Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-08-18 16:08

Re: Ik mis het rijden, maar...

Geplaatst: 03-08-18 16:08

Precies, soms weet je niet wat je nou precies ziet. In eerste instantie dacht ik dat ze sneller op me af kwamen in de wei omdat ze weer wat wouden doen, maar volgens mij komen ze juist sneller omdat ze nu merken dat ik hun grenzen respecteer en dat ze nu 'blijer' zijn met hun activiteiten.

**Geplaatst**: 03-08-18 16:52

Geplaatst: 03-08-18 16:52

Ik vind het heel goed dat je altijd zo veel mee probeert te denken met je paarden. Maar zou daar misschien ook een valkuil kunnen liggen? Ik 'proef' in je topics eigenlijk altijd een dosis twijfel, waar een antwoord op een vraag wordt bedacht maar waarvan redelijk snel weer wordt afgeweken omdat het net niet lekker voelt.

Het is heel goed om te kunnen toegeven dat iets niet werkt en daar een oplossing voor te zoeken, maar ik vind het zelf vaak lastig om te bepalen wanneer iets een tijdelijke moeilijkheid is en wanneer iets echt niet werkt. Misschien speelt dat bij jou ook een beetje? Paarden zijn natuurlijk erg gevoelig, dus als jij niet echt achter datgene staat wat je doet, dan pakken zij dat snel op en verliezen ze ook het plezier erin. Met andere woorden, komt het niet leuk vinden van rij-activiteiten echt vanuit het paard of misschien deels vanuit jezelf?

Als paarden echt kunnen doen waar ze voor gemaakt zijn, dus ruwvoer naar binnen werken, rondstruinen (en gek doen) en deel uitmaken van een kudde dan denk ik niet dat ze een saai leven hebben zonder menselijke invloed. Maar dan dus wel in een stabiele groep, niet op een postzegel, met goede schuilplek(ken) en goed en voldoende eten. Kan me voorstellen dat dat met jouw blindje te veel gevraagd is, dus weet ook niet in hoeverre je dat beeld na kan en wilt streven.
Dan is er altijd nog variatie in hoeverre een individueel paard nog een extra'tje zoekt bij de mens, maar voor mij is dat dan echt een bonus(even de basisdingen zoals verzorging of lichamelijke checks weggelaten) en niet iets waar ze zonder ontevreden over zouden zijn.

**Geplaatst**: 03-08-18 17:03

Re: Ik mis het rijden, maar...

Geplaatst: 03-08-18 17:03

Ik snap je gevoel helemaal.
Mijn haflinger had ook al geruime tijd geen "zin"
Je moest je best doen haar te vangen. Als ik haar had was alles goed....
Rijden ging opzich wel maar iets knaagde dat mij een raar buikgevoel gaf.

Uiteindelijk de dierenarts gebeld voor wat anders en toen deze er was heb ik bloed laten afnemen.
Duidelijk zink en seleen te kort. Ondanks dat ze mineralenbrok bij het hooi en gras toegevoerd krijgt.

Nu ze een zink en seleen suplement erbij krijgt heb ik weer mijn werkwillige haflinger terug.
Ik kom met het halster aan en ze blijft staan en wil wat doen. Tijdens het rijden merk je geen rare dingen meer, of nouja het is een haflinger.... Ze is raar maar ze doet weer haar best.

Moraal van het verhaal misschien toch een onbewust ongemakje waardoor het lijkt alsof je paard net geen zin heeft?

**Geplaatst**: 03-08-18 17:29

Re: Ik mis het rijden, maar...

Geplaatst: 03-08-18 17:29

@ mooney : zeker de valkuil

Want wie zegt dat alles wat ik zie ook klopt? Langs de andere kant is het ook door op die manier ermee om te gaan dat je meer gaat zien/je paard meer gaat tonen. Dus het werkt 2 kanten op denk ik. Alleen is het de kunst om niet door te slaan, maar het is soms moeilijk om te weten wanneer je dat doet.

