Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-01-16 10:13

Geplaatst: 19-01-16 10:13

Ben nu 50 en zei jaren geleden toen ik Cheyenne als 4jr kocht dat zij mijn laatste zou zijn
samen oud worden leek mij wel wat ....
helaas werd ze maar 8jr en heb toen Gringo gekocht die nu 15 is [ zelfde geboortejaar als Cheyenne ] en nu is hij de laatste
en hopelijk mag hij wel 20/25 jr worden dan loop ik richting 60jr en dan vind ik het wel genoeg
dan ga ik mijn man vervelen die dan met pensioen is hahahaha

ps ik hoop dat ik het lichamelijk allemaal vol kan houden mijn rug afwijking begint nu op te spelen maar Gringo blijft tot zijn dood bij mij

**Geplaatst**: 19-01-16 10:16

Geplaatst: 19-01-16 10:16

Zolang ik het financieel en fysiek aankan wil ik paarden hebben. Ze maken me zo blij.
Mocht ik op leeftijd komen zou ik wel "iets" regelen voor het geval ik er niet meer zal zijn.
Min of meer heb ik dat met mijn man nu ook geregeld.

Ik heb niet met alle paarden die ik gehad heb dezelfde klik gehad. Maar er komt er altijd weer een waarbij ik dat heb.

Nu bijvoorbeeld heb ik dat met mijn huidige merrie maar ook met het veulen wat ik daaruit gefokt heb.
Die zou eigenlijk verkocht worden....maar das zo'n fijne....dat ik hem toch maar hou.

Maar of dat bij een volgende ook zo zal zijn?.....

**Geplaatst**: 19-01-16 10:20

Re: Wanneer besluit je: dit was mijn laatste paard

Geplaatst: 19-01-16 10:20

Toen mijn maatje dood ging hield de liefde voor de paarden ook een klein beetje op. Hij was echt mijn 'laatste paard'.
Ik heb daarna alsnog twee paarden gehad, puur voor de hobby en tijdverdrijf. De eerste van die twee was een braaf dier, heel fijn, maar ik kreeg er geen band mee. De tweede was wel echt een geweldig dier, veel karakter, veel plezier aan gehad, maar ze was alsnog niet echt mijn maatje. De laatste heeft een fantastisch lief baasje nu bij wie ze oud mag worden.
Ik ben er helemaal mee gestopt.

**Geplaatst**: 19-01-16 10:21

Geplaatst: 19-01-16 10:21

Herkenbaar verhaal. Toen mijn eerste pony kwam te overlijden, had ik hetzelfde gevoel. Dit was hét paard en ik wilde geen ander meer. Tot zes maanden later op bijzondere wijze toch een ander paard op mijn pad kwam. Toen deze in november 2014 overleed, was ik wel aan het rond kijken voor een paard. Maar hij had zo'n bijzondere indruk op mij achter gelaten, dat het moeilijk was om zo'n klik weer met een paard te krijgen. Tenminste dat dacht ik, tot een paar weken later toch weer zo'n paard voor me stond.
Ik zou zeker zeggen, ga niet op zoek. Maar als de tijd daar is, dan komt er iets op je pad. Och, dat klinkt ook zweverig

**Geplaatst**: 19-01-16 10:21

Geplaatst: 19-01-16 10:21

Niet. Je loopt ooit weer tegen een leuk paard aan of niet. Als je het loslaat kun je zomaar ineens een keer verrast worden en toch weer een klik voelen. Ook moet je paarden niet met elkaar gaan vergelijken, want het zijn allemaal unieke wezens en in feite stuk voor stuk 'once in a lifetime' paarden.

**Geplaatst**: 19-01-16 10:52

Geplaatst: 19-01-16 10:52

Lastig... Banjer is mijn eerste eigen paard... en misschien ook wel mijn laatste... ze is een gouden paard... one in a million... zo'n paard vind ik nooit meer... ik ben bang dat ik een eventueel volgend paard altijd ga vergelijken met haar... en dat is niet eerlijk tegenover het volgende paard....

Het is denk ik geen reële gedachte... ik dacht dat ook toen mijn eerste honden overleden... en nu heb ik 2 andere honden en ik hou zeer veel van ze... net zoveel als van mijn eerste honden...

