Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-11-16 19:11

Geplaatst: 14-11-16 19:11

Je moet een rouwproces doormaken. Als je het nu verdringt, komt het vroeg of laat toch des te harder aan. Je kan het even wegstoppen, maar niet voor altijd.

**Geplaatst**: 14-11-16 19:11

Geplaatst: 14-11-16 19:11

Ik heb dit voorjaar het besluit moeten nemen om mijn once-in-a-lifetime paard in te laten slapen, toen bij een 2e koliekoperatie binnen 3 dagen de vooruitzichten bijzonder slecht waren.

Ik had me voorgenomen om minstens een jaar te wachten met het aanschaffen van een ander paard. Het begon echter al snel weer te kriebelen en een paar maanden later kwam ik een paard tegen waarvan ik meteen het gevoel had dit is mijn volgende paard. Wel een jaarling, zodat we nog even rustig aan elkaar kunnen wennen, vooral ik aan het hebben van een ander paard.

Dus die staat lekker in de opfok, waar ik 'm regelmatig op zoek. Ondertussen rijd ik 3 keer in de week een paard bij.

Dat voelt prima, maar ik ben ook wel blij dat ik op dit moment nog niet 7 dagen per week weer aan de slag ben met een 'nieuw' paard.

Voor wat betreft 'lief en betrouwbaar' ik denk dat je dit binnen veel rassen kunt vinden en het meer van het individuele paard af zal hangen. Ga eens rustig om je heen kijken en proberen wat je ligt, ook afhankelijk van wat je wensen verder zijn.

Bij bijvoorbeeld quarters heb je hele rustige paarden, maar je hebt ook bloedlijnen die echt heel heet zijn.

**Geplaatst**: 14-11-16 19:14

Geplaatst: 14-11-16 19:14

Mijn paard (23 jarige kwpner) is aankomend december 3 jaar geleden ingeslapen. Ook ik was zo verdrietig, dat ik nooit meer een paard wilde. Een half jaar later was ik op vakantie en gingen we met een paar meiden op IJslanders rijden. Toen was ik verkocht en twee maanden later had ik er ook een, inmiddels 2.

Mijn man riep steeds dat ik nog niet klaar was met mijn paardenverhaal ( ik was toen 45), ik dacht van wel.... nu ben ik inmiddels al weer ruim twee jaar zo blij met mijn ijscos.... dat ik zelfs spijt heb, dat ik niet eerder kennis had gemaakt met dit ras.

Het komt vanzelf, of niet. Het gemis van mijn ouwe gek... zoals ik M noemde... blijft, maar de andere twee maken een hoop goed.
Suc6 en neem de tijd....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-11-16 19:21

Re: Wat doen jullie na overlijden paard?

Geplaatst door de TopicStarter : 14-11-16 19:21

Goed om te lezen dat andere ook dachten nooit meer, maar dat het uiteindelijk vanzelf weer op hun pad kwam.ook dapper van de gene die wel meteen een ander paard kunnen en willen nemen.
Ik ben nog een paar x op stal geweest en toen er wat gedaan moest worden zoals uitmesten en spullen op ruimen gaat het wel maar de andere twee keer dat ik er eigenlijks niks te doen had behalve een praatje maken vond ik het een stuk moeilijker. Ik ben zeker van plan het de rijd te geven maar zie ergens gewoon heel erg op tegen januari. De drukte van de feestdagen zijn dan voorbij mijn zoontje gaat dan naar school en dan?.. ik weet het nog even niet.
Ik ga deze week in iedergeval even bij het paardje kijken wat mij aangeboden is om te verzorgen en er ook een x een les mee doen en wie weet valt het dan wel op zijn plek dat dat ook goed is voor nu.
Heel erg bedankt voor jullie verhalen

**Geplaatst**: 14-11-16 20:00

Geplaatst: 14-11-16 20:00

Oh joh, ik kon het niet eens aan om mijn spullen op te halen... ik heb ze alles laten houden....wel zonde want toen moest ik alles opnieuw kopen... _-:(

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-11-16 20:44

Re: Wat doen jullie na overlijden paard?

