Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-08-17 17:53

Geplaatst: 09-08-17 17:53

Niet rottig bedoeld...
Vanuit mijn ervaring; mensen die zeiden dat hun paard dressuur niet leuk vonden, zag ik ook niet als motiverende ruiters....
Imo moet je als ruiter en leiderder voor zorgen dat je paard er plezier in heeft. Een kwestie van goed op de lichaamstaal van je paard reageren en indien nodig je aanpak veranderen als je merkt dat je paard minder graag doe wat je vraagt.
Andere instructie kan daarbij helpen.

Je zou dit zijn als je bij een ander paar uiteindelijk weer op hetzelfde probleem stuit.

**Geplaatst**: 09-08-17 17:59

Re: Ik zit met mijn handen in het haar.. verkopen?

Geplaatst: 09-08-17 17:59

Sorry, maar daar ben ik het dus totaal niet mee eens.
Elk paard is anders, net als elk mens.

Op welke manier je het mij ook probeert te leren, ik zal altijd een hekel houden aan wiskunde.

Niet elk paard vind dressuur leuk en niet elk paard is geschikt voor springen.
Paard krijgt er niks van hoor om een ander tehuis te krijgen.
Mits het gewoon een goede is

**Geplaatst**: 09-08-17 18:06

Re: Ik zit met mijn handen in het haar.. verkopen?

Geplaatst: 09-08-17 18:06

Als ik jouw paard was dan zou ik wel willen dat je een baasje voor me zocht die 100% blij met me was en dezelfde dingen om te doen leuk zou vinden als ikzelf. En dat jij dan gewoon een ander paard zou kiezen die beter bij je paste. Zodat iedereen tevreden verder zou kunnen.Je laat nu al iemand anders op je Haflinger rijden en rijdt zelf ook op andere paarden.Dat geeft al aan dat de combinatie niet perfect is.Het is echt geen schande om een jong gezond paard te verkopen aan iemand die er beter bij past.

**Geplaatst**: 09-08-17 18:09

Re: Ik zit met mijn handen in het haar.. verkopen?

Geplaatst: 09-08-17 18:09

Ik denk dat je de keuze al hebt gemaakt, zo uit je post lees ik dat je pony waarschijnlijk veel gelukkiger is bij iemand anders die niet zo veel van der vraagt.

**Geplaatst**: 09-08-17 18:10

Geplaatst: 09-08-17 18:10

Het wordt toch je eigen keuze. Wil je echt serieus dressuur dan zoek je een goed tehuis voor je haflinger dus verkopen en koop je een dressuurpaard.
Of je houd hem en kijkt hoever je in de dressuur kan komen.

**Geplaatst**: 09-08-17 18:33

Geplaatst: 09-08-17 18:33

Het is natuurlijk gemakkelijk gezegd dat je de Haflinger moet verkopen, als je zelf het financiële verlies draagt. Als iemand met zijn eigen geld iedere maand een ander paard wilt kopen, be my guest.
Het aspect wat het hier -vind ik- moeilijker maakt, is dat je met iemand anders zijn geld bezig bent. Namelijk dat van de ouders. TS voelt de financiële prik in de portemonnee, wat de aankoop van een paard altijd is, niet. Voor haar is het nu gewoon een idee 'ik wil dressuur, dus ik wil een paard dat dat kan.'
Voor de ouders is het opnieuw een zeer grote financiële uitgave, amper drie jaar na al de eerste grote uitgave.

Ik zou zelf dus het beste ervan maken met de Haflinger, tot je zelf het geld bijeen gespaard hebt voor een dressuurpaard. Het is niet erg om te moeten werken voor je dromen.

**Geplaatst**: 09-08-17 18:35

Geplaatst: 09-08-17 18:35

Ik kan me je ouders wel heel goed voorstellen

Ik zou echt precies hetzelfde gezegd hebben wanneer je mijn dochter was.
Ik zou zeggen zoek maar een baan en regel het lekker allemaal zelf.
Dan kun je beslissen of je verkoopt of niet en of je een meer dressuurgefokt paard bij elkaar kunt sparen.
Zoals je het nu beschrijft lijkt het of je je paard al hebt opgegeven en je beslissing hebt gemaakt en nu een manier zoekt om je ouders mee te krijgen om een nieuw paard te kopen.
Ga je dat zelf betalen?

