Bokt.nl

Amable schreef:

Eens, het verbaasd me wel eens dat mensen koste wat het kost een paard houden omdat ze er ooit voor gekozen hebben. Bloed, zweet en tranen, enorm veel instructeurs en genezers en nog steeds een drama. En dan denk ik, wat heeft het paard hieraan? Hoe fijn is het voor een paard om iedere keer weer te moeten gaan rijden met iemand die bijvoorbeeld zoveel angst heeft opgebouwd dat als 'ie maar 1 tactfout maakt de ruiter al van z'n rug springt, bij wijze van dan he. Ik denk dat zo'n paard dan eigenlijk beter af is bij iemand anders en dat je als ruiter ook beter af bent met een ander paard. Soms past het gewoon niet, en dat accepteren is ook dapper!

Eline91 schreef:

Mijn trainer gaf me onlangs deze stelling:

"Een paard wat voor jou niet functioneel is moet je gewoon verkopen"

Met andere woorden, als een paard niet geschikt is voor wat jij er wil mee doen, of om andere reden niet meer gebruikt kan worden moet hij weg.

Dat dit wel geldt voor iemand die professioneel een stal runt kan ik begrijpen, maar moet ik er als recreant ook zo over denken?

Wat vinden jullie van deze stelling?

barbar schreef:

Ik ben ook van mening dat je een paard koopt voor het leven, je geniet het meest van de dingen die je allebei leuk vind en zo groei je naar elkaar toe. Tuurlijk kan het gebeuren dat de klik er echt niet is en ook echt niet gaat komen, maar met kopen lijkt het mij dat je al wat voor het dier moet voelen en dat je niet alleen maar af gaat op dat mooie koppie of die supergangen. Professioneel ligt dit wel anders, maar voor een ieder die toch nooit boven de Z uit gaat komen, en dat is den zo'n 95% van de nederlanders is dit mijn mening

nikilover schreef:

Paard gelukkig - Ik gelukkig, wij genieten nu lekker op zijn tijd van een heerlijke buitenrit.

Brainless schreef:

barbar schreef:

Ik ben ook van mening dat je een paard koopt voor het leven, je geniet het meest van de dingen die je allebei leuk vind en zo groei je naar elkaar toe. Tuurlijk kan het gebeuren dat de klik er echt niet is en ook echt niet gaat komen, maar met kopen lijkt het mij dat je al wat voor het dier moet voelen en dat je niet alleen maar af gaat op dat mooie koppie of die supergangen. Professioneel ligt dit wel anders, maar voor een ieder die toch nooit boven de Z uit gaat komen, en dat is den zo'n 95% van de nederlanders is dit mijn mening

Maar wat als dat niet gebeurd?
Stel je wilt een bospaard en bij aankoop lijkt hij echt ideaal.
Helaas gebeurd er wat en gaat je paard telkens met je aan de dros in het bos.
Na 3 jaar gaat het nog steeds niet; ondanks alle lessen/hulp enz wat je hebt ingeschakeld.
Je angst wordt niet minder en je plezier is helemaal weg.

Wat dan?
Paard maar in de wei zetten en een ander erop laten rijden bij wie het wel goed gaat?
Of het paard verkopen aan degene die er wel plezier aan beleeft en zelf voor een ander paardje gaan kijken?

barbar schreef:

Zie zin er onder, maar het gebeurt om mij heen veel te veel dat dat naar elkaar toe groeien geen kans krijgt, en paardlief na een paar maanden maar weer verruild word voor een ander exemplaar.