Geplaatst door de TopicStarter : 14-11-16 20:44

Ja had net alles nieuw gekocht 4 dekens 2 sjabrakken heb 2 zadels en zo nog veel meer dus ben dan wel zo praktisch ingesteld dat ik daar nog wat mee moet is best veel geld maar zou het nog te koop aanbieden en dat heb ik nog niet gedaan dat vind ik dan wel lastig

**Geplaatst**: 14-11-16 21:02

Geplaatst: 14-11-16 21:02

Ruim drie weken geleden moest ik plots afscheid nemen van mijn paard Karel, die vijftien jaar mijn beste vriend was. Heel heftig! Ik mis hem enorm, alle confrontaties van dat hij er echt niet meer is komen hard aan en zijn heftig. Vreselijk huilen die eerste keer dat ik zijn lege stal zag... Ik heb weken gehuild, en kan zó ineens weer beginnen. Maar behalve dat ik hem zo mis, mis ik ook het zorgen voor een paard ook vreselijk. Daarom ben ik toch nu al op zoek naar een ander lief vriendje. Mijn leven ziet er nu heel anders uit dan toen ik hem kocht, ik heb kleine kinderen nu. Wil niet meer op wedstrijd. De jongens gingen graag mee naar 'hun' paard en missen dat ook erg nu. Ik ga dus nu niet meer voor een groot sportpaard, maar voor een kleiner, schaapmak familiepaard, waarschijnlijk een Schwarzwalder Fuchs of een Tinker. Past beter bij wat ik nu met een paard wil, en de kans op vergelijken met Karel wordt kleiner. Maar het voelt wel dubbel. Heel gek idee dat in zijn stal straks een ander vriendje woont. Ik heb de tijd, en ga alleen voor een geweldig paard, een 'wel leuke' is niet goed genoeg, dus het kan best even duren voor ik hem vind. Geeft niks, ik neem die tijd. Doe jij dat gerust ook! Sterkte....

Laatst bijgewerkt door dierfysio op 14-11-16 21:46, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-11-16 21:05

Re: Wat doen jullie na overlijden paard?

Geplaatst door de TopicStarter : 14-11-16 21:05

Dierenfysio jij ook veel sterkte je bent naar het zelfde opzoek als ik als ik al wat zoek. Lekker bomproef waar mijn zoontje ook een x op kan zitten knuffelen hij mist haar ook. Succes met je zoektocht en het eerste ras wat je noemt ken ik eigenlijk niet ga ff kijken wat dat voor leuks is

**Geplaatst**: 14-11-16 21:34

Re: Wat doen jullie na overlijden paard?

Geplaatst: 14-11-16 21:34

Ijsco.... echt een aanrader!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-11-16 21:41

Re: Wat doen jullie na overlijden paard?

Geplaatst door de TopicStarter : 14-11-16 21:41

Ik ben best zwaar probeer hier wat aan te doen maar trainen is lastig aangezien mijn ziekte en ijsco zijn meestal wat kleiner toch weet niet of die mij zouden houden maar kan zeker een x kijken

**Geplaatst**: 14-11-16 21:41

Geplaatst: 14-11-16 21:41

Mijn merrie is in juni ingeslapen en ik moet er niet aan denken zelf weer een paard te hebben. Zij was alles voor me, nu voelt het alsof een nieuw paard dat nooit zal kunnen bereiken. Ik zag laatst een merrietje waar ik even verliefd op was, maar uiteindelijk was dat toch ook snel weer gedoofd. Voor mij nu gewoon even niet. Net wat jij ook zegt: Op bokt markt en marktplaats staat niets wat hét is.

Ik rijd wel een paard voor iemand anders en dat bevalt goed: wel de lusten, niet de lasten

Niet dagelijks naar stal hoeven, geen zorgen. Maar aan de andere kant toch ook niet die band die ik met mijn eigen paard wel had. Maar goed, de toekomst zal uitwijzen wat voor paard er nog komt, want er zal er ooit nog wel eentje komen.

Heel veel sterkte in ieder geval! Volg je gevoel!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-11-16 21:46

Re: Wat doen jullie na overlijden paard?

Geplaatst door de TopicStarter : 14-11-16 21:46

Pippaa jij ook sterkte fijn dat je in iedergeval kan rijden en wie weet komt er straks 1 voorbij waar je geen nee tegen kan zeggen dan weet je genoeg.

