Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-07-17 08:10

Geplaatst: 26-07-17 08:10

Moderatoropmerking:

Zojuist heb ik de twee topics over het Groninginneboek samengevoegd tot een topic.
Hierdoor kan het zijn dat enkele berichten misschien niet helemaal in de juiste volgorde staan, mijn excuses voor het ongemak!

Eventuele updates of nieuwe berichten mogen gewoon in hetzelfde topic geplaatst worden

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-08-17 21:06

Geplaatst door de TopicStarter : 10-08-17 21:06

Nogmaals bedankt voor het samenvoegen en het bewerken van de titel, Anouk

Vandaag kreeg ik de proefdruk van het Groninginneboek en dat kon na een paar kleine wijzigingen retour. De kopij ligt nu bij de drukker en een grafisch vormgever legt de laatste hand aan het omslag. Over een paar weken komt dus mijn... euh... Preludes boek uit $*\o/*$

Afbeelding

Foto: Marjolein van der Burg

**Geplaatst**: 10-08-17 22:46

Re: In augustus komt mijn boek uit! #Groninginneboek

Geplaatst: 10-08-17 22:46

Gaaf!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-08-17 22:57

Geplaatst door de TopicStarter : 10-08-17 22:57

Dankie, vind ik ook!

En... Ik had nog één voorproefje beloofd van het boek. Hierbij een verslag van Gruno`s tweede proefje na onze rentree van vorige maand. Kortgezegd: hij moest plassen en liep toch een winstpuntje in het M2.

MISPUNT

"Als ze naar me kijken dan kan ik het niet: plassen. Spontaan schiet iedere vloeibare peristaltiek op slot, zelfs als er sprake is van sterke aandrang. Mijn weidegenoot, de hond, een verdwaald veldmuisje... Van hen kan ik die blikken nog gedogen terwijl ik mij kwetsbaar opstel voor een plas, maar bij menselijk publiek zit dat anders. U weet, van nature ben ik een prooidier. Het zit me dan ook nog altijd niet lekker dat de meesten van u zonder scrupules decadente etenswaren als lasagne, salami en frikadel verorberen, zonder al te lang stil te staan bij de oorsprong van een zeker basisingrediënt. Het leven is ongewis voor een paard: het ene moment sta je in een stalletje met gouden lijstjes, het volgende moment resten er slechts nog fragmenten van je in lijmfabriek, gelatineverwerker en slagerij. U behoort beslist tot een wrede soort.

Stilstaan om mij in een mensrijke omgeving te ontdoen van restsappen zal dan ook nooit mijn hobby worden. Als ruin heb je het in die zin toch al moeilijk: je moet met je voor- en achterbenen een flink eind uiteen gaan staan om geen spatjes op je benen te krijgen en daarbij dien je ook nog rekening te houden met de - in Nederland nimmer sluimerende - wind. Als jong paard heb ik ooit de fout gemaakt te plassen op locatie. We waren op een groot parcours, als stoïcijnse Groninger sjouwde ik kalm mijn proefje langs de tuigtamtam in de hoofdring en moest toen blijven voor de prijsuitreiking. Gratis tip: zorg dat je nooit hoeft te wachten op een prijsuitreiking. Die duurt doorgaans abominabel lang en het beste dat je er aan kunt overhouden is een karig zakje vanillesmekkies. Hoe dan ook: ik moest urineren, deed het nietsvermoedend in mijn vervoermiddel en moest dat de gehele terugreis bezuren: bij iedere bocht gutste er iets over mijn eens zo witte voetjes.

Welnu: toen Mens mij gisteren aan mijn dagdromen ontrukte door mij mee te tronen naar een zogeheten wedstrijdterrein (een locatie waar de abjecte hongerspelen plaatsvinden die men eufemistisch aanduidt als 'ruitersport') had ik reeds hoge nood. Het was dorstig weer, ik had uit voorzorg flink doorgetapt van het automatische waterbakje in mijn domicilie... Enfin, volle blaas.

Mens voelde, paradoxaal genoeg, reeds nattigheid en werkte op het wedstrijdterrein een parcours af om mij zover te krijgen. "Hè Gruun, tou nou toch! Hou stoer kin t wezen? Miegen is ja ain van d'allereerste dingen dij je leren!" probeerde ze nog. Er werd voor mij gefloten (al fluit je honderd keer The River Kwai March: zonder Pavlov werkt het niet); de trailer waarin ik mij als ingeblikt ros laat vervoeren kreeg een donzig strobed; er werd speciaal een soortgenoot uit een stal getrokken om mij in die wildvreemde ruimte mijn behoefte te laten doen en ik moest mee naar achter op het veld. Want plassen, dat zou ik. Als ze naar me kijken dan kan ik het echter niet, plassen.