**Geplaatst**: 09-08-17 18:46

Geplaatst: 09-08-17 18:46

Ik heb zelf ook wel in een soortgelijke situatie gezeten. Het lukte gewoon niet met mijn paard. Het leek wel alsof ze niet mee wilde werken terwijl ik zeker wist dat ze wel kon wat ik van haar vroeg aangezien ze ook goede dagen had.
Ik kwam ook met tranen in mn ogen van het paard af en droomde ook weg bij een talentvol dressuurpaard.

Nu heb ik laatst een clinic gehad van een nieuwe instructeur en ik ben volgens hem te inconsequent.
Als ik jou berichten lees hoor ik een beetje mezelf. Rijden waar ik dan zin in heb. Alleen bepaalde dingen van haar vragen als ze in een 'goede bui' is en ophouden en naar buiten als het niet lukt.
Nu kan ik niet het totaalplaatje zien vanachter de computer, maar het klinkt eerlijk gezegd alsof Starlight min of meer bepaald wat jullie gaan doen in plaats van andersom. Best logisch dat ze niet uit zichzelf grand prix gaat lopen, volgens mij bestaat er geen paard die dat uit zichzelf ambieert.
Ik denk dat als je wat strenger (lees consequenter) gaat zijn in je trainingen en een duidelijk trainingsschema met een duidelijk doel gaat volgen je al een stuk harmonieuzer gaat rijden!
Ik merk met mijn paard namelijk dat nu ik wat duidelijker ben ze ineens wel zonder hangen en naar binnen vallen een volte kan maken, en dat ze ook nageeflijk en zonder te bokken kan galopperen

Hierdoor heb ik helemaal het plezier teruggevonden en wil ik haar voor geen goud meer inruilen.

**Geplaatst**: 09-08-17 21:35

Geplaatst: 09-08-17 21:35

sneeuwpop schreef:
Niet rottig bedoeld...
Vanuit mijn ervaring; mensen die zeiden dat hun paard dressuur niet leuk vonden, zag ik ook niet als motiverende ruiters....
Imo moet je als ruiter en leiderder voor zorgen dat je paard er plezier in heeft. Een kwestie van goed op de lichaamstaal van je paard reageren en indien nodig je aanpak veranderen als je merkt dat je paard minder graag doe wat je vraagt.
Andere instructie kan daarbij helpen.

Je zou dit zijn als je bij een ander paar uiteindelijk weer op hetzelfde probleem stuit.

Mee eens. Ik weet niet over welk niveau we het hier hebben (B/L/M?) maar dat moet met dit paard natuurlijk gewoon kunnen als het lichamelijks niets mankeert. Wat ikzelf geleerd heb: als je er een gevecht van maakt dan ben je simpelweg niet goed bezig. Dan kun je nog zoveel excuses proberen te verzinnen, maar je schiet dan toch gewoon te kort in je instelling als ruiter. En ja, als je er een gevecht van maakt dan vindt je paard het niet leuk meer (dat dressuren), logisch :Y)

.

Het verhaal van Isabel is ook wel een voorbeeld van misschien denken dat je een goede instructeur hebt, maar als die instructeur jou niet kan helpen om niet met tranen of frustratie op je paard te zitten dan heb je toch echt (nog) iets anders nodig. In het geval van Isabel was het de tip van consequent zijn. Wat het in geval van TS is zal ze zelf uit moeten zoeken, maar dat het nodig is dat staat voor mij wel vast.

Eline_S_S schreef:
Net is het toch even ter sprake gekomen toen mijn vader vroeg hoe het ging vandaag. Ik heb het een beetje uitgelegd en erg blij waren ze er niet mee.. Zoals ik zelf al zei zei mijn moeder: nou heb je al een paard, ben je nog niet tevreden.
Mijn vader dacht dat ik dan misschien maar een andere hobby moest gaan zoeken.. Dat was dus niet waar ik op doelde.. maar goed.

Klinken als verstandige ouders. Dat het financieel zou kunnen volgens jou maakt inruilen nog niet gelijk de juiste keuze.

Ik zou echt je aandacht op jezelf richten: wat kun jíj anders doen op het moment dat je er een gevecht van maakt met je paard? Zoek daar hulp bij.

**Geplaatst**: 09-08-17 21:44

Geplaatst: 09-08-17 21:44

Ook ik ga mee met de post van Isabel. Met mijn IJslander zat ik muurvast, verkopen leek een half jaar geleden de enige optie. Hij ging letterlijk niet meer voor- of achteruit voor me.