Ik blijf het gewoon zo dubbel vinden. Aan de ene kant wil ik nik smeer met paarden doen omdat het gewoon niet juist voelt, en de andere kant zou ik het echt niet willen missen zo dubbel allemaal.
Net wat jullie zeggen de tijd zal het leren.
Die Schwarzwalder Fuchs zijn ook wel heel gaaf trouwens bedankt voor het opnoemen van het ras

**Geplaatst**: 14-11-16 22:03

Geplaatst: 14-11-16 22:03

Ik heb mijn pony in 2013 laten gaan (ze was ziek) en ik heb een jaar later weer een nieuwe pony gekocht, omdat ik het ook heel erg miste.

**Geplaatst**: 14-11-16 22:33

Geplaatst: 14-11-16 22:33

In augustus 2015 heb ik mijn 4 jarige merrie moeten laten inslapen.
Ik heb helaas veel narigheid met haar meegemaakt, en heb de 3,5 jaar dat ik haar heb gehad meer zorgen gehad dan dat ik van haar heb kunnen genieten.
Na het overlijden ben ik blijven rijden op het paard waar ik voor het overlijden ook al op reed. Dat voelde niet goed en had besloten het over een andere boeg te gooien. Toen ben ik met dat paard gaan mennen.
Maar ook dat voelde niet fijn. Het was een sloom, oud, manege paard. Heel iets anders dan mijn paard was. Ik had er geen plezier meer in en ben toen met de paarden gestopt.
Een paar maanden later ben ik met de instructrice die ik had met mijn paard, naar haar paard gegaan. Maar ook dat was erg duidelijk, ik voelde mij totaal niet op mijn gemak. Ik wilde liever weg dan dat ik daar tussen de paarden stond.

Toch kijk ik dagelijks op bokt en marktplaats. Maar iets houdt mij tegen, het voelt niet goed meer.
Ik heb gelukkig een hele lieve hond en ben bezig met een thuisstudie. Zo hoef ik mij niet te vervelen.

Maar mijn advies is: voel. Voel wat je wilt. Voelt het op dit moment nog niet goed? Dan kan het altijd nog over een tijdje.
Geef het daarom de tijd. Het is nog niet zo lang geleden. Sterkte ermee!

**Geplaatst**: 14-11-16 22:59

Re: Wat doen jullie na overlijden paard?

Geplaatst: 14-11-16 22:59

Ik ga het topic naar het subforum 'Paardenpraat' [PP] verplaatsen omdat het daar beter op zijn plaats is.

RPA ---> PP

**Geplaatst**: 14-11-16 23:02

Geplaatst: 14-11-16 23:02

Eerst heb ik uitgehuild...
Maar al heel snel voelde ik zo'n gat in mijn leven. Tja daar zat dat paard dus. Ik besloot dat ik geen andere hobby wilde. Dan moet je dus iets.
Huren verzorgen of leasen viel af, dat voelde niet ok.
Toen ben ik gaan fantaseren over wat ik dan wilde.
Het is ook een moment waarop je helemaal opnieuw kunt gaan bedenken wat je wilt en daar vorm aan geven.
Dat wil zeggen eerst maar eens mijn budget bekeken.
Toen besloot ik dat ik best wel eens zelf een paard in wilde rijden. Ik wilde niet meteen van het ene op het andere paard stappen, ik wilde wederom een braaf en groot paard. Ik wilde een paard waarmee ik lekker buiten kon rijden. Maar het paard mocht niet op mijn oude paard lijken. Ik wilde een opvolger geen vervanger. Ik koop paarden voor het leven dus ik moest echt het idee hebben dat we samen wat konden worden.

Alles bij elkaar opgeteld koos ik voor een groen paard, jong nog zodat ik hem helemaal zelf kon vormen. Hij was toen 1.54 en ik hoopte op een paard van 1.65 minimaal, hij werd 1,76 dus dat was gelukt.
Brood braaf. 2500.- dus in de goedekope klasse gekocht.
Mijn eerste paard was een zweetvos, hij is een appaloosa, dus die missie was ook geslaagd.

Ik heb het heerlijk gevonden om hem helemaal op te leiden, hij is zo verkeersmak dat er een helicopter naast kan landen (Echt gebeurt)

**Geplaatst**: 14-11-16 23:05

Geplaatst: 14-11-16 23:05

Mijn paard is eind augustus ingeslapen op 9 jarige leeftijd

Ik heb nog wel een pony maar ik had het zo moeilijk dat ik hem zo weinig mogelijk wou zien... Na 2 weken is dit verbeterd en ben ik terug begonnen met hem te borstelen enz.