Gelukkig is Banjer pas 19 en nog niet eens op de helft... dus het is nog niet echt aan de orde om aan een volgend paard te denken

**Geplaatst**: 19-01-16 11:01

Geplaatst: 19-01-16 11:01

Goede vraag, als ik het qua gezondheid en financien niet meer aan zou kunnen denk ik.

Ik moet er niet aan denken om een dier te hebben die ik vervolgens niet kan geven wat het nodig heeft door mijn beperkingen.

**Geplaatst**: 19-01-16 11:09

Re: Wanneer besluit je: dit was mijn laatste paard

Geplaatst: 19-01-16 11:09

Ben nu 50, mijn paard Rhea is bijna 18 en die blijft bij me tot haar dood. Of ik dan een ander paard koop geen idee, denk ook wel eens dat ik nooit weer zo'n paard als deze krijg. De mini's ga ik mee door tot ik zelf om val. Maar wat hier ook gezegd is: wel iets regelen voor je weet maar nooit...

**Geplaatst**: 19-01-16 11:13

Geplaatst: 19-01-16 11:13

Hmm... zo lastig inderdaad. Ben dus niet de enige die er mee worstelt.

Ik heb nu een merrie staan, c pony, die ik al bijna 10 jaar heb inmiddels. Ze is bijna 28. Heeft cushing, ik rijd er niet meer op. Zij gaat niet meer van eigenaar veranderen, ze blijft van mij tot ze dood gaat, dat is 1 ding wat zeker is.

Ik heb al wel een spaarpot staan waar ik geld in doen voor een tweede paard. Maar of die er ook daadwerkelijk gaat komen weet ik niet. Ik mis het rijden heel erg, zou het zo graag weer doen.
Maar als ik denk aan al het verdriet wat het mij gedaan heeft (pony heeft aan alle 4 de benen wel een blessure gehad, ik heb er eigenlijk nooit echt op kunnen rijden) dan wil ik dat niet eens meer.
Ik ben nog maar 19 maar eigenlijk zou dat voor mij de voornaamste reden zijn om er niet meer aan te beginnen. Terwijl ik er wel heel veel plezier uit zou kunnen halen.

**Geplaatst**: 19-01-16 11:19

Geplaatst: 19-01-16 11:19

Valt me wel op dat veel mensen zeggen 'zo'n paard vind ik nooit weer', maar zou dat echt zo zijn?
Ik heb dat gevoel ook gehad met onze vorige hond. Had niet verwacht weer opnieuw te kunnen openstellen en zo gek met een dier te zijn maar dat is toch gelukt. Ja, anders, maar toch net zoveel liefde.

**Geplaatst**: 19-01-16 11:20

Geplaatst: 19-01-16 11:20

Ik heb in 2015 mijn once in a lifetime paard moeten laten slachten. Damn, ik was zo gek van dat dier, wat vreselijk zeer blijft dat doen!

Ik heb er nog twee staan: De hengst, mijn vriendje, ik vertrouw hem meer dan mijn droompaard, maar ik heb er geen toekomstdromen mee. Een veel relaxter gevoel van We zien wel wat de toekomst brengt. En mijn merrie, staat er al jaren, niet echt een klik mee, eigenlijk nooit zin gehad om ermee te beginnen.

Sinds kort ben ik dan uiteindelijk met haar aan het werk. En nu betrap ik mezelf erop dat ik voor het eerst tussendoor even ga aaien, in de winkel wat lekkers meeneem speciaal voor haar, ik ga haar noemen in gesprekken. Andersom begint zij voor me te werken, het is een enorm koppig karakterdier maar waar ik voorheen tegen haar moest vechten omdat ik gewoon geen invloed had, laat ze zich nu overhalen. Ze sluit me niet meer buiten als ze bang wordt en blokkeert.

Ik denk dat mijn hart zo vol heeft gezeten van mijn andere paard dat ik haar nooit een eerlijke kans gegeven heb.

Pas nu kan ik haar toelaten, laat zij mij in ruil ook toe en krijgt onze band een kans om te gaan ontwikkelen.

**Geplaatst**: 19-01-16 11:26

Geplaatst: 19-01-16 11:26

Ik heb gelukkig nog nooit meegemaakt dat één van mijn paarden overlijdt (laat ik het afkloppen...) dus heb ook nooit een moment gehad dat ik geen paard erna wilde hebben...

