Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-07-19 17:16

Geplaatst door de TopicStarter : 07-07-19 17:16

Zo, kleine update...

Het concours van vorige week heb ik afgemeld, ik vond het te warm worden. En aangezien mijn paard al twee zomers met warm weer flinke koorts heeft gehad, heb ik weinig zin om het op te zoeken en er een maand of twee uit te liggen.

Vandaag was het gelukkig veel beter weer om te rijden! Nieuwe proeven, dus ik had maar één proef opgegeven. Niet een proef die ons licht, twee keer travers, twee keer appuyeren, voltes 10 meter in galop.
En bij aankomst ontdekken dat de jury die er zit ook GP jureert, deed me bedenken: "We gaan gewoon voor de kilometers!" Zeker omdat ik afgelopen week flink last begon te krijgen van mijn rechterheup. Iets dat mijn instructrice al van mijlenver zag aankomen, omdat ik constant die heup optrok en eigenlijk de hele rechterkant krom trok (hoofd ook naar rechts). Hiervoor ben ik gelukkig nu in behandeling, maar de heup zat enorm vast, samen met mijn hamstrings. :Y)

Met het losrijden was hij oké, maar niet spetterend.
Eenmaal in de baan had hij er heel erg veel zin in, ongelooflijk als ik dit vergelijk met een jaar geleden. Bloedfanatiek stort hij zich op de proef. En kennelijk lag de proef ons toch wel.
Op de eerste travers en appuyement scoorden we gewoon twee zessen. De slechte kant (mijn lengtebuigingsprobleem zeg maar haha) kregen we twee vijven, die vond ik aan de hoge kant. Maar hé, mij hoor je niet klagen

De keertwending om de achterhand naar rechts scoorde gewoon een 6,5! Nog iets om heel blij mee te zijn, een jaar geleden stopte hij gewoon in een keertwending.

Voor de rest mist in stap nog wat impuls volgens deze jury. De vorige keer had ik 'm juist lekker voorwaarts en vond die jury hem weer de pas niet afmaken. Ach, zulke verschilletjes hou je toch. Het is ook goed om af en toe andere dingen te horen zodat je aan meer dingen tegelijk kan werken.

Galop vond ik geweldig gaan, omdat hij moeite heeft met de lengtebuiging zette ik de eerste volte 10 meter wat kleiner in, er vanuit gaande dat hij toch wel wat groter ging. Maar hij bleef superfijn doorspringen en ik had mijn volte te klein :')

Waar de vorige keer de jury vond dat mijn paard dribbelde in de wissels, vond deze jury dat ik te lang stapte in de wissel. Ja, ik wilde hem gewoon een paar echte stappassen laten zien :')

Redelijk gescoord in de galop, alleen de wissels vanuit contra waren rommelig. Als ik naar het commentaar op de coupon kijk, denk ik dat deze jury de paarden graag goed bergop wil zien bewegen. En ja, daar heeft die van mij wel wat moeite mee, lange rug. Dus dat is een punt van aandacht erbij.

Ik heb er weer met een grote glimlach op gezeten een groot deel van de proef. We zijn er nog niet volledig, maar het is al heel erg fijn om zo de proef door te komen. Het gevoel krijgen dat je paard zich echt helemaal geeft. Toen we in draf de AC lijn ook op moesten aan het eind van de proef, werd hij zo fanatiek dat hij z'n knieën zo'n beetje weer tot z'n neus trok :')

Lekker beest!

Het kon me eigenlijk niet meer schelen wat voor punten ik zou hebben... Kreeg ik toch gewoon 205! Weer een puntje erbij!

Nog geen wedstrijd in het verschiet op het moment. Maar ik wil wel graag, nog één punt en dan is hij sport. Ik hoop dat hij snel een lichamelijke checkup kan krijgen, en dan gaan we weer los

**Geplaatst**: 07-07-19 17:23

Re: De weg naar spanningsvrij op concours is lang...

Geplaatst: 07-07-19 17:23

Ohh heerlijk, wat een goede succeservaring! Gefeliciteerd.

Ik herken stukjes van je verhaal, echter neig ik meer naar faalangst. Ik voel enorm veel druk om prijzen en wp te rijden, heb de lat zelf enorm hoog. Presteer daardoor op wedstrijd altijd goed, maar ik moet een dag bijkomen van alle spanning.....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-07-19 17:31

Geplaatst door de TopicStarter : 07-07-19 17:31

Viennanova schreef:
Ohh heerlijk, wat een goede succeservaring! Gefeliciteerd.

Ik herken stukjes van je verhaal, echter neig ik meer naar faalangst. Ik voel enorm veel druk om prijzen en wp te rijden, heb de lat zelf enorm hoog. Presteer daardoor op wedstrijd altijd goed, maar ik moet een dag bijkomen van alle spanning.....

Dankjewel!

Balen dat het jou the day after zoveel energie kost! Een soort van taart bakken dus, je keuken een slagveld, maar de taart ziet er fantastisch uit...

Als ik kijk waar ik vandaan kom, dan denk ik dat dit bij jou ook zeker aan te pakken is hoor! Er is een heel leuk en eenvoudig boek over Mindfullness, ik weet even niet welke, maar ik heb 'm... Bij mijn ouders... Dus ik weet het echt niet zo een, twee, drie :')

Is dat iets voor je? Dat je makkelijker met die 'aftermath' leert omgaan? Tenminste, zoals ik het lees gaat het echt om het verwerken van alles wat loskomt na die tijd?

**Geplaatst**: 07-07-19 17:34

Re: De weg naar spanningsvrij op concours is lang...

Geplaatst: 07-07-19 17:34

Klopt. Ben nu met "mentaal fit, perfecte rit" bezig. Ik eet weinig van tevoren want misselijk, rij me het schompes want paard is ook niet simpel, geef alles en daarna total loss. Wel twee dagen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-07-19 18:33

Geplaatst door de TopicStarter : 07-07-19 18:33

Viennanova schreef:
Klopt. Ben nu met "mentaal fit, perfecte rit" bezig. Ik eet weinig van tevoren want misselijk, rij me het schompes want paard is ook niet simpel, geef alles en daarna total loss. Wel twee dagen.

Oh ik ben heel benieuwd, als je 'm uit hebt, kan je dan eens vertellen waar dit boek op is gestoeld?
Ben dit aspect van het rijden steeds interessanter gaan vinden, dus misschien ook een boek voor mij...

Ik reed me altijd helemaal lam, maar dat is gelukkig voorbij. Zat bij mij in mijn eigen laksigheid; ik vind snel dingen goed :')

**Geplaatst**: 07-07-19 20:05

Geplaatst: 07-07-19 20:05

Viennanova schreef:
Klopt. Ben nu met "mentaal fit, perfecte rit" bezig. Ik eet weinig van tevoren want misselijk, rij me het schompes want paard is ook niet simpel, geef alles en daarna total loss. Wel twee dagen.

Is dat in het Engels Perfect mind, perfect ride? Die ben ik ook aan het lezen om er iets uit te halen dat me kan helpen. Dit weekend heb ik ook de gratis video's van Tristan Tucker bekeken over hoe om te gaan met spanning op wedstrijd, de focus lag bij de spanning bij het paard.