Tot ik besloot alles om te gooien, van instructie tot zadel en voer. Ik zou niet rusten tot ik er álles aan had gedaan.
En nu is hij heel blij me te zien en trainen we behoorlijk fanatiek.

Maar het begint bij jezelf: je moet wel bereid zijn er tijd en energie in te (blijven) steken. Anders houdt het snel op... Ik vergelijk het met een relatie: in goede en slechte tijden en hard werken!

**Geplaatst**: 09-08-17 21:47

Geplaatst: 09-08-17 21:47

Ik snap je heel goed hoor TS. Voor het inrijden, corrigeren enz vind ik alle paarden leuk. Maar voor de wedstrijdsport wil ik toch wel een paard met een beetje potentie.

Als jij serieus dressuur wilt gaan rijden, en dit niet leuk vind met je huidige paard, dan is verkopen echt geen zonde!
Denk wel heel goed na of je haar niet teveel gaat missen. Ik heb toendertijd na een jaar mijn droom om internationaal te gaan springen ervoor opgezegd

**Geplaatst**: 09-08-17 21:49

Geplaatst: 09-08-17 21:49

Heel eerlijk gezegd ben ik het wel een beetje met sneeuwpop en GDG eens. Ik zie het wel vaker, mensen die een in hun ogen minder geschikt paard voor de sport rijden, dat het niet zo fijn gaat en ze zich blindstaren op het 'als ik toch eens een echt dressuurpaard zou hebben'. Helaas blijkt in de praktijk toch best vaak dat het ze dan met dat andere paard ook niet lukt en het probleem eigenlijk meer bij het rijden lag dan bij het paard. Nou weet ik niet of dat bij jou zo is en hoe realistisch je kijk is maar neem een ding aan, ook met een ander paard gaat het verre van eenvoudig.

Zou het een idee zijn om met je haflinger eens mooi ervaring te gaan opdoen in de B en L (proeven rijden is ook nog wel een vak apart en met een groter paard met ruimere beweging zeker niet eenvoudiger!) en in het geval dat leuk gaat, jij het nog steeds leuk vind en je dan alsnog verder wilt, de haf te verkopen en met een jong dressuurpaard te beginnen? De ervaring op doen moet je zelf toch, je eerste 'serieuze' dressuurpaard daar ga je sowieso een hoop fouten op maken en ik denk dat je het jezelf eerder lastiger dan makkelijker maakt met een paard met meer bloed. En in dit geval misschien nog wel belangrijker, je laat je ouders zien dat je serieus bent, geeft ze wat tijd om aan het idee te wennen. Extra plus dat je haf misschien ook nog wat meer oplevert wat fijn is voor het budget voor de volgende.

**Geplaatst**: 10-08-17 07:12

Geplaatst: 10-08-17 07:12

Silly1972 schreef:
Sorry, maar daar ben ik het dus totaal niet mee eens.
Elk paard is anders, net als elk mens.

Op welke manier je het mij ook probeert te leren, ik zal altijd een hekel houden aan wiskunde.

Niet elk paard vind dressuur leuk en niet elk paard is geschikt voor springen.
Paard krijgt er niks van hoor om een ander tehuis te krijgen.
Mits het gewoon een goede is

Tuurlijk heb je voorkeuren en paarden ook.
Echter maakt het wel een groot verschil wie en vooral op welke manier je wordt gemotiveerd en hoe het wordt uitgelegd.

Ook een talentvol paard, moet je blijven motiveren.
Imo ben je een goede ruiter of amazone wanneer het paard graag voor je wilt werken, wanneer hij zijn best doet voor jou.
En tuurlijk krijg je met een talentvol paard een hogere score bij de jury, echter zou de ts dan het probleem anders moeten formuleren.
Een paard welke dressuur niet leuk vind ligt ook voor een deel bij jezelf ( indien medisch in orde)

**Geplaatst**: 10-08-17 07:24

Geplaatst: 10-08-17 07:24

Ik ben van mening dat een haflinger ook in de bak met gemak een L2 proef kan lopen zonder er een hekel aan te hebben. Dat ligt eigenlijk zoals sneeuwpop aangeeft aan de rijdererij.
Als ik hoor dat ts gefrustreerd afstapt dan is het goed te begrijpen dat de pony bij voorbaat bij bak al een gevoel van (lichte) spanning opbouwt van, oh nee gaan we weer, niet leuk.

