Bokt.nl

Sjolvir schreef:

Dees schreef:

Bedenk: je hoeft maar een spreekwoordelijke "goudvis" te hebben en het op stage gaan in het Buitenland is al een heel stuk bemoeilijkt.
Je legt jezelf finaal klem met de aankoop van een paard. Zowel kwa tijd, kwa geld als kwa emotie (lees: je wilt niet meer weg). Juist wanneer je NU de vrijheid en de tijd hebt om de wereld te ontdekken. Neem het maar van deze oude taart aan: de vrijheid die je nu hebt, zo makkelijk zal het nooit weer worden.

Mijn tip: doe jezelf dat paard over een paar jaar als "diploma-behaald"-cadeau en geniet in de tussenjaren van je verzorgpaard en je vrijheid. Doe de dingen waar je later niet weer aan toekomt.
En eh... als die HBO zo makkelijk is, doe jezelf dan een groot plezier en ga naar een moeilijkere studie. De kans om te studeren is ook maar eenmalig in je leven en probeer dat zo hoog mogelijk te doen. Het resultaat daarvan maakt dat je na een paar jaar zwaardere studie misschien wel een veel leukere baan kunt vinden die beter betaald. Heb je dan tzt zeker geld genoeg voor je eigen paard!

Dat dus en weet niet of je hem financieel zelf helemaal kan dragen, anders hebben je ouders daar ook een heel goed punt (gok het erop dat die ook al bijdragen aan je studie, of je moet wel heel goed betalende bijbaan hebben.)

_Nelleke_ schreef:

Ik ben iemand die WEL een paard heeft gekocht op haar 21 en als ik erop terug kijk zou ik het met de kennis van nu NOOIT weer doen en ik zal je uitleggen waarom:

Ik zal er allereerst bij zeggen dat ik het type ben dat een dier niet koopt voor even, maar voor de rest van zijn leven. Dus bij veranderde omstandigheden zou ik nooit mijn paard verkopen. Ik heb mijn paard dan ook nog steeds en ben echt dol op hem. Dat gezegd hebbende:

Beginnend met de kosten, je kunt nog zo'n betaalbare stal uitzoeken, kosten zijn altijd variabel. Je stal sluit de deuren dus je moet op zoek naar iets anders, je paard heeft ineens beslag nodig terwijl je er echt van overtuigd was dat hij wel blootsvoets zou kunnen, de dierenarts staat ineens elke week op de stoep, noem maar op, door die hoge kosten heb ik in de afgelopen 8 jaar een hele hoop moeten laten. Ik heb nooit kunnen reizen, weinig geld voor nieuwe kleding, nooit echt kunnen sparen etc. Ik zei op mijn 20e ook dat ik dat niet belangrijk zou vinden, maar je ontwikkeld jezelf zo ontzettend veel dat ik er nu wel anders tegenaan kijk.

Dan de tijd die het kost, je blijft niet eeuwig studeren en toen ik ging werken moest ik elke avond na werk nog naar stal, was altijd aan het rennen om dan ook nog mijn huishouden te doen, voor mezelf te koken, boodschappen te doen, mijn familie en vrienden te zien etc. In de zomer gaat dat allemaal nog wel maar als je op een wat eenvoudigere stal staat met alleen buitenbak ben je altijd in de winter in het donker in de kou (vaak alleen) met je paard aan de slag. Ook dan moet je werkborrels, avondjes eten etc overslaan omdat je altijd naar je paard moet.

Dan nog de flexibiliteit, of nouja, het gebrek eraan. Je kan nooit spontaan ergens naartoe, want je moet altijd rekening houden met je paard. Ik ontmoette 6jr geleden mijn huidige vriend, die woonde in het centrum van Amsterdam. Ik wilde bij hem intrekken, maar zoek maar eens een stal hartje Amsterdam. Dan moet je ineens ook rekening gaan houden met de kosten van vervoer er naartoe want mijn paard kwam 35km verderop te staan, de stalling was ook 100 euro per maand duurder dan mijn vorige stal. Dus ik woonde hartstikke leuk in hartje Amsterdam, nooit geld of tijd voor een terrasje. En waar ik dat op mijn 20e totaal niet boeiend vond, vond ik dat op mijn 27e echt heel jammer. Mijn vrienden gingen allemaal op reis, gezellig uit eten etc. Ik kon nooit mee.

We zijn uiteindelijk mede door het paard uit de stad verhuisd. Heb een aantal keer een bijrijder gehad en hoewel ik mezelf de meest makkelijke eigenaar vind (alles kan en mag in overleg, hoeft niet betaald te worden) waren sommige met een paar weken, andere met een paar maanden ineens weer de hort op.

Ik zou mijn huidige paard nooit wegdoen want ik ben echt dol op mijn paard maar door het altijd maar moeten, de enorme tijd- en financiële belasting ben ik wel echt een groot deel van mijn plezier in de hobby verloren. Ik denk dat als ik er een aantal jaren later aan was begonnen, eenmaal gesetteld, gereisd en gespaard, dat ik er dan beter aan had gedaan.