Overigens herken ik het wel dat je de dag na een wedstrijd compleet uitgewoond bent, ik moet wel zeggen dat dat met verloop van tijd beter werd. Maar ik kan me een tijd herinneren dat ik me volledig opblies op wedstrijd en dat ik daarna helemaal leeg was.

Janine, wat een leuk verslag en wat een mooi resultaat! Ik kan bijna voelen hoe je laatste AC lijn voor je was en hoe gaaf het is dat je paard toch nog even zijn mooiste draf laat zien. Ontroerend ook wel een beetje.

Enige tip die ik voor je heb nav dit verhaal is dat je niet de mening van 1 jury moet laten bepalen hoe je je volgende proef rijdt. Zoek de rode draad in je proeven, de goede dingen en de mindere onderdelen ,vergelijk het met je dagelijkse training, overleg met je instructeur en bepaal dan of je bepaalde onderdelen anders moet rijden. Maar... je hebt het stilvallen in de keertwendingen opgelost en ook de zijgangen verbeterd, je hebt duidelijk niet stil gezeten

. Op naar de volgende wedstrijd!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-07-19 20:34

Re: De weg naar spanningsvrij op concours is lang...

Geplaatst door de TopicStarter : 07-07-19 20:34

Jeetje Pipodipo, wat lief, ik krijg er een beetje kippenvel van!

En je hebt gelijk hoor... Ik heb die jury van de vorige keer twee keer gehad, en ik ken haar een heel klein beetje, heb haar wel hoog zitten zeg maar. Daarbij had ze ook gewoon een punt. De vorige keer heb ik hem elke wissel laten dribbelen, niet fatsoenlijk laten stappen. Nu liet ik hem écht even stappen in plaats van dribbelen. Het geeft nu gewoon weer dat we die wissel veel meer moeten perfectioneren > Met impuls de overgang terug naar STAP, een paar passen STAPPEN en dan weer de overgang naar galop.
En nu is het nog een beetje meer zoeken daarin.

Ik denk dat we in het algemeen echt moeten gaan perfectioneren, met name de overgangen. En dan zal hij ook meer bergop gaan worden, zoals deze jury graag wil zien.
En ach, uiteindelijk wil ik dat zelf natuurlijk ook graag (laten) zien.

Ik neem gewoon elke opmerking mee in een groter geheel. Gelukkig kan ik dat nu wel relativeren, weet niet hoe dat vorig jaar was geweest.

**Geplaatst**: 07-07-19 23:19

Re: De weg naar spanningsvrij op concours is lang...

Geplaatst: 07-07-19 23:19

Enorm interessant topic dit...

Ik heb ook een spanningsprobleem wat betreft wedstrijden rijden, maar dat uit zich net iets anders. Ik heb een prachtig paard, röntgen schitterende foto's, mooie bewegingen en echt een kwaliteitsmerrie.
Maar er is een periode geweest dat na elke wedstrijd er wel iets mis was:
Zondag goede proef neerzetten, maandag stokkreupel. Niveautje hoger starten en wp halen, dag erna een hoestje, een weekendje naar het strand, daarna paard verkouden en ga zo maar verder. Elke keer dat ik eens iets anders deed dan thuis, zat ik daarna weken thuis met dierenartskosten enzoverder. Zijn er grote fysieke problemen met mijn paard? Nee, die periode was gewoon pure pech.

Maar nu durf ik gewoon niet meer op verplaatsing gaan, ik heb echt angst voor het volgende dat mijn paard kan 'verzinnen'. Thuis en in het bos amuseren we ons, maar ik wil ook andere dingen doen, maar ik durf niet, dus ik lees hier even mee verder en hopelijk vind ik dan manieren om mijn angst te managen.

**Geplaatst**: 08-07-19 07:53

Geplaatst: 08-07-19 07:53

Oh dat herken ik ook. Wedstrijd opgeven, dan gaan er direct dingen mis, kapot of heeft paard zin als een varken. Puur toeval, maar zelfs dat neem ik mee in de spanning. Waarom ik wel wedstrijden rij? Om die A-C lijn zoals Janine omschrijft. Ik krijg een enorme adrenaline stoot van een goede proef rijden, mijn paard erdoor heen loodsen ondanks zijn kijkerigheid, een stoere middendraf etc.

Edit; ik moet ook meer wedstrijden rijden. Ik start te weinig waardoor alles afhangt (in mijn hoofd dan) van die paar proefjes.

**Geplaatst**: 08-07-19 08:44

Geplaatst: 08-07-19 08:44

Janine1990 schreef:
Jeetje Pipodipo, wat lief, ik krijg er een beetje kippenvel van!

En je hebt gelijk hoor... Ik heb die jury van de vorige keer twee keer gehad, en ik ken haar een heel klein beetje, heb haar wel hoog zitten zeg maar. Daarbij had ze ook gewoon een punt. De vorige keer heb ik hem elke wissel laten dribbelen, niet fatsoenlijk laten stappen. Nu liet ik hem écht even stappen in plaats van dribbelen. Het geeft nu gewoon weer dat we die wissel veel meer moeten perfectioneren > Met impuls de overgang terug naar STAP, een paar passen STAPPEN en dan weer de overgang naar galop.
En nu is het nog een beetje meer zoeken daarin.

Ik denk dat we in het algemeen echt moeten gaan perfectioneren, met name de overgangen. En dan zal hij ook meer bergop gaan worden, zoals deze jury graag wil zien.
En ach, uiteindelijk wil ik dat zelf natuurlijk ook graag (laten) zien.

Ik neem gewoon elke opmerking mee in een groter geheel. Gelukkig kan ik dat nu wel relativeren, weet niet hoe dat vorig jaar was geweest.

Inderdaad, hij moet wel stappen en niet dribbelen, dan heb je hem in de proef ook nog scholend gereden als het ware en sommige jury's kunnen daar goed doorheen kijken. Je hebt na gisteren in elk geval alle reden om er weer mee aan het werk te gaan.

**Geplaatst**: 08-07-19 08:56

Geplaatst: 08-07-19 08:56

Malene Nootenboom van BWR (bewust wedstrijd rijden) kan jou als geen ander helpen....ik zou eens op haar website kijken https://bwr-online.com/

Er is heel veel mogelijk met/door haar.

Ook ik herken je verhaal. Volledig vastgelopen in het M2, begonnen met twee verliespunten en dus M2 min 2, voor mij was dit wel zo'n dieptepunt. Het plezier volledig kwijt ook. En ik had maar 1 doel, 5 punten in het M2 om de volgende jurycursus te mogen doen en ook dat zat me in de weg want was ik dan die jury die zelf voor geen meter reed maar wel oordeelde over de rest? Kortom, heel veel gedoe, geen fijne proeven, dikke spanning, blokkades etc.

Mijn paard werd hier niet vrolijk van, ik ook niet.....we zijn gaan zoeken en heel voorzichtig zijn we eruit gekomen. Beetje op dezelfde manier als jij, gewoon weer een keer gaan, andere doelen stellen en mijn "hoogtepunt" was niet het rijden van een winstpunt maar het rijden van een proef waarin ik tevreden was, mijn paard bleef lopen, niet afsloot en ik voor dat moment heel blij was. Toen ik mijn punten op ging halen, zei de dame van het secretariaat oh het ging niet zo best he, waarop ik zei nou ik ben tevreden hoor en dat was mijn doel. Toen bleek ik verlies te hebben gereden en eerlijk is eerlijk, het interesseerde me echt honderd procent geen ene reet!