Qua huisvesting ben ik niet 100% tevreden in theorie, maar wel 100% tevreden met de middelen die we hebben. Neen, ze staan niet samen in een stabiele kudde op een altijd groene weide met schuilstal en hooi & ander voer indien nodig. Maar naar hun mogelijkheden staan ze er wel prima bij. Niet alleen de blinde, maar de andere lijkt ook veel gelukkiger alleen, of toch in ieder geval met minder stress.

Het probleem is denk ik dat hij wat gezondheidsissues heeft (gehad), waarvan een heel aantal volgens mij ook al langer speelde dan sinds ik het ontdekt heb. In principe is nu alles wel onder controle (voor zover dat kan met sommige dingen) maar volgens mij zit er nog een hele mentale connectie met bepaalde dingen en hoe dat voor hem voelde. Het is echt heel duidelijk dat hij het wandelen (aan de hand) geweldig leuk vindt, loopt dan vlot door (na opwarmen makkelijk 5 km/u, soms zelfs sneller) en lijkt in het algemeen vrolijk en open, lekker rondkijken en dergelijke. Leg je er een zadel op, ga je erop zitten en doe je hetzelfde dan heb je een heel ander verhaal. Dan ga je met moeite aan 4 km/u vooruit en lijkt hij heel gesloten, waardoor hij ook meer schrikt want hij ziet/hoort dingen gewoon niet aankomen.

Qua medische dingen in het algemeen zijn we wel rond denk ik, heb al zoveel laten testen en bekijken dat ik niet meer weet waar ik het nog zou kunnen zoeken. En ja, er zijn problemen, maar die zijn normaal onder controle. Heb nu nog een bloeduitslag waar ik op aan het wachten ben, en over 2 weken komt de DA/chiropractor nog eens, maar ook die zegt dat hij jaar na jaar beter wordt ...

Hij is ook gewoon heel vrolijk en wakker, begroet mij als ik om het hoekje om, komt meteen naar de ingang van de paddock, duwt zelf zijn neus in het halster, noem het maar. Hij wil wel dingen doen (want hem laten staan zijnde "op pensioen" werkt ook niet), maar het hangt er vanaf wat je doet, en het meeste lijkt hij geen zin in te hebben, al helemaal niet als je jezelf op zijn rug parkeert...

**Geplaatst**: 03-08-18 17:41

Geplaatst: 03-08-18 17:41

Ik rijd ook al een tijdje niet meer. Ik ging een groot verschil merken tussen wanneer ik grondwerk kwam doen (kwamen ze letterlijk hinnikend aanrennen) en wanneer ik kwam rijden (moest ze dan veel meer overtuigen om mee te komen). En dan reed ik al bitloos en praktisch alleen maar relaxede ritten. Het is wat je zegt: hoe meer je bezig bent met gedrag en psyche, hoe meer je ze ook écht gaat zien. En wat ik zag, was: mijn paarden hebben niet echt stress van het rijden en ze wennen er best wel aan, maar enthousiast zijn ze zeker niet te noemen. Dus had ik voor mezelf zoiets van: waarom zou ik het nog van ze vragen? Ik kom toch zelf al genoeg in het bos met bijv de hond, en heb het verder ook razend druk dus ik mis het ook niet. Voor mezelf denk ik: mocht ik het rijden nou superleuk vinden en echt gaan missen, dan zou ik het misschien wel weer oppakken (immers: ze wennen er wel aan) maar zo lang dat niet zo is, laat ik ze liever bezig met wat zij het allerleukst vinden. Rijden is een concept dat bedacht is door de mens, en niet door het paard.. en er duiken ook steeds meer onderzoeken op die aantonen dat rijden schadelijk is ongeacht de methode. Zou ik daarom stoppen? Nee, daarvoor staan de onderzoeken imo nog teveel in de kinderschoenen. Overtuigt het me dat rijden geen must is? Ja.

Maar over jouw situatie: proef ik een beetje dat je eigenlijk wel wilt rijden op de ene, maar je daar eigenlijk te schuldig voor voelt? Wat dat betreft zie ik het als een weegschaal: wat weegt zwaarder - zijn ongemak versus jouw gemis? Dat kan alleen jijzelf beantwoorden, en volgens mij mag je best vertrouwen op je intuïtie.

