Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-11-16 20:38

Geplaatst: 29-11-16 20:38

Ik rijd op het moment een paard van een vriendin.Zij heeft wat gezondheidsklachten en daardoor kan ze vaak niet rijden of maar kort.
Een super oplossing voor haar, het is gezellig en haar paard wordt uitgebracht.
Ik ben inmiddels best handig dus haar paard wordt ook voor haar fijner te rijden wat haar ook weer motiveerd.
We zijn dus vaak samen aan de gang en dat maakt het voor ons beiden leuk.Ik heb iemand vanaf de grond om mee te kijken en zij geniet van haar paard als ik er op zit.
Daar zijn dus prima afspraken over te maken en als je zelf weer wat meer zin krijgt om te trainen is dat vast te combineren.
Het wordt dan ook minder een 'moetje'.
Het moet uiteraard wel iemand zijn waar je op vertrouwd en waar je het goed mee kunt vinden.
Wij hebben niets op papier staan en mocht het mis gaan dan zie ik dat dan wel weer.

**Geplaatst**: 29-11-16 20:43

Geplaatst: 29-11-16 20:43

Het klinkt misschien stom, maar kan
het gebrek aan motivatie ook komen omdat het voor je gevoel eigenlijk allemaal te makkelijk gaat?

Ik ken je probleem wel een beetje hoor. Ik had, en soms nog steeds, echt geen motivatie om op mij paard te stappen. Alle stalwerkzaamheden kon ik wel mijn plezier halen, maar puur het trainen niet :')

Momenteel gaat het wel wat beter qua motivatie. Maar ga nu eigenlijk meer naar buiten om te rijden dan dat ik echt dressuurmatig ga oefenen. En ga gezellig wekelijks naar de clubles.

Maar zou idd ook graag tips willen om weer echt gemotiveerd te worden..

**Geplaatst**: 29-11-16 20:49

Geplaatst: 29-11-16 20:49

Wat jammer dat je dat gevoel hebt Myour. Had het idee, na je zoektocht en je vorige paarden/pony's, dat Cadiz echt hét paard voor je was

Ook de eerste waarmee al je doelen zo vlot lukken en waar je je zo veilig op voelt, toch?

Je gevoel rond de wedstrijden herken ik wel een klein beetje. Ik heb een leuke ijslander merrie gekocht en heb zelf geen wedstrijd ambitie, maar kan er wel van genieten en trots op zijn als een vriendin met haar rondrijdt en traint. Ik vind het dan weer super om te groomen, en zeker voor mijn eigen paard, kan alleen maar trots aan de kant staan blinken als 'k haar zo goed haar best zie doen!

Misschien is dat wel een tijdelijke tussenweg tot je jouw "goesting" hebt teruggevonden? Een getalenteerde ruiter hem laten uitbrengen op wedstrijd en zelf wel erg betrokken blijven door groomen?

**Geplaatst**: 29-11-16 20:50

Geplaatst: 29-11-16 20:50

Bij mij was het juist andersom..

Ik was bloedfanatiek, maar paardlief was niet van het type 'werkwillig'.. en dus kwamen daar uiteindelijk fustraties van.
Na jaren te hebben lopen twijfelen toch de knoop door gehakt en hem verkocht.. de beste keus die ik heb gemaakt.. $_/-\o_$
Paard ging naar een minder fanatieke ruiter, en ik ging op zoek naar een nieuw project (ik koop ze groen uit de wei, dus altijd een verrassing onder het zadel).

**Geplaatst**: 29-11-16 20:55

Geplaatst: 29-11-16 20:55

Je bent perfectionistisch schrijf je, kan het zijn dat je ook last hebt van faalangst? Dat je je paard relatief gemakkelijk naar en door het Z1 hebt gereden "omdat je paard het met een hoef in zijn neus kan"? Dat je het gevoel hebt dat er nu - na het Z1 - ook iets van jou als ruiter verwacht wordt en dat je dat niet kunt waarmaken? Het zou toch helemaal prima zijn als je fijn met je paard kunt trainen, zonder dat je wedstrijden rijdt, dat kan altijd nog, gewoon omdat jullie dat samen leuk vinden?
Je paard klinkt als een lot uit de loterij. Uit je post begrijp ik dat je dat ook nog steeds zo ervaart. En wat zou er trouwens zo erg zijn als je een poosje minder gemotiveerd bent met trainen? Dan train je wat minder, of je verbetert de basis, voorzover dat kan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-11-16 21:03

