Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-06-18 17:46

Geplaatst: 11-06-18 17:46

Ellax123 schreef:
Nirvana_ schreef:
Zorg voor een team om je heen met een kundige kijk op paarden en hun vakgebied, blijf kritisch en kijk naar je paard. Komt goed!

Ja daar ben ik bang voor! Dat ik op een soort roze wolk beland en niet meer kritisch ben. Gelukkig gaat mijn vriend mee. Die kan mij hier altijd heel goed vanaf halen

Ik hoor altijd van mensen dat je zoveel mogelijk moet gaan bekijken om te kunnen kiezen. Maar wat nou als ik vrijdag een top gevoel heb en de mensen om mij heen dit ook hebben? Is het raar om de eerste te kopen?

Mijn plan was ook naar meerdere te gaan kijken, maar de 1e heb ik een gekocht 1 keer wezen kijken 2 dagen later kwam ze al

**Geplaatst**: 11-06-18 17:47

Geplaatst: 11-06-18 17:47

Herkenbaar verhaal! Ik was 12 toen ik mijn shetlander kocht en 15 toen ik mijn e-pony kocht. Vooral bij mijn shetlander had ik veel angst. Kan ik het wel en ben ik goed genoeg etc. Het enige wat ik je mee kan geven is: het gaat 1000 keer fout. En dat is juist goed. Het gaat gewoon vaak fout en je gaat tegen dingen aanlopen. Maar juist daar ga je heel veel van leren. Als je nooit tegen problemen aanloopt leer je ook geen nieuwe dingen/oplossing. Toen ik bijvoorbeeld 12 was, wandelde mijn shetlander vaker met mij dan ik met hem

Maar als ik dit niet was tegengekomen was ik ook niet terecht gekomen bij de fijne en goede grondwerklessen die ik nu heb. Nog een tip is dat het beter is dat je als eerste paard eentje koopt waarvan jij kan leren ipv dat je hem/haar nog alles moet leren. Ga opzoek naar een paard rond de 15 ofzo, dan verloopt het vaak wat makkelijker. Volgens mij komt het helemaal goed bij jou!

**Geplaatst**: 11-06-18 17:54

Geplaatst: 11-06-18 17:54

Er is er maar 1 manier om erachter te komen. <<)

Mijn eerste paard gekocht toen ik 18, bijna 19 was en in het laatste jaar MBO zat. Toen was mijn paard nog een anderhalf jarige hengst. Kreeg vaak genoeg te horen dat het niet bepaald de meest slimme keus zou zijn.. Maar ik was niet wezen kijken bij een woeste zwarte arabieren hengst.. Oke, hij is ook geen dooie en soort van zwart.. Maar als ik kijk naar wat we ondertussen allemaal gedaan hebben en wat een geweldig (puber

) paard ik heb, kan ik mij geen beter paard wensen! Ondertussen is hij 3 en ruin en elke dag zo blij met hem!

Ik zou wel kijken naar meerdere (soorten) stallingen. Helaas is mijn paard in anderhalf jaar tijd 3 keer verhuisd, maar als het meezit staan we nu goed. Wilt natuurlijk niet zeggen dat het iedereen zal gebeuren, maar zou toch rekening mee houden dat meerdere stallen bezoeken toch wel handig kan zijn, zeker als het toch niet de stal blijkt te zijn die bij jou en/of bij je paard past.
Zorg dat je een lijstje hebt waar je paard/pony aan moet voldoen (bv karakter, beleerd). En zorg voor een lijstje wat je eventueel wel zou willen, maar niet perse moet. (Denk bv aan kleur.)
Bedenk ook wat het paard kan, wat jij zoekt en probeer dat vooral uit. Voor die van mij ben ik 2 keer naar de andere kant van Nederland gereisd, waarbij ik hem de 2e keer ging 'uittesten' (zover een jaarling uit te testen is natuurlijk). Maar dat is het meer dan waard. Liever een paar keer een paar uur tot hele dagen weg zijn om paarden te bekijken, dan straks teleurgesteld te zijn omdat het niet je paard is die je zocht. En bekijk het zo: Als je straks 100 uur kwijt bent aan een paard zoeken, stelt dat straks niks meer voor. Als het meezit heb je namelijk een hoop jaren plezier met je paard. $*\o/*$