Nu krijgt ts een ander ras nog wel zonder frustratie rond, maar wat als daar voor dat paard de training wat moeilijk wordt?
Ook dan moet de motivatie gehouden worden.

Maar als je paard je helemaal niet mee bevalt zou ik ook zeggen, doe hem weg.
Genoeg mensen die een leuke haflinger zoeken de hem wel weer het gevoel geven gewild te zijn.
Het is te duur om aan te houden wat je niet meer wilt.

**Geplaatst**: 10-08-17 07:35

Geplaatst: 10-08-17 07:35

Welkom in de wereld van de haflinger.

Elke dag een uitdaging om ze te slim af te zijn. Ze zijn mega slim en meesters in het ontwijken van werk haha ik kan het weten, want ik heb twee eigenwijze exemplaren.

Janouk kan je in een paar minuten het gevoel geven, dat longeren het meest stupide en zinloze werk is, dat er is. Zo vermoeiend om haar te longeren. Het hele arsenaal aan truukjes gaat open.
Ze loopt ZZ dressuur en ZZ vaardigheid, dus lopen kan ze echt wel. Maar zodra je twijfelt aan jezelf, dan neemt zij de leiding.

Ze zeggen: je krijgt niet het paard dat je wil, maar het paard dat je nodig heb om te groeien.

Dus daag jezelf uit. Daag je haflinger uit. Doe dingen die ze niet verwacht, wees niet te voorspelbaar en de lievelingstip, beloon af en toe met een snoepje bij een goede uitgetrekte draf......en ze gaan voor 10 draven. Je moet het interessant maken voor ze.maak er plezier van
Wees creatief, denk out of the box.

Zie de lol ervan in, want echt frustratie gaat je niet helpen.

Geef jullie zelf een kans. Verkopen kan je altijd nog.

**Geplaatst**: 10-08-17 08:15

Geplaatst: 10-08-17 08:15

Ik reed mijn paard met behulp van een instruktrice naar een punt waarbij paard niet meer wilde en kon en ik niet meer met plezier er op wilde..

Ander zadel, andere instructie, andere manier van rijden.....nu een paard dat loopt als zonnetje, mooi bespierd, ikke met veel plezier met sprongen vooruit....van tijd tot tijd zet ik wat in de bak waarom heen we oefeningen doen om een spel te maken van beweging en training...dat werkt ook super...

Maar als pony niet het atletische heeft en zijn basistraining veel te kort komt, dan zou ik een leuke ruiter zoeken die een klik heeft met de pony en lekker recreatief pony laten lopen....

Zoek jij naar een sportpony...iedereen blij!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-08-17 10:10

Re: Ik zit met mijn handen in het haar.. verkopen?

Geplaatst door de TopicStarter : 10-08-17 10:10

Even om een wat duidelijker beeld te schetsen.
Ongeveer twee jaar geleden ben ik begonnen met het bakwerk en het aanleren van de basis. Hiervoor heb ik drie verschillende instructeurs gehad, maar waren het allemaal net niet. Sinds ik mijn huidige instructrice heb (ongeveer een jaar) ging de training een heel stuk fijner, liep Starlight een stuk fijner en gingen we met sprongen vooruit. Inmiddels kunnen we, op een goede dag, met gemak een L2 proef rijden.
Nu zijn we bezig met schouderbinnenwaarts oefenen. Dit vind ze nog lastig, dus ik vraag het niet veel van haar. Eigenlijk ook alleen als mijn instructrice erbij is. Verder ben ik bezig haar wat scherper aan de hulpen te krijgen. Dit doe ik met name door stemhulpen erbij de gebruiken. Ik rij vrijwel altijd zonder zweep. Beestje is voorwaarts genoeg.
Als ik eventueel wel een ander paard zou gaan aanschaffen, dan wil ik absoluut geen paard welke al op Z niveau loopt. Ik wil een jong beestje die ik samen met mijn instructrice op kan leiden. Ik ben dol op projectpaardjes (net als Starlight).

Ik heb het idee dat nu de basis er in zit en ik meer van haar ga vragen ze een beetje afhaakt.. En ja ik weet dat haflingers ontzettend lastig en eigenlijk kunnen zijn (ik heb al genoeg voor mijn kiezen gehad), maar op een gegeven moment vind ik het gewoon niet leuk meer..