**Geplaatst**: 03-08-18 18:00

Re: Ik mis het rijden, maar...

Geplaatst: 03-08-18 18:00

Ik wist niet eens dat je überhaupt nog reed, ik dacht dat je alleen nog maar op de grond bezig was met Cobe en Boke. Om het even in een ander licht te plaatsen: je schrijft dat je aan de reacties kunt zien dat hij tijdens het rijden (voornamelijke bosritten) minder enthousiast is dan tijdens het grondwerk of wandelen in het bos. Jouw conclusie is dat hij het rijden dus niet leuk vindt. Maar eigenlijk is dat niet de conclusie. De enige conclusie die je kunt trekken is dat hij de manier waarop je op de grond met hem bezig bent leuker vindt dan de manier waarop jij rijdt.
Jij hebt het over lekkere buitenritten, maar misschien is je pony na 10 minuten echt wel klaar met rijden. En als een paard in de bak sloom, schrikkerig, gestresst of boos is tijdens het rijden, dan is het logisch dat hij het rijden niet leuk vindt. Misschien is er lichamelijk iets mis, maar het zou net zo goed kunnen dat er in de communicatie iets mis is. Stom voorbeeld, maar als rijden hier zou betekenen dat we een uur lang een grote volte bij C rijden in draf, dan is mijn paard na 2 dagen ook helemaal klaar met mij en de bak. Als ik conflictzoekend ga trainen krijg ik een paard dat boos wordt, maar dat komt niet door het rijden maar door mijn aanpak. Of als ik juist alle touwtjes uit handen geef met het idee dat hij dan meer vrijheid en dus meer plezier heeft, dan krijg ik een zuur paard omdat hij duidelijkheid mist. Los daarvan; als ik hem gewoon laat lopen zoals hijzelf van nature rondloopt met het idee dat hij dan lekker zichzelf kan zijn, dan krijgt de mijne al snel last van zijn rug want die holle rug met die stijve, rechte hals is helemaal geen gezonde manier om mij te dragen.
Mijn ideaal is altijd teugels los en lekker hobbelen geweest, maar mijn paard heeft teugels vast en duidelijke opdrachten nodig anders verdwaalt hij en wordt hij onzeker, en hij heeft ook lichamelijk duidelijke sturing, oefeningen en trainingsopbouw nodig om mijn gewicht op een gezonde en dus voor hem leuke manier te kunnen dragen.

Ik zou het rijden dus ook niet meteen overboord gooien alleen omdat je paard je huidige manier van rijden niet leuk vindt. Ik zou een (klassieke) dressuurmatige grondwerkinstructeur inschakelen die jou kan leren hoe je je paard geestelijke en lichamelijk helemaal klaar kunt maken voor het ruitergewicht dragen en die vervolgens met minuutjes per keer ook samen met jou op die manier het rijden toe kan voegen.

Af en toe een uurtje buitenrijden is voor de mens heerlijk ontspannend, maar als dat inderdaad maar af en toe een uurtje is en dat ook meteen al het rijwerk is, dan betekent dat in 99% van de gevallen dat het paard er lichamelijk op geen enkele manier op voorbereid is, vanuit vermoeidheid dus al snel in zijn pezen gaat hangen in plaats van uit zijn spieren te bewegen, en ook niet de kans krijgt om spierkracht of conditie op te bouwen omdat daarvoor weer veel te lange pauzes tussen de ritten zitten. En alleen dat al maakt het meteen voor het paard een stuk minder leuk.

**Geplaatst**: 03-08-18 18:04

Re: Ik mis het rijden, maar...

Geplaatst: 03-08-18 18:04

het is al geopperd, maar is mennen een optie? Ook oudere paarden kunnen prima beleerd worden. En het is niet belastend met een sulky. Mennen is superleuk.

**Geplaatst**: 03-08-18 18:24

Re: Ik mis het rijden, maar...

Geplaatst: 03-08-18 18:24

Of horseboarden, dus met een skateboard/mountain board ernaast hangen, dat deden wij ook met de shetten en is gigantisch leuk, dan kunnen ze ook weer eens lange stukken op flink tempo draven, dat is echt compleet anders dan wandelen.