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-06-18 17:57

Geplaatst door de TopicStarter : 11-06-18 17:57

BrechtCarlos schreef:
Herkenbaar verhaal! Ik was 12 toen ik mijn shetlander kocht en 15 toen ik mijn e-pony kocht. Vooral bij mijn shetlander had ik veel angst. Kan ik het wel en ben ik goed genoeg etc. Het enige wat ik je mee kan geven is: het gaat 1000 keer fout. En dat is juist goed. Het gaat gewoon vaak fout en je gaat tegen dingen aanlopen. Maar juist daar ga je heel veel van leren. Als je nooit tegen problemen aanloopt leer je ook geen nieuwe dingen/oplossing. Toen ik bijvoorbeeld 12 was, wandelde mijn shetlander vaker met mij dan ik met hem Maar als ik dit niet was tegengekomen was ik ook niet terecht gekomen bij de fijne en goede grondwerklessen die ik nu heb. Nog een tip is dat het beter is dat je als eerste paard eentje koopt waarvan jij kan leren ipv dat je hem/haar nog alles moet leren. Ga opzoek naar een paard rond de 15 ofzo, dan verloopt het vaak wat makkelijker. Volgens mij komt het helemaal goed bij jou!

Haha wat leuk om te horen! Ik ga vrijdag bij een 14 jarige pony kijken. Ik wil fanatiek wedstrijden gaan rijden en deze pony heeft hier veel ervaring mee. Ik heb genoeg 6/7 jarige voorbij zien komen... maar ik wil een stabiele basis. De pony die ik ga bekijken is m dressuur en L springen. Wat mij betreft een prima opstap! Denk je niet?

**Geplaatst**: 11-06-18 18:05

Geplaatst: 11-06-18 18:05

Herken ik heel erg! Maar mijn moeder zegt altijd: angst is een slechte raadgever. Echt: je kunt beter spijt hebben van wat je wel hebt gedaan, dan van wat je niet hebt gedaan!

Succes met de keuze.

**Geplaatst**: 11-06-18 18:07

Geplaatst: 11-06-18 18:07

Ellax123 schreef:
BrechtCarlos schreef:
Herkenbaar verhaal! Ik was 12 toen ik mijn shetlander kocht en 15 toen ik mijn e-pony kocht. Vooral bij mijn shetlander had ik veel angst. Kan ik het wel en ben ik goed genoeg etc. Het enige wat ik je mee kan geven is: het gaat 1000 keer fout. En dat is juist goed. Het gaat gewoon vaak fout en je gaat tegen dingen aanlopen. Maar juist daar ga je heel veel van leren. Als je nooit tegen problemen aanloopt leer je ook geen nieuwe dingen/oplossing. Toen ik bijvoorbeeld 12 was, wandelde mijn shetlander vaker met mij dan ik met hem Maar als ik dit niet was tegengekomen was ik ook niet terecht gekomen bij de fijne en goede grondwerklessen die ik nu heb. Nog een tip is dat het beter is dat je als eerste paard eentje koopt waarvan jij kan leren ipv dat je hem/haar nog alles moet leren. Ga opzoek naar een paard rond de 15 ofzo, dan verloopt het vaak wat makkelijker. Volgens mij komt het helemaal goed bij jou!

Haha wat leuk om te horen! Ik ga vrijdag bij een 14 jarige pony kijken. Ik wil fanatiek wedstrijden gaan rijden en deze pony heeft hier veel ervaring mee. Ik heb genoeg 6/7 jarige voorbij zien komen... maar ik wil een stabiele basis. De pony die ik ga bekijken is m dressuur en L springen. Wat mij betreft een prima opstap! Denk je niet?

Ja, dat lijkt me een mooie leeftijd. 'oudere' paarden hebben gewoon meer levenservaring en hebben alles al een keer gezien of gedaan. Dus klinkt goed.