Mijn moeder wou altijd wel een paard en 2,5 maanden na het verlies van mijn paard is er een nieuwe gekomen. Voor mijn moeder maar ik leid ze op. Ook met mijn pony begin ik terug te rijden. Wedstrijdsport heb ik volledig opgegeven.

Geef jezelf idd de tijd. Ik mis mijn paard nog elke dag en er is een dag dat ik het plots weer super moeilijk heb, maar de paardjes sleuren me er dan door.

Veel sterkte!

**Geplaatst**: 14-11-16 23:14

Geplaatst: 14-11-16 23:14

Bij mij is het nu al een hele tijd geleden dat ik mijn eerste pony in heb laten slapen. Zo'n 10 jaar. Ik had in het begin ook zoiets ik wil geen andere meer. Was er de eerste dagen helemaal klaar mee, pony was al een tijdje ziek en zoveel zorgen gehad dat ik gewoon even geen paard meer wilde zien. Mijn eerste pony stond toen ook bij mijn verzorgpaarden. De eigenaar kwam toen en we hebben het er over gehad en ben toch weer naar stal gegaan waar ik toch best lang moeite mee gehad heb. Met eten klaar zetten mis je er gewoon 1 en op de wei klopt het niet dat deed echt pijn. Ik bleef mijn verzorgpaarden rijden dus ben er nooit helemaal uit geweest. Mijn huidig paard heb ik sinds begin september 2007 in mijn bezit en mijn eerste pony is ingeslapen op 22 september 2006. Dus dat is bijna 1 jaar. Vooral op je gevoel af gaan. Voelt het goed of niet. Een ander paard gaat echt je oude niet vervangen.. Je moet er gewoon klaar voor zijn en een ander paard kunnen toelaten. Als je er nog niet voor open staat krijgt je nieuwe paard waarschijnlijk ook geen eerlijke kans. Er is niets mis mee om het even te laten rusten en kijken waar je bij uitkomt. Bij mij is het ook zo gelopen met mijn huidige paard toch puur toeval anders had ik misschien nog wel langer zonder paard gezeten. En dat was ook prima geweest.

Sterkte ermee en neem je tijd.

Laatst bijgewerkt door Tigra_ op 14-11-16 23:32, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 14-11-16 23:30

Geplaatst: 14-11-16 23:30

Tjeetje ten eerste heel veel sterkte nu en in de toekomst :(:)

Moeilijk, je moet je gevoel volgen.
Voor elk persoon is het anders en iedereen gaat er anders mee om denk ik.

Ik heb mijn merrie 5 en een half jaar geleden moeten laten inslapen.
Heb echt zware jaren gehad, ik miste de dagelijkse verzorging en mijn vriendinnetje.

Na twee jaar heb ik een paard met haar veulen gekocht en dacht dat het daarna beter zo gaan dat ik weer kon genieten van paarden omdat ik ze weer om me heen had.
Er gebeurde het tegendeel had twee paarden die ik verzorgde, gaf ze eten, drinken soms een aai maar dat was het. Ik had geen zin meer niet in paarden niet in bokt niets.
Raakte in een depressie en zag door de bomen het bos niet meer.
Heb zelfs op het punt gestaan mijn nieuwe merries te verkopen, mijn man heeft dit tegengehouden.

Ondertussen voelde ik me steeds rotter, wist niet waar te beginnen en zo gingen de jaren voorbij........
Nu drie jaar later ben ik met hulp weer begonnen met mijn merries en het gaat supergoed.
Eindelijk kan ik weer genieten van de paarden en bokt en heb er erg veel lol in.

Het nadeel is door 5 jaar niet meer bezig te zijn geweest dat je weer helemaal in moet komen maar we gaan elke dag vooruit.
Als ik mijn merries niet gekocht had had ik denk ik nooit meer iets met paarden gedaan.
Ben blij met de verloren tijd die we nu weer aan het inhalen zijn. Dit was gewoon nodig denk ik.

Toevallig heb ik kort geleden een topicje geopent dat ik eindelijk weer aan het werk ben met mijn paarden: [VVDD] Eindelijk lijkt het dan voorbij te zijn!

