Bokt.nl

_Zsazsa_ schreef:

Misschien kent ze fatsoenlijk longeren niet eens. Ik zou hier ook een goede instructreur bijhalen. Dravers hebben vind ik vaak toch wel een wat gesloten en apart karakter hoor. Wij hebben er 3 op stal en vind ze allemaal een beetje moeilijk leesbaar. Je moet er mee om kunnen gaan zeg maar.

ReadTheRulez schreef:

Van wat ik zo gelezen heb denk ik ....relativeren
En je verwachtingen bijstellen. Mijn 1e gedachte was, je hoeft niet perse dit paard te houden.Het zou leuk zijn als je meteen HET paard vind waar je een "klik" mee hebt. Maar nu denk ik dat er inderdaad nog wel heel veel verbetering kan komen

knuffeldier schreef:

Bij een 1e eigen paard (neem aan dat het je 1e is) en je bent niet heel ervaren dan vind ik 1x in de week les sowieso geen overbodige luxe.

Je geeft in je berichten zelf al aan dat je snel onzeker en gestresst bent. Zo te lezen heeft ze dat dondersgoed door en maakt ze daar goed misbruik van. Een paard dat met longeren dusdanig op je af komt galoperen dat je opzij moet springen kan echt niet, is ze helemaal besodemietert.

ik ben het overigens helemaal met troi eens, als je dit kan overwinnen, leer je daar heel veel van en zal je als mens ook sterker worden.

Mijn advies, ga gewoon lekker minimaal 1x per week les nemen en als het dan over een paar maanden nog niks blijkt te zijn dan verkopen in overweging nemen.

ruitje schreef:

Eerlijk gezegd vind ik dit topic niet vreemd, ik volg alle berichten over Dravers een beetje en vroeg mij af wanneer dit punt zou komen

Heel erg eerlijk, ik denk dat je haar beter kan verkopen en iets terug moet kopen wat niet groen is. Heeft niks met het ras te maken maar met het feit dat een paard opvoeden niet voor iedereen is weggelegd

ElineR schreef:

Allereerst, vervelend dat je in deze situatie zit .
Rot dat je het idee hebt dat je geen klik hebt met je paard en super dat je advies vraagt. Maar ik zou je gewoon aanraden om je gevoel te volgen.
Het is niet dat je niet naar anderen moet luisteren, het is goed dat je advies vraagt, maar mijn probleem is dat ik me te veel laat beïnvloeden door de mening van andere mensen. Dat is het in mijn geval ook geweest..
Toen ik veertien was had ik in het begin (eerste anderhalf jaar) ook niet echt een 'klik'. Het was wel leuk enzo maar ik mijn pony liever wilde verkopen. Een vriendin van mij zei elke keer dat ik haar echt niet weg mocht doen en dan voelde ik me weer heel schuldig. Dat is niet de bedoeling.

Maakt jouw paard je gelukkig? Is het meer een verplichting dan een hobby?
Is het eerste antwoord nee en het tweede antwoord ja, luister dan naar je gevoel. Het is zonde om jaren te doen wat je niet gelukkig maakt of om juist niet te doen wat je wel gelukkig maakt .

yza1987 schreef:

Neem les van een goede instructeur en zorg dat je op een stal staat waar hulp aanwezig is. Een eerste eigen paard kan heel moeilijk zijn als je zelf nog niet zo ervaren bent.

Klinkt wel als een paard die wat regels nodig heeft. Wel doorzetten want je kan blijven leren van haar denk ik. Als het eenmaal lukt kun je trots zijn op wat je hebt bereikt.

De vriendschap moet ook groeien en bij dravers kan dat best wat tijd kosten. Vaak wat eenkennig. Bij die van mij duurde het 1,5 jaar voor we die klik kregen. Vertrouwen moet groeien en jij kunt ondertussen aan jezelf werken met dit paard. Ideale spiegel

SandraVerl schreef:

Eerlijk, ik snap niet waarom mensen een onzekere ruiter als TS aan een paard als het hare willen koppelen. Tuurlijk kan je van alle paarden iets leren, maar TS heeft een geduldig, zachtmoedig en vergevensgezind paard nodig, die haar leert hoe ze in zichzelf moet geloven en niet een jonge spring in het veld die eens lekker gaat testen. Zowel het paard als de TS beleven hier geen plezier aan.

TS, ik geloof wel dat een klik er vanaf het begin is, of niet. Heb je een klik met je paard, dan twijfel je niet aan mekaar, wat er ook gebeurd. Heb je geen klik met elkaar, dan is de kleinste tegenslag voldoende om steeds verder uit mekaar te groeien.