**Geplaatst**: 10-08-17 10:29

Geplaatst: 10-08-17 10:29

Vervelend dat je hier mee zit TS, kan me voorstellen dat je even niet weet wat je moet doen.

Heb je al geprobeerd om er nog een keer met je ouders erover te hebben?

Gini schreef:
Ik zou zelf dus het beste ervan maken met de Haflinger, tot je zelf het geld bijeen gespaard hebt voor een dressuurpaard. Het is niet erg om te moeten werken voor je dromen.

Ik vind dit wel een goed voorstel. Misschien kun je aan je ouders voorleggen dat je (een deel van) het bedrag zelf betaalt. Dan merken ze waarschijnlijk ook dat je hier echt serieus over bent.

Voor de mensen die zeggen dat het aan TS ligt en niet aan het paard en dat ze met een ander paard hetzelfde zou hebben...Tja je hebt nou eenmaal met sommige paarden meer een klik dan met anderen. Ik kan me best voorstellen dat als je een pony krijgt op jonge leeftijd wanneer je minder ervaring hebt dat het allemaal wel leuk is, maar als je jezelf beter leert kennen als ruiter en in omgang met paarden, dat die pony misschien niet meer de beste match is.
Bovendien TS zegt twee bijrijdpaarden te hebben gehad, dan kan ze volgens mij wel goed inschatten of ze dit probleem met een ander paard ook zou hebben

**Geplaatst**: 10-08-17 10:30

Geplaatst: 10-08-17 10:30

Ik zou haar ook verkopen. Het is egoistisch om te denken dat ze het alleen bij jou goed kan hebben. Iemand anders is er misschien dolblij mee en gaat er lekker mee buitenrijden.

Er zijn gewoon echt paarden die het niet leuk vinden om in de bak rond te rijden en te trainen. Die zijn niet zo te motiveren voor dressuur. Vaak gaat het die paarden lichamelijk ook moeilijker af.

**Geplaatst**: 10-08-17 10:50

Geplaatst: 10-08-17 10:50

Een haflinger is natuurlijk qua bouw niet echt gemaakt voor dressuur al kun je ver komen.
Makkelijker zal het in het begin zeker gaan met een paard wat de juiste bouw heeft.

Waar je wel voor moet waken TS is, dat je nu in een moeilijke fase zit.
Dat heb je bij elk jong dier wat ingeleerd wordt

In het begin maak je grote stappen en ga je vaak snel vooruit en dan worden de stapjes steeds kleiner tot je het gevoel hebt dat je niet meer vooruit komt.
Vaak komt dat omdat je paard nog in de groei is, sterker moet worden en meer uitgegroeid, voordat hij de volgende zwaardere oefeningen aan kan.

Dan door blijven trainen op bepaalde oefeningen werkt alleen maar frusterent voor zowel paard als ruiter.
Beter is om terug te gaan naar de basis en alleen werken aan soepelheid en krachttraining in allerlei vorm, van springen tot buitenritten en rijden om tonnen of pionnen heen.

Het is een fase die bij het eene paard wat langer duurt als het andere, naar gelang het dier uitgroeid en dan ineens pakt hij de moeilijke oefeningen weer op alsof het nooit een probleem is geweest.

Maar als de liefde echt weg is voor je haf en je liever iets anders wilt, kun je beter verkopen.

**Geplaatst**: 10-08-17 11:17

Geplaatst: 10-08-17 11:17

Idd spatter, soms zit je in een fase die wat moeilijker is. Wsl een fase waar je eigen niveau ook niet 100% bevestigd is.

Laatst bijgewerkt door sneeuwpop op 10-08-17 11:36, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-08-17 11:22

Geplaatst door de TopicStarter : 10-08-17 11:22

Het is absoluut niet zo dat mijn liefde voor haar weg is! Starlight zie ik nog altijd als een familie lid. Daarom vind ik dit ook zo lastig.
Ik heb vanavond weer les en ga het er even met mijn instructrice over hebben. Zij weet mij altijd heel erg goed te motiveren

**Geplaatst**: 10-08-17 11:35

Re: Ik zit met mijn handen in het haar.. verkopen?

Geplaatst: 10-08-17 11:35

Denk eens verder dan nu.
Stel je verkoopt nu je pony en koopt er een jong paard voor terug.
Heb je de mogelijkheden én kennis om zo'n jong dier op te leiden?
Alleen maar trainen onder begeleiding van je instructrice is natuurlijk niet haalbaar.
Kun je op concour, staan je ouders daar achter? Ben je, je bewust van de kosten?
Volgens mij ben je nog niet heel erg oud; hoe ga je dat straks doen als je gaat studeren/werken?

