Ik had ook een domme actie op onze nieuwe stal met ons nieuwe paard: ik stuiterde eraf en brak mijn pols. Tja, dat ziet en zag er ook niet uit alsof ik een zeer ervaren ruiter ben ... En daar heb ik last van, hoewel ik veel ouder ben dan jij.
Voeg daarbij dat ik met die gebroken pols dus niet veel kon en kan doen, dus als je mij ziet "freestylen" denk je ook: "jeetje, dat mens kan wel een paar lesjes gebruiken". En dat valt reuze mee ... Ook in de omgang met mijn paard ben ik daardoor dus minder handig, en paard doet zelf ook nog minder handige dingen ...
Wat mij helpt is zelf gaan lachen, mijn hoofd schudden en ook gewoon hardop zeggen: "Ja hoor, ik ben weer lekker handig bezig". Dat haalt eventuele spanning bij mij en mijn paard weg. Paard begint inmiddels aardig te wennen aan mijn onhandigheid.
Stalgenoten zijn meelevend en geven adviezen en zijn benieuwd waar het schip strandt, op een goede manier. Kortom, we staan goed. 
.
Ik heb me op dat moment vreselijk gegeneerd.
Voor iedereen wens ik ook het beste toe die het soortgelijks hebben! En chapeau voor degenen die er (al een stuk) overheen zijn gekomen 

Laat je niet zo van de wijs brengen door zoiets, het is maar iets heel kleins wat je ook weer makkelijk kunt corrigeren