jaren geleden. Is ook al de 20 gepasseerd, maar toch nog steeds voorwaarts en werkwillend. Dat maakt het contrast nog groter.

**Geplaatst**: 29-06-20 19:51

Geplaatst: 29-06-20 19:51

Ik heb dat ook hoor, die periodes dat het niet zo heel goed gaat. Om heel eerlijk te zijn, zit ik nu zelf ook in zo een periode. Dat mijn paard niet kan wat mijn dromen willen.
Weet je wat ik nu dus doe met mijn paard? Niets. Ik mest haar stal uit, vul haar hooinetten, zet haar eten klaar, loop naar de wei, geef haar een worteltje en een aaitje en ga in de wei zitten. Soms ben ik er na 3 minuten al klaar mee, soms vind je me een uur later nog op diezelfde plek. Dat is ons leven nu al sinds...even kijken...12 juni. Wanneer ga ik weer iets met haar doen? Ik weet niet, als ik zin heb.
En ondertussen ben ik maar wat blij dat ik de luxe heb dat ik deze beslissing kan maken en dat ik niet afhankelijk ben van een ander wat ik wel of niet met een paard doe.

**Geplaatst**: 29-06-20 20:01

Geplaatst: 29-06-20 20:01

Ik vind het niet zo gek dat je je nu zo voelt, [***]. Ik ben geen actieve poster, maar ik heb door de jaren heen veel van jou en Cobe en later Boke voorbij zien komen. Ik heb altijd heel veel respect gehad voor de manier waarop je met de ‘beperkingen’ van Cobe bent omgegaan en de manier waarop je steeds op zoek was naar dingen die hij leuk vindt. En Boke is wat ik door de jaren heen heb gezien niet de makkelijkste met zijn kwalen, allergieen en karakter. Onbevangen genieten met zo’n paard is ingewikkeld, en met Boke heb je ook een zorgenkindje in huis gehaald.

Dat continue streven naar het ideale heeft wel een grote valkuil: overanalyseren en jezelf gek denken. Dat zie ik ook terug bij jou, en daarmee maak je het jezelf denk ik moeilijker dan nodig. In de omgang met Boke, maar ook met waar je nu tegen aan loopt.

Je bent al een hele tijd aan het puzzelen met Boke, hij wordt ook nog eens een dagje ouder waardoor het allemaal nog iets lastiger wordt. En dan ineens is daar een paard wat het tegenovergestelde is: plezier in werken, looplustig, actief, en je hebt aan minimale hulpen voldoende. En dan is het ook nog een paard waar je niet verantwoordelijk voor bent en geen zorgen over hebt (althans, niet als eigenaar). Oftewel: de lusten maar niet de lasten. Dan je nu enorm aan het genieten bent van die samenwerking is logisch. En daar hoef je je niet schuldig over te voelen, terwijl ik tussen de regels door proef dat je dat wel doet.

Ik zou voor nu gewoon even genieten. Wie weet neemt het ook wat druk weg die nu op de relatie tussen Boke en jou lijkt te liggen. Het antwoord op de vraag wat je hier in de toekomst mee moet komt vanzelf wel.

**Geplaatst**: 29-06-20 20:27

Re: Kan een paard na een tijd je type niet meer zijn?

Geplaatst: 29-06-20 20:27

@ Gini: daar heb je gelijk in

Ik denk dat het hier ook voor een deel ermee te maken heeft dat ik op een pensionstal sta, waar alle andere mensen wel iets met hun paard doen. En dan voelt het nog eens extra verkeerd om niks te doen (want stiekem wil ik ook wel gewoon leuk bezig zijn natuurlijk), ookal doe ik in verhouding ook maar heel weinig. Maar ik denk als ik ze aan huis zou hebben staan ofzo dat het allemaal wel anders zou zijn en anders zou voelen, dan is het ook makkelijker om gewoon even een aai te gaan geven, even wat tijd spenderen. Ik moet mijn bezoekjes echt plannen en de afstand is er niet naar om even 5 minuten te gaan aaien zeg maar. Dus wil wel het idee hebben dat ik 'iets' gedaan heb, misschien speelt dat ook wel mee.

