Bokt.nl

**Geplaatst**: 15-12-15 12:03

Re: Het hebben van meerdere paarden

Geplaatst: 15-12-15 12:03

Het is heel simpel eigenlijk, jij hebt zelf als mens ook meerdere vrienden toch?
Met de één heb je een andere band dan met de ander, maar dat hoeft niet per definitie beter te zijn of slechter.
Dat kan prima gelijk aan elkaar zijn op een andere manier.

**Geplaatst**: 15-12-15 12:09

Geplaatst: 15-12-15 12:09

Mijn ervaring is dat het hebben van de band opzich niet uitmaakt eerlijk gezegd.

Ik heb eerst mijn merrie samen met kyaan als veulen gehad samen, en nu is de band met mijn merrie sterk, maar het komen van een nieuw ponytje erbij had hier helemaal geen invloed op! De band met mijn merrie bleef net zo sterk...

Uiteindelijk mijn merrie verhuist naar een andere ruiter (maar ze komt wel weer bij mij terug) en zelfs nu, terwijl ik haar dus nog maar weinig zie, is onze band onveranderd sterk. Altijd zo bijzonder als ik dan weer ga rijden, dan is het gewoon precies qua band hoe we de vorige keer 'gestopt' zijn zegmaar. Prachtig is dat.

Bij mijn veulen is een andere pony gekomen, en dat is een geweldige lieve mensgerichte pony, en daar had ik dus ook binnen no-time een band mee. En samen met veulen was dat super; we waren gewoon met zijn 3'en een team. Band met de verschillende pony's was vanwege hun karakters wel anders maar zeker net zo sterk. Bij mijn jonkie duurde het iets langer omdat hij erg gesloten was/is voordat we echt een band hadden, maar het hebben van 2 pony's had daar geen invloed op...

**Geplaatst**: 15-12-15 12:12

Re: Het hebben van meerdere paarden

Geplaatst: 15-12-15 12:12

Ik had de moeder van mijn merrie gekocht om in te rijden en te verkopen, inmiddels ben ik zo enorm verzot op allebei dat ik met twee paarden zit. Helemaal niet handig, maar ach.

**Geplaatst**: 15-12-15 12:12

Geplaatst: 15-12-15 12:12

Wij hebben er zelf meerdere, maar verschillende paarden, verschillende behoeften.

Een is bereden, twee zijn (kinder)ponies, nog wat jonge paarden.... dus de band is verschillend, maar de behoeften van het paard ook

**Geplaatst**: 15-12-15 12:17

Geplaatst: 15-12-15 12:17

Mijn vriend en ik hebben vier paarden.. Voor 3 is bewust gekozen.. De vierde zat in de merrie zonder dat we t wisten.. Maar ook t veulen is gebleven..

Ik heb met elk paard een andere band..

Mijn fries is eentje waar je altijd terecht kan.. Nuchter paard met een heel vriendelijke aard,maar die je niet moet onderschatten.. Doe je dat wel, neemt hij een loopje met je.. Hij is mijn (en heel soms mijn vriend zij) rijpaard..

Zijn tinker is nog een echt kleuter.. Hij is 2.5 en vindt alles leuk en iedereen lief.. Hij is dan ook ons "broekzakpaard"

Mijn welshmerrie is onze menpony.. Zowel ik als hij ment met haar.. Zij is een pony die zoch niet de kaas van het brood laat eten, ook de leidende merrie van onze "kudde"
Erg op zichzelf, maar ontzettend betrouwbaar voor de wagen.. Ze vindt een aai en een kravbeltje op zijn tijd vindt ze fijn, maar verder wil ze aan haar lijf geen polonaise..

Ons veulen is een portret apart.. Ontzettend lief en heel vriendelijk naar iedereen.. Maar oooh zo eigenwijs.. Zij is stiekem wel echt mijn hartendiefje.. Want met haar heb ik alles vanaf t begin meegemaakt..

Zo zie je maar.. Zoveel paarden, zoveel karakters en ik ga met ze allemaal anders om..

Jaloezie naar elkaar merk ik totaal niet.. Dit komt misschien ook doordat ze met zijn viertjes in kuddeverband 24/7 buiten staan met onbeperkt hooi.. Er is vrijwel nooit ruzie of onenigheid.. Pony hoeft maar een half oor in dr nek te leggen en de boodschap is duidelijk..