**Geplaatst**: 11-06-18 18:14

Re: Een eigen paard... kan ik dat wel?

Geplaatst: 11-06-18 18:14

Ik had echt precies hetzelfde! Zolang gezeurd en toen mocht het en ging ik erg twijfelen. Nu bijna 5 jaar later gaat het nog steeds hartstikke goed. Ook qua school en tijd zou ik me niet te druk maken. Komt allemaal wel goed!

**Geplaatst**: 11-06-18 18:15

Geplaatst: 11-06-18 18:15

Komt vast goed.
Vraag advies en hulp aan ervaren mensen en sta ook open voor tips van ervaren mensen.
Roddelen gebeurt op elke stal, er wordt over iedereen geroddeld daar moet je niets van aantrekken.

Betreft het kijken naar paarden. Neem een ervaren volwassen ruiter/amazone mee, die jou ook kent en weet wat je zoekt. Het is altijd fijn om gevoel wat je hebt bij een paard te delen met iemand die ook in de paarden zit en eventueel ook het paard kan proberen.
Ga in ieder geval twee keer proberen en laat keuren door jouw eigen dierenarts. Vertel je dierenarts ook wat jij zoekt.

**Geplaatst**: 11-06-18 18:19

Re: Een eigen paard... kan ik dat wel?

Geplaatst: 11-06-18 18:19

Zorgen dat je een deskundige om je heen hebt, en vooral ook dat je ouders je paard even kunnen opvangen als jij dat niet kan. Je zit nog maar in het vierde, ik heb mijn paard dus gekocht toen ik even oud was als jou. Helaas heb ik dit vangnet van mijn ouders niet, en zocht ik het zo goed als maar uit wanneer ik examens had, ziek was of op vakantie wou aangezien mijn moeder bang is van paarden. Het is dus een grotere verantwoordelijkheid dan je denkt. Je kan niet zeggen 'oh ik heb even geen zin' maar het is wel handig als je een ouder hebt die je hier en daar bij kan helpen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-06-18 18:22

Geplaatst door de TopicStarter : 11-06-18 18:22

CalipsoLover schreef:
Zorgen dat je een deskundige om je heen hebt, en vooral ook dat je ouders je paard even kunnen opvangen als jij dat niet kan. Je zit nog maar in het vierde, ik heb mijn paard dus gekocht toen ik even oud was als jou. Helaas heb ik dit vangnet van mijn ouders niet, en zocht ik het zo goed als maar uit wanneer ik examens had, ziek was of op vakantie wou aangezien mijn moeder bang is van paarden. Het is dus een grotere verantwoordelijkheid dan je denkt. Je kan niet zeggen 'oh ik heb even geen zin' maar het is wel handig als je een ouder hebt die je hier en daar bij kan helpen.

Mijn ouders zijn alles behalve paarden mensen. Niemand in mijn familie eigenlijk. Behalve mijn zusjes. Echter zijn die nog niet ervaren genoeg. Wie weet in de toekomst. Mijn vader vind het een mooie sport en steunt me, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Qua zorg komt het dus echt op mij aan.

**Geplaatst**: 11-06-18 18:25

Re: Een eigen paard... kan ik dat wel?

Geplaatst: 11-06-18 18:25

Ts dat had ik ook, ik had zelfs dat ik gene zusjes/broertjes heb die iets met paarden hebben. Als ik iets meer had geweten had ik deze pony miss niet moeten kopen, maar ik ben er dolgelukkig mee.

Dat je er zo mee bezig bent zegt heel veel, en dat is alleen maar goed!

**Geplaatst**: 11-06-18 18:33

Geplaatst: 11-06-18 18:33

Blijf ook gewoon zelf nadenken, dat is in de paardenwereld soms moeilijker dan je zou denken. Zoveel meningen, zoveel terechte argumenten. Uiteraard is het goed om advies en tips te vragen aan anderen, maar ga niet klakkeloos iets overnemen omdat een persoon het toevallig goed kan uitleggen of al heel wat jaren ervaring heeft en het daarom wel zal weten.
Neem nu bv. je vraag over het kopen van het eerste paard dat je bezichtigt. Waarom zeggen mensen dat je best eerst een aantal paarden gaat bekijken? Dat is omdat je vaak zo euforisch bent over het feit dát je een eigen paard krijgt, dat de kans groot is dat je praktisch meteen verliefd wordt op het eerste paard dat 4 benen heeft en je niet na 5 minuten afgooit (bij wijze van spreken).