@ pairadice: dank je, al denk ik dat je de namen even omgewisseld hebt, [***] is namelijk degene met kwalen, allergieën en een behoorlijk karakter. [***] is gewoon oud en blind maar verder heel lief, haha.

Maar ik ga even zien wat de komende tijd geeft, even geen plannen meer maken en eens even zien of een ander ruitertje er meer plezier aan heeft (en de pony natuurlijk ook) en anders zien we daarna wel weer verder.

**Geplaatst**: 29-06-20 21:37

Geplaatst: 29-06-20 21:37

[***] schreef:
Ik heb er wel een klik mee, alleen niet meer als het komt op "werken" (wat je daar ook onder mag verstaan, ik bedoel dus je paard beweging geven, samen bezig zijn naast de dagelijkse dingen). Hij raakt erg moeilijk gemotiveerd en als er iets werkt is het vaak niet blijvend. Eerder had ik daar nooit zo'n probleem mee, het was gewoon zo en ik stopte er zelf wel wat extra energie in of ik zocht een andere manier en dan lukte er wel weer wat. Maar sinds ik ontdekt heb dat niet elk paard zo is en niet elk paard die enorme motivatie en extra energie nodig heeft heb ik het daar wel moeilijk mee, zeker nu mijn eigen gezondheid er niet beter op wordt en ik merk dat energie sparen doordat je paard al uit zichzelf wel lopen heel fijn kan zijn. Maar buiten dat, dus met de dagelijkse dingen en alles wat moet (hoefsmid ed) zijn er totaal geen problemen en is het een heerlijk beest.

Ah ok, dat had ik eerder niet begrepen.

**Geplaatst**: 31-08-20 11:59

Geplaatst: 31-08-20 11:59

Ik gooi even mijn eigen topic omhoog voor een soort van update, omdat ik het toch weer even kwijt moet :Y)

Intussen zijn we al 2 maanden verder zie ik, en er is veel gebeurd, maar tegelijk ook niet. Ik ben met [***] weer 'gewoon' dingen gaan doen, opzadelen en erop een rondje stappen, of aan de hand een rondje wandelen, of als dat niet kon even longeren. Af en toe een snoepje erin en meneer lijkt het allemaal wel prima te vinden zo. Het longeren blijft zozo, maar hij doet het wel omdat ik het vraag.
Van het 3e paard heb ik bewust wat afstand genomen, in de zin van "het is niet mijn paard, ik heb er 2 en dat is meer dan genoeg', ook omdat ik zelf weer aan het werk ben en daardoor dus ook niet meer onbeperkt tijd heb.

Het 'bijrijdertje' is er uiteindelijk niet meer van gekomen, omdat ik mezelf daar niet goed bij voel. Deels omdat ik het toch moeilijk vind om de pony uit handen te geven, maar deels ook omdat ik denk 'doe ik er wel goed aan'. Hij is 24 jaar, heeft heel z'n handleiding en allergieën, doe ik er wel goed aan om zo'n kind er gewoon mee te laten rijden? Zij zullen het niet zien als hij een slechte dag heeft, hooguit dat hij vervelend is ... Ik weet het niet .. oprecht niet .. Proberen kan altijd natuurlijk, maar dan moet ik even op zoek naar een ander kind en die heb ik niet zo meteen beschikbaar

Ik heb plezier gehad met [***] de voorbije maanden, zolang je niet teveel van hem vraagt vindt hij het allemaal wel prima. Gewoon een rondje door het veld stappen met lang teugeltje en het is weer goed. Maar ondanks dat ik het leuk vind en het fijn is om gewoon even ontspannen op een pony te zitten zonder dat er iets moet weet ik niet of het dat is voor de komende x aantal jaar. Want ik hoop natuurlijk dat ze beiden nog minstens 10 jaar leven, missen kan ik ze toch niet. Maar het geeft geen doel, je kan geen plannen maken, gewoon een standaard rondje in het veld, eventueel een mini-rondje in het bos maar dan ben je al het dubbele van de tijd weg. In zijn tempo kan je gewoon geen routes plannen, tenzij je 4u weg wil zijn... En ja, nog steeds frustreert het mij met momenten dat hij gewoon totaal niet voorwaarts is, terwijl hij het op zich wel kan.

