Paarden zijn gewoontedieren. Dus als ze regelmatig met hun mens hebben gewerkt, dan is dat de gewoonte waar ze last van kunnen hebben als dat wegens omstandigheden of leeftijd stopt.
Wij hebben een paard dat al 3 jaar op de wei staat. In het begin vond ze het moeilijk, nu is het OK. Ze heeft het geaccepteerd. Ze gaat zo goed, dat ik met mijn vriendin met Kerstmis een klein rondje heb gemaakt. Ik wandelend er naast en 2 km erop. Toen ik erop ging zitten veranderde ze helemaal. Haar ogen (vertelde mijn vriendin) gingen stralen, onmiddellijk werd ze weer de trotse leidmerrie die met baasje de boel regelde voorop en ach wat was ze gelukkig toen ze zelfs een stuk mocht draven.
Mijn Engelse vriendin zei:
"Pien, horses love to do things with people, look at Polie, she is so happy and proud now. What a changement". Na die 2 km ben ik er weer afgestapt, want ze gaat te goed en we gaan haar niet meer echt berijden laat staan risico's met haar nemen. Maar ik heb wel besloten dat ik paar keer per jaar haar die ervaring ga geven als ze zo recht blijft als dat ze nu is.
Vanaf dat moment denk ik iets meer van paarden begrepen te hebben, namelijk dat er zeker paarden zijn die het gewoon tof vinden om met ons mensen dingetjes te ondernemen. Hoeft niet elke dag maar zo af en toe.
Die zelfde ervaring heb ik met onze Hercule die we op zijn 24 ste minder gingen rijden. Hij vond het allemaal wel best. MAAR als ik er op kroop die enkele keer nog, dan dansten we van geluk het erf af (dat paard kon echt piafferen ontdekte ik op zijn oude dag

), en dat voor ons paard die altijd te relaxed zich liet rijden. Totdat het niet meer hoefde.
Te veel heb ik me laten beïnvloeden door dierenactivisten die tegen paardrijden zijn en gedacht dat zij gelijk hebben. Nu weet ik wel beter. Paarden die in vriendschap met hun mensen leven, die goed verzorgd worden, vinden het gewoon tof om naar buiten te gaan en samen met hun mens wat te doen. Alles met mate en beleid en op zo'n manier dat ze het goed aan kunnen.
Bij de een is dat presteren op hoog niveau, bij de ander is dat riddershows doen en de derde is gewoon op laag niveau prullen binnen cq buiten met hun mens. Zolang alles met beleid wordt opgebouwd en met liefde denk ik dat het paard het ok vindt.
Vergis jullie niet, leven in het wild is echt heel zwaar voor paarden en maakt ze niet per definitie gelukkiger.