Moderators: Neonlight, balance, C_arola, Sica
maitestar23 schreef:Dankzij dit alles heb ik trouwens wel veel meer begrip gekregen voor mensen met o.a pleinvrees of de mensen die meedoen aan 'Levenslang met dwang'.
Het is zo raar om te ervaren hoe je hoofd werkt en dus zelfs op het zelfde moment op verschillende sporen kan lopen. En daarbij heeft je hart ook nog eens een mening...
Zo weet mijn verstand echt wel dat ik 1 van de braafste paarden heb, ik kan echt al mijn dromen met haar waarmaken. Dat weet ik en dat voel ik ook echt en dat zou genoeg moeten zijn zou je zeggen.
Totdat ik bijv. een les had Dan kwam er een stemmetje extra bij die alles overstemde...
En daar sta je dan met je paard in de bak, je paard waar je je dochter zo op zet, je paard die je aan een ieder aanbiedt die rijden spannend vind omdat ze zo lief en betrouwbaar is, en zelf sta je met knikkende knieën en tranen in de ogen. Idioot gedoe
Thestral schreef:Dit is echt zo herkenbaar! Ik heb dat ook nu ik na 10 jaar weer aan een eigen pony/paard wilde beginnen. Nu dit heel dicht bij kwam een paar weken geleden ging ik heel erg twijfelen, kreeg er paniekaanvallen van. Kon ik wel goed voor haar zorgen en zou ik niet iets verkeerds doen en zou ze wel netjes naar me luisteren, maak ik geen enorm grote fout door weer de verantwoording over een levend wezen te hebben. Ik heb zulke grote faalangst dat ik met regelmaat in het verleden stallingen heb afgezegd waar ik graag naar wilde kijken. Maar een uur later had ik daar dan weer heel veel spijt van want het maakt me zo ontzettend blij om een eigen pony/paard te hebben. En ik ben ook echt mezelf als ik bij haar ben. Allen zodra ik weg ben van stal slaan de twijfels weer toe. En ik moet dat niet doen.
Maargoed, ik vind het superleuk om dit topic te lezen. Had het nog niet eerder gezien, maar wat een leuke "reis" hebben jullie al gemaakt. Zo zie je maar dat het voor beide nieuw is(voor jou als eigenaar en voor paard in nieuwe omgeving) Elkaar leren kennen en aan elkaar wennen heeft echt veel tijd nodig. Echt goed hoe je daar mee bezig bent geweest en het is natuurlijk fantastisch om dit met je dochter samen te doen!
TS:Mag ik je een pb zenden om te vragen hoe jij de stress onder controle houdt? Ik zou graag tips krijgen.
maitestar23 schreef:Thestral schreef:Dit is echt zo herkenbaar! Ik heb dat ook nu ik na 10 jaar weer aan een eigen pony/paard wilde beginnen. Nu dit heel dicht bij kwam een paar weken geleden ging ik heel erg twijfelen, kreeg er paniekaanvallen van. Kon ik wel goed voor haar zorgen en zou ik niet iets verkeerds doen en zou ze wel netjes naar me luisteren, maak ik geen enorm grote fout door weer de verantwoording over een levend wezen te hebben. Ik heb zulke grote faalangst dat ik met regelmaat in het verleden stallingen heb afgezegd waar ik graag naar wilde kijken. Maar een uur later had ik daar dan weer heel veel spijt van want het maakt me zo ontzettend blij om een eigen pony/paard te hebben. En ik ben ook echt mezelf als ik bij haar ben. Allen zodra ik weg ben van stal slaan de twijfels weer toe. En ik moet dat niet doen.
Maargoed, ik vind het superleuk om dit topic te lezen. Had het nog niet eerder gezien, maar wat een leuke "reis" hebben jullie al gemaakt. Zo zie je maar dat het voor beide nieuw is(voor jou als eigenaar en voor paard in nieuwe omgeving) Elkaar leren kennen en aan elkaar wennen heeft echt veel tijd nodig. Echt goed hoe je daar mee bezig bent geweest en het is natuurlijk fantastisch om dit met je dochter samen te doen!
TS:Mag ik je een pb zenden om te vragen hoe jij de stress onder controle houdt? Ik zou graag tips krijgen.
Wat ontzettend jammer, de zoektocht naar een eigen pony/paard en de stalling zou juist ontzettend leuk moeten zijn. Ik vergeleek het een beetje met nesteldrang Heerlijk allemaal spulletjes inkopen, poetskist vast inrichten, een ehbo-kistje verzamelen enzo.
Tuurlijk mag je mij een pb sturen!