Zoals eerder gezegd heb ik van het 3e paard afstand genomen, of proberen te nemen, want het is verdorie moeilijk. Gisteren stond ik aan mijn zadelkast te praten met een stalgenoot (ze staat spijtig genoeg recht in het zicht dan) en mevrouw deed gewoon haar staldeur open ... Dus gisteren toch nog maar eens wat met haar gedaan, en het blijft gewoon zo'n geweldig dier... Nu zit er ook nog een heel verhaal aan waarom ik het mij zo aantrek allemaal, maar dat doet voor het topic niet ter zake, hoeft ook niet allemaal openbaar want het is uiteindelijk niet mijn paard.

Dus ja, ondanks dat ik wel kan genieten van mijn pony's op pensioen en de kleine dingen mis ik ook iets, ik mis een doel, iets om naartoe te werken. Ik ben erachter dat ik met mijn beide pony's geen doelen meer moet stellen, dat gaat het gewoon niet worden. Maar er is wel een paard waar het wel mee kan, die graag mee wil en graag voor je wil werken ... En dat maakt het er niet makkelijker op natuurlijk.

Tot zover mijn nieuwe klaagzang

**Geplaatst**: 31-08-20 12:29

Re: Kan een paard na een tijd je type niet meer zijn?

Geplaatst: 31-08-20 12:29

Je bent gewoon zelf een paard: het gras is altijd groener aan de overkant.

Zonder dollen, ik herken het wel. Die eeuwige twijfels of je wel het "juiste" paard hebt. In jouw geval is het nog lastiger, want je hebt er zo 2. Je houdt heel veel van ze en wil ze (nog) niet missen, maar ...

Ik heb een arabierig typje gekocht dat inmiddels zeer aan mij gehecht is geraakt, in die zin dat het bij mij veilig is als ze schrikt van iets. Aan de hand bij mij is dus meestal OK, als ik haar wat meer "alleen" laat, zoals aan de longe, en ze schrikt van iets gaat ze rennen. En dan gaat ze van 0 naar 100 in 2 seconden. Vind ik dat leuk? Nee. Doet ze dat onder het zadel? Nee. Schrikt ze onder het zadel wel eens en val ik er dan af? Ja. De vanzelfsprekendheid waarmee ik met mijn vorige paard, mafje, aan de gang kon, mis ik. Toch zou ik haar niet meer terug willen (dat kan ook niet want ze is ingeslapen) want ik heb nu iets anders nodig. Ik blijf dus met arabierig typje werken aan iets in de toekomst: lekker in de bak kunnen trainen en buitenritten maken.

De toekomst is voor jou helder wat betreft je 2 oudjes: meer van hetzelfde. Dat is ook niet erg inspirerend. Dat je nu met een ander paard hebt kunnen werken dat de potentie heeft om andere wensen mee te laten uitkomen, geeft verwarring, knaagt aan je omdat je loyaal bent aan je 2 oudjes. Geeft je beeld van een mogelijke, aantrekkelijke, toekomst. Als je dan ook nog ziet dat het andere paard opleeft van de aandacht die je het geeft, wordt het helemaal moeilijk, want nu ervaar je waarschijnlijk dat je alle 3 de paarden tekort doet.

Wat wijsheid is in dezen, weet ik niet. Ik weet wel dat jij een piekeraar bent en het grote vermogen hebt om alles "dood" te piekeren. Dat werkt niet in je voordeel. Het mooiste zou zijn als je toch een mix zou kunnen vinden tussen wat met je eigen oudjes doen op het niveau dat zij aan kunnen en daarnaast wat met het andere paard doen zodat je andere vaardigheden aanspreekt en geniet van wat dat paard je brengt.

**Geplaatst**: 31-08-20 12:40

Re: Kan een paard na een tijd je type niet meer zijn?