**Geplaatst**: 03-08-18 18:29

Geplaatst: 03-08-18 18:29

Zelfs mennen hebben we in het verleden gedaan, totdat we een ongeluk met de koets hebben gehad (waarna ook een aantal medische dingen naar boven gekomen zijn). Sindsdien heeft hij niet meer voor een koets gestaan. Verder ben ik ook meestal alleen dus dat is met een koets ook niet zo handig.

Interessante inzichten, vooral de post van xyzutu2. Ik denk ook dat "op een andere manier" rijden kan helpen, om hem te laten voelen dat het allemaal wel ok is, het geen pijn meer doet (voor zover het dat gedaan heeft in het verleden, want ook zijn reacties toen kunnen uiteraard door de manier van rijden zijn, ik gooi het nu op die problemen omdat dat het makkelijkst is

) en dat hij op die manier er misschien wel weer plezier in krijgt.

Ik ben ook heel erg van het principe, vooral buiten, losse teugel en lekker laten. Maar heb tegelijk ook het idee dat hij meer begeleiding/duidelijkheid wel handig vind, vooral naar het schrikken en spooken toe. Als ik er actiever bij ben (in de zin dat ik hem attent maak op dingen, wat misschien ook niet goed is maar dat voorkomt wel dat hij schrikt omdat het ineens verschijnt) dan gebeurt het ook minder.

Maar toch, als je het verschil in tempo merkt tussen rijden & niet-rijden, dan word je zelf van dat rijden ook niet vrolijk. Het voelt soms alsof hij nog net niet omvalt :')

Misschien moet ik eens opzadelen en gaan wandelen, en dan zien hoe hij is en als hij goed voelt eens 5 minuutjes erop ofzo en weer verder wandelen ...

Hahaha, horseboarden .. volgens mij blijf ik dan dood _O-

**Geplaatst**: 03-08-18 19:58

Re: Ik mis het rijden, maar...

Geplaatst: 03-08-18 19:58

Kun je niet met 2 paarden op pad? Op eentje en de ander ernaast met een longeerlijn

**Geplaatst**: 03-08-18 19:59

Geplaatst: 03-08-18 19:59

Ow crap nu pas weet ik om welke paarden het gaat.
Zag net de reactie boke en cobe. Eh ja dan weet ik ook even niks zinnigs te zeggen...
Je doet al erg veel voor je paarden

**Geplaatst**: 03-08-18 20:35

Re: Ik mis het rijden, maar...

Geplaatst: 03-08-18 20:35

Ik sluit me aan bij xyzutu2: je zou eens moeten (laten) bekijken of jouw manier van (willen) rijden wel aansluit bij wat C. van jou als ruiter nodig heeft.

Wat betreft het samen rijden wat leuker maken door bijvoorbeeld trail: met 6 balken kan je al een L en een vierkant leggen, waarmee je heel veel oefeningen kunt doen, dus moeilijk hoeft het niet te zijn, ook niet op een dressuurstal. Werkt al jaren goed voor mij.

Ken je het boek Creative riding with obstacles van Zacha en Lagergren? De oefeningen die daarin staan zouden ook wel wat voor jullie kunnen zijn. Kortom, af en toe een beetje apenkooien in de piste gevolgd door buiten uitstappen wellicht een optie?

**Geplaatst**: 04-08-18 01:39

Geplaatst: 04-08-18 01:39

@ Dorine92 : dat zou een droom zijn

Heb het ook wel eens gedaan in het verleden, een blokje om, maar had toch wat handen (en ogen) tekort. Weet ook niet of ik dat vanaf de huidige locatie durf (verkeer ed).

Haha hagelslag, geen probleem hoor, alle tips/ideeën zijn nog altijd welkom. En bedankt

@ Maflinger_S : wie kan dat voor mij bekijken? Ik vind het zo moeilijk om goede/betrouwbare mensen te vinden. Ook geen idee in welke hoek ik moet zoeken.

Heb in het verleden wel met balkjes gespeeld, had altijd het idee dat dat wel zijn ding was. Misschien toch nog eens terug proberen.