Re: Goed paard, maar mijn gebrekkige motivatie, wat is wijsheid

Geplaatst door de TopicStarter : 29-11-16 21:03

Nogmaals, wedstrijden staan er los van. Ik heb tijdens die dips gewoon geen zin om erop te gaan zitten, en ik heb nooit de droom gehad om hoger dan dit te rijden.
Ik weet inderdaad niet of ik hoger zou kunnen komen maar als ik het echt zou willen dan heb ik meer dan genoeg zelfreflectie om te blijven leren en mezelf te blijven verbeteren. Ik zou het wel zonde vinden als hij in hogere klasses door mij op 60 zou hangen, want het is geen 60% paard. Maar goed, dan moet wel die motivatie er zijn.

Solleke, tis nog steeds mijn perfecte maatje

de situatie die jij omschrijft zou idd ideaal zijn..

**Geplaatst**: 29-11-16 21:09

Re: Goed paard, maar mijn gebrekkige motivatie, wat is wijsheid

Geplaatst: 29-11-16 21:09

Als je blijkbaar weet wat jouw ideale situatie is, kan je daar naar toe gaan werken. Blijkbaar is dat voor jou - op dit moment - een ruiter zoeken die je paard verder kan brengen terwijl jij vanaf de "zijlijn" toekijkt en groomt. Klinkt helemaal niet verkeerd.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-11-16 21:16

Re: Goed paard, maar mijn gebrekkige motivatie, wat is wijsheid

Geplaatst door de TopicStarter : 29-11-16 21:16

Verdomd, heb onbewust zo antwoord gegeven op m'n eigen vraag. Ik ga mezelf iig wel tijd gunnen om het absoluut zeker te weten. Ik heb ook in deze richting geen ervaring dus moet een en ander goed uitzoeken. Dus reacties zijn nog altijd welkom

**Geplaatst**: 29-11-16 21:20

Re: Goed paard, maar mijn gebrekkige motivatie, wat is wijsheid

Geplaatst: 29-11-16 21:20

Myour.. een paard hebben betekend niet dat je verplicht bent om te rijden he??
Soms is het kijken naar je eigen dier minstens zo leuk

**Geplaatst**: 29-11-16 21:21

Geplaatst: 29-11-16 21:21

Bekend verhaal.

Ik heb in hetzelfde schuitje gezeten.
Mijn paard naar het Z1 gereden, waar ik ontzettend trots op was, en nog ben.
Echter begon bij mij de zin in het trainen en de wedstrijden ook weg te ebben.
Reed nog wel, en ging ook naar de bossen.
Maar merkte ook dat mijn paard het wel miste. Hij is ontzettend werkwillig.
Ik heb een tijdje een meisje gehad wat hem ging rijden, dat ging super leuk, ben ook met hun naar oefen dressuur gegaan, en kon er van genieten hoe ze samen bezig waren.
Daarna nog een stadgenootje gehad die hem 2x per week ging rijden waarvan 1x per week springles.
Heerlijk om te kijken, en hij vond het ook geweldig.
Echter begon ik me af te vragen of ik zo wel door moest gaan.
Uiteindelijk is hij verkocht, staat nu in Noorwegen waar hij FEI junioren heeft gelopen en nu leerpaard is voor een meisje.
Ik hoor nog met regelmaat wat over hem, en ik ben er blij mee dat hij zo goed terecht is gekomen.
Hij is inmiddels 13, dus kan nog wel een aantal jaren mee.
ik ben blij met deze keus omdat het voor hem ook veel leuker is om lekker bezig te zijn.

**Geplaatst**: 29-11-16 21:21

Geplaatst: 29-11-16 21:21

Dit is voor mij wel heel herkenbaar. Nu heb ik alleen ook nog het probleem dat ik Z ambitie heb maar nog geeneens winstpunten haal in de B :')

Heb zelf ook met regelmaat zo'n dip (echt alleen bij mijn paard, niet daar buiten) en heb dan gewoon zo geen motivatie om erop te gaan, of eigenlijk zelfs er naar toe te gaan omdat ik het gevoel heb dat ik niet verder kom en een beetje doelloos werk daardoor.
Bij mij heeft het ook vaak te maken met het weer, zodra de winter weer op de stoep staat gaat mijn motivatie ook achteruit.
Wat voor mij soms helpt is kijken naar anderen, en dan anderen die dan ook echt goed zijn, dat plaatje dat je dat ziet dat ik daar dan ook naar toe wil werken, nu kan ik me voorstellen dat dat voor jou misschien niet helpt omdat je natuurlijk al best wel hoog loopt in de sport.
Aan al je reacties te lezen vond je het doel om naar Z te werken het gaafst en heb je niet meer ambitie dan dat, als ik jou was zou ik kijken of je een ander paard kan gaan opleiden, zo heb je weer een uitdaging, en ondertussen misschien de eigen paard verder laten opleiden door een ander? Als je voor dit alles de mogelijkheid hebt natuurlijk.