**Geplaatst**: 15-12-15 12:47

Geplaatst: 15-12-15 12:47

Ik heb er 3. 2 shetten en een welsh. De shetten heb ik 12 en 9 jaar en de welsh is nu een paar maanden van mij zelf, ken hem al vanaf veulen.

Ik heb met alledrie een band, elke pony op een andere manier zoals hier al veel hebben genoemd. Omdat ze elk hun eigen karakter hebben

De shet die ik het langste heb, Bas, heb ik al zoveel mee meegemaakt, het is mijn kleine Diva. Hele aparte gebruiksaanwijzing zit erbij, althans, heb ik er in de loop der jaren zelf bij ontwikkelt

Een schatje voor kinderen, volwassenen selecteert hij van verre afstand of hij ze wel of niet vertrouwt, en daar heb je het dan mee te doen. Mag hij je niet, heb je pech, als Bas je niet moet brengen nog geen 1000 appels daar verandering in. Met Bas heb ik een superband, we weten precies wat we aan elkaar hebben. Houdt van een knufje, maar zeker niet te beklemmend. De leider van het spul, alles moet gaan zoals Bas het wil, zowel mens als dier heeft zich aan zijn wetten te houden.

Dan de grote dropl*l Tom, de andere shet, grotere sul ken ik niet. Gaat door het vuur voor iedereen, allemansvriendje. Is nu een wat oudere hafblinde pensionaris die t allemaal wat rustiger aan doet. Maar blijft een clown en een sloper, hing vanmorgen nog weer aan m'n rits, en loslaten ho maar. Kruiwagens, emmers en watertonnen zijn niet veilig in zijn buurt, die moeten hoe dan ook omver gebeten/geschopt/gekieperd worden. Heeft veel respect voor Bas, luistert beter naar soortgenoten dan naar mensen. Is dus juist gek op knuffelen, hij dus wel het liefste zo hard en klemmend mogelijk, en ook vooral heel lang. Kom je het zelf niet brengen, dan eist hij de knuffels en aandacht zelf wel op, ontkom je niet aan. Ook met hem een hele goed band, maar op een heel ander niveau dan met Bas. Hij is mijn ruige knuffelbaal,heeft zoveel voor me gedaan.

En dan de welsh Sven, weer een heel ander type. Vooral baby-achtig en lomp, maar al van veulen af aan zo'n goedkoek karakter. Vind alles even leuk, het is af en toe net zo'n fladderend vlindertje. Daar waar de shetten mokkig kunnen worden van een flinke regen of hagelbui, loopt hij als een bambi door de plassen te dartelen. Hij is ook nog maar 3 en net geruind dus past ook wel bij zn leeftijd, maar het is gewoon een superlief ding, kan je alles mee uitspoken, kan uren knuffelen, met zn kin op mn schouder hangen, mn wang en neus aflebberen. Juist door onze superband heb ik hem uiteindelijk gekocht. Hij was 2 keer verkocht, doorverhandeld vanaf de plek waar ik hem altijd verzorgd heb, en toen ik de kans kreeg hem te kopen heb ik dat direct gedaan. Heeft ontzag voor Bas en pest oude Tom. Is nog een beetje zoekende naar zijn eigen plekje in de kudde.

Ik merk zo nu en dan wel jaloezie in de groep. En dan met name de leider, Bas, kan echt beledigd reageren als ik de anderen aandacht geef. Als de anderen eerst aandacht krijgen, moet ik van goede huize komen dat hij nog bij me komt. Hij eerst en anders niet

Tis een aparte... Tom kan wel eens wat gepasseerd overkomen maar dat is vaak omdat wanneer ik hem net sta te knuffelen of poetsen, de jonge Sven erbij komt en zich ermee gaat bemoeien/aandacht opeisen (ik heb ze 24/7 in de wei dus alles kan bij elkaar komen, ook als ik ermee bezig ben)
Dan kan hij soms wat beteuterd weglopen als ik niet zelf op tijd ben om Sven op afstand te houden.