Wel heb ik een paard waarmee ik vanaf het eerste blik een klik mee had, heel raar. Was echt liefde op het eerste gezicht. 6 jaar later wilde ik er graag een veulen bij hebben om zelf op te voeden en beleren. Ik heb lang gezocht en uiteindelijk eentje gekocht waar ik geen klik mee had. Hij zag er schattig uit, maar had op dat moment een rot karakter. Mijn band met hem heb ik moeten opbouwen en is momenteel heel sterk, ookal haalt hij soms het bloed onder mijn nagels vandaan. Tegelijkertijd kreeg ik ee ook een merrie bij die bij ons op pesioen mocht. Hier had ik lange tijd ook geen band mee, in mijn gedachten was het mijn paard niet. Ook heb ik met haar nu een ijzersterke band.

Hierna had ik besloten geen paard er meer bij te kopen. Maar ik startte een bedrijf op met paarden en had uiteindelijk een extra lespaard nodig. Ik was echt gericht op zoek naar een lespaard die zo de lessen in kon gaan, ik wilde geen paard voor enkel mijzelf. Masr toen kwam ik Flo tegen. Hij was totaal niet wat ik zocht en loopt ook nog steeds niet in de lessen, maar toch heb ik hem gekocht. Toen ik hem voor het eerst zag, kon ik niet in de buurt komen of aanraken, zo bang was hij. Toch had en heb ik zo'n sterke connectie met hem, je kan wel zeggen dat het magisch was. Ik heb tot op de dag van vandaag, ondanks alle ellende, nog steeds geen spijt.

Ik denk dat het dan ook heel moeilijk is om te zeggen dat je nooit meer een paard zal nemen. Als er een paard is waar je zo'n sterke connectie mee heb en de mogelijkheden zijn er, is het moeilijk om je voor te houden dat je écht geen paard neemt..

**Geplaatst**: 19-01-16 11:27

Geplaatst: 19-01-16 11:27

Ik heb het besloten toen mijn eerste eigen paard en grootste maatje overleed. Ik weet dat ik nooit meer zo'n band zal hebben met een ander paard. Dat wil niet zeggen dat ik me er helemaal voor afsluit. Als ik ooit stop met reizen en ik kom er eentje tegen waar direct een klik mee is, dan doe ik het misschien nog eenmalig.

**Geplaatst**: 19-01-16 11:27

Geplaatst: 19-01-16 11:27

Ik ga ervan uit dat mijn (tweede, zelf gefokte) paard nog minstens 20 jaar meegaat, maar ik roep nu al dat ik er klaar mee ben na deze. Heb het idee dat het meer zorgen dan plezier oplevert en ik heb er gewoon (daarna) geen zin meer in. Ga wel wat bijrijden ofzo, als ik dan toch paardmoetsnuiven. Maar geod, dat duurt nog tig jaar want ze moet nog 6 worden.

**Geplaatst**: 19-01-16 11:39

Geplaatst: 19-01-16 11:39

Ik heb altijd gedacht dat ik als het fysiek niet meer zo lekker zou gaan dat ik dan zou gaan mennen. Nu weet ik het niet meer. Ik ben 48, mijn paard is 12 dus ik kan als het goed is nog heel wat jaren vooruit. En als het zover is dan zie ik wel. Misschien ga ik dan voor een paard wat al op leeftijd is. Misschien heb ik dan mijn centen voor andere dingen nodig.

**Geplaatst**: 19-01-16 11:39

Geplaatst: 19-01-16 11:39

mmm ik heb deze vraag ook gesteld na het inslapen van mijn eerste paard.. maar na 3 weken wist ik van gekkigheid niet wat ik met al die extra vrije tijd moest doen

best gek want met paard vervloekte ik het als ik tijd te kort had

maar goed ik wilde toch weer een paard en dat is een grote jongen geworden van 1.84 en net 4 jaar. super braaf dier, heel gevoelig en ik moest erg wennen aan zijn introverte karakter.. nu 3 jaar later is hij echt mij maatje en hoop ik dat hij lang mag blijven.. maar ik merk dat ik het lichamelijk minder ga trekken qua rijden.. mijn heupen zijn niet zo best en dat merk ik met rijden. dus ondanks dat hij pas 7 jaar is en hopelijk nog wel even mee kan is hij wel mijn laatste rijpaard.. ik heb nog een shet lopen van bijna 2 jaar en die wil ik voor de kar hebben dus daar zal hoogstwaarschijnlijk mijn toekomst liggen.

