Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
) is ze een week later gekomen. Natuurlijk was ze ook ontzettend knap en nu hinnikt ze net zo hard naar mij
assie schreef:Hoe heb je Kunga gekozen? Twijfelde je toen ook?
Gewoon op je gevoel vertrouwen. Als deze goed voelt, waarom dan verder zoeken?
Mijn eerste ezel heb ik geboren zien worden. We zijn samen (op)gegroeid en ik kon met haar lezen en schrijven. Het was alleen maar logisch dat ze bij mij zou komen wonen.
Mijn eerste eigen paard: ik zocht een goedkoop project. Zij had nog nooit een halster om gehad en was dus een echt project. Ze sprak me aan op de foto. Ze was het eerste paard waar ik bij ging kijken.
Het voelde goed. We hebben samen heel veel geleerd en ze heeft me ook nog een prachtige dochter gegeven.
) Ik kan me niet heel goed meer herinneren of ik twijfelde, maar ik denk het eigenlijk niet. Maar nu ik wat meer bewust ben van "alles" ben ik gewoon erg bang om een verkeerde keuze te maken.. Deels denk ik daarom ook dat ik misschien bij elk paard wel ga twijfelen en dat dat gewoon toch mijn onzekerheid daarin is. Verder heb je wel een heel goed punt inderdaad.. Ik ga er gewoon nog een keer kijken met iemand anders en dan ga ik gewoon de knoop doorhakken van wel of niet, wie weet! 













.. en ja, dat klinkt heel raar maar ik heb mij erbij neergelegd
. Een paard houden gaat bij mij ook om de klik, het 'wezen paard'.
het lijken soms beetje broertjes hier
... maar ook met hem was het... ik keek in zijn ogen en wist dat hij bij mij thuishoorde
.
Belde iemand ons op dat die precies had wat we zochten, een grullo bonte ruin. Ik heb toen alsnog zowel mijn grijs als wit paard gekregen
Tijdens het rijden was ie ook super braaf, dus we waren ermee weg. Heb hem 10 jaar later nog steeds, maar staat nu op actief pensioen. 

) en ze zagen hoe gek ik was met het beest, dus mij de kans wilden geven. Ze wilde hem dus eerst aanbieden aan mij voordat hij echt te koop zou gaan staan! Anders zou hij waarschijnlijk verkocht worden als roping-horse. Voor mij was die keuze eigenlijk al direct wel gemaakt, heel stiekem hoopte ik er ook al op. Dus toen was ik opeens een paard rijker, zonder dat ik in het land zelf woon
Maar geen moment spijt van gehad! Mud heeft een super leventje nu, wordt nog wel bereden door anderen en ik kom elk jaar weer terug. En over 4 jaar hopelijk naar Canada toe emigreren, kan ik ook voor altijd bij hem zijn 





( de achterste, die giraffe
)