Ik vind het juist heerlijk om zo'n gevarieerd stel te hebben en dus te ervaren dat je met elke pony afzonderlijk, met elk hun eigen karakter, toch een klik en een band kan hebben.
Ik heb er ook wel eens meer gehad, maar ik moet een klik hebben met een pony, een bepaalde feeling. Dat heb ik met deze 3 absoluut, die gaan dus ook nooit weg. De genen waarmee ik die klik niet had zijn uiteindelijk weer verkocht

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-12-15 13:05

Re: Het hebben van meerdere paarden

Geplaatst door de TopicStarter : 15-12-15 13:05

Bedankt voor alle reacties!
Erg interessant om te lezen dat iedereen het weer anders ervaart, maar de meesten toch met elk paard afzonderlijk een goede band hebben, hoewel eentje (meestal de eerste) toch het meest speciaal blijft.
Dit neem ik allemaal zeker mee in mijn overweging om op de lange termijn een pony erbij te nemen.

**Geplaatst**: 15-12-15 13:11

Re: Het hebben van meerdere paarden

Geplaatst: 15-12-15 13:11

Ik heb er ook 2 staan. De tinker is mijn soulmate heb ik altijd geroepen, de bwp-er is een heel ander karakter, heel zacht maar ook heel ondeugend... ik hou van beiden zielsveel. net als de 3 honden. Het zijn gewoon de karakters waar je van houdt en ik merk met mijn honden in het verleden dat de een toch net iets dieper zit dan de ander, hoewel je dat zelf niet wil/ niet eerlijk vindt.. toch sluiten sommige karakters zó enorm bij je aan of heb je zoveel meegemaakt samen, dat dat een dieper gewortelde band vormt.

**Geplaatst**: 15-12-15 14:13

Geplaatst: 15-12-15 14:13

Ik heb sinds augustus een tweede paard.
Heel bewust een jonkie erbij gekocht, omdat mijn gouwe ouwe met zijn 27 het eeuwige leven helaas niet heeft en ik graag de opvolger zelf wilde beleren/doorrijden en daar graag de kennis en ervaring van mijn oude pony bij wilde gebruiken (als handpaard mee naar het bos, etc).

Ik vond het zelf wel spannend hoe dat zou gaan, een tweede erbij. Ten eerste, op voorhand, hoe weet ik dat ik de juiste koop?
Mijn oude pony ken ik al vanaf dat ik 11 ben en hij 4 was, jaren op gereden op de manege voor hij van mij werd, daar had ik al een band mee opgebouwd voordat hij bij mij kwam wonen. Met hem kan ik ook echt lezen en schrijven. En tja, als je op zoek gaat naar een erbij, moet je die toch na enkele bezichtigingen kiezen, daar gaat geen jaren overheen (zeker niet als je die ene vindt op 165 km van je huis...)
Maar het kiezen ging heel gemakkelijk. Op basis van foto's sprong Elmo er al uit en toen ik hem in het echt gezien had, wist ik het al wel.
Speciaal nog bij anderen gaan kijken, maar er was er geen een zo leuk als hij

Toen hij er eenmaal was, waren ze gelukkig meteen wel goede maatjes, al is Elmo wel onderdanig naar Jip toe.
En als ik met de een bezig ben, zie ik de ander wel kijken, maar goed, ik verdeel mijn aandacht prima en zorg dat ze beiden niks te kort komen.

Toen Elmo ziek werd vond ik het wel moeilijk. Dat kostte veel tijd, soms moest ik 3x per dag naar stal voor Elmo en bungelde Jip er een beetje bij, hoewel mijn bijrijdster er wel voor zorgde dat Jip geen aandacht te kort kwam. Toch voelde het voor mij alsof hij mij aanstaarde als ik wéér met die gup bezig was.
Die intensieve verzorging heeft er automatisch wel voor gezorgd dat ik nu ook al heel snel echt wel een band met Elmo heb. Echt wel maatjes ook.
En nu hij weer beter is, is de jaloezie tussen beiden ook wel weer weg (of toch het gevoel dat ik had dat ze op elkaar jaloers waren).
De een kan nooit de ander vervangen, ze zijn ieder individuen op wie ik gek ben.
Maar aandacht verdelen gaat nu redelijk vanzelf. De oude wordt een beetje verwend, omdat hij ivm zijn leeftijd geen super gebit meer heeft en daarom extra voer krijgt en dat ook meerdere keren per dag krijgt aangeboden.
Maar het gaat eigenlijk prima, verder.