Boek ken ik niet maar ga ik eens opzoeken, klinkt wel interessant.

Nog iets waar ik mee zit.. door het verleden ben ik er achter gekomen dat het niet werkt wanneer ik mij teveel ga focussen op doelen (en dat kan vanalles zijn: een kunstje, een horse agility oefening, iets dressurmatigs, hindernissen, een bepaalde route willen doen, een rit rijden op bepaalde snelheid, etc. ). Ik ga dan mij waarschijnlijk (onbewust) anders gedragen en daar reageert hij niet goed op. Hoe kan ik daar aan werken? Hoe kan je ergens naartoe werken zonder teveel te focussen? Want je moet wel focus en een doel hebben, maar het mag niet zo lijken, haha.

Vraag me af of ik door het weer gaan werken met balkjes niet weer dat soort dingen ga voor hebben. Misschien ligt daar zelfs wel de sleutel in de zoektocht naar mijn manier van rijden...

**Geplaatst**: 04-08-18 03:03

Geplaatst: 04-08-18 03:03

Ik was de reacties nog eens aan het doorlezen en deze is ook wel een mooie :

xyzutu2 schreef:
Af en toe een uurtje buitenrijden is voor de mens heerlijk ontspannend, maar als dat inderdaad maar af en toe een uurtje is en dat ook meteen al het rijwerk is, dan betekent dat in 99% van de gevallen dat het paard er lichamelijk op geen enkele manier op voorbereid is, vanuit vermoeidheid dus al snel in zijn pezen gaat hangen in plaats van uit zijn spieren te bewegen, en ook niet de kans krijgt om spierkracht of conditie op te bouwen omdat daarvoor weer veel te lange pauzes tussen de ritten zitten. En alleen dat al maakt het meteen voor het paard een stuk minder leuk.

Hij heeft altijd heel onregelmatig gelopen waarbij het in het begin letterlijk 1 of 2x per week uit de weide trekken was en dan een serieuze bosrit en weer klaar. Later is dat wel regelmatiger geworden maar nooit echt een consequente regelmaat. Wel heb ik gemerkt dat de periodes waarin ik veel reed het precies na een tijdje beter ging, en als ik dan weer even minder of niet reed kon ik de keer daarna weer opnieuw beginnen.

Dacht altijd dat hij gewoon zo in elkaar zat, steeds maar weer 'uittesten', zeker na een pauze. Maar misschien is dat wel bovenstaande dat ik merkte. Dat we in goede periodes iets begonnen op te bouwen en dat dat gewoon weer wegviel als de regelmaat (voor zover die er kon zijn) wegviel.

Als ik er over nadenk komt dit ook terug in het grondwerk. Een tijd geleden ben ik heel regelmatig bezig geweest met stappen en draven op een cirkel en dit ging op een bepaald moment heel fijn, we waren zelf met galop aan het spelen. En toen ineens was het weg en werd hij boos en traag ... denk dat er toen ook pauze van 1 of andere soort in zat. Zelfs met het wandelen is het zo dat als we een tijdje niet geweest zijn de eerste paar keer weer zoeken en proberen is...

Er zit wat in :Y)

**Geplaatst**: 04-08-18 05:48

Re: Ik mis het rijden, maar...

Geplaatst: 04-08-18 05:48

Ook ik kan bovenstaande bevestigen.

Een van mijn IJslanders is van het type 'liever lui dan moe'. Dat heb ik lang opgelost door rekening met hem te houden en mezelf aan te passen, niks intensiefs te doen. Hij heeft zichzelf eigenlijk nooit in het zweet hoeven werken.

Nu mocht hij nog wat kilootjes kwijt en ik heb 6 weken vakantie. Momenteel werkt hij dus 5-6 keer per week en is hij veel meewerkender en gemotiveerder dan wanneer ik hem 2-3 keer in de week pak. Daar moet ik wel bij zeggen dat ik toch de keuze heb gemaakt krachtvoer bij te gaan geven, maar ik denk dat het verschil vooral zit in de regelmaat qua training en het feit dat hij fitter wordt en we daarmee uit een vicieuze cirkel zijn.