Daarom dat het wel slim is om alles even te laten bezinken, er wat tijd tussen te laten, rationeel proberen denken,... Maar nergens staat de regel geschreven dat je X aantal paarden moet gaan bekijken voordat je een paard mag kopen. Het kan dat je meteen een paard treft dat bij jou past en waar jij je goed bij voelt.

**Geplaatst**: 11-06-18 18:58

Geplaatst: 11-06-18 18:58

Het feit dat je hier de vraagt stelt, je zorgen maakt, geeft mij het volste vertrouwen in jou! Je bent je bewust van de verantwoordelijkheid die een eigen paard met zich meebrengt en gezien je jeugdige leeftijd vind ik dat petje af.

Ik herken jouw gevoel ook wel. Laaaang geleden, 16 jaar inmiddels, werd er mij van de ene op de andere dag mijn bijrijdpaard aangeboden. Ze moest weg. Geen seconde heb ik nagedacht en haar gekocht. Ik dacht dat er niets zou veranderen, ik verzorgde haar als enige inmiddels al anderhalf jaar. Maar de dag dat ze effectief van mij werd, veranderde er onnoemelijk veel. Hoe moet ik het omschrijven?? Ik voelde me net een moederkloek die haar vleugels om haar kuiken heensloeg. Haar lot lag vanaf dan in mijn handen.

Nu, je mag ook niet te streng zijn voor jezelf hoor. Gezien je ervaring en je wil het super te doen, kan jij een zigen paard gerust aan! Probeer straks ook volop te genieten.

En proficiat $*\o/*$ !!

**Geplaatst**: 11-06-18 22:49

Re: Een eigen paard... kan ik dat wel?

Geplaatst: 11-06-18 22:49

Je zegt dat als je op kamers woont (in Utrecht) het geen probleem is.

Ik ken je natuurlijk niet als persoon. Maar Utrecht is een heftige studentenstad. Ik woon zelf in Tilburg op kamers en heb altijd paardgereden maar ik ben gestopt. Ik had het er niet meer voor over en merkte dat feestjes bij mij op nr 1 kwamen. En ik heb een pony en een paard gehad, maar de een is verkocht en de ander helaas dood. Ik wilde een nieuwe, maar mam zei: wacht maar even tot je gaat studeren. Daar ben ik nu wel blij mee, want ik heb nog 0 tijd. Op kamers wonen is stiekem heel veel tijd steken in sociaal leven, anders krijg je in Utrecht sowieso geen kamer (succes ermee tho als je het wilt, ben expres daar niet naar toe gegaan vanwege het hoge studentenverenigingen gehalte en moeilijkheid om een kamer te vinden).

Ik weet natuurlijk niet hoe jij staat tegenover het studentenleven maar ik haal er nu wel alles uit wat eruit te halen valt en voor mij komt de ponie later wel weer!

Als jij niet geïnteresseerd bent in het wilde studentenleven, dan moet je het zeker doen. Hele gave kans dan!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-06-18 23:08

Geplaatst door de TopicStarter : 11-06-18 23:08

sureido schreef:
Je zegt dat als je op kamers woont (in Utrecht) het geen probleem is.

Ik ken je natuurlijk niet als persoon. Maar Utrecht is een heftige studentenstad. Ik woon zelf in Tilburg op kamers en heb altijd paardgereden maar ik ben gestopt. Ik had het er niet meer voor over en merkte dat feestjes bij mij op nr 1 kwamen. En ik heb een pony en een paard gehad, maar de een is verkocht en de ander helaas dood. Ik wilde een nieuwe, maar mam zei: wacht maar even tot je gaat studeren. Daar ben ik nu wel blij mee, want ik heb nog 0 tijd. Op kamers wonen is stiekem heel veel tijd steken in sociaal leven, anders krijg je in Utrecht sowieso geen kamer (succes ermee tho als je het wilt, ben expres daar niet naar toe gegaan vanwege het hoge studentenverenigingen gehalte en moeilijkheid om een kamer te vinden).