**Geplaatst**: 19-01-16 11:42

Geplaatst: 19-01-16 11:42

mie123gie schreef:
Toen ik mijn Tink verkocht heb ik besloten dat hij mijn laatste paard was, ik ga nooit meer zo'n leuk paard vinden en met studie etc word het ook steeds moeilijker om een paard te houden.

Eh, je bent 16 en zegt nu al nooit meer. Geef jezelf toch meer kansen in het leven.

**Geplaatst**: 19-01-16 12:09

Geplaatst: 19-01-16 12:09

Ibbel schreef:
Ayasha schreef:
Ik vrees dat jouw verhaal mijn verhaal gaat worden al vermoed ik dat je vanaf een zekere leeftijd wel gaat nadenken over of je nog jonge dieren koopt/neemt of niet tenzij je iemand hebt om ze aan na te laten.

Dat veulen van dit jaar kan mij al overleven, als ik pech heb.

Ik hoop dat ik tegen de tijd dat het qua verzorgen niet meer gaat wél nog zo helder van geest zal zijn dat ik me realiseer dat het verzorgen niet meer gaat Ik zie wel als ik 75 ben

met mijn palmares zou mijn huidige veulen me ook kunnen overleven.

Het ging me idd meer om als je bv 75 bent dat je dan niet meer zo snel aan een veulen begint denk ik tenzij dat je kinderen/nichtjes/neefjes hebt die er mee verder zouden gaan bv.

**Geplaatst**: 19-01-16 12:15

Re: Wanneer besluit je: dit was mijn laatste paard

Geplaatst: 19-01-16 12:15

Ben nu 50+ mijn paard is net overleden en ik heb er nog één van 11 staan die eigenlijk van mijn dochter is maar waar ik het meeste mee doe en toch is dat mijn paard niet en ergens kriebelt het altijd weer om toch weer een paard te kopen.Ik heb altijd geroepen dat dit mijn laatste paard was,ze is alleen te vroeg overleden :-( daar had ik niet opgerekend plus dat ik reuma heb,dus is het wijs om dan aan nog een paard te beginnen,ik twijfel en twijfel.
Aan de andere kant denk ik als ik twijfel is het niet het juiste paard :-)

**Geplaatst**: 19-01-16 12:21

Geplaatst: 19-01-16 12:21

Of er na mijn huidige paard weer eentje komt? Ik zou het niet weten. Het is afhankelijk wanneer hij doodgaat en zelf denk dat hij nog 10 jaar meegaat (dat hoop ik wel) dan ben ik 58. Maar wordt het eerder, misschien een wat kleiner ras. In ieder geval geen Groninger meer (super paarden! en daar zit het gevaar je gaat teveel vergelijken en dat wil ik niet). Ik sta op een haflingerstal en daar komen regelmatig mooie jonge paarden te koop. Ik denk dat dat het wordt. En dan zo opleiden dat als hij weg moet dat hij goed is opgevoed dat iedereen er gelukkig mee wordt.
Ik zelf, kan geen dag zonder paard dus zonder gaat never nooit lukken

.

**Geplaatst**: 19-01-16 12:32

Re: Wanneer besluit je: dit was mijn laatste paard

Geplaatst: 19-01-16 12:32

Mensen denken te veel :')

Zelf nog maar net aan mij eerste paard begonnen, heb hem nu 1,5 jaar. Ik heb soms ook wel dagen dat ik geen zin heb natuurlijk, maar ZONDER paard? :wow:

dat kan ik me niet inbeelden! maar je weet toch nooit hoe het loopt! Maar ik zal ook nooit denken en beslissen: pff, nu nooit meer een paard want wie weet kom ik over een jaar een ander paard tegen, word ik toch opnieuw verliefd en staat er toch weer eentje op stal

En soms kan je wel denken: NOG een beter paard dat kan niet, maar dat weet je niet! Wie weet wat je leert van het volgende paard, waar het volgende paard je naartoe brengt? Welke interessante verhalen je later kan vertellen over dat paard? welke mensen je ontmoet?

