goeroe schreef:Dus het is volgens jou de verantwoordelijkheid van de kliniek om bij de klant te informeren of die de rekening wel kan betalen?

Ik vind dat echt de omgekeerde wereld. Het lijkt me logisch dat niet alle kosten tot in detail vooraf bekend zijn en besproken worden, maar het is heel normaal om te vragen naar een indicatie en als je daarvan schrikt alvast te informeren of er een betalingsregeling mogelijk is.
Gelieve mijn post wel heel te laten. Ik combineer dit gegeven met het feit dat je als verantwoordelijk paardeneigenaar een potje hebt. Dat moet aanloopkosten dekken zoals visite, prikken, onderzoek. M.i. is er dan geen probleem met solvabiliteit an sich. Als dan blijkt dat het of een lang behandeltraject wordt of een operatie, dan is meestal de druk van de ketel en als de DA het dan zelf niet aangeeft moet je zelf naar de kosten vragen.
Het is alleen in de acute stresstoestanden zoals een dringende koliekoperatie of een geboorte die mis gaat, dat ik er bij god niet aan denk te vragen wat dit gaat kosten. Dan vind ik het toch de DA die de kalmte moet bewaren en iets van kosten mag zeggen alvorens hij het scalpel tevoorschijn tovert. Normaliter doen ze dat ook. Vragen hoe oud paard in kwestie is, wat het moet kunnen en dan komt de kwestie: wil je het er nog aan geven? Ze moeten ook toestemming van jou hebben voor ze bepaalde zaken überhaupt mogen doen met je paard.
goeroe schreef:Het probleem is dat sommige mensen er meer voor over hebben dan ze letterlijk over hebben. En je kunt nou eenmaal geen geld uitgeven wat je niet hebt. Prima om dan een betalingsregeling te vragen, maar er zonder te vragen op te gokken dat je die wel krijgt of dat een ander het voor je gaat betalen (zie alle inzamelingsacties van de laatste tijd) vind ik echt bizar.
Daar moet je je pot op voorzien. Als er een discrepantie is tussen beide bedragen, dan heb je tot de vervaldatum om een oplossing te zoeken. Desnoods via een inzamelingsactie. Nee heb je, ja kan je krijgen.
goeroe schreef:Klopt, maar wat als de kliniek nee zegt? Kan ze dan wel ineens op tijd betalen? Dan hoeft ze toch ook niet om een betalingsregeling te vragen?
Sommige mensen gaven hier al in het topic aan dat het comfortabeler aanvoelt niet gelijk hun hele rekening leeg te trekken. En als de kliniek nee zegt, dan heb je tot de vervaldatum om een oplossing te zoeken: elders lenen/ nier verpatsen/ prostitutie...
Gini schreef:Op zich is het niet omgekeerde wereld he. De verkoper laat de prijs van een dienst of product aan de koper weten. Of dat nu een prijslijst bij de kapper is of prijskaartjes bij ieder product in de supermarkt. De verkopende dienst informeert over de prijs en de koper bepaalt dan of die die prijs voor het product of dienst wenst te betalen.
Bij medische diensten is dit niet altijd mogelijk om op voorhand in te schatten, maar ook hier ligt de verantwoordelijkheid dus bij de verkoper om de koper zo goed mogelijk op de hoogte te brengen van de prijs. Het niet over de prijs hebben totdat de koper zelf zo vriendelijk is om even te polsen hoe duur het grapje wordt, is niet de gangbare werking.
Net wat ik bedoel. De da weet waar hij over spreekt, jij hoort het gewoon in Keulen donderden. Vb er wordt een zalf voorgeschreven. "Tubetje per dag" klinkt het. Tot blijkt dat dat "tubetje" 25 euro kost. Dagelijks voor een maand. Dan zit je zo aan 750 euro. Maar eigenaar denkt misschien, oh een zalfje, dat zal dan ook wel een klein prijsje zijn.