Geplaatst: 31-08-20 12:40

Spijker op de kop, volledig

Zelfs van dat gras, hahaha. Maar dat hebben we allemaal wel een beetje denk ik.

Ik besef dat ik mij zeer gelukkig mag prijzen en in een zeer luxe-positie zit met het hebben van 2 geweldige dieren. Maar het idee dat het dit gaat zijn voor de komende zoveel jaren heb ik het wel moeilijk mee, dat geef ik eerlijk toe. Ik heb geen grote doelen, ik wil geen wedstrijden rijden of een bepaald niveau, maar ik wil wel meer dan wat nu mogelijk is.. Tegelijk dan wel op mijn tempo en op mijn gevoel, want bv. lessen gaan nemen om zo te kunnen rijden op andere paarden trekt mij dan ook weer totaal niet

Dat laatste ben ik naar op zoek, maar ik weet niet hoe. Het zou makkelijk kunnen: ik zou haar kunnen leasen en dan kan ik met haar werken wanneer ik wil, terwijl de overige kosten toch voor de stalhouder blijven. In theorie zou ze dan ook nog in de lessen kunnen gebruikt worden, maar in haar geval zou dat zeer beperkt tot niet zijn, dus gewoon op die manier mijn 'eigen' paard (waar je uiteindelijk niks over te zeggen hebt

). Maarja, ookal kost het niet zoveel als een eigen paard hebben en stallen, het kost toch weer extra per maand, en met 2 dieren in volpension en mijn overige kosten is dat niet meteen een optie. Ik weet niet of er nog andere manieren zijn, nu kost ze de stalhouder alleen maar geld dus zit ik eigenlijk te wachten op het moment dat ze weg gaat .. Hoewel de stalhouder dat eigenlijk ook niet wil, maar het moet wel allemaal realistisch blijven natuurlijk. Het is een moeilijke situatie.

**Geplaatst**: 31-08-20 14:31

Re: Kan een paard na een tijd je type niet meer zijn?

Geplaatst: 31-08-20 14:31

Nu ga ik even heel bot inkomen, wees gewaarschuwd.

Optie 1.
Je zoekt voor Cobe een bijrijder die een bijdrage per maand betaalt. Zij kan nog, weliswaar met mate, van alles met Cobe doen, inclusief buitenritjes. Als de bijrijder niet veel vraagt van Cobe, vindt hij het waarschijnlijk best leuk om buiten te stappen, draven en een galopje te doen.
Je hebt geen hondje meer dus die onkosten heb je momenteel niet.
Kan je met de bijdrage die je bijrijder betaalt (en gezien de beperkingen van Cobe zal dat niet een hoog bedrag zijn) en het geld dat je uitspaart doordat je geen hondje meer hebt en wellicht nog iets bijleggen, het andere paard leasen?

Optie 2.
Je zet je 2 oudjes ergens anders op een "echte" pensioenstal waar ze voor een minder bedrag dan je nu op je pensionstal betaalt volledig verzorgd worden en je bezoekt ze nog af en toe om te zien hoe het met ze gaat en ze een knuffel te geven.
Je leased het andere paard met het geld dat je hiermee uitspaart.

Optie 3.
Je verandert niet aan de situatie zoals die nu is en je legt je er volledig bij neer. Dus alle energie, geld en tijd die je hebt stop je in je 2 oudjes en je negeert het andere paard.

**Geplaatst**: 31-08-20 21:38

Re: Kan een paard na een tijd je type niet meer zijn?

Geplaatst: 31-08-20 21:38

Optie 4.
Je gaat in gesprek met de stalhouder, legt het probleem uit, doet een voorstel en stalhouder komt met een ander voorstel waar die mee kan leven en wat misschien wel haalbaar is.

Misschien is er een oplossing in de maak, maar moet het nog even bekijken. En dat dan zonder verhuizingen of bijrijder-perikelen :Y)

**Geplaatst**: 31-08-20 22:00

Re: Kan een paard na een tijd je type niet meer zijn?

Geplaatst: 31-08-20 22:00

Optie 4. klinkt als een plan in wording. Als win-win haalbaar is, ga dan voor deze optie.