Dat was mijn overwinning! Daarna ging het alleen maar beter en heb ik eerst die 7 punten gepakt om 5 punten voor de cursus te hebben. TOen ik op stal zei dat ik stopte zei iedereen doe niet zo raar, het gaat onwijs lekker. Vervolgens het M2 dik afgesloten, het Z1 best leuk doorgereden en zelfs een paar punten in het Z2 gepakt terwijl ik nooit maar dan ook nooit had durven denken dat dat ooit haalbaar was. Inmiddels zijn we met wedstrijdpensioen maar ik heb er zoveel van geleerd!

Oh en die verliespunt? Het secretariaat had een foutje gemaakt en mij de volledige wedstrijdcoupon mee gegeven (dat had je toen nog) en ik kreeg savonds een telefoontje van de voorzitter dat er een foutje gemaakt was. We hebben er beiden heel hard om gelachen en zo ontkwam ik mooi aan die punt maar nogmaals het had me worst geweest.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-07-19 17:15

Geplaatst door de TopicStarter : 08-07-19 17:15

Viennanova schreef:
Oh dat herken ik ook. Wedstrijd opgeven, dan gaan er direct dingen mis, kapot of heeft paard zin als een varken. Puur toeval, maar zelfs dat neem ik mee in de spanning. Waarom ik wel wedstrijden rij? Om die A-C lijn zoals Janine omschrijft. Ik krijg een enorme adrenaline stoot van een goede proef rijden, mijn paard erdoor heen loodsen ondanks zijn kijkerigheid, een stoere middendraf etc.

Edit; ik moet ook meer wedstrijden rijden. Ik start te weinig waardoor alles afhangt (in mijn hoofd dan) van die paar proefjes.

Fijn dat er meer mensen zijn die het herkennen. Natuurlijk heb je spanning, maar daarom is het niet zo dat je gemakkelijk afscheid neemt van het wedstrijd rijden. En ik ben heel erg blij dat ik niet heb opgegeven, hopelijk kan ik mensen inspireren.

Overigens, de mijne was ook heeeeeeeel kijkerig... Hij woont aan het water, maar als we aan het rijden zijn kan hij gerust spanning opbouwen van klotsend water omdat er een schip langs is gekomen. En in de wei staat hij er gerust naast te grazen. Maar als je geen leiding kan geven aan je paard door je eigen spanning, dan gaan ze wel kijken hoor.
Omdat ik het gisteren zó naar mijn zin had in de proef, heeft hij niets gezien. En er was genoeg te zien hoor.

Afbeelding

Deze foto geeft wel vrij duidelijk weer dat ik heel blij was, en hij ook

Uiteraard heb ik deze besteld

Ik begin ook uit te kijken naar het binnenseizoen, heel benieuwd of de kijkerigheid dan ook weg is. Heb me altijd afgevraagd hoe het toch kan dat er zoveel mensen met bloedpaardjes hun paard de engste bakken door kunnen sturen en ik dat met mijn koele Fries niet voor elkaar krijg. Ik denk dat de kijkerigheid binnen ook grotendeels verholpen zal zijn.

Dat jij je realiseert dat alles in jouw hoofd af hangt van een paar proefjes, is een heel goed punt! Want je realiseert het je in ieder geval, nu is het zaak om hier iets aan te doen.
Doordat je jezelf deze druk op legt (kort tijdsbestek) kan ik me voorstellen dat je zelf 'te vlug' wordt. In je training werk je veel dingen 'even snel' af, want alles moet goed zijn. Terwijl je er veel meer aan hebt om één ding tegelijk aan te pakken in je training.
Voor mijn proef van gisteren wist ik ook allang dat mijn lengtebuiging nog niet voldoende was. Ik heb daarom in het losrijden ook niet eindeloos travers gedaan, hij reageerde, dat vond ik belangrijk. Wat ik véél belangrijker vond voor de proef was dat hij goed voorwaarts aan het been was. Nu hij EIN-DE-LIJK galoppeert, is het toch zonde om het daarop te laten liggen! Dus toen ik eigenlijk wel wat klaar was met het losrijden ben ik gaan stappen. Waarvan ik weet dat het mijn valkuil is en hem sloom laat worden. Dus ik checkte gewoon af en toe of hij nog snel voorwaarts was door overgangen stap-galop te maken.
Ik weet niet of het mijn redding is geweest, maar ik weet wel dat ik heel bewust bezig ben geweest met het losrijden en de sterke punten heb gebruikt.
Misschien is het voor jou een tweede stap om te gaan kijken hoe je je trainingen opbouwt en of je daar dingen laat liggen.. Want als je je paard goed voor elkaar hebt (dat werd mij echt 1000 keer verteld tijdens mijn spanningsprobleem, en ze hebben absoluut gelijk), heb je geen 20 proeven nodig om 10 winstpunten te rijden

@daffodil, ik weet even niet wat ik moet reageren, want ik heb niet de indruk dat je het topic verder hebt gelezen

**Geplaatst**: 08-07-19 17:38

Geplaatst: 08-07-19 17:38

Wat een mooi, duidelijk verhaal en fijn dat je dit wilt delen. Ik herken het heel erg. Hoewel ik geen wedstrijden rijd, heeft mijn perfectionisme me wel zo erg dwars gezeten dat ik een periode volledig ben gestopt met paarden. Daarna kwam er gelukkig een hele fijne merrie op mijn pad en heb ik weer plezier in mijn hobby gekregen.

Ik ben erg benieuwd naar die SR-sessies, kun je daar misschien iets meer over vertellen? Hoe gaat zoiets in z'n werk?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-07-19 17:56

Geplaatst door de TopicStarter : 08-07-19 17:56

Seltje schreef:
Enorm interessant topic dit...

Ik heb ook een spanningsprobleem wat betreft wedstrijden rijden, maar dat uit zich net iets anders. Ik heb een prachtig paard, röntgen schitterende foto's, mooie bewegingen en echt een kwaliteitsmerrie.
Maar er is een periode geweest dat na elke wedstrijd er wel iets mis was:
Zondag goede proef neerzetten, maandag stokkreupel. Niveautje hoger starten en wp halen, dag erna een hoestje, een weekendje naar het strand, daarna paard verkouden en ga zo maar verder. Elke keer dat ik eens iets anders deed dan thuis, zat ik daarna weken thuis met dierenartskosten enzoverder. Zijn er grote fysieke problemen met mijn paard? Nee, die periode was gewoon pure pech.

Maar nu durf ik gewoon niet meer op verplaatsing gaan, ik heb echt angst voor het volgende dat mijn paard kan 'verzinnen'. Thuis en in het bos amuseren we ons, maar ik wil ook andere dingen doen, maar ik durf niet, dus ik lees hier even mee verder en hopelijk vind ik dan manieren om mijn angst te managen.

Eerst vergat ik je bericht mee te quoten, toen had ik een heel bericht getypt en klikte ik op het kruisje... -:(-

Ik kan me goed voorstellen dat je spanning hebt! Dat als eerste... Ik denk dat iedereen dat hiervan zou krijgen. Precies zoals ik niet train met warm weer, omdat Wietse twee jaar achter elkaar met warm weer flink ziek is geweest (richting de 41 graden koorts).

