Bokt.nl

Shadow0 schreef:

Ik waardeer je doorzettingsvermogen en toewijding. Maar het klinkt ook nog heel erg als een krachtproef, en dat vind ik ergens wel jammer, want dat hoeft het niet te zijn. Neem het volgende niet verkeerd op, het is namelijk oprecht bedoeld om je ook een beetje een andere mogelijkheid te geven.

Nee ik neem het niet verkeerd op hoor.

Je schrijft: "Spannend want Charleze zit weer in een fase waarbij alles wat nieuw is eng is."

Daarmee leg je al verwachtingen op aan de situatie. En verwachtingen die je juist niet wilt hebben. Er zijn vele zweverige en minder zweverige theorieen over dat je voor jezelf moet visualiseren hoe het wel moet gaan, en hoe zweverig ze ook klinken, het werkt wel. Hoe vanzelfsprekender jij het vindt dat er helemaal niets nieuws en engs is, hoe makkelijker dat ook de werkelijkheid wordt. En dan kan het al helpen om te doen alsof er niet zoiets is als een 'fase' waarin alle nieuwe eng is. Zelfs als die er wel zou zijn, gewoon doen alsof het niet zo is. Alsof die fase toevallig net die ochtend voorbijgegaan is en je nu een nieuwe fase hebt.
Verstandelijk weet ik het, lesgeefster geeft het ook aan tijdens het lessen maar gevoelsmatig he....

"ik blijf staan op afstand in het midden en leidt haar rond. Pfff van binnen volop paniek... maar ik zet door."

Hierbij vraag ik me af of je van de lesgeefster ook tips krijgt hoe je daar mee om kunt gaan? Wat houdt het doorzetten in, is dat alleen het sturen van het paard?

Nee ze geeft mij aan te ontspannen, ziet meteen als ik krampachtig doe en geef goede tips, ik ga er al veel beter mee om dan in begin maar ik heb nog steeds mijn geest en lichaam niet op 1 lijn hahahaha

Want ik denk dat dit een moment is dat je bv mooi kunt ervaren dat het helemaal niet erg is dat ze lekker rondstiert, en dat jij die paniek op een bepaald moment los kunt laten. Eerst voelen wat er gebeurt (span je je spieren? wat gebeurt er met jou precies, wat voel je, wat zou er gebeuren als je loslaat?) en dan het loslaten van een deel van je paniek. Dus dat jij in het midden van de longeercirkel staat en dat het jouw ruimte is en dat het paard daar lekker omheen moet galopperen als het dat leuk vindt, en dat het jou niets doet. Want jouw cirkel is van jou.
Is inderdaad ook wat mijn lesgeefster mij aangeeft op zo een moment en dat helpt ook echt. Ook laat ze het mij meteen weten als ik bijvoorbeeld niet in het midden blijft staan maar begin te schuifelen. Ik ben heel blij met haar. Het is de enige reden waarom ik ook niet de bak uit ren hihi

"Vanavond ga ik haar weer uit wei halen, zal ik het aandurven haar alleen te gaan longeren?
Ik weet het nog niet..... "

Je hoeft het ook nog niet te weten. Maar met dat soort vragen, zelfs als je ze alleen maar hier opschrijft, leg je al een bepaalde druk op jezelf, en benadruk je het 'durven'-aspect (en dus het angst-aspect) en maak je het vantevoren al als iets groots. En iets waarin je alvast een flinke ruimte neemt om te mislukken. Want als je haar niet laat galopperen, dan ervaar je de avond (tenminste, die indruk wekt dat zinnetje) alvast als een mislukking. En dat hoeft helemaal niet zo te zijn.
Is ook zo, je hebt helemaal gelijk. Ik probeer zo mijn gevoel mee te geven wat bij mij opkomt zodra ik weet ik moet haar uit weiland halen. Ik moet zeggen dat verstandelijk ik meer weet dan mijn gevoel. Ik begin gewoon ineens heel bang te worden en dan kan ik tig keer tegen mij zelf zeggen niet doen maar het gebeurd. Ik hoop echt dat ik dit, mede door dit soort bijdragen, kan overwinnen

Ik weet niet meer waar, maar er was een filmpje om als ruiters met je angst om te gaan, waarbij je begint vanuit een basispositie waarin je je nog veilig voelt (angstscore 0, 1 of 2) en waarin je dus even kunt bijtanken. Dan heb je angstscores 3-5 zo'n beetje, en dat is het niveau waarop je wat kunt leren om je veilige zone uit te bouwen. Maar als de angst nog hoger wordt, dan leer je niet veel meer in het omgaan ermee, en ben je alleen nog maar aan het overleven.
Echt vreselijk want Charleze is echt een eerlijk paard. Ze wordt door iedereen gezien als een braaf paard. Het ligt ook echt helemaal bij mij.

Een succesvolle avond kan dan al zijn dat je heel goed voelt waar je zit, en dat je bewust een stapje hoger zet, en daarna ook weer net zo bewust weer een stapje terug naar je veilige ruimte. En als het paard voor dat hele proces geen stap hoeft te zetten... geen probleem. Als het paard niet galoppeert... maakt het nog niet jouw proces tot mislukking.