Vandaag, de dag na de beslissing.
Het is nog steeds hard. Ik voel me rot omdat ik haar wel zou kunnen houden ondanks alles, en toch laat ik haar gaan. Het voelt als verraad, maar ik weet rationeel wel dat het op de lange duur echt beter is voor ons beiden.
Of het plekje deugt, moet ik vertrouwen. Ik draag het eigendom en dus de zeggenschap idd wel over. Als ze haar dus volgende week wel in de handel wegstoppen, dan ben ik bedrogen. Dat risico loop ik. Maar dan hebben ze mij echt wel heel goed voor de gek gehouden, en om eerlijk te zijn, dat kan ik niet geloven....
En het is niet te mooi om waar te zijn. Het is een oude boerderij, en het is een zelfgemaakte box, en het is geen absolute rijkdom daar. Maar de sfeer is daar wel diervriendelijk, de andere aanwezige dieren waren goed verzorgd, de stal was vrij van stof, het voer van prima kwaliteit. De mensen hebben hun hele leven al paarden gehouden, je kon merken dat ze weten hoe ze een paard gezond moeten houden, wat wel kan, en wat niet kan. Ik geloof hier echt met paardenmensen te maken te hebben, mensen met hart voor hun dieren. Er hingen fotos aan de muur van oude ponies, en diploma's over dat boedisme en reiki en massagetechnieken. Dit verzin je niet binnen een dag om goedkoop aan een paard te komen. Het verhaal klopte. En ik zag de manier waarop ze met hun eigen paard omgaan, met zoveel bewondering en trots. Niet mijn manier, ik vond het erg soft en zweverig. Maar daar wordt mijn paard niet minder van, liever soft en zweverig dan keiharde sport met een erop-of-eronder mentaliteit voor mijn gehandicapte paard. Ik geloof erin dat ze mijn paard accepteren zoals ze is, zonder oordeel, zonder "als jij dit doet dan mag jij blijven en anders niet".
Er waren nog een paar mensen die haar wilden hebben, ook vanwege haar papier om mee te fokken. Sommigen reageerden erg teleurgesteld, en dat maakt het wel wat dubbel dat ik toch voor dit plek heb gekozen. ik vraag me voortdurend af of ik nu wel het beste doe....
Maar ik ben ervan overtuigd dat mijn paard een mooi leven krijgt daar bij de afsluitdijk. We hebben afgesproken dat als er ooit wat tussen komt waardoor de mensen niet langer voor [naam verwijderd] kunnen zorgen, ik de kans krijg haar weer terug te nemen. Ik moet er maar op vertrouwen dat dat idd zo zal zijn. Maar het is kiezen tussen 2 kwaden; houden of loslaten. Dus leuk wordt het toch niet.