**Geplaatst**: 04-08-18 06:31

Geplaatst: 04-08-18 06:31

Ts ik begrijp je, hier staan zeook doelloos in de weide en dat knaagt ook!
ik heb er geen tijd voor en ook mijn gezondheid is niet altijd goed.
desondanks heb ik me voor genomen om een wandel vakantie te doen. pony lief vond dat trainen niet erg en plots is ze veel aanhankelijker!
Het rijden mis ik ook ....maar dat is eigenlijk verboden door de reumatoloog en zelfs na jaren knaagt dat!
maar de anderekant is dat het niet meer hoeft en ik ook gewoon heerlijk kan genieten van hoe het nu is!
heel soms zit ik nog eens op het trekpaard van mijn man, heerlijk maar dan ga ik het weer meer missen dus ook niet zo handig

. Maar van hun genieten doe ik toch wel hoor!

**Geplaatst**: 04-08-18 07:31

Geplaatst: 04-08-18 07:31

Ik rij nu zelf ook al 2 jaar niet meer en mis het af en toe ook wel. Vooral als ik dan met de auto door een natuurgebied rij.
Paardlief echter niet, toevallig had ik laatst een zadel in mijn handen en hij stoof er snel vandoor

Hij vindt zijn vervroegde pensioen prima zo.

Heb je wel eens naar de klassieke dressuur en dan het grondwerk gekeken? Daar kun je ook echt heel veel mee doen.
Van simpele buig oefeningen tot passage/piaff als je paard ver genoeg getraind is.
Wellicht als hij zijn lichaam daarmee sterker en soepeler maakt dat hij het rijden dan ook weer leuker vindt?
In de western heb je ook de In Hand Trail, ook erg leuk om te doen.

Weet niet in welke hoek van Nederland je zit, maar je hebt ook nog extreme trail parken waar je in kunt met je paard ter afwisseling.

**Geplaatst**: 04-08-18 22:06

Geplaatst: 04-08-18 22:06

kwita schreef:
maar dat is eigenlijk verboden door de reumatoloog

Hier hetzelfde schuitje -O-

Hoewel het niet letterlijk verboden is, maar ten zeerste afgeraden.
Maarja, ben er blijkbaar nog niet klaar voor.. al kan ik zeker ook genieten van het wandelen en de rest

Interessant Wijslander, het zal er dan toch mee te maken kunnen hebben.
Eens kijken of ik er wat mee kan, met onregelmatig werk en een onregelmatige gezondheid is het niet zo simpel.

@ amanda09 : ben ik wel al eens mee bezig geweest (basis uiteraard) maar het is eigenlijk altijd hetzelfde. Het begin gaat goed en leuk en dan komt er een punt (vaak als het moeilijker wordt, of misschien begin ik dan teveel te vragen?) dat het niet meer leuk is, hij boos wordt, het niet meer gaat, etc. En dan ga ik weer andere dingen zoeken/proberen

Zit niet in Nederland, denk niet dat hier iets in de buurt is. Zou hij wel leuk vinden denk ik

**Geplaatst**: 16-08-18 20:54

Geplaatst: 16-08-18 20:54

Ik schop mijn eigen topic even, misschien kan iemand hier mij de noodzakelijke schop geven

Ik mis het rijden nog steeds, maar kon me beheersen omdat ik eerst wilde weten hoe de DA/chiropractor hem vond na zo'n tijd niet rijden. Omdat zijn "probleemzones" onder het zadel (dus waar de ruiter zit) en achter het zadel zijn leek me logisch dat dit van het zadel/het ruitergewicht kwam. Nu zat hij hier telkens maar heel minimaal vast (behalve die ene keer toen ik dacht een passend boomzadel gevonden te hebben

) maar het zou zeker door mij komen.