**Geplaatst**: 19-01-16 12:38

Geplaatst: 19-01-16 12:38

Westernfreak schreef:
Niet. Je loopt ooit weer tegen een leuk paard aan of niet. Als je het loslaat kun je zomaar ineens een keer verrast worden en toch weer een klik voelen. Ook moet je paarden niet met elkaar gaan vergelijken, want het zijn allemaal unieke wezens en in feite stuk voor stuk 'once in a lifetime' paarden.

Dit is voor mij ook helemaal waar. Je kan en mag geen paarden vergelijken, ze zijn allemaal uniek in hun eigen manier. Ik heb in mijn leven al meerdere klikpaarden gehad, en allemaal waren ze heel verschillend van elkaar. En ik heb ook al van een aantal afscheid moeten nemen. Dat doet zeer, en niet te zuinig ook, maar er komt altijd wel weer 1 die je hart veroverd

Ik zal zelf dus ook nooit zeggen er komt er geen weer, dit was de laatste. Al zeg ik nu wel, en dat is vanwege lichamelijke probleempjes, een veulen of jong paard moet ik wel heel erg goed over nadenken (maar zelfs daar zeg ik niet zomaar nee

).

**Geplaatst**: 19-01-16 12:47

Re: Wanneer besluit je: dit was mijn laatste paard

Geplaatst: 19-01-16 12:47

Toen mijn laatste jonge merrie drachtig was en haar bekken brak en we haar daardoor moesten laten gaan. En toeval of niet, maar ik kreeg toen ook een aanbod om voor iemand paarden te rijden die ik mag behandelen als m'n eigen.

**Geplaatst**: 19-01-16 16:46

Geplaatst: 19-01-16 16:46

Ondanks dat ik er zelf nog anderhalf heb staan. Een kwpn'er en een Shetlander die er speciaal is gekomen als gezelschap voor de kwpn'er.
De kwpn'er heb ik nu 7 jaar. Het dier hangt met haken en ogen aan elkaar en heb er eigenlijk nooit mee kunnen doen waarvoor ik hem in eerste instantie gekocht heb. Puberkuren gehad tot en met. Geen simpel karakter. Heb ik met zijn lichamelijke problemen weggegeven als weidepaard (onder contract) om hem toch na 10 maanden via bokt terug te vinden nadat hij de handel in gegaan was en hem voor 2000 euro terug te kopen. Met ingang van 2016 besloten om hem met zijn 11 jaar met pensioen te laten gaan. Prepensioen is geen optie want het is geen dier om 1 keer in de week te zadelen voor een bosritje tenzij je graag alle hoeken van het bos ziet

Heeft HKO graad 4 in beide voorvoeten maar zolang ik hem om de 6 maanden in de linkervoorvoet liet inspuiten a la 200 euro kon ik er nog wel redelijk intensief mee trainen.
Ik heb echt een klik met dat dier. Heel lang een haat-liefde verhouding gehad maar ik kan lezen en schrijven met hem. Al leeft hij nog 10 jaar dan blijft hij nog 10 jaar als grasmaaier staan.

In de 10 maanden dat hij weg geweest is een jaarling haflinger aangeschaft. Tegen de tijd dat we hem zouden beleren dus een maand voor hij 3 werd is er zulke erge spat geconstateerd dat zelfs een leven als weidepaard geen optie meer was en heb ik hem moeten laten inslapen.

Toen de Shetlander gekocht als noodoplossing voor gezelschap dus.

Euh nee, voor mij als deze sterven (op deze moment

) geen eigen paard meer. Kost een boel geld en het is altijd wel wat. Ik ben er even helemaal klaar mee.

**Geplaatst**: 19-01-16 17:00

Re: Wanneer besluit je: dit was mijn laatste paard

Geplaatst: 19-01-16 17:00

Ik ben gek op mijn paarden, maar ik heb ze vandaag de dag wel puur nog uit loyaliteit.
Hierna misschien een Shet of kleine Welsh om soms eens mee te mennen, maar zal me ook niets verbazen als ik er gewoon klaar mee ben. Ze worden over een aantal maanden 14 en 18, ik heb ze 14 en 16 jaar, deze twee schatten zijn niet te vervangen en de paardenhobby an sich heeft absoluut niet meer mijn interesse.