Denise schreef:

Ik heb op mijn 18de een paard gekocht en ik heb hier nooit spijt van gehad. Nu moet ik wel zeggen dat het destijds mijn verzorgpaard was dat ik heb overgenomen, ik had er op die leeftijd anders nooit voor gekozen om aan een eigen paard te beginnen.
Intussen heb ik een universitaire studie gevolgd, heb ik een maand in het buitenland gewoond en woon ik in een grote stad. Ik lees hierboven iets over niet naar het buitenland vertrekken omdat je je dieren mist. Dan is het hebben van een paard toch belangrijker dan het reizen, en is dat toch juist een rede om een paard aan te schaffen?
Qua tijd. Paard staat 24/7 op een weiland met andere paarden, voor hooi wordt gezorgd. Ik hoef er dus lang niet elke dag naartoe. Er gaat voor mij niet meer tijd inzitten dan bij mensen met andere hobbies zoals een sport.
Daarnaast vind ik het hebben van een paard een enorm voordeel. Ik moet altijd verplicht ontspannen, want je hebt een verantwoordelijkheid naar je paard om er naartoe te gaan en erop te rijden. Anders gun ik mezelf die rust niet. Bovendien is het gewoon een uitlaatklep en een motivatie om door te zetten, ik weet immers waar ik hard voor werk.
Als je het financieel aankunt, want dat is naar mijn idee het grootste obstakel, dan zou ik niet langer twijfelen en je droom waarmaken!

DatBenIkNou schreef:

RM een jaar een twenter hebben vind ik gewoon niet vergelijkbaar met de ervaring van mensen die al jaren eigen paarden hebben, sorry. Jij hebt gewoon nog niet meegemaakt wat het betekend als je paard bijvoorbeeld langdurig geblesseerd is en hoeveel tijd, zorgen, verdriet en geld dat kost. Mijne heeft afgelopen zomer 19 dagen op de kliniek gestaan met een vreselijke beenwond, geopereerd en maanden lang 2x pd naar stal daarna voor wondverzorging en stappen. Gelukkig doe ik alles samen met mijn dochter en konden we zo de zorg verdelen.
Dat zijn gewoon dingen die je niet goed realiseert als je droom van een eigen paard uitkomt.
1x een paard ingereden hebben is gewoon weinig ervaring. Natuurlijk kan het goed uitpakken, het ligt uiteraard ook aan je ambities. Zadelmak maken is één, dat lukt velen nog wel. Maar een paard dressuurmatig echt gaan doorrijden, dat is toch echt een ander verhaal!

MCE schreef:

missmelody schreef:

Beste iedereen,

Al jaren en jaren wil ik een paard, maar het is er nooit van gekomen. Dit vooral omdat ik toen nog vrij jong was en mijn ouders er op tegen waren/zijn. Nu word ik deze week 20 en begint het verlangen steeds groter te worden. Pas had ik overwogen om een paard te kopen omdat het paard dat ik heb zien opgroeien, dat ik heb mogen inrijden en waarmee ik echt een band had werd verkocht voor de tweede keer. Dit heb ik uiteindelijk niet gedaan en ik heb er ontzettende spijt van (tot tranen toe).

Zelf heb ik nu een verzorgpaard en dat is natuurlijk super fijn, maar het voelt altijd alsof er net iets in de weg zit. Ik kan niet echt doen wat ik werkelijk zou willen doen en ik moet altijd een bepaalde afstand houden. Dit is voor mij erg lastig omdat ik verschrikkelijk gehecht raak aan deze dieren en ik heb nu al meerdere malen moeten meemaken dat ze verkocht werden.

Ervaring heb ik genoeg en kennis van de kosten ook. Ik zou nu makkelijk een paard kunnen kopen en dan houd ik nog flink wat geld over. Mijn twijfel zat hem eerst meer in de hoeveelheid tijd die ik bezit. Ik doe nu een HBO studie en dat vergt natuurlijk wel wat tijd. Echter merk ik zelf dat ik de studie vrij makkelijk vind en vaak meer doe dan nodig is. Verder ga ik ook niet uit en spreek ik weinig af met vrienden (ik klink nu heel lonely, maar ik zit gewoon liever bij de paarden).

Met het paard zelf wil ik vooral een sterke band opbouwen en samen veel leren. Wedstrijden lijken mij ook wel leuk, maar dit is niet mijn uitgangspunt. Als het paard bijvoorbeeld uiteindelijk iets mankeert dan is dat jammer, maar het gaat om het beestje zelf en niet alleen om zijn kunnen.

Mijn ouders blijven in ieder geval zeggen om het niet te doen, maar zij hebben beide ook niets met paarden. Daarom hoopte ik eigenlijk op wat wijze raad van andere mensen.

Ik waardeer alle raad, juist omdat ik weet wat de moeilijkheden kunnen zijn!

Bij voorbaat dank

er zijn al veel raadgevingen genoemd om (nu) geen paard te kopen, wacht tot u klaar bent met de studie, ik zie in eigen kring hoe veel paarden er staan te staan omdat de eigenaar een eigen paard - hoe idyllisch-
moet hebben, een paard houden is veel werk.
verwijs u graag naar dit artikel: http://www.horsetalk.co.nz

Wetenschap: Paarden kunnen ook depressief zijn


MCE