Vandaag is de DA/chiropractor geweest en kreeg ik te horen dat hij op dezelfde plaatsen weer (heel minimaal) vast zat. Hij deed super goed z'n best met draven en galopperen aan de longe, wisten beiden niet wat we zagen, hahaha. Erover gepraat dat ik niet meer reed en waarom en kreeg te horen dat het zonde was en dat er echt geen reden voor was. Uiteindelijk was de eindconclusie dat ik een groter probleem ben dan de pony :')

Dus bij deze.. ik ga weer rijden! Maar hoe?
De laatste weken weer veel aan het wandelen geweest en dat gaat echt super fijn. Dat gevoel wil ik graag meenemen naar het rijden, maar ik heb schrik dat ik door op te zadelen en er op te gaan zitten weer alles verpest (= deel van het probleem). Hoe hou ik dat gevoel vast?

Ik blijf het idee houden dat hij rijden associeert met negatieve dingen, toen de chiropractor op het blok ging staan om zijn rug thv het zadel te voelen stond hij echt met hoge hals en grote ogen te kijken, maar misschien dacht ik dat maar te zien en keek hij gewoon om om te zien wat ze nu weer van plan was... Ik neem heel veel van mijn bedenkingen mee en daar moet ik vanaf, want die beïnvloeden natuurlijk en dan geef ik mezelf weer gelijk

Wat is de beste aanpak? Gewoon zadelen en gaan met die banaan is niet zo mijn ding... maar wil er toch niet al teveel spel van maken... Dacht volgende keer op te zadelen en gewoon te gaan wandelen, als dat ook zo goed gaat als de laatste wandelingen is het zadel al niet het probleem en kan ik de keer erna er misschien een stukje op.. Als het wandelen dan niet goed gaat.. tja ... dan hebben we dat weer :')

**Geplaatst**: 16-08-18 21:26

Re: Ik mis het rijden, maar...

Geplaatst: 16-08-18 21:26

Heb je nog steeds je boomloze zadel(s) met goede pad(s)? Dan zou ik eerst zeker willen weten dat ze nog goed passen (dat lees ik niet in je laatste post) en als dat zo is, volgende keer dat je gaat wandelen, zadeltje erop en als pony lekker warm gestapt is, erop stappen en kijken wat er gebeurt. Als 't allemaal goed gaat er na een paar kilometer er weer af en ernaast terug naar huis uitstappen.

En je piekerhoofd thuis laten. Alleen je gevoel mag mee.

**Geplaatst**: 16-08-18 22:12

Re: Ik mis het rijden, maar...

Geplaatst: 16-08-18 22:12

Ik heb 20 jaar lang een paard gehad dat nergens zin in had behalve eten en eten en eten. En o ja, eten. Ik reed western met hem en trail vond hij dan nog wel leuk want dan kreeg hij koekjes van me als hij het goed deed.

Het was verder een introvert paard. Buitenritten waren een drama. Niet van huis te branden. Het kostte me zoveel negatieve energie om hem altijd maar vooruit te moeten schoppen. En ik werd er zo moe van dat hij het nooit leuk vond. Ja, de terugweg, dan had ik een arabische volbloed onder mijn kont, klieren, drammen, dribbelen. Voor de rest had hij nergens zin in en knuffen en zo boeide hem ook niet.

Ik moest me er echt toe zetten hem te gaan rijden. Gewoon omdat ik vond dat dat moest. Zo van, je hebt een eigen paard, dus hoor je er ook op te rijden. Onzin natuurlijk, maar dat zat zo in mijn kop.

Ik heb rijden altijd fijn gevonden, maar op hem was het niet zo leuk. Dus zocht ik ook excuses om het maar niet te doen. Uiteindelijk kwam het erop neer dat ik een keer per week reed.

Toen hij op zijn 28e plots overleed en aan het overlijden was (gesprongen ader, dierenarts kon niets meer doen) toen hinnikte hij wel naar me, iets wat hij misschien maar een keer of zo in zijn leven naar me had gedaan. Pas toen wist ik, dat hij mij in al zijn introvertheid toch wel aardig vond. De dierenarts heeft hem toen in laten slapen.

Ik vertel dit omdat het misschien lijkt alsof je pony het niet leuk vindt wat je met hem doet, maar misschien net als met die van mij, vindt hij je diep van binnen toch best wel lief. Misschien laat hij het gewoon niet zo zien.

**Geplaatst**: 17-08-18 06:50

Re: Ik mis het rijden, maar...