**Geplaatst**: 29-11-16 21:39

Geplaatst: 29-11-16 21:39

Ik denk toch echt dat het kan komen door een gebrek aan afwisseling/uitdaging. Samen nieuwe dingen doen buiten je comfortzone houdt het leuk en uitdagend. Als ik alleen maar rondjes in de bak zou rijden zou ik ook echt dood ongelukkig worden en de motivatie kwijtraken. In mijn geval mijn paard ook, want die heeft echt die uitlaatklep van buiten boscrossen nodig :')

Hij leert ook snel en gemakkelijk, maar verveelt zich daardoor ook snel, en daarbij zijn wij in eeuwige opbouw omdat hij nogal een rampen-plan is

wat ook maakt dat je motivatie echt moet houden.
Als je echt geen rondje naar buiten kan... Gooi soms wat cavaletti's neer... het hoeft echt geen echte sprong te zijn. Of wat slalom pionen, iets wat je eigenlijk eng vindt maar langzaam op gaat bouwen.

En zo niet, zoek dan een betrouwbare en fanatieke bijrijder die het leuk vindt om te blijven rijden en zin heeft in wedstrijden.

**Geplaatst**: 29-11-16 23:03

Re: Goed paard, maar mijn gebrekkige motivatie, wat is wijsheid

Geplaatst: 29-11-16 23:03

Misschien een heel dom antwoord met zo'n goed paard. Maar misschien is het het wel waard om er over te denken.

Mijn paard vind rijden helemaal geweldig, en nog eens te meer als er veel volk naar hem kijkt dan voel je echt dat hij steeds beter zijn best doet. Maar door een scheve bouw van mijn rug -en het besef waar het eigenlijk om gaat zijn we niet meer op wedstrijd geweest al 3 jaar. Ik krijg al stress bij het idee dat hij in het begin gaat stressen op wedstrijd en dat er dan mensen me gaan aankijken of dat ik hun in de weg rij.
Als ik te veel zij gangen met hem doe krijg ik pijn in mijn heup. Dus ik ben hem een tijdje gaan laten trainen zodat hij dit leerde en ik hem dat gewoon kon late doen op wedstrijden. MAAR ik vind dat alles wat ik mijn paard zelf geleerd heb hij beter doet met mij er op en dat hij wat iemand anders hem heeft geleerd met deze persoon beter doet.
Dus ik ging hem door trainen soms zo intensief voor mijn rug getraind dat ik de dag erna amper kon lopen.
Tot iemand me vroeg waarom. En ik als enige antwoord kon verzinnen voor op wedstrijd goede scores te behalen. Toen realiseerde ik me dat ik mijn eigenlijke hobby gewoon aan het doen was om 'te bewijzen dat ik het goed kon, even goed als mijn vriendinnen met torenhoge dromen'. Ik heb mijn dressuur zadel toen 2 maand niet meer aangeraakt. Ben met mijn paard zonder zadel doelloos wat gaan "manege rijden" geen zij gangen geen moeilijke overgangen gewoon terug rijden om te rijden, een paar keer het bos in geweest, ... . Tot ik zelf terug zin had om hem zijn dressuur zadeltje op te leggen en te gaan trainen hij heeft uiteindelijk op mijn eigen tempo ook nog vorderingen gemaakt met rijden maar zonder stress of pijn bij mij. Nu denk ik nog soms doe eens gek en kruip ik er gewoon op zonder zijn zadel om te gaan stappen in de bak "omdat dat kan".

Ik zou je gewoon eens afvragen wat je zelf belangrijk vind zonder te denken wat andere daar van vinden. Het heeft bij mij erg geholpen.
Het kan bij jou op iets anders uitdraaien. Misschien heb je wel helemaal geen zin meer om te rijden, of wil je ineens gewoon gaan springen.
Doe iets wat je leuk vind om te doen!!

