Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-10-18 20:40

Geplaatst: 27-10-18 20:40

musiqolog schreef:
Oké, nog een misverstand. Ik mag wel gewoon naar de manege komen zonder te rijden, maar je loopt daar toch een beetje in de weg als je er niets te zoeken hebt. Als ik paardjes ga aaien, ben ik dan zoveel beter dan die jongens die langs de bak naar meisjes in strakke broeken staan te gluren? Ik heb (uiteraard, zou ik haast zeggen) nooit aan de eigenaar gevraagd of ik mocht komen zonder te rijden, en hij zou vast geen 'nee' zeggen, maar ik voel me zelf een beetje opgelaten.

Ik ben trouwens al eerder tijdelijk gestopt, maar dat was niet om precies dezelfde reden. Toen vond ik rijden wel leuk maar dacht ik "waarom zou ik mijn tijd en geld hierin steken als ik er toch nooit goed in word? Ik kan beter wat meer gaan studeren, daar ben ik in ieder geval goed in." Maar dan kreeg ik altijd spijt, want in mijn hart stond ik er niet achter. Ook nu denk ik dat ik spijt zal krijgen als ik stop. Waarschijnlijk heeft Nienkje ("Regelmaat is je redding en dieren zijn heilzaam") gelijk.

Jeetje, wat eis jij veel van jezelf.
Je bent niet op de wereld om alleen maar te doen waar je heel goed in bent of om alleen maar heel goed te zijn, je bent op de wereld om te genieten!
Faal 1000x, maar geniet ervan. Nou en!?
Een manege is juist een plek waar je gewoon mag zijn, je bent lid, je betaalt, dus als ga jij 3x per dag langs om paarden te aaien is dat ook prima. Ga er gewoon eens lekker heen, drink een kop koffie, bekijk een les, geniet gewoon op afstand.
En maak je niet zo druk om wat anderen van jou denken

**Geplaatst**: 27-10-18 20:41

Geplaatst: 27-10-18 20:41

Ik herken het gevoel wel van eenmaal in draf weer ontspannen zijn, dat ging bij mij goed tot een tijdje en m'n pony besloot om elke keer keihard in galop te gaan.
Typisch ponystreken :')

Je moet niets, ik heb ook sombere periodes gehad en weinig tot niet gereden. Ziek is ziek, je zou ook kunnen proberen om toch een keer per maand te rijden, zodat je toch nog in het ritme blijft, maar aan de andere kant, paardrijden verleer je niet.

**Geplaatst**: 27-10-18 20:45

Geplaatst: 27-10-18 20:45

Wat ontzettend vervelend zeg, en wat lastig...

De manege zal het vast erg leuk vinden als je daar gewoon bent. De gezelligheid daar opzoeken, zo leer je weer allemaal nieuwe mensen kennen.

Verder is het helemaal niet erg om het plezier in paardrijden kwijt te zijn. Het is natuurlijk echt niet leuk... Er zijn zo veel mensen die dat wel eens gehad hebben. Enkel blijft het lastig. Misschien helpt het juist om gewoon naar de manege te gaan? Zoiets is vaak alleen maar gezellig, zeker als je meer mensen leert kennen. Ga niet bij de pakken neer zitten. Het is vervelend, maar probeer te genieten van de dingen die je leuk vind. Uiteindelijk wordt het allemaal wel weer leuker.

**Geplaatst**: 27-10-18 20:46

Geplaatst: 27-10-18 20:46

musiqolog schreef:
@Elvira: tja, ik ben nu eenmaal autistisch. Helemaal zonder menselijk contact kan ik niet, maar het is wel moeilijk en het levert stress op. En heel veel frustratie (ook, maar niet alleen in de liefde): voor je het weet doe/zeg je iets verkeerd of val je buiten de boot. Dus als het minder gaat, zeg ik al snel: laat die contacten maar zitten.

Overigens heb ik geen psychosomatische klachten van die depressie. Mijn conditie is uitstekend (al ben ik te dik) en de sportschool, waar ik een kleine twee weken terug mee begonnen ben, zal ik niet snel laten vallen. Lichamelijke ellende kan ik er niet ook nog bij hebben...

@Lara: Dankjewel voor je motiverende praatje en je vele suggesties. Voorlopig heb ik ze niet nodig. Zoals ik schreef, ging het deze week al beter ik ga ervan uit dat dit doorzet.

@Elbony: Ik ga liever niet op een gehandicaptenmanege zitten. Met mijn verstand of mijn lijf en leden is verder niets mis hè. Maar verder heb je helemaal gelijk.