Wat ik dan wel doe, misschien is het voor mijn eigen gerustzijn, misschien helpt het echt... Is alles hier op aan passen. Zo train ik met warm weer niet, of heel vroeg op de dag (ik zit gerust 's ochtends om half 7 op paard, als dit noodzakelijk is). Is het niet noodzakelijk dan laat ik hem gerust drie dagen staan met de warmte. We hebben er zelf ook allemaal last van. Wie was er niet heel moe die eerste dag dat het weer een normale temperatuur was? Zo heb ik vorige week zaterdag en zondag niet gereden en pas maandag aan het eind van de dag weer. Gewoon omdat hij dan tijd had om uit te rusten van de warmte.

Verder krijgt hij best wel aanvullende dingen. Eens per week een shotje redplex, dagelijks SME van de paardendrogist, electrolyten na het rijden en straks ook geplet mariadistelzaad na het rijden. (als ik een koffiemolen heb gevonden)
Dat eerste is een vitaminenshot wat hij eerder als kuur had toen hij bloedarmoede bleek te hebben. SME is ter bevordering van de afvoer van afvalstoffen (net als mariadistelzaad), wat in mijn optiek zeker in de zomer van belang is. Paarden krijgen in het korte gras veel suikers binnen, worden misschien gestoken door ongedierte, noem maar op. Allerlei factoren waar het lichaam energie aan kwijt raakt, dat wil ik graag voorkomen. Want reserves heb je snel aangetast is ook mij persoonlijk heel duidelijk geworden.

Wil je weer beginnen met wedstrijden rijden, is het misschien prettig voor jezelf om eens een algeheel bloedonderzoek te doen bij je paard. Zodat je in dat opzicht weet waar je staat. Kreupel kan een spanningsding zijn, magnesium zie je niet per se in het bloed maar een tekort kan wel zorgen voor kreupelheid, eigenlijk gewoon spierbevangen. Een hoestje na een concours kan gerust een combinatie van zweet, spanning en onvoldoende reserves zijn.
Laat een voedingsdeskundige eens kijken naar het bloedbeeld en wat je voert, dat kan ook enorm verhelderend werken. Kijk ook vooral zelf eens naar de uitslag en ontdek wat voor relaties je kan leggen.
Wellicht kan je van daaruit weer eens een clinic volgen.

En wees heel erg kritisch op je management! Hoe is je rijbak thuis? Is die perfect en verwacht je op concours iets anders? Hou daar dan rekening mee. Bij ons was het tot afgelopen week precies andersom. Rijbak loodzwaar, op concours perfect. Nu is die van mij keihard over de benen, maar er zijn paarden die niet goed met zo'n verschil om kunnen gaan en daar pas na prestatie last van krijgen. Of die soms zelfs zichtbaar helemaal ruk lopen op een andere bodem.
Ik reed in die loodzware bak thuis altijd aangepast, in de wei reed ik een normale training zeg maar.

Management is gewoon ontzettend belangrijk, en helaas is niet ieder paard oersterk van nature.
Maar we kunnen tegenwoordig onze paarden heel erg goed ondersteunen in hun prestaties.
Zo heb ik het liefst die van mij 's ochtends eerst in de wei voor we op concours gaan (staan 's nachts altijd op stal). Dan is hij toch anders dan wanneer hij vers van stal komt. En hij doet echt niet gek op de wei.

**Geplaatst**: 08-07-19 18:06

Re: De weg naar spanningsvrij op concours is lang...

Geplaatst: 08-07-19 18:06

janine1990 nou ik begrijp jouw opmerking niet naar mij toe...hoe kom je erbij dat ik je topic niet gelezen heb? Ik reageer nooit zonder dat ik volledig bijgelezen ben dus ik snap m echt even niet.

Ik deel vanuit mijn eigen ervaring een stukje, ook hoe ik vastgelopen ben vanwege spanning en ik geef een tip naar iemand die in mijn ogen hier heel goed mee om kan gaan, ook al ben je zelf al een heel eind op weg.

Leg mij dan eens uit waar ik hier volgens jou verkeerd op reageer? Want ik snap je nu niet.....

**Geplaatst**: 08-07-19 18:10

Geplaatst: 08-07-19 18:10

Heel goed Janine! Fijn gevoel ook!

Hier heb ik juist tegenovergestelde. Mijn paard is totaal niet kijkerig, juist enorm braaf. Maar hoe sterker ze wordt en hoe heter ik haar krijg met rijden, hoe meer ze gaat zien. Alleen wordt zij daar nog heter van en dat kunnen we wel gebruiken, gaat ze gaver van lopen. :')

Oke, op het moment niet, helaas geblesseerd. Ik doe bijvoorbeeld ook liever niet aan baan verkennen van te voren, dus dat je voordat de rubriek start in de baan mag. Ik rijd het liefst 1 keer links en 1 keer rechtsom door de baan en dan beginnen.

Maar goed, ik zit zelf ook in een bubbel tijdens een proef rijden, dus zie die enge dingen zelf ook vaak niet of ik schrik net zo hard van iets onverwachts. Vorige paard kon wel enorm spooky zijn en heb ik wel eens afgegroet omdat de letters met bloembakken omvielen door de wind en ik nergens meer kwam.

Dat leeg zijn de volgende dag herken ik ook wel enorm, nu wordt dat bij mij wel erg versterkt door ziekte, maar vroeger had ik het ook wel. Eigenlijk dezelfde dag al.

Seltje: ik heb het niet met paard, maar wel met mezelf gehad een tijd. Wedstrijd opgeven en ik kletterde er af of viel van de trap of noem maar op. Steeds een hele slechte voorbereiding of af moeten melden omdat ik niet kon rijden.

Maar nogal logisch dat daar dan spanning bij komt kijken bij jou!

Malene van BWR ken ik ook, erg boeiend, maar heb er zelf nog niet bij gereden. Maar dat komt ook wel omdat mijn spanningsprobleem eigenlijk het rijden niet in de weg staat op dit moment. Ik zou wel eens een clinic willen volgen voor de laatste stukjes, vooral vanwege het inrijden. Bij normale wedstrijden kan ik gewoon normaal losrijden, maar bij belangrijke wedstrijden (zoals het NK) waar het wat drukker is let ik te veel op anderen en ben dus continu aan het ontwijken en afremmen zodat anderen normaal langs kunnen rijden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-07-19 18:38

Geplaatst door de TopicStarter : 08-07-19 18:38

Dieuwke_ schreef:
Wat een mooi, duidelijk verhaal en fijn dat je dit wilt delen. Ik herken het heel erg. Hoewel ik geen wedstrijden rijd, heeft mijn perfectionisme me wel zo erg dwars gezeten dat ik een periode volledig ben gestopt met paarden. Daarna kwam er gelukkig een hele fijne merrie op mijn pad en heb ik weer plezier in mijn hobby gekregen.

Ik ben erg benieuwd naar die SR-sessies, kun je daar misschien iets meer over vertellen? Hoe gaat zoiets in z'n werk?