**Geplaatst**: 29-11-16 23:48

Re: Goed paard, maar mijn gebrekkige motivatie, wat is wijsheid

Geplaatst: 29-11-16 23:48

Wat lastig... vooral omdat er een schuldgevoel bij komt kijken. Zelf heb ik heel veel plezier en motivatie in het rijden teruggevonden sinds ik enkele lessen heb gevolgd bij Chris Irwin. Hij gaat zoveel meer uit van wat het paard aanbiedt dan de "kunstjes". In April is hij weer in Nederland en verzorgd dan lessen in Castricum. Goed te doen vanaf Volendam. Mocht je je paardje dan nog hebben zou ik je echt uit willen nodigen om eens een les mee te rijden... dressuur werd voor mij en mijn paard een spel waarin wij beiden weer super enthousiast zijn geworden. Draf, halt, keertwending om de achterhand, galop... dat soort combinaties maakt hij om je paard allert te maken. sterkte de komende tijd! Er bestaat geen fout en goed he!

**Geplaatst**: 29-11-16 23:58

Geplaatst: 29-11-16 23:58

Ik denk in zulke situaties dan maar "voor het paard hoeft die paardensport helemaal niet".
Je paard heeft geen ambitie om ZZ-licht te gaan starten of wat dan ook. Die wil gewoon samen met jou zijn en aan je gehoorzamen want zo is hij geprogrammeerd. Jij bent zijn leider. En daarnaast wil hij gewoon genoeg te eten hebben en zich lekker voelen. Nergens in zijn pakketje van wensen zit "ik wil hogerop in de sport".
"Alles eruit halen wat erin zit" is een uitdrukking van een mens. Dat doe je niet voor je paard, dat doe je voor jezelf.

Welnu, als jij dus even geen zin hebt in sport, ga lekker het bos in. Heb je daar ook geen zin in, ga eens lange-teugelen. En anders ga je toch lekker poetsen? Of T-Touch. Mennen. Ringrijden. Whatever. Doe iets waar jij wel zin in hebt. En als je dan per ongeluk nooit weer zin hebt om een wedstrijd te rijden en toch je paard gewoon wilt houden, helemaal prima. Vindt je paard ook hoor!

**Geplaatst**: 30-11-16 00:07

Re: Goed paard, maar mijn gebrekkige motivatie, wat is wijsheid

Geplaatst: 30-11-16 00:07

Ga lekker wat anders doen met je paard, ik lees heel wat leuke andere dingen hierboven.

**Geplaatst**: 30-11-16 06:14

Geplaatst: 30-11-16 06:14

Ik kan je echt de hand schudden..
Ook in een dip en zelfs de gedachten gaan rond om hem te verkopen en dan gewoon een boscrospony te kopen.. (naar buiten gaan met mijn paard kan natuurlijk ook maar dat vind ik op 1of andere manier dan weer zonde) maar het is zon geweldig fijn paard waarmee ik ook mijn droom van vroeger kan waarmaken! Z dressuur en daar voorbij!
Maar de motivatie is weg..

Ik heb nu allemaal extra privelessen ingepland en hoop dat mijn instructeur mijn motivatie weer terug kan krijgen

**Geplaatst**: 30-11-16 06:55

Geplaatst: 30-11-16 06:55

TS, je geeft inderdaad zelf antwoord! Ik zou het voorstel van solleke-noah gewoon eens proberen!

Dat terzijde herken ik je probleem wel. Ik ben absoluut niet ambieus hoor, ik hoef geen wedstrijden of wat dan ook te rijden. Heb wel een zeer fijn paard dat graag haar best voor me doet en toch werd het 'moeten' me te veel. Ik moest van mezelf in de bak trainen, ik moest beter, ik moest... Ik werd chagrijnig en mijn 4 benige spiegel zag het daarom ook niet meer zitten.

Ik heb d'r gewoon een week vakantie gegeven, heb mezelf een schop onder m'n hol gegeven en ben anders dan eerst weer begonnen. Ik benader alles nu positief en doe alleen wat goed voelt. Heb ik geen zin om te rijden? Prima, dan doen we wat anders. Ik ben veel gelukkiger en ik heb mijn blije werkwillige paard terug want die merkt uiteraard ook meteen verschil!

Snap wel dat het lastig is in jouw positie, ik heb geen goed wedstrijd paard dus van het 'zonde' gevoel is niet echt sprake.