Snap ik. Ik heb een aantal “collega’s” op de zorgboerderij die ook autistisch zijn.
Zelf heb ik als hoofd diagnoses borderline en PTTS.
Ook voor jou zijn er leuke en goede manieren voor sociaal contact waar je “vrij” bent van je beperking (die ik je gun.)
Begrijp mij overigens niet verkeerd, bij mij is het een stomme samenloop van omstandigheden dat ik ook lichamelijke mankementen heb
Mijn oa nierproblemen, die stabiel waren, staan hier los van.
Mijn manier van omgaan en opvangen van bv dit soort nieuws helaas staan uiteraard wel samen met mijn psychische problematiek

maar wel heel verstandig om goed voor je lichaam te zorgen Ook sporten is idd heel goed bij depressie, hoe moeilijk ook

**Geplaatst**: 27-10-18 20:57

Geplaatst: 27-10-18 20:57

Ik vind het een lastige situatie omdat je aan de ene kant de theorie hebt die je vertelt wat goed voor je is (bewegen, sociaal contact, routine), maar ik weet ook maar al te goed dat een 'iets moeten' zo enorm belastend kan zijn dat dit ook niet bevorderlijk is voor je herstel. Wat mij het meeste heeft geholpen is het stoppen met mezelf dingen verplichten te doen omdat anderen zeggen dat het goed voor me is. Ik kreeg ook te horen dat ik weer moest gaan paardrijden, moest gaan wandelen met mijn eigen pony's, naar feestjes moest gaan, enz. maar dit maakte mij doodongelukkig omdat ik het op dat moment niet aan kon. Op een gegeven moment heb ik besloten geen dingen meer te doen die niet per se moeten en die me op dat moment ongelukkig maken en ook ik ben uit die situatie gekomen. Ik heb een periode heel weinig sociale contacten gehad, niet gesport; door mijn angststoornis kwam ik zelfs amper buiten. Nu heb ik meer sociale contacten dan ooit te voren, ben actief met mijn pony's aan de gang, ben weer begonnen met rijden op de manege, ga gezellige dingen doen met (nieuwe) vriendinnen, … Dat je ergens mee stopt betekent niet dat je meteen in een dieper gat valt; het kan ook ruimte geven om je beter te gaan voelen.

Wat ik met mijn verhaal wil zeggen is dat je vooral moet doen wat jou het beste lijkt. Als je paardrijden nu als zo'n last ervaart en het doet omdat men zegt dat het goed voor je is, doe je het niet met de juiste reden. Als je nu stopt betekent dat niet dat je over een jaar niet alsnog weer kunt gaan rijden, het is geen onomkeerbare keuze. Doe wat goed voelt en waar jij je het beste bij voelt. Misschien kun je inderdaad 1x per week even gaan poetsen, desnoods spreek je af dat je 1x per week een half uur komt poetsen, dan hoef je je ook niet opgelaten te voelen en te denken 'wat als ik in de weg loop'. Denk aan jezelf en wees een beetje lief voor jezelf!

**Geplaatst**: 27-10-18 21:13

Re: Geen plezier meer in paardrijden; doorgaan?

Geplaatst: 27-10-18 21:13

TS, ik hoop dat je ook goede hulp hebt bij je depressie, want ik lees in je post (oa de dingen die Goof ook aanhaalt) zoveel aannames die waarschijnlijk vooral in je hoofd zitten. En dat herken ik maar al te goed en ik weet hoe lastig is om die dingen uit te schakelen, maar het is wel de moeite waard.

Overigens heb ik nog nooit een jongen of man betrapt op gluren naar meiden in strakke broeken, misschien ben ik naïef, maar liever naïef dan bevooroordeeld.

**Geplaatst**: 27-10-18 21:48

Re: Geen plezier meer in paardrijden; doorgaan?

Geplaatst: 27-10-18 21:48

In dat geval, lekker doorrijden! Fijn dat het deze week al beter ging

**Geplaatst**: 28-10-18 16:58

Geplaatst: 28-10-18 16:58

Dreamybol schreef:
TS, ik hoop dat je ook goede hulp hebt bij je depressie, want ik lees in je post (oa de dingen die Goof ook aanhaalt) zoveel aannames die waarschijnlijk vooral in je hoofd zitten. En dat herken ik maar al te goed en ik weet hoe lastig is om die dingen uit te schakelen, maar het is wel de moeite waard.

Overigens heb ik nog nooit een jongen of man betrapt op gluren naar meiden in strakke broeken, misschien ben ik naïef, maar liever naïef dan bevooroordeeld.

Ik denk dat manegemeiden eerder naar jou zullen gluren,want er zijn veel te weinig (vrijgezelle) mannen in de paardenwereld.

**Geplaatst**: 28-10-18 17:00

Geplaatst: 28-10-18 17:00

musiqolog schreef:
Oké, nog een misverstand. Ik mag wel gewoon naar de manege komen zonder te rijden, maar je loopt daar toch een beetje in de weg als je er niets te zoeken hebt. Als ik paardjes ga aaien, ben ik dan zoveel beter dan die jongens die langs de bak naar meisjes in strakke broeken staan te gluren? Ik heb (uiteraard, zou ik haast zeggen) nooit aan de eigenaar gevraagd of ik mocht komen zonder te rijden, en hij zou vast geen 'nee' zeggen, maar ik voel me zelf een beetje opgelaten.