Nu scheelt het ook wel dat ik dus ook gerust met 2 paarden tegelijk aan de slag ga. Samen aan de poetspaal, rosborstel over beide paarden, dan harde borstel, etc.
En dan de een zadelen en de andere het hoofdstel om en met ons drietjes naar het bos, de een als handpaard mee.
Heel gezellig zo

**Geplaatst**: 15-12-15 14:20

Geplaatst: 15-12-15 14:20

Ik heb ooit 2 paarden geërfd, waarvan ik 1 paard al af en toe reed.
Toen had dat paard mijn voorkeur.
Maar met de jaren ben ik meer gaan rijden met de ander en minder met de ene. Waardoor dat 2e paard nu meer mijn voorkeur heeft.
Maar dat betekent niet dat ik die ander niet meer leuk vind.

Beide paarden zijn totaal verschillend in vele opzichten.

**Geplaatst**: 15-12-15 14:29

Geplaatst: 15-12-15 14:29

Ik heb er drie.

Met mijn oudste merrie heb ik een hele goede band,zij gaat ook sowieso nooit meer weg.
Mijn tweede merrie is gekocht als gezelschap, zij is ook heel lief en speciaal en met haar heb ik ook een band/ben gek op haar. Maar in geval van nood zou zij heel eventueel wel verkocht worden...
De oudste merrie is het speciaalst maar minder aanhankelijk, echt jaloezie is er dan ook niet omdat ik met de jongste juist meer knuffel en de oudste dat niet echt wil.

En dan heb ik nog de zoon van mijn oudste merrie, jaarling, met hem kan ik ook lezen en schrijven en ik heb hem vanaf zijn eerste ademteug in mijn armen gehouden en we hebben dus ook een hele sterke band

hij is er als opvolger.

**Geplaatst**: 15-12-15 14:47

Geplaatst: 15-12-15 14:47

Ik heb een kudde van 5 aan huis staan, waarvan er 4 van mij zijn.
Soms voel ik mij wel schuldig tegenover het ene paard dat niet van mij is, omdat ik hem niet zoveel aandacht geef als mijn eigen paarden, terwijl hij hier wel om vraagt.

Wat betreft de band met mijn paarden onderling, verschillen ze allemaal. Met twee paarden heb ik vanaf de eerste keer bekijken een echte klik en die band was gelijk al heel sterk. De ene hiervan heb ik al heel lang en heb veel met hem meegemaakt, maar de ander was een 'probleem' geval toen ik hem kocht en heb hem een stuk verder geholpen waardoor hij toch een speciaal plekje heeft.
De andere twee paarden had ik geen klik mee toen ik ze kocht. Maar dit maakt de band niet minder sterk.
Met de hengst heb ik zelfs nog spijt gehad van de koop, maar doordat we elkaar hebben leren kennen en ons beiden hebben aangepast, ben ik ontzettend dol op hem.
De merrie waar ik geen klik mee had, kwam omdat zij eerst in het bezit was van de manege waar ik vroeger reed. Voor mij bleef ze dan ook heel lang 'dat paard van de manege' en kon ik me niet aan haar hechten. Sinds ze bij mij kwam is ze ontzettend veranderd en een heel ander paard geworden, waardoor we ook al snel een band kregen.

Elke band is dus anders, maar elke band is net zo sterk. Ik zou nooit tussen één van mijn paarden kunnen kiezen.
Ik merk dat er zeker wel jaloezie is binnen de kudde. De ruin die ik het langste heb, heeft mij de eerste dagen dat ik meer paarden had gekocht niet aangekeken. Hij was tot die tijd mijn enige paard en kreeg al mijn aandacht, maar toen moest hij mij ineens met twee andere paarden delen. Dit lag hem wel een tijdje zwaar heb ik het idee. Nu is hij er volledig aan gewend en had er dus geen last van toen er nog een paard bij kwam.
Mijn hengst is ook vrij snel jaloers, maar op een andere manier. Zodra ik de paddock binnen stap, staat hij gelijk achter mij. Ook als ik hem weg stuur omdat ik met een ander paard bezig ben, hij eist al mijn aandacht op. Zeker als ik met een halster aan kom en een ander paard meeneem, moet en zou hij meekomen. Soms kan dit heel vervelend zijn, maar is stiekem ook wel heel schattig :')

**Geplaatst**: 15-12-15 15:01

Re: Het hebben van meerdere paarden

Geplaatst: 15-12-15 15:01

Momenteel hier 4 paarden lopen, en met elke een andere band, daar waar de paarden ook anders zijn uiteraard.