Euh ja... is heel lastig uitleggen...
Het schijnt, maar ik ben daar niet bekend mee, dat het lijkt op EMDR. Of dat het een gelijkende techniek is.
Waarbij je gaat proberen bepaalde gevoelens minder aanwezig te maken. Je gaat niet op zoek naar de soms diepe/pijnlijke oorzaak van het probleem, het gaat er om dat je een bepaald gevoel hebt en dat je dat moet toelaten voordat je het kan relativeren.
Heel scherp gesteld was het bij mij de eerste sessie: "Ik kan het niet."
Met dat hele negatieve gevoel gingen we 'aan de slag', dat moest ik bespreken terwijl ze enkel een hand op mijn voorhoofd had. Ik moest uitleggen waarom ik het niet kan (of eigenlijk denk te kunnen) en vooral hoe dat dan voelt. Nou, ik kan je zeggen; daar vloeiden wel wat tranen.
Vervolgens kwam er een positief verhaal tegenover. Dat was eigenlijk dat de eigenaar van mijn paard zo meewerkend is, dat ik zo vreselijk dankbaar ben dat ik daar mag rijden, dat ik het daar zo naar mijn zin heb, dat het zo mooi is dat ik alle ruimte krijg om mezelf te ontwikkelen. Dat was ook weer ontroerend.
Daarna gingen we terug naar het gevoel 'ik kan het niet', de vraag was toen op een schaal van 1 tot 10 hoe erg is dat nu eigenlijk? Het hebben van dat gevoel. Want dat is het hele probleem natuurlijk, je hebt een gevoel, waarvan je zelf eigenlijk vindt dat je het niet mag hebben. Ineens is dat hele gevoel heel eenvoudig te relativeren. "Dan kan ik het maar niet, maar ik heb mooi wel een eigenaar achter me staan die me alle ruimte geeft om me te ontwikkelen."
En het moment dat je die click maakt, is eigenlijk echt heel apart. Ik zat me echt even af te vragen: Waarom zat ik net zo te janken omdat ik het niet kon? >;)

Wat er dus precies gebeurt, vind ik heel erg lastig vertellen. Maar door een positief en negatief gevoel flink op te rakelen en tegenover elkaar te zetten, weet je het negatieve gevoel beter te relativeren. Ofzo :')

daffodil schreef:
janine1990 nou ik begrijp jouw opmerking niet naar mij toe...hoe kom je erbij dat ik je topic niet gelezen heb? Ik reageer nooit zonder dat ik volledig bijgelezen ben dus ik snap m echt even niet.

Ik deel vanuit mijn eigen ervaring een stukje, ook hoe ik vastgelopen ben vanwege spanning en ik geef een tip naar iemand die in mijn ogen hier heel goed mee om kan gaan, ook al ben je zelf al een heel eind op weg.

Leg mij dan eens uit waar ik hier volgens jou verkeerd op reageer? Want ik snap je nu niet.....

Ik vind het niet verkeerd, ik weet gewoon niet wat ik moet reageren. Had het gevoel dat je me iets aanraadde zonder de rest van het topic te hebben gelezen. Bedoel er verder niets verkeerds mee hoor. Zat het me alleen even af te vragen en vind het onfatsoenlijk om niet te reageren.

Maar nu is het helder

Alle ervaringsverhalen zijn natuurlijk welkom!

MyWishMax schreef:
Heel goed Janine! Fijn gevoel ook!

Hier heb ik juist tegenovergestelde. Mijn paard is totaal niet kijkerig, juist enorm braaf. Maar hoe sterker ze wordt en hoe heter ik haar krijg met rijden, hoe meer ze gaat zien. Alleen wordt zij daar nog heter van en dat kunnen we wel gebruiken, gaat ze gaver van lopen. Oke, op het moment niet, helaas geblesseerd. Ik doe bijvoorbeeld ook liever niet aan baan verkennen van te voren, dus dat je voordat de rubriek start in de baan mag. Ik rijd het liefst 1 keer links en 1 keer rechtsom door de baan en dan beginnen.

Maar goed, ik zit zelf ook in een bubbel tijdens een proef rijden, dus zie die enge dingen zelf ook vaak niet of ik schrik net zo hard van iets onverwachts. Vorige paard kon wel enorm spooky zijn en heb ik wel eens afgegroet omdat de letters met bloembakken omvielen door de wind en ik nergens meer kwam.

Dat leeg zijn de volgende dag herken ik ook wel enorm, nu wordt dat bij mij wel erg versterkt door ziekte, maar vroeger had ik het ook wel. Eigenlijk dezelfde dag al.

Seltje: ik heb het niet met paard, maar wel met mezelf gehad een tijd. Wedstrijd opgeven en ik kletterde er af of viel van de trap of noem maar op. Steeds een hele slechte voorbereiding of af moeten melden omdat ik niet kon rijden. Maar nogal logisch dat daar dan spanning bij komt kijken bij jou!

Malene van BWR ken ik ook, erg boeiend, maar heb er zelf nog niet bij gereden. Maar dat komt ook wel omdat mijn spanningsprobleem eigenlijk het rijden niet in de weg staat op dit moment. Ik zou wel eens een clinic willen volgen voor de laatste stukjes, vooral vanwege het inrijden. Bij normale wedstrijden kan ik gewoon normaal losrijden, maar bij belangrijke wedstrijden (zoals het NK) waar het wat drukker is let ik te veel op anderen en ben dus continu aan het ontwijken en afremmen zodat anderen normaal langs kunnen rijden.

He jak, geblesseerd :(:)

Hoop dat het niet ernstig is!
Ik doe inderdaad ook even links en rechtsom, zodat ik zelf niet voor verrassingen kom te staan

Maar eerder was het wel zo dat als ik moest beginnen ik nog niet half de baan rond was :')

Echt leeg voel ik me niet, ben wel een beetje moe. Maar goed, twee weken vakantie gehad, druk druk, warm weer, en dan nu ineens 15 graden, bewolkt en weer in het ritme moeten komen.

Ik heb vorig jaar eens een clinic gehad van Malene, was wel leuk hoor een keer een wat andere invalshoek. Maar op dat moment had ik ook nog geen vaste instructie weer en reed ik niet zo lekker als nu. Zou leuk zijn om weer een keer bij haar te kunnen rijden

Voor de rest heb ik er weinig mee gedaan, ik wilde het eerst op deze manier proberen. Vooral ook om wat daffodil benoemt 'gaan voor een tevreden gevoel', want ik wist niet eens meer wat tevreden zijn was. Men kon veel tegen mij zeggen, maar ik had een soort van trampoline om me heen, vrijwel alles schoot ik weer terug. Want heel veel had ik al 100 keer gelezen of gehoord, maar niemand kon mij vanaf de grond helpen in het rijden. Want thuis of in een clinic ging het wel oké.

**Geplaatst**: 08-07-19 19:25

Re: De weg naar spanningsvrij op concours is lang...

Geplaatst: 08-07-19 19:25

Ah fijn, dank voor de opheldering, ik was m even kwijt hahaha.

Bijzonder die SR sessies, maar wel mooi want je wordt je dus wel bewust van reacties waar je vervolgens wat mee kunt. Relativeren is ook een bijzonder iets, op het moment zelf kan iets enorm groot zijn en als je er later over nadenkt, wordt het steeds kleiner.