Natuurlijk kan ik ook vrijwilligerswerk doen. Een extra paar handen om de stallen uit te mesten kunnen ze altijd gebruiken. Maar dat is een (morele) plicht erbij en dus ook stress. Ik doe trouwens al heel ergens anders vrijwilligerswerk en dat is in mijn situatie meer dan genoeg.

Ik ben trouwens een heel belangrijke reden om door te gaan nog niet genoemd. Colunder, die me aanraadt om te stoppen, heeft in ieder geval een dochter en dus verplichtingen elders en geregeld contact met mensen. Ik heb geen echte baan, geen relatie, vrijwel geen vrienden en mijn familie woont ver weg. Mijn bestaan is dus behoorlijk mensloos. Als ik stop met paardrijden, zit ik nog meer in mijn eentje thuis.

Ik ben trouwens al eerder tijdelijk gestopt, maar dat was niet om precies dezelfde reden. Toen vond ik rijden wel leuk maar dacht ik "waarom zou ik mijn tijd en geld hierin steken als ik er toch nooit goed in word? Ik kan beter wat meer gaan studeren, daar ben ik in ieder geval goed in." Maar dan kreeg ik altijd spijt, want in mijn hart stond ik er niet achter. Ook nu denk ik dat ik spijt zal krijgen als ik stop. Waarschijnlijk heeft Nienkje ("Regelmaat is je redding en dieren zijn heilzaam") gelijk.

Het voornaamste doel van paardrijden is niet om er goed in te worden,maar om plezier te hebben.En samen met de paarden een leuke tijd te beleven.

**Geplaatst**: 28-10-18 17:42

Re: Geen plezier meer in paardrijden; doorgaan?

Geplaatst: 28-10-18 17:42

Herkenbaar. Vorig winter had ik ook een dipje, of misschien wel een dip. En daarbij was mijn paard niet zo braaf. Ik durfde eigenlijk niet zo goed en had er ook geen plezier in. Tot huilend op het paard aan toe. Maar ik moest, want opgeven en toegeven dat ik het niet kon was geen optie. In mijn hoofd was ik namelijk echt slecht, en een mietje, en ik deed het nooit goed genoeg.

Toen ben ik zelf hulp gaan zoeken. Terwijl dit net begon ben ik gevallen en heb mijn rug gebroken. In die periode heb ik heeeel veel na kunnen denken. En is mijn paard weg gegaan.

Met hulp ben ik nu wel tot de conclusie gekomen dat paardrijden leuk is. Ik mag doen wat ik wil en hoef me niet te meten aan anderen. En ik doe m’n best, dus ik doe het goed. Anderen doen het altijd anders, en veroordelen je daar heus niet om.

Ook ben ik er achter gekomen dat open zijn helpt. Zowel bij de paarden, als in het leven daar buiten. Zoals je hier ook ziet zijn er zoveel mensen die het herkennen. Als jij op de manege vertelt dat je graag af en toe eens langs wil komen, omdat je je niet zo goed voelt en de paarden een goede invloed op je hebben, zal de eigenaar vast niet zeggen dat het niet mag. Ik denk zelfs dat diegene het snapt en je openheid waardeert.

Vraag met diezelfde uitleg om een braaf paard waar jij je fijn op voelt, en ga vooral door.

Anderen zeggen dat je paardrijden voor je lol moet doen en niet omdat het moet. Maar jij moet eigenlijk wel door gaan. Want diep in je hart vind jij het wel leuk, dat is duidelijk te merken uit je berichten. Alleen nu ben je even niet op je best, en daardoor is alles stom.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-11-19 17:09

Geplaatst door de TopicStarter : 27-11-19 17:09

Oké, ik ben vandaag voor het eerst in dertien maanden weer eens opgestapt. Ik was niet normaal meer zo bang voor een heel rustig en constant paard, maar het ging. Over de hele linie gaat het nog steeds niet geweldig, maar wel beter dan vorig jaar. Het zal nog wel even duren voor je wat ik doe weer "paardrijden" kunt noemen, maar het hele rondlopen op de manege, mijn paard poetsen (gelukkig leeft het dier nog!), de les, de kantine... dat voelde allemaal nog erg vertrouwd aan. Verdere updates pleur ik misschien wel elders op Bokt.

**Geplaatst**: 27-11-19 17:14

Geplaatst: 27-11-19 17:14

Wat fijn dat je die stap hebt kunnen maken. En mooi dat het allemaal vertrouwd aan voelt. Ik hoop dat je jouw plezier en genieten weer spoedig terug hebt.