Ik weet natuurlijk niet hoe jij staat tegenover het studentenleven maar ik haal er nu wel alles uit wat eruit te halen valt en voor mij komt de ponie later wel weer!

Als jij niet geïnteresseerd bent in het wilde studentenleven, dan moet je het zeker doen. Hele gave kans dan!

Ik snap wat jij zegt heel goed. Ook hier denk ik wel eens over na... maar als ik nu naar mezelf kijk ben ik niet een enorm feest beest. Ik kan niet in de toekomst kijken natuurlijk, maar voor nu verwacht ik van niet. Qua kamer heb ik het geluk dat mijn vader hier best wel in thuis is... $*\o/*$ Ik heb een hekel aan het hele “studenten verenigingen gedoe” en wil hier absoluut niet bij. Mijn voorkeur gaat dan ook uit naar een studio/appartementje, voor mij alleen (en mijn vriend). Veel mensen zeggen dat dat een fase is en dat dat hele studenten leven nog wel komt... echter denk ik toch echt van niet... ik heb er gewoon niks mee. Een feestje op zn tijd vind ik gezellig. Maar het hele “zuipen tot we kruipen” trekt me persoonlijk niet zo

**Geplaatst**: 11-06-18 23:10

Geplaatst: 11-06-18 23:10

Dan is het natuurlijk een ander verhaal

succes met de zoektocht en veel plezier!

Edit: oh ja en bokkers vinden het leuk om in zulke dingen meegenomen te worden ^^ misschien een volg tolic?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-06-18 23:22

Geplaatst door de TopicStarter : 11-06-18 23:22

sureido schreef:
Dan is het natuurlijk een ander verhaal succes met de zoektocht en veel plezier!

Edit: oh ja en bokkers vinden het leuk om in zulke dingen meegenomen te worden ^^ misschien een volg tolic?

Oeh dat is wel spannend.... ben ik interessant genoeg hier voor?

Ik zal er over nadenken als ik vrijdag ben geweest. Mocht er iets positiefs uitkomen dan wie weet... Ik ga eerst zelf een beetje orieteren denk ik!

**Geplaatst**: 12-06-18 11:35

Geplaatst: 12-06-18 11:35

Ellax123 schreef:
CalipsoLover schreef:
Zorgen dat je een deskundige om je heen hebt, en vooral ook dat je ouders je paard even kunnen opvangen als jij dat niet kan. Je zit nog maar in het vierde, ik heb mijn paard dus gekocht toen ik even oud was als jou. Helaas heb ik dit vangnet van mijn ouders niet, en zocht ik het zo goed als maar uit wanneer ik examens had, ziek was of op vakantie wou aangezien mijn moeder bang is van paarden. Het is dus een grotere verantwoordelijkheid dan je denkt. Je kan niet zeggen 'oh ik heb even geen zin' maar het is wel handig als je een ouder hebt die je hier en daar bij kan helpen.

Mijn ouders zijn alles behalve paarden mensen. Niemand in mijn familie eigenlijk. Behalve mijn zusjes. Echter zijn die nog niet ervaren genoeg. Wie weet in de toekomst. Mijn vader vind het een mooie sport en steunt me, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Qua zorg komt het dus echt op mij aan.

Wel, ik heb mijn moeder er ook wel in kunnen mee trekken en zij steunt mij ook, ook deels financieel want ik betaal mee aan het stalgeld etc. Maar mijn paard binnen of buiten zetten gaat zij niet doen. Dus het is handig dat je ouders dat wel eens kunnen wanneer jij moet studeren of ziek bent. Ik heb veel geleerd van mijn stalgenootjes en een goede lesgeefster. Nu zijn we 3 jaar verder en heb ik nooit echt veel hulp van buitenaf nodig gehad, maar het is wel lastig geweest en ik heb veel bijgeleerd. Hetgeen wat ik het lastigste vind (ik ben 19) is niet kunnen weggaan met vrienden wanneer ik wil en ook reizen. Ik vertrek binnen 2 jaar voor een half jaar naar het buitenland voor mijn studies en ook mijn toekomstige job zit niet mee in combinatie met een paard, dus dan moet je wel voor oplossingen gaan zoeken