Mens begon ongeduldig te worden en besloot de laatste tien minuten voor onze proeve van bekwaamheid ten langen leste toch maar te gaan loswerken. Het was een kwelling wanneer ze haar kuit aan mijn riant gevulde buik legde, dus zodra ze haar been in mijn richting bewoog deed ik preventief maar vast wat ik dacht dat ze wilde. Toen we uiteindelijk voor het tweehoofdig tribunaal bij C mochten verschijnen wilde Mens per se de controle terug, maar dat leek me niet nodig. Ondanks de dertig liter urineballast die ik minimaal met mij mee torste, draafde ik voor de vorm toch nog even wat door de baan en deed een oefeningetje links en rechts. Beschaamd blies Mens vervolgens de aftocht, daarbij iedereen die het al dan niet wilde horen vertellend over mijn blaasproblematiek. Jaren hadden we niet aan een officiële wedstrijd meegedaan (gebrek aan motivatie, zwanger, ontzwangeren, nog steeds niet goed in de kittig gesneden Diana Pikeur passen... Zaken die je mij toch in het geheel niet kunt aanrekenen) en nu we dan voor de tweede maal weer eens op pad gingen lag het natuurlijk aan mij dat de harmonie ver te zoeken was.

En toen, achter de trailers in het hoge - spatjesluwe - gras, moest het er toch maar uit. Kreunend en met enige flatulentie leegde ik mijn blaas. De stroom hield 52 seconden aan, aldus mijn Mens. Haar registratie neem ik echter met een korreltje zout, want onderwijl scandeerde ze nog wat naar andere deelnemers en wees daarbij veelzeggend naar mij. Zo werd er dus toch nog naar mij gekeken.

Toen ze kort daarop het juryverdict onder ogen kreeg was de verbazing groot. “Mispunt!”, dacht ik dat ze riep. Niet bepaald aardig, want we worden er allebei niet jonger op en ik kan het welbeschouwd niet helpen dat mijn blaas wat aan de zwakke kant is. Ik bleek haar verkeerd te hebben verstaan. Het ging over dat ene waar al die dressuurmiepjes zo`n wazige blik van in hun ogen krijgen: ‘winst-punt’. Zoals ik al schreef: geef mij die controle maar, dan komt het wel goed."
Afbeelding

**Geplaatst**: 10-08-17 23:27

Geplaatst: 10-08-17 23:27

Wat een heerlijk stukje weer en volgens mijn merrie zo herkenbaar. Plassen doe je thuis op je eigen wei en zodoende staat ze wel eens met samengeknepen benen en de druppels eruit lopend te wachten tot we huiswaarts gaan alwaar ze zich na het afzadelen kan ontlasten.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-08-17 22:44

Geplaatst door de TopicStarter : 13-08-17 22:44

Haha, ja dat!

Wat een zelfkwelling :')

**Geplaatst**: 24-08-17 11:43

Re: In augustus komt mijn boek uit! #Groninginneboek

Geplaatst: 24-08-17 11:43

Wat geweldig! Altijd zo genoten van de verhalen van Prelude...
Ik ga het boek zeker kopen en kom als het lukt de 28e ook naar de presentatie!

**Geplaatst**: 24-08-17 11:56

Re: In augustus komt mijn boek uit! #Groninginneboek

Geplaatst: 24-08-17 11:56

Leuk Uums! We hebben je ook op de voorpagina gezet

[VN] De Groningin: De wereld door de ogen van een Groninger Paard

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-08-17 23:41

Geplaatst door de TopicStarter : 25-08-17 23:41

Ooooh, wat gaaaaaf! Dank je! $*\o/*$

Leuk Kendra! Hebben jullie de Gerlinus nog steeds?

**Geplaatst**: 26-08-17 18:19

Re: In augustus komt mijn boek uit! #Groninginneboek

Geplaatst: 26-08-17 18:19

Hoi Uums, wij zijn helemaal uit de Groningers

....We hebben alleen nog een halve (gedekt met een kwpn-hengst). De Gerlinus is verkocht - eerst naar een klant van Kim en staat ondertussen ergens in de buurt van Voorthuizen.
Maar het begint weer wat te kriebelen. Ik ben op zoek naar een goede dressuur-fokmerrie maar overweeg soms toch weer een Groninger merrie

...Zo voor m'n ouwe dag, misschien wat makkelijker dan die woeste sportpaarden.