Ik rij zelf geen wedstrijden meer, mijn paard is met wedstrijdpensioen. Dat "tevreden" gevoel is inderdaad waar je naar moet streven, ongeacht wat een jury ervan vindt. Leg ik mijn leerlingen ook uit, tuurlijk snap ik dat iedereen graag winst rijdt maar dat is niet het hoogst haalbare. Doelen kunnen elke wedstrijd weer anders zijn als je je maar ervan bewust bent, wat het doel is en daarmee aan het werk kan gaan.

Wat mij persoonlijk geholpen heeft en ik nog steeds gebruik is tellen.....tellen zorgt ervoor dat ik in het ritme blijf en geen tijd/focus heb om me met andere dingen bezig te houden. Een heel gestaag ritme, ik tel van 1 tm 8 en dan weer opnieuw en op de een of andere rare manier zorgt het ervoor dat we dan dus in dat ritme blijven.

Mooi voorbeeld, het rijden van de laatste lijn en mijn paard ging na 3 passen al remmen. Eerlijk is eerlijk, ik dacht ook echt oh men ik ben bijna klaar, wat een opluchting maar hij ging er dus van op de rem. Sinds ik de middenlijn oprij en in mijn hoofd snoeihard tel 1,2,3,4,5,6,7,8 en dan weer opnieuw, moet ik dus gewoon afremmen bij de G

Het helpt ook bij het weg- en terugrijden in een uitgestrekte gang. In de 40m baan is weg, 2, 3, 4, terug, 2, 3, 4 het beste middel om correct weg- en terug te rijden. Past altijd!

**Geplaatst**: 08-07-19 23:05

Geplaatst: 08-07-19 23:05

Janine1990 schreef:
Fijn dat er meer mensen zijn die het herkennen. Natuurlijk heb je spanning, maar daarom is het niet zo dat je gemakkelijk afscheid neemt van het wedstrijd rijden. En ik ben heel erg blij dat ik niet heb opgegeven, hopelijk kan ik mensen inspireren.

Het is voor mij wel een behulpzaam topic omdat ik namelijk nog wel op dat twijfelpunt sta van stoppen of doorgaan met wedstrijden. Samen met mijn paard heb ik inmiddels al 4 instructeurs versleten en niemand kan echt helpen. In de training thuis gaan we wel goed vooruit trouwens, want ik weet vrij goed wat ik moet doen en waar ik aan moet werken. Er zit dus wel vooruiitgang in, maar dat nemen we dus niet altijd mee de proeven in. Daarom ben ik naar een wedstrijdgerichte clinic gegaan van Marlon van Wissen, maar dat was een enorme flop. Ik ging er heen om iets te doen aan eventuele wedstrijdspanning, die niet per se aan de oppervlakte zit en daar is helemaal niks mee gedaan. Sterker nog, het werd heel negatief en aanmatigend waardoor ik niet bepaald geholpen werd in mijn zelfvertrouwen, om het maar zo te zeggen.

Superleuke foto, daar mag je heel erg trots op zijn! Fijn ook om even naar te kijken als je weer op zoek bent naar het goede gevoel.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-09-19 14:02

Geplaatst door de TopicStarter : 01-09-19 14:02

En, Pipodipo, hoe is het met je getwijfel?
Ik heb over Marlon wel eens vaker niet heel positieve dingen gehoord. Vriendin van me raadde haar ook af voor mij (subtopamazone).

Inmiddels zijn we bijna twee maanden verder, ik zou jullie graag een kleine update geven!

Na de vorige wedstrijd 7 juli, viel ik in een trainingsdip. Niet dat het slecht ging ofzo, maar hij gaf me niet het gevoel dat hij op die wedstrijd gaf. Jammer is dat. Ik zou nog een les hebben, maar vanwege de warmte kreeg hij een korte rijpauze, juf ging op vakantie en last minute kreeg ik een berichtje van Janna (mijn bowentherapeut) dat ze nog een middag tijd voor ons had. Dit hadden we bij mijn laatste behandeling afgesproken. Ze zou dan Wietse behandelen nadat we nog even hadden gereden en ze me kon helpen met mijn houding.

Die middag was mega verwarrend voor mij en tegelijk verhelderend. Ineens wist ik niet meer of ik op de goede weg zat. Ik durfde ook niet meer te rijden cq. hem aan te pakken. Toch wel veel geleerd en nam me voor om dat een week later weer op te pakken. Bijzonder was dat hij voor het rijden wat gevoelig op de rug was en na het rijden niet meer. :')

Weinig bijzonderheden in de behandeling, dat was voor mij een geruststelling. Die gevoelige rug herken ik weinig van.
De voorgenomen wedstrijd op 10 augustus moesten we wel afmelden vanwege de behandeling. Daarbij zag hij er ook niet uit door een schimmelinfectie.

Afijn, na de behandeling mochten we een week niet rijden, daarna rustig aan weer begonnen met de tips die we van Janna kregen. En dat koste een keer of 3 om het een beetje lekker in de vingers te krijgen. Hij begon er wel beter mee door het lijf te komen. Daarna een lesje gepakt (vorige week), wat helemaal beroerd ging voor mijn gevoel. Gelukkig werd ik toen gefilmd en viel het beeldmateriaal heel erg mee. Alleen liet hij me niet lekker zitten. Trainingen daarna ging het weer wat beter.
Al valt het niet mee op het moment om een beetje te rijden. Overdag wordt er vaak gewerkt aan onze binnenbak (buitenbak wordt binnenbak) en er wat materieel aan de kanten ligt, of delen zijn afgeschermd met hekken zodat er gewerkt kan worden zonder nieuwsgierige paarden.
En zo was ook de laatste training niet optimaal, maar hij liep er wel soepel door. Ik merk ook steeds meer dat mijn rechterheup gewoon wil meedoen.

Zo zou je zeggen dat ik niet optimaal voorbereid op concours ging. Want ja, dat was gisteren... Ingeschreven voor twee proeven, voor het eerst weer!
Het zou gisteren erg warm worden dus ik heb flink getwijfeld vrijdagavond en nacht... Ik was om 5 uur al wakker. Uiteindelijk besloten gewoon naar stal te gaan en daar te besluiten. Maar het warmde niet snel op en de eigenaar vond dat we gewoon konden gaan. Uiteindelijk was het tijdens mijn proef een graad of 24 met een zonnetje. Met losrijden niet te veel gedaan, gewoon lekker vooruit, paar keer de oefeningen meegepakt om te kijken of hij wel bij de les was en nog wat geschakeld. En zo de proef in gegaan.

De eerste AC lijn wilde hij telkens stoppen, geen idee wat er aan de hand was. Maar ik kreeg hem erdoor, de hoek in en de diagonaal op. En daar ging de knop om. De rest van de proef was het zitten en gáán. Hij gaf me het gevoel dat ik 300% op hem kon bouwen. Natuurlijk niet de illusie dat we meteen 65% gingen scoren, maar hij was voorwaarts, uit zichzelf! En vouwde zich in de travers om mijn binnenbeen voor mijn gevoel.

Vervolgens de tweede proef, die ik helemaal niet uit mijn hoofd kende :')

Waardoor ik af en toe voor een verrassing kwam te staan :')

Maar waar Wietse nog steeds helemaal on fire was! Hij bleef maar gaan. Echt een gevalletje: Ga jij maar zitten, ik regel het wel. Doordat ik de proef niet kende was het wel wat minder smooth en verwachtte ik geen winstpunt.
Nu had ik helaas geen jury's die hier op hebben gelet, en ben ik ook niet gefilmd. Maar ik zou zweren dat ik mijn benen stil kon houden.