**Geplaatst**: 12-06-18 11:52

Geplaatst: 12-06-18 11:52

Ellax123 schreef:
Hi bokkers,

Ik heb het mooie nieuws van mijn ouders gekregen dat na jaren zeuren mijn droom uitkomt... ik krijg een eigen paard! Super blij natuurlijk!

Vrijdag gaan we bij de eerste kijken. Ik wil graag een e-pony. Zelf ben ik 1.64 en pas ik hier dus goed op, maar wilde niet een te groot paard want Mn zusjes willen er ook nog mee rond kunnen banjeren dus graag niet te groot.

Echter komt dus nu het punt dat nu het zo dichtbij komt ik mij afvraag kan ik dit wel?

Ik weet van mezelf en van andere dat ik echt wel lekker kan rijden en een goed niveau heb. Daar ligt het dus niet aan. Heb zelf ook altijd bijrijdpaarden gehad dus weet hoe het is om de zorg te dragen.

Geld is het probleem ook niet zo zeer want zelf heb ik een bijbaantje voor de kosten zoals de hoefsmid, entingen, ontwormingen, tandarts enz. Hoge medische kosten en stalling betalen mijn ouders.

Qua school, zit ik nu in 4 havo door omstandigheden. Ik ben begonnen op vwo en dit gaat mij dus ook heel makkelijk af. Tijd genoeg dus.

Maar het komt zo dichtbij... straks doe ik het verkeerd? Of zorg ik er niet goed genoeg voor? Wanneer weet je nou zeker dat je het goed doet? Begrijp me niet verkeerd want paarden zijn mijn leven! En het is een droom die uitkomt... maar toch? Ik kan Mn vinger er ook niet zo goed op leggen....

Vraag me af hoe het voor jullie voelde? Een eerste eigen paard? Is dit raar hoe ik me voel? Moet ik het wel doen? Of toch niet?

haii,
je gaat het vast heel erg goed doen!

**Geplaatst**: 12-06-18 12:16

Re: Een eigen paard... kan ik dat wel?

Geplaatst: 12-06-18 12:16

Hoii,

Komt vast helemaal goed! Ik had dit soort twijfels ook toen ik vorig jaar mijn eerste eigen paard kocht is heel normaal!

Wat ik je kan meegeven is dat je waarschijnlijk heeeeel veel (goedbedoeld) advies gaat krijgen maar dat je gewoon op je eigen gevoel moet vertrouwen wat wel goed is en niet goed.
Je snapt zelf heus wel wat wel goed voor een paard is en wat niet. Iedereen heeft zijn mening erover en iedereen ziet het anders. Ik werd daar het eerste half jaar heeelemaal gek van. Iedereen bedoeld het goed maar omdat er zoveel meningen en adviezen zijn wist ik het gewoon niet meer.

Je kan beter 1 of 2 mensen vertrouwen hierin waarvan jij vind dat zij het goed doen en er verstand van hebben en alle andere goed bedoelde adviezen hoor je aan maar leg je naast je neer. Om te voorkomen dat je gek wordt.
En trouwens, al maak je een keer een fout dan is dat ook niet het einde van de wereld, ik heb ook fouten gemaakt, een keer een te koud deken op waardoor ze stond te rillen, een periode iets te weinig voer waardoor ze wat af viel, maar ik heb ervan geleerd en ze staat nu hartstikke gezond vrolijk in de wei.

Verder las ik ook nog ergens dat de zorg helemaal op jou aan komt maar daar zal ik me ook niet zo druk om maken. Dat was bij mij ook het geval, maar op de pensionstal waar ze staat heb ik een paar leuke mensen leren kennen die af en toe voor mij voeren of haar in de gaten houden mocht ik het een dagje niet redden.

Heel veel plezier!