Maar bijvoorbeeld op de manege waar ik heb gewerkt waar 120 paarden stonden, had ik met elk paard een andere band.
Elk paard z'n eigen persoonlijkheid en je maakt met elk paard weer andere dingen mee waardoor je met de ene ook meer zult hebben dan met de andere. Maar dat is met mensen net zo dus ik vind dat wel lochisch.

**Geplaatst**: 15-12-15 16:59

Geplaatst: 15-12-15 16:59

ik heb er twee en nummer drie is in de aanmaak. Beide dames zijn soms jaloers naar elkaar toe als de ene meer aandacht krijgt dan de andere. De welshcob gaat dan meestal gekke bekken staan trekken om aandacht te krijgen terwijl de appaloosa heel graag de deken van de welshcob kapot gaat staan trekken als ze geen aandacht krijgt.
Met beide merries kan ik alles maar de appie heb ik een wat "diepere" band mee. Ik heb haar zelf uitgezocht en de welshcob heb ik cadeau gekregen. Het veulen van de appaloosa wat we volgend jaar verwachten krijgt hopelijk het fijne karakter van mams mee en we hopen dat hij of zij net zo'n kroel wordt als de rest van de paarden op stal.

**Geplaatst**: 15-12-15 17:22

Re: Het hebben van meerdere paarden

Geplaatst: 15-12-15 17:22

Acht paarden aan huis hier. De sterkste banden hebben ze niet met mensen, maar met elkaar.
Ik heb duidelijk mijn favoriete twee, dat zijn degenen die het best bruikbaar zijn op trektocht en de jaarlijkse schapen roundup.

**Geplaatst**: 19-12-15 19:52

Geplaatst: 19-12-15 19:52

Ik heb er vier. Eentje is wel mijn oogappeltje, maar de andere drie zou ik ook niet willen missen. Maar de band met de Andalusier is net wat dieper, omdat ik altijd heel fijn met haar heb kunnen rijden. Het vertrouwen tussen ons was erg groot. Was, want ze is al jaren geblesseerd en staat op vervroegd pensioen. En ook al die extra zorgen scheppen een band. Ik heb haar vanaf veulen, dat is nu ruim 17 jaar.

Dan nog een fries, haar heb ik vanaf de geboorte, 22 jaar. Met buiten rijden heb ik mij nooit erg veilig op haar gevoeld, maar we hebben wel periodes samen fijn gedressuurd. En ik ken haar ze ontzettend goed omdat ik haar sinds haar geboorte heb. Dat maakt haar heel bijzonder, al matchen we niet altijd goed. Zij is ook met pensioen.

Dan nog een bonte pony, 16 jaar oud, haar heb ik nu 5 jaar. Een heerlijk, ongecompliceerd, grappig, eigenwijs, lief, vrolijk pony'tje. Juist vanwege al die eigenschappen ben ik enorm op haar gesteld. Zij maakt het leven weer simpel voor me. Zij is de enige van het stel die bereden kan worden. Dat doen we dus ook. bakwerke, buiten rijden, fietsen, mijn vriend zit er soms op. Het kan allemaal.

Last but not least een 3 jarige merrie. Sinds drie maanden van mij, maar ik ken haar vanaf veulen. Een echte diva. Ondeugend, energiek, beetje arrogant en wild. En toch ook vreselijk lief.. Geweldig beest, een echte uitdaging. Zij zal mij aan de gang houden als de oudjes wegvallen.

**Geplaatst**: 19-12-15 20:45

Geplaatst: 19-12-15 20:45

Wij hebben er vijf.

1 fjord(je) is mijn droom die uit kwam. Al voor ik geboren werd, wilde ik een fjord...true story ;-)

Hij is alles wat ik wilde. Zelfs mijn harde eis 'groter dan 1m45' heb ik laten varen want als 3 jarige was hij krap 1m37 en daar is niet veel meer bijgekomen. Gelukkig loopt hij ook keurig voor de wagen

Nummer 2 is een nu 4 jarige Fjord (en ruim 1m55) die ik als veulen van mijn man kreeg (hij is mijn ideaalfjord op papier qua afstamming)

Nummer 3 is de diva dame C pony van ons dochtertje.