Het gevoel wat hij me gisteren gaf, overtrof het gevoel van 7 juli. Ik was een heel gelukkig mens... Totdat ik de punten hoorde...

In de eerste proef 193 en in de tweede proef 200.
De jury van de eerste proef had ik eerder gehad toen het zo vreselijk slecht ging, toen kreeg ik 181... Ik had gevoelsmatig wel een verschil dat de 12 punten ver overtrof. Geen winst kon ik mee leven, maar 11 punten te weinig heb ik wel even moeite mee gehad.
Deze jury vond de lengtebuiging erg belangrijk en zo kreeg ik een 2 en 3 op mijn travers, en een 5,5 en 4 op de appuyementen.
De uitgestrekte gangen, met name galop, had ik punten verwacht, maar het bleef helaas bij 6en.
Vermoedelijk omdat hij meer verzameld en gesloten moet.

In deze grote lijnen (lengtebuiging en verzameling) was de jury van de tweede proef het wel met de jury van de eerste proef eens. Alleen deze jury vond het beter, of niet nodig om zo hard terug te punten? Ik weet het niet en het doet er ook niet echt toe. De punten van de tweede proef pasten iets beter bij mijn gevoel.

Maar ik moet wel zeggen, het is een enorme teleurstelling wanneer je paard je zo'n waanzinnig en onbeschrijflijk gevoel geeft, en je vervolgens deze punten krijgt :')

We hebben zo hard gewerkt om die impuls op orde te krijgen, staat er op puntje 30 nog steeds maar een 5,5 :')

Alleen nu vanwege de verzameling :')

Stiekem had ik het extra graag gewild omdat het gisteren exact 5 jaar geleden was dat ik voor het eerst op deze stal kwam. En daarnaast Wietse nog 1 punt verwijderd is van zijn sportpredicaat.

Na de laatste les ook een goed gesprek met mijn juf gehad. Ze vind dat er te weinig vooruitgang in ons zit. Ik begreep dat heel goed, vind het zelf ook moeilijk om gericht te trainen. Vaak doe ik maar een beetje. Met haar afgesproken dat ik het DressagePro boek koop, dan gaan we voor een langere tijd trainingen vooruit plannen. Komt ze een avondje bij mij om koffie en dan gaan we dit plannen. Zo kan ik wat meer afwisselen in de training en weet ik wat ik moet gaan doen.

Het vertrouwen in de wedstrijden is enorm vooruit gegaan, nu moeten we de trainingen op een hoger niveau krijgen. En daarmee komen we in een virtueuze cirkel!

**Geplaatst**: 01-09-19 17:14

Re: De weg naar spanningsvrij op concours is lang...

Geplaatst: 01-09-19 17:14

Janine, wat een verhaal zeg en ik begrijp je teleurstelling heel erg goed. Het is niet alleen omdat je vindt dat je te weinig punten hebt gekregen voor de 1e proef, maar je wil ook dat je paard waardering krijgt als hij zo goed zijn best doet. Normaal horen we nu alle cliche's door te nemen van volgende keer beter en het is een jurysport en soms is het niet eerlijk en bladiebla; maar ik denk dat je ook wel gewoon teleurgesteld mag zijn.

Fijn dat je met juf gaat werken aan wat meer structuur in de training. Misschien komen jullie nog op leuke ideeen als je weken vooruit plant. Vroeger, met een ander paard, plande ik de wedstrijden een half jaar vooruit en daar bouwde ik de weken omheen. In die tijd reed ik ook altijd de week voor de wedstrijd de proeven door en ook onderdelen om ze beter te beheersen. Mijn toenmalige instructrice maakte er ook echt een punt van om onderdelen goed te oefenen. Mislukte onderdelen is een ding, maar niet oefenen en eigenlijk dus niet goed kunnen was voor haar echt wat anders en dat kon je dus verbeteren. En ja, ze bleek ook gelijk te hebben, na 80 keer binnenkomen kon ik het uiteindelijk beter, om maar even een voorbeeld te noemen.

En om je vraag te beantwoorden ben ik nog steeds aan het twijfelen, ik heb wel wat wedstrijden op mijn lijstje gezet, maar het lukt nog niet om op {inschrijven} te klikken

.

**Geplaatst**: 27-10-19 20:56

Geplaatst: 27-10-19 20:56

Dit topic ligt al een tijdje stil, ik ben wel benieuwd hoe het met iedereen gaat op de route naar spanningsvrij wedstrijden rijden. Het is mij niet gelukt, ik hang mijn wedstrijdjas voorlopig aan de wilgen. Jammer, want thuis gaat het echt goed genoeg om normaal gesproken ons niveau met gemak aan te kunnen. Zoals hij thuis gaat is echt genieten, dus dat moet voorlopig wel even genoeg zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-10-19 21:27

Geplaatst door de TopicStarter : 27-10-19 21:27

Goed dat je reageert... Had laatst in PB al gezegd dat ik weer een update zou doen... Tot zover :')

Ik heb intussen twee wedstrijden weer gereden...

De eerste op 14 september, waar hij sport is geworden. De eerste jury was wat enthousiaster dan de tweede, die toch even uit de auto wilde komen... Hart sloeg al drie keer over, want ik was doodsbang voor wat ze zou zeggen na de ervaring van vorig jaar. Gelukkig was dit een ontzettend lieve jury die mij toch weer even wilde wijzen op mijn benen... Die zo erg wiebelden... Dat mijn paard niet open gespoord was moest toch wel een wonder zijn... Maar hij heeft niet eens zweetplekken in die buurt... Er is niets dat wijst op het doorsporen... Dat was best we even heavy moet ik zeggen...
Ze had nog een erg leuke tip voor mijn zit, beter gezegd, iemand die ik daar eens over moest consulteren. Vooral nadat ik uit had gelegd dat ik erg veel last had van spanning in mijn heupen.

Die middag trof ik iemand die ik kende omdat ik eerdere winters (zonder binnenbak aan huis) bij haar op stal gebruik maakte van de binnenbak. Ik wist van clubgenoten dat zij ook Centered Riding instructrice was, en ze rijdt doorgaans wel op niveau. De meeste CR instructeurs in mijn omgeving lijken op hun website nogal zweverig te zijn. Ik ben voor sommigen (let op straks :')

) ook best wel zweverig. Maar dit ging me echt te ver...
Anyhow, ik had een heel leuk gesprek met haar, toen ze vertelde dat ze op 29 september een clinic gaf.
Later die week even overlegd met de eigenaar en heen gegaan.

Die clinic heeft me heel erg veel geleerd, ik ben van een 'zware' zit naar een lichte zit gegaan. Ik kan ineens snel been geven, mijn paard is actiever... Er ging een wereld voor me open.
Ik gaf ook aan dat mijn benen zo'n probleem voor me zijn. En later in de clinic nog eens uitgelegd dat ik er altijd al een hekel aan heb gehad om zo lang te zijn. Waarop ze reageerde (ze is ook NLP coach) dat het dus niet zo zeer het paardrijden is, maar dat die spanning veel dieper zit. Ik moest van mijn kritieke punt juist mijn postieve punt maken. Hoe mooi zou het immers zijn als mensen jaloers zouden worden op mijn lange benen die zo mooi stil liggen. From my point of view natuurlijk...