**Geplaatst**: 30-11-16 06:59

Geplaatst: 30-11-16 06:59

Wat jammer, je hebt zo'n gaaf paard.
Ik zou mezelf en mijn paard eens een vakantie geven. Paard gewoon even lekker vrij en een maandje de wei op, op een plek waar jij er geen omkijken naar hebt. En jij dus ook een maandje (of langer) even helemaal geen paard om over na te denken. En daarna met een sportpsycholoog eens gaan praten, what makes you tick...oftewel, wat heb jij nodig om weer lol in het rijden te krijgen.

**Geplaatst**: 30-11-16 07:12

Geplaatst: 30-11-16 07:12

Ik lees voornamelijk over dingen die je NIET wilt/niet leuk vindt......mss een idee om na te over wat je WEL wilt....de rest is bijzaak.

Wat zou je het liefste willen? Dat zou je uitgangspunt kunnen zijn

**Geplaatst**: 30-11-16 07:40

Geplaatst: 30-11-16 07:40

Ze schrijft toch wat ze wel leuk vindt? Haar paard fijn zien lopen onder een een ervaren ruiter.

Ik laat mijn springpaarden ook trainen en op jumping uitbrengen door een semi-prof amazone. Helemaal top om te zien hoe goed ze het met haar doen!

Aan TS, ik zou er verder niet langer over piekeren en het gewoon doen! Als jouw eigen motivatie terug keert zie je dan wel weer, en niemand belet je toch van er tussendoor nog eens op te stappen ?

**Geplaatst**: 30-11-16 07:41

Geplaatst: 30-11-16 07:41

Inderdaad, net wat Dees zegt, je paard maalt er niet om of iets zonde van zijn talenten is of niet. Dat is iets wat wij mensen bedacht hebben. Hoezo is het zonde als een paard zijn maximale niveau niet haalt als hij wel heel gelukkig is met zijn leventje? Ik herken de gedachte als sportruiter wel hoor, maar ben er in deloop der tijd steeds meer op terug gekomen. Ben van fanatieke z ruiter noodgedwongen recreatie ruiter geworden, en na een lastig acceptatieproces merkte ik bij een tweede paard die mijn sportdoelen weer kon waarmaken dat ik helemaal geen zin meer had in die discipline en dat gepress, en de afwisseling miste. Het gaat erom dat je de lol weer terug vindt, of jezelf de ruimte geeft om te voelen dat de paarden het op deze manier niet voor je zijn. Misschien wel als groom, of met een knuffelpaard, of anders, maar je antwoord komt vanzelf (of is er dus eigenlijk al gezien je eerdere antwoord). Volgens mij gaat het ook hier meer om een acceptatie proces, en daarbij behorende zoektocht naar een passend antwoord. Laat je iig niet te veel blokkeren door "het is zonde", "ik mag dit niet voelen" of "het is oneerlijk voor een ander die de kans niet heeft". Haal de druk van de ketel voor jezelf. Ook in dit vraagstuk hoef je niet meteen alles perfect te doen, je hoge eisen mogen best even omlaag en de tijd heeft het antwoord wel. En daarnaast, denk niet te definitief. Probeer anders zo'n bijrijder eens, is het wat, is het mooi, is het niks, zoek je weer verder. Gun jezelf dit proces.

**Geplaatst**: 30-11-16 08:02

Geplaatst: 30-11-16 08:02

Iphi schreef:
Ze schrijft toch wat ze wel leuk vindt? Haar paard fijn zien lopen onder een een ervaren ruiter.

Ik laat mijn springpaarden ook trainen en op jumping uitbrengen door een semi-prof amazone. Helemaal top om te zien hoe goed ze het met haar doen!

Aan TS, ik zou er verder niet langer over piekeren en het gewoon doen! Als jouw eigen motivatie terug keert zie je dan wel weer, en niemand belet je toch van er tussendoor nog eens op te stappen ?

Dan heb ik daar over heen gelezen....en zie dan eigenlijk het "probleem" niet.

Tis geen schande om niet te willen paardrijden toch.....wie weet gaat het tzt weer "kriebelen dat je wel wil gaan rijden" en mss ook. Ook dat is prima.

Je leeft nu, en niet morgen of gisteren, doe wat je op dit moment wil!