Geplaatst: 17-08-18 06:50

wow monique, jou post zet me aan het denken jou omschrijving past zo bij mijn eigen ragebol!

**Geplaatst**: 17-08-18 08:07

Re: Ik mis het rijden, maar...

Geplaatst: 17-08-18 08:07

Kwita, dan ben ik blij dat ik het geschreven heb. En hij is nu 5 jaar geleden overleden en ik denk nu heel positief aan hem terug, want als ik soms wel eens van andere bokkers lees hoe hun paarden zijn... Want hij is verder altijd superbraaf geweest. Nooit bijten of schoppen of dreigen. En bomproof. En hij ging voor me door het vuur. Niet letterlijk door het vuur dat heb ik hem nooit gevraagd, maar wel moeilijk terrein ging hij als een tank doorheen, maakte niet uit of ik hem door braamstruiken liet gaan of een steile helling op of af. En toen ik hem kocht had hij een heel groot litteken op zijn voorbeen. Misschien heeft hij wel een trauma gehad en was hij daarom zo introvert. Maar die laatste hinnik zal ik nooit vergeten en dat zei alles voor mij.

**Geplaatst**: 17-08-18 10:01

Re: Ik mis het rijden, maar...

Geplaatst: 17-08-18 10:01

@ Maflinger_S : die heb ik nog

Nu niet specifiek bekeken en heeft inderdaad even aandacht nodig, maar verwacht er niet meteen problemen mee omdat pony in z'n geheel er nog wel hetzelfde uit ziet als de laatste keren dat we reden ...

Zal mijn best doen

@ Monique1963 : mooi verhaal, dank je wel! Hier ook een enorm introverte pony, hoewel ik er wel al in geslaagd ben om hem uit zijn schulp te krijgen. Hij hinnikt nu al zeg maar

Maar op zich herken ik enorm veel van je verhaal, qua gedrag ed. Hoewel het met buitenrijden niet 100% hetzelfde is (je moet hem gewoon constant vooruit duwen, maakt niet uit of je weg van huis of naar huis gaat, haha) komt het wel enorm goed overeen.

Onze band wordt met de tijd alleen maar sterker, hij wordt steeds opener en laat steeds meer zien wat hij denkt en voelt (wat overigens tot gevolg heeft dat hij meer schrikt omdat hij meer van de wereld opneemt ipv zich voor alles af te sluiten) en ik vind dat heel fijn (buiten het schrikken dan, haha) maar krijg dat om de 1 of andere reden onder het zadel (nog) niet voor elkaar. En dat vind ik jammer, waardoor ik zoiets heb van "dan rijden we maar niet en doen we andere dingen". Maar dat vind ik ook jammer, want ik wil graag rijden met hetzelfde gevoel als de andere dingen die we doen ...

**Geplaatst**: 17-08-18 10:35

Geplaatst: 17-08-18 10:35

[***] schreef:
Onze band wordt met de tijd alleen maar sterker, hij wordt steeds opener en laat steeds meer zien wat hij denkt en voelt (wat overigens tot gevolg heeft dat hij meer schrikt omdat hij meer van de wereld opneemt ipv zich voor alles af te sluiten) en ik vind dat heel fijn (buiten het schrikken dan, haha) maar krijg dat om de 1 of andere reden onder het zadel (nog) niet voor elkaar. En dat vind ik jammer, waardoor ik zoiets heb van "dan rijden we maar niet en doen we andere dingen". Maar dat vind ik ook jammer, want ik wil graag rijden met hetzelfde gevoel als de andere dingen die we doen ...

Ik vind het nu achteraf jammer dat ik toch niet vaker gereden heb. Gevoel ergens dat ik hem toch niet op waarde heb geschat die hij verdiende. Ik zou als ik jou was zoals al eerder gezegd is, zoeken wat hij wel leuk vindt en dat uitbouwen zodat je ook zelf plezier hebt. Als hij een beetje is zoals mijn paard was, dan is alles wat je met koekjes kunt belonen, leuk. Dus trailrijden (en uitbouwen) is dan een leuke uitdaging.