Er zijn maar weinig mensen met hetzelfde probleem gok ik zo :')

Goed, flink mee aan de slag gegaan en besloten de volgende clinic weer mee te doen.

De dag na die clinic ging ik naar mijn bowen therapeut omdat ik erg veel last van mijn heupen en knie had. Maar zij kon niets vinden... Ik vertelde haar ook van de clinic, het lange benen verhaal en de haat er voor. Toen merkte ze op dat ik waarschijnlijk helemaal geen fysieke pijn heb. Daarop nog een stukje stress release gedaan, met name betrekking hebbend op mijn benen. Je raad het al... Geen pijn meer gehad sindsdien... :')

Tussendoor nog een wedstrijdje meegepikt, de eerste indoor... Niet echt voor getraind moet ik zeggen, ik was voornamelijk met mijn zit bezig. Betrof één proef binnen en één buiten. De laatste keer binnen was hij niet vooruit te branden... Deze keer was het hollen of stilstaan _O-

In elke wissel ging hij stilstaan :roll:

en bij twee ging hij door draf... :roll:

Maar hij was belachelijk enthousiast en daar werd ik blij van. Het stilstaan wijt ik aan de veranderingen in mijn houding. Wat in stap en draf goed gaat, maar in galop en in de overgangen nog heel moeilijk is. Het is nogal een proces om je houding aan te passen, en zeker niet alleen voor de ruiter. Minimale verschillen zijn maximaal voor je paard.
Afbeelding

Deze foto toont wel hoe zijn enthousiasme mij weer uit evenwicht brengt waardoor ik hem weer in zijn mond stoor.

Ik had niet echt verwacht dat ik zou scoren, ik had twee keer rond de 185 dikke prima gevonden. Maar de jury's waren het niet echt met mij eens. Ik had 196 (laatste :Y)

en 197,5...
En hoe gek dat ook klinkt, maar ik was er heel erg blij mee! Twee verschillende jury's die mij vooraf niet konden zien (binnen inrijden gescheiden van de wedstrijdbaan) vonden hetzelfde van de proeven!
En bovenal was ik het ook nog ontzettend met ze eens!
Tweede jury vond dat ik meer moest ontspannen, ik denk dat ze gelijk heeft. Ik wil te veel doen :Y)

Vandaag heb ik de tweede houding en zit clinic gereden. Ze vond dat ik echt vooruit ben gegaan, en ik voelde vandaag weer zoveel belangrijke dingen! Nu ik weet hoe ik recht zit (ik had voorheen mijn ene heup verder voor in het zadel dan de andere en dat compenseerde ik met mijn benen en schouders, arm paard :Y)

), is het nog heel erg moeilijk om die gewoontes (misschien wel uit die compensatie voorheen) uit te wissen. Zo wil ik in elke overgang mijn rechterbeen optillen. Dat helpt niet :Y)

Dus dat zijn weer dingen om mee verder te gaan. De clinics zijn nu eerst afgelopen, maar ik wil graag dat ze nu in ieder geval eens per maand naar mij toe komt voor een les. Want ik kan hier echt mee vooruit.

Eerder vond ik CR altijd maar vaag en zweverig. Maar het is eigenlijk heel erg logisch.

Ik probeer maandelijks een wedstrijd te rijden om het voor mezelf gewoon te houden. En verder ligt de focus voornamelijk op de ontwikkeling van mij en mijn paard.
Heb ook het boek van Dressagepro, die ik nog moet invullen samen met mijn juf. Dat gaan we per blokje van 8 weken doen.

**Geplaatst**: 27-10-19 21:47

Re: De weg naar spanningsvrij op concours is lang...

Geplaatst: 27-10-19 21:47

Zitten is zo belangrijk, ik heb gemerkt dat ik anders op mijn paard zit omdat hij anders loopt. Mijn zadel ligt ook anders, niet beter of slechter, maar anders. Dat is eigenlijk sinds mijn paard echt structureel zijn lijf beter is gaan gebruiken. Na gisteren en eergisteren had ik zelfs pijn in mijn bovenbenen vanwege het uitzitten van zijn uitgestrekte galop, zoveel power en energie gaf hij af.

Janine, ik vind niet dat je hem stoort in de mond, maar ik snap wel wat je bedoelt dat je in een andere balans zit. Maar hij loopt zo te zien blij naar voren, dus ontspan maar mee?

CR is zeker niet vaak en zweverig, het wordt alleen nogal beeldend beschreven in het boek dat ik gelezen heb. Over boeken gesproken, het boek Perfect mind, perfect ride is wel goed om te lezen, maar ik heb het niet toe kunnen passen op wedstrijd. Wat ik er wel uitgepikt heb is dat je niet meteen de eerste wedstrijd van het seizoen hoeft te pieken, dat je er best even mag inkomen. Verder vond ik de tips middelmatig bruikbaar voor mezelf omdat ik wat weerstand voelde om nog meer aan mijn to-do lijst toe te voegen. Bij mij gaat namelijk op de dag voor de wedstrijd een knop om in mijn hoofd, dan ga ik een soort go-modus met alles dat moet gebeuren en dat gaat bij mij alsmaar door en stopt pas als paard weer op stal staat en alles opgeruimd is. Dus stilstaan bij mijn performance profile en NOG een routine inbouwen gaat niet echt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-10-19 22:04

Re: De weg naar spanningsvrij op concours is lang...

Geplaatst door de TopicStarter : 27-10-19 22:04

Wat zijn de tips die je middelmatig bruikbaar vond?

Ik moet me er zelf echt toe zetten om me te focussen op de wedstrijd, is ook een downfall zeg maar

Maar ik heb wel het twijfelachtige geluk gehad dit jaar om te leren dat ik mijn moet-focus af en toe ook uit moet zetten. Lang leve flink ziek worden :')

Dat heeft me naast die stress release echt wel geholpen in het dagelijks leven.

En dan automatisch ook met de paarden

Ik had geen keuze om mijn routines open te breken toen ik ziek werd... En nu realiseer ik me, je hebt die keuze eigenlijk altijd... Er hoeft niet per se iets voor te gebeuren. Ik zie het nu als het aanpassen aan de situatie. Zoals ik moet leren om mijn knie los aan het zadel te houden. Het hoeft niet in één keer goed te gaan, het is een proces. Het is bewustwording...

Pipodipo, stilstaan bij je performance profile en nog een routine inbouwen gaat je niet lukken als je je wedstrijdjas aan de wilgen hangt... Zonder wedstrijden te rijden, kan je je niet bewust worden van wat je allemaal doet... Komen de 'pijnpunten' of kritiekpunten nooit naar boven...

Je hoeft niet te rijden voor de punten... Je kan ook gaan rijden voor bewustwording... Zonder bewustwording kan je niets veranderen.
Tot vanochtend heb ik nooit doorgehad dat ik mijn rechterbeen optrek in elke overgang... Ik weet nu weer wat een heel belangrijk aandachtspunt is voor de komende weken. Ik weet ook dat ik met het verbeteren daarvan al mijn overgangen kan verbeteren!
En een volgende wedstrijd hoop ik dat weer in de praktijk te kunnen brengen.