Mensen leggen zichzelf heel veel dingen op......wat zogenaamd allemaal "zou moeten"

Hoop dat TS begrijpt wat ik bedoel....kijk naar wat jouw happy maakt en dat is de juiste keuze

**Geplaatst**: 30-11-16 08:12

Geplaatst: 30-11-16 08:12

Er is altijd vraag naar fijn opgeleide paarden. Jullie hebben samen jouw doel bereikt en ik lees dat je geen motivatie heb om dit paard andere takken van de paardensport te beoefenen en het paard daar niet echt geschikt voor is.
In jouw ogen zal ditaltijd een dressuurpaard blijven, waar jij je schuldig bij voelt, dat jeniet alles eruit halt, wat er in zit. Al zal het jouw paard niet zoveel kunnen schelen haha

Verkoop dit paard voor goed geld en kijk wat je daarna wil doen.....ander paard bijrijden, jong paard opleiden, of andere tak van de paardensport met ander soort paard. Begin opnieuw met een nieuwe droom

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-11-16 10:06

Geplaatst door de TopicStarter : 30-11-16 10:06

Casarell, als ik geen zin heb om te rijden dan rijd ik ook niet. Ik voel ook geen verplichting daar toe, maar omdat deze gebrekkige motivatie terug blijft komen, en ik hem niet steeds stil wil zetten, probeer ik toch andere opties te overwegen.

Renske, mooi verhaal

ik denk dat ik ook wel echt zou kunnen genieten om hem onder een fijne amazone/ruiter te zien schitteren. Wat meerdere mensen zeggen, nee ik denk niet dat paard er wakker van ligt, maar als ik zie wat voor lol hij erin heeft en hoe makkelijk ie alles doet..
Wat leuk dat je nog steeds regelmatig van je paard hoort ondanks dat ie best ver weg staat nu!

Dani, dat is inderdaad een mogelijke optie

Alsemgeest, ik ben inderdaad nogal beperkt in de afwisseling. Mijn paard is springgefokt en kan best leuk een sprongetje doen met een ander erop. Soms doe ik wel eens cavaletti maar daar ben ik dan weer snel op uitgekeken. Tot dit punt vond ik het puzzelen om bepaalde oefeningen beter te maken het leukste. Ik heb daarbuiten met paardrijden eigenlijk ook nooit andere interesses gehad. Buitenrijden in de bossen kan ik wel echt van genieten maar die optie heb ik nu eenmaal niet, zeker niet op wekelijkse basis.

Winde b, bedankt voor je verhaal, denk wel confronterend als je zo een spiegel wordt voorgehouden. In dit geval wel grappig eigenlijk want ik ben na de vorige twee dips door anderen eigenlijk hem zelf weer op gaan pakken, omdat zoveel mensen zeiden: je hebt zo'n leuk paard, lekker van genieten, lekker zelf naar de subtop of hoger rijden! Eigenlijk ben ik ook om die reden uiteindelijk toch naar het NK gegaan, terwijl dat van mij niet zo hoefde (seriously, kreeg zelfs boze reacties van mensen als ik mijn twijfels uitte om heen te gaan).

Sanneloes, ik heb twee geweldige instructeurs die echt uitgaan van het paard, los in de hand en echt op zit- en beenhulp reageren. Ook veel afwisseling, want hij heeft zo snel door als je paar keer hetzelfde doet dat hij of teveel mee gaat denken of het saai gaat vinden en op z'n energie spaarstand gaat. Met de lessen zelf kan ik de motivatie overigens wel vinden, maar merk dat het daarbuiten lastig is.

Cheminee, ja lastige situatie he.. hopelijk vind je je motivatie weer terug!

Dan lees ik nog wat reacties om andere dingen te doen, en die snap ik volledig. Maar zoals ik hierboven uitleg, heb ik naast in mooie natuurgebieden buitenrijden eigenlijk weinig andere interesses op paardengebied. Mennen is t niet voor mij (al vind ik het wel leuk om met 'n ander mee op de kar te gaan), springen durf ik niet, longeren doe ik eigenlijk puur uit afwisseling. Dressuur is altijd hetgene geweest -naast buitenrijden- dat mijn klokje deed tikken zeg maar.

Ik denk dat het toch een stukje loslaten is waar ik zoveel moeite mee heb. Ergens heb ik het idee dat als ik een fijn iemand heb gevonden voor hem dat ik hem los moet laten, en de volgende stap wellicht verkoop zou zijn. En geef je hem dan helemaal uit handen of kan ik er zelf ook nog op? Voor mij is dit echt zo'n 'once in a lifetime' paard, ik snap mezelf dan ook echt niet dat ik die zin mis om hem verder op te leiden