Nummer 4 is onze onvolprezen shetlander P.C. Hij was er als eerste, toen ik mijn man langzaam aan het 'bewerken' was richting Fjord

Nummer 5 is ons projectje Spooky Sue. Vertrouwend op haar mooie blauwe kijkers hoop ik haar volgend jaar voor de wagen te hebben maar zij heeft niet zo'n beste start gemaakt voor ze bij ons kwam dus het is een beetje "een aparte"

Ik doe de dagelijkse verzorging en ze zijn me allemaal om hun eigen persoonlijkheid even dierbaar. Omdat ze zulke uitgesproken individuen zijn, vergelijk ik ook niet.
Als kudde zijn ze ook heel stabiel. Ieder kent zijn/haar plek.
Toch....toch... heeft mijn Fjordje Cos een streepje voor. Hij is stiekem wel echt mijn 'suikerpikkie'

**Geplaatst**: 19-12-15 20:51

Geplaatst: 19-12-15 20:51

Wij hebben er 14, we fokken speciale kleurtjes en dan heb je ook allerlei kleuren nodig

ze staan aan huis maar gehuurd en we doen alles zelf.
Ik heb wel al van mijn 6e een eigen pony, die werd op mijn 10e verkocht en toen kreeg ik mijn Tinker en half jaar later mam onze Quarter. Toen ik 15 was fokte ik mijn eerste veulen die nu 8 is en nog in mijn bezit is dus van mijn 15e heb ik mijn 2e paard erbij en ga nog gewoon naar school, werk enz. Financieel is hard werken wel natuurlijk en soms wil je wel eens vrij hebben, rijden kom ik vaak niet eens aan toe. Maar ik heb mijn eerste Tinker nu al 15 jaar en zou niet anders willen eigenlijk. Dan maar overuurtjes draaien tot er weer veulens zijn voor de verkoop

**Geplaatst**: 19-12-15 20:59

Geplaatst: 19-12-15 20:59

We hadden er 5 aan huis staan, inmiddels heb ik afscheid moeten nemen van de 23jarige ruin. Ik heb nu nog 3 shetjes en mijn 3,5 jarige merrie.

De band met mijn merrie is het grootst, mede omdat zij ook mega sociaal, werkwillend en enthousiast is. Mijn shetjes zou ik echt niet willen missen maar dat is toch anders. Wel hebben ze alle 4 compleet andere karakters wwat ze zo leuk maakt. Tevens houden ze op deze manier mijn kudde toch in een soort van evenwicht. Het contact onderling gaat ontzettend goed nu. Toen mijn ruin er nog was kon die niet overweg met een van de shetjes omdat hun karakters botsten.

**Geplaatst**: 19-12-15 21:05

Re: Het hebben van meerdere paarden

Geplaatst: 19-12-15 21:05

Had er 1, kwam er 1 bij vanwege blessure van die ene, toen nog 1 gefokt voor de verkoop, die is tot op heden blijven pakken, dat is dus 3 in totaal.

Met allemaal heb ik een band en een klik, zou ik die niet hebben, zou er ook ongetwijfeld 1 weg zijn gegaan.
Ben gek met ze alle drie, ze zijn alle drie totaal anders, dat maakt het zo leuk.

Onderling hebben ze een bepaalde rangorde, ik vind het geen enkel probleem om daar rekening mee te houden, daar tegen over staat dat als ik daar wel tegen in ga, men niet moet zeuren en mij diegene mee moet laten nemen die ik mee wil hebben.

Nogmaals ze zijn allemaal anders maar heb ze allemaal even graag! Juist omdat ieder van hun een ander stukje aan biedt.

**Geplaatst**: 19-12-15 21:38

Geplaatst: 19-12-15 21:38

Hier 4 paarden - aan huis; samen een kudde die 24/7 buiten loopt. Een 13-jarige merrie (11 jaar bij ons), een 12-jarige ruin (zelf gefokt), een 9-jarige merrie (zelf gefokt) en nog een 9-jarige merrie (2 jaar bij ons). Hoewel ze allemaal van hetzelfde ras zijn (Paint) zijn ze allemaal heel anders van karakter en heb ik met alle vier een heel andere band.