En dan misschien wel de belangrijkste vraag, waaróm wil je zo graag de sport in?
Er zijn maar weinig mensen die dat willen omdat ze echt zélf de competitie opzoeken.
Realiseer je dat de kans bestaat dat het traject net zo lastig kan gaan worden als dat jij nu ervaart met je pony.

Wie heb je als instructeur? (mag per PB).
Ik kom uit jouw regio en mijn gevoel zegt dat je daar de oplossing moet zoeken.
Iedere pony, ook jouw Starlight, kan mits ze niet zo krom als een hoepel zijn de M/Z halen in zeg 2 jaar tijd; het feit dat je nu tegen dingen aanloopt door onkunde, een verkeerde inslag of een trainingsbeleid wat niet aansluit veranderd hier niets aan.

Neem eens afstand van het ''probleem'' en bekijk het eens uit een andere hoek; ik denk dat je dan tot mooie inzichten komt!

**Geplaatst**: 10-08-17 11:35

Geplaatst: 10-08-17 11:35

Lastig want wie zegt dat als je een 'dressuurpaard' koopt deze er wel altijd ontzettend veel zin in heeft? Ik vind persoonlijk de klik met een paard het allerbelangrijkste. Als je die hebt met je pony en zo gek op haar bent zou ik er alles op alles op zetten om met haar je doel te kunnen bereiken. Maak er als doel van om een winstpunt in de Z te rijden met je Haflinger, hoe gaaf is dat? En dan ooit, wanneer je de mogelijkheid hebt om een dressuurpaard aan te schaffen, doe je dat en heb je met je Haf alvast heel veel ervaring opgedaan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-08-17 12:05

Geplaatst door de TopicStarter : 10-08-17 12:05

Wildgirl schreef:
Denk eens verder dan nu.
Stel je verkoopt nu je pony en koopt er een jong paard voor terug.
Heb je de mogelijkheden én kennis om zo'n jong dier op te leiden?
Alleen maar trainen onder begeleiding van je instructrice is natuurlijk niet haalbaar.
Kun je op concour, staan je ouders daar achter? Ben je, je bewust van de kosten?
Volgens mij ben je nog niet heel erg oud; hoe ga je dat straks doen als je gaat studeren/werken?

En dan misschien wel de belangrijkste vraag, waaróm wil je zo graag de sport in?
Er zijn maar weinig mensen die dat willen omdat ze echt zélf de competitie opzoeken.
Realiseer je dat de kans bestaat dat het traject net zo lastig kan gaan worden als dat jij nu ervaart met je pony.

Wie heb je als instructeur? (mag per PB).
Ik kom uit jouw regio en mijn gevoel zegt dat je daar de oplossing moet zoeken.
Iedere pony, ook jouw Starlight, kan mits ze niet zo krom als een hoepel zijn de M/Z halen in zeg 2 jaar tijd; het feit dat je nu tegen dingen aanloopt door onkunde, een verkeerde inslag of een trainingsbeleid wat niet aansluit veranderd hier niets aan.

Neem eens afstand van het ''probleem'' en bekijk het eens uit een andere hoek; ik denk dat je dan tot mooie inzichten komt!

Ik heb destijds dat paard van mijn staleigenaar onder begeleiding beleerd en doorgereden, een paardje van een vriendin van mij met hulp beleerd en doorgereden en ik rij nu die fries door (en ik heb Starlight destijds met hulp beleerd natuurlijk).
Ik ga nu het tweede jaar van mijn opleiding in en het is me vorig jaar prima gelukt om naast school twee paarden te rijden. Qua tijd komt het dus waarschijnlijk wel uit.
Ik heb les van Marjan Bos

Ik geloof ook zeker dat Starlight de potentie heeft! Ze is een merrie van Wirbel welke ook in het Z heeft gelopen en haar moeder is een aantal jaar geleden Gronings kampioen in de M2 geweest. Daar twijfel ik niet aan en ik ben ook zeker bereid om moeite te doen voor mijn doelen, maar tot op een zekere hoogte. Zodra ik het idee krijg dat ik mijn paard er geen plezier mee doe gaat voor mij ook al snel de lol er af. Dat zal het paard ook wel merken en dan begint het te botsen.