Felicity2511 misschien is dat het dat had ik ook met mijn Flash dat was echt een zorgenkindje. Ik vind het goed dat je zo goed naar jezelf luisterd +:)+

**Geplaatst**: 14-11-16 23:38

Re: Wat doen jullie na overlijden paard?

Geplaatst: 14-11-16 23:38

Gelukkig geen paard gehad die is overleden, maar wel plots afscheid van verzorgpaard (once-in-a-lifetime-maatje) wat mijn hart is stukken heeft weten te scheuren.
Huilen, treuren en terugdenken is de eerste stap. Even al je frustraties en verdriet er uit, kan een dag zijn maar ook maanden lang duren. Of je daarna aan een nieuw paard begint en wanneer kan je het beste zelf aanvoelen.
Ik miste de paardengeur en het gesnuif toch wel heel erg, dus ben snel gaan zoeken naar wat anders.
Geef vooral alles tijd, want geen enkel paard is hetzelfde en ik merk nu dat ik mijn huidige verzorgpaard met mijn oude wil vergelijken waardoor ik haar 'slechter' zie dan ze is...

Hopelijk kom je er snel weer boeven op! Dikke knuffel! :(:)

**Geplaatst**: 15-11-16 00:17

Re: Wat doen jullie na overlijden paard?

Geplaatst: 15-11-16 00:17

Ik heb 13 jaar geleden een hond owv ziekte moeten laten inslapen en toen door omstandigheden een aantal jaar zonder hond geweest. Nu loopt er hier al 9 jaar een andere rond, maar zij kan totaal niet tippen aan mijn vorige meid. Toevallig kwam er 2 jaar geleden een herplaatser op mijn pad en met die hond heb ik een geweldige klik. Een paard heb ik nog niet moeten afgeven, wel is mijn eerste eigen beestje noodgedwongen verkocht geweest tijdens mijn echtscheiding. Toen ik terug aan paarden kon beginnen, kocht ik er ene die het evenbeeld van mijn eerste paardje was, waar ik uiteindelijk geen klik mee had.

Toen nu bijna 2 jaar geleden mijn huidig paard ziek werd en ik hem op rust zou zetten, wist ik 1 ding zeker. Zodra het haalbaar zou zijn, zou er een paardje bij komen, omdat ik anders de foute keuze zou maken in de zoektocht naar een nieuw paard. Ik koos bewust voor een totaal ander ras, met een totaal ander karakter en ben voor een Rocky Mountain veulen gegaan. Nu ik mijn ander paard nog heb, kan ik mezelf wel open stellen voor het karakter dat mijn jonge uk heeft. Moest mijn zieke maatje wegvallen, hoef ik niet bang te zijn dat ik een foute keuze zou maken en dat geeft me echt wel rust. Ik weet trouwens niet wat ik zou doen indien mijn paard zou overlijden en ik geen opvolger staan zou hebben. Vermoedelijk zou ik dan of geen enkel paard goed genoeg vinden, of op zoek gaan naar zijn evenbeeld.

**Geplaatst**: 15-11-16 07:13

Geplaatst: 15-11-16 07:13

Op alle fronten heel herkenbaar ts: lees het topic uit mijn onderschrift maar eens...

Ik kan nog steeds niet aan ze denken of over ze praten zonder in tranen uit te barsten.

En door mijn ziekte en groot en zwaar zijn, zijn er nog maar weinig paarden geschikt of groot en sterk genoeg voor mij. + dat ik afgelopen 10 jaar mijn ziel en zaligheid, maar vooral ook al mijn geld in ze heb gestopt, is er niet eens een spaarpot over, voor de aankoop.
En ik zou zo graag willen: nog 1x een paard bezitten waar ik mijn liefde in kan stoppen, maar die ook vooral mijn gezondheid op peil houd, omdat paarden nu eenmaal mijn enige liefde zijn en dus ook de enige reden waarvoor ik blijf doorgaan.
En toch zie ik ook nog steeds niets, waar ik voor zou willen gaan, het zal mijn tijd niet meer zijn, of nog niet...