Met twee paarden wordt door omstandigheden (PSSM en chronische Lyme) niet cq weinig gewerkt. Hoewel zij mijn wedstrijdpaard was waar ik erg veel uren mee heb gemaakt vindt de ene merrie dat prima. Zij komt af en toe zelf even aandacht zoeken en dan is het ok. De band met zo'n dier wordt toch wel anders vind ik als je er alleen maar voor zorgt en verder niks. Daar heb ik in het begin wel moeite mee gehad, maar zij totaal niet

. De andere merrie is echt een werkpaard en wordt -ook voor de andere paarden- niet te genieten als zij niet genoeg aandacht of werk krijgt. Voor haar is het dus echt een probleem dat ze niet zo veel kan. Dit paard is ook heel apart van karakter en (daardoor?) echt "mijn" paard, net als haar moeder. Hoe zij ook in haar lijf zit: met haar moét ik echt iets doen.

Dan onze twee rijpaarden: onze ruin die we zelf gefokt hebben en een merrie die we twee jaar geleden eigenlijk als gezelschapspaard hebben gekocht. De ruin is een fantastisch paard, maar echt het paard van mijn man. Zij gaan heerlijk ongecompliceerd met elkaar om en zijn helemaal in hun element als ze samen het bos in kunnen. Dat is mooi, want ik heb (en dat is moeilijk om toe te geven soms) de minste klik met hem, al zou ik hem ook absoluut niet willen missen! Ik doe grondwerk met hem en ik probeer hem 1x in de week in de bak te rijden, maar verder is hij dus mijn man zijn buitenrijpaard. De merrie die we het meest recent hebben gekocht was een "we zien wel" onbeleerd ex-fokmerrie hoefproject dat we als gezelschapspaard hadden gekocht voor onze oudste merrie als we met de andere twee op stap zouden gaan (is dit nog te volgen

)? . Ik had meteen "iets" met haar en als ze idd alleen gezelschapspaard was gebleven dan was dat ook helemaal ok geweest. Maar, doordat mijn andere merrie Lyme bleek te hebben, is zij inmiddels mijn hoofdrijpaard aan het worden en ik ben compleet verliefd op dat dier :+:

.

**Geplaatst**: 19-12-15 22:20

Geplaatst: 19-12-15 22:20

Heb er twee en heb met de ene een sterkere band/ander gevoel dan met de andere. Dit komt puur en alleen doordat ik de ene al 8 jaar heb (en ik weet niet hoeveel al gedaan en meegemaakt met het dier)en de andere pas een half jaar. Het zijn in karakter twee totaal verschillende dieren.

**Geplaatst**: 19-12-15 22:41

Geplaatst: 19-12-15 22:41

ik meld me ook! Ik heb zelf 4 paarden en 3 shetlanders!

Ook 4 paarden met een apart karakter ; wel allemaal liefde vol!
Bewust voor gekozen? Nee eigelijk niet
Ze kwamen gewoon op men pad..

geen moment spijt van!
De 'oudste ' 15 jaar heb ik ondertussen al 6 jaar!
jongste is 7 maand!

**Geplaatst**: 19-12-15 23:14

Re: Het hebben van meerdere paarden

Geplaatst: 19-12-15 23:14

Ik heb 5 pony's: 3 (1 merrie en 2 ruinen) ervan nu ruim 15 jaar. 1 (merrie) woont nu 6 jaar bij ons en 1 (ruin) net een klein jaar.
Ik merk dat ik wel een veel betere band met de merries heb, al zou ik de ruinen ook niet willen missen, ik heb er gewoon niet zo'n hechte band mee.

**Geplaatst**: 20-12-15 06:27

Geplaatst: 20-12-15 06:27

Ik heb er 2 en ik vind het soms wat veel

Ik heb vaak het gevoel dat ik hen niet alle 2 even veel aandacht kan geven.

Maar ik rijd competitief met één van de 3, dus als ik weinig tijd heb neem ik die ene natuurlijk altijd voor. Soms voel ik me wel wat schuldig tegenover de andere.
Helaas is hij door zijn COPD niet geschikt voor de wedstrijdmensport. Het liefste zou ik een goede bijrijder vinden voor hem, maar dat is niet zo makkelijk

Maestroox3 dat is een hele hoop ja

Kan je hen dan allemaal voldoende aandacht geven?