Mis mijn meiden ook nog zo vreselijk, dat er voor nu ook geen ander paard het zal doen voor mij, terwijl ik gek genoeg nog steeds dat dingetje heb met paarden en de tijdelijke paarden die ik nu verzorg, het prima hebben.
Maar juist het besef van tijdelijk onder mijn hoede, maken ook dat je je gevoel afsluit, terwijl ik dat juist zo vreselijk mis: die speciale connectie, overlopen van liefde voor je dier, je begrijpt wel wat ik bedoel...

**Geplaatst**: 15-11-16 07:29

Re: Wat doen jullie na overlijden paard?

Geplaatst: 15-11-16 07:29

Iets meer dan 5 jaar geleden hebben wij ook onze merrie moeten laten gaan ivm artrose en hoefkatrol. Ik was opgegroeid met dat paard, ze was al vanaf dat ik 3 maanden oud was in de familie. Voor mij hoefde er geen paard meer bij maar ik deelde haar met mijn zusje (die er een veel mindere klik mee had). Zij was wel toe aan en nieuw paard met als gevolg dat er 2 weken later een vijfjarige merrie voor ons klaarstond.

Ik deed niks anders dan haar vergelijken met ons vorige paard waardoor het ruim een jaar heeft geduurd voordat we elkaar accepteerden. Nu zou ik haar niet meer weg kunnen denken en ben ik blij dat ik volgehouden heb maar ik zou het niet nog eens zo doen.

Neem je tijd om te rouwen om je merrie, zo lang als jij daar voor nodig hebt. En er komt vanzelf weer een paardje op je pad waar jij je mee bindt.

**Geplaatst**: 15-11-16 07:53

Geplaatst: 15-11-16 07:53

Het spreekwoord zegt niet voor niks. Een gebroken hart heelt het beste in de armen van een ander.

Ik heb na het verlies van een van m'n paarden een jonge haflinger gekocht. Enkel met het idee om hem zadelmak te maken en lekker aan te rijden. Zo hoefde ik me er niet gelijk heel erg aan te hechten. Waren de verwachtingen ook niet zo groot. Toen hij naar bijna een jaar vertrok naar 2 leuke meiden stond m'n opvolger klaar. Een volle broer van m'n oude topper. Veel herkenningspunten en confrontaties met het verlies maar ook zo fijn om sommige "stukjes" terug te hebben.

**Geplaatst**: 15-11-16 08:18

Geplaatst: 15-11-16 08:18

Na de plotselinge dood van mijn paard, had ik nog een ander paard. Deze stond nog in de opfok.
Een stalgenoot heeft meteen haar paard aan mij aangeboden om te rijden, want zij was bang als ik niet meteen weer op stal zou komen, dat de drempel dan te hoog zou worden. Ook hebben we meteen met haar besproken wanneer we het beste ons jonkie konden ophalen, aangezien we enkele weken later op wintersport zouden gaan. Besloten hem pas na de wintersport te gaan halen. Dus Sharonne haar stal was enkele weken leeg. (En bleef ook leeg, want we habben een slot erop gehangen. Zodat er niet opeens een ander paard in kon staan.)

Een maand later is Jan naar huis gekomen en in die stal gekomen.
Maar de droom van mijn man en mij om twee paarden te hebben bleef. Zo ongeveer twee maanden na de dood van Sharonne hebben we op marktplaats en bokt naar paarden gekeken. Alle vooroordelen over rassen en kleuren opzij gezet. (We wilden nooit een tinker, fries, bonte of schimmel. Niet te veel behang.)
We hebben een lijstje gemaakt waar het paard aan moest voldoen.
-Het moest groot genoeg zijn voor mijn man (hij is 2 meter)
-Enigsins stevig.
-en vooral braaf met rijden. Zowel in de bak als buiten de bak. Niet doods, maar ook geen gekkenhuis.

We hadden net een paar paarden uitgezocht waar we wel nader kennis mee wilde maken, toen er plots een paard bij ons op stal te koop kwam.
Een paard wat geheel bij onze wensen paste. Het was er alleen wel een die "vroeger" nooit op onze lijst zou hebben gestaan.
Een zwarte tinker met sokken en lange manen.
En heb er nooit spijt van gehad. Ze is echt een heerlijk paard om mee te werken.

Mijn advies. Neem de tijd. Zet op een rijtje wat je wilt.
Zoek een paard niet perse uit op ras, maar op karakter en wat je zoekt in je volgende maatje.
Soms kom je dan op heel verrassende keuzes.