SandraVerl schreef:Ik heb een onvoorspelbaar paard, ben er al vaak afgedonderd, ken de risico's en rij toch zonder cap. Mijn hoofd, mijn keuze en aangezien ik toch niet in leven gehouden wil worden na een hersenletsel, ook geen kost voor de maatschappij. En aangezien ik niet oud wil worden en paarden mijn passie zijn, zou sterven na een val van mijn paard nog een mooie dood zijn in mijn ogen. Heel mijn omgeving weet trouwens dat ik zo in het leven sta.
Ik zet alleen braaf een cap op als ik een paard van een ander rij, uit respect voor die persoon.
Dit vind ik een roekeloze en egoïstische uitspraak denk eens aan je naasten....Wie zegt dat je meteen dood bent....misschien moet je je leven lang wel in een rolstoel en leven juist op kosten van iedereen!
En als je dan in die rolstoel zit denk je dan dat je zonder de paarden kunt?
Ik weet zeker van niet !, dat wat je dierbaar is moet je koesteren juist door een klein simpel iets als een cap of bodyprotector.En ook als je oud bent kun je prima nog iets met paarden hebben onze buurmannen 65 en bijna 80 koesteren hun paarden nog elke dag!
zelf heeft een cap en bp mij echt al eens beschermd, dat kwam uit toen de kaakcirurg mijn verstands- kiezen wilde trekken en er foto's gemaakt werden.....ik ging naar huis met een nekkraag en een bezoek aan de orthopeed.En bibberende knieën, want ik zat op het randje van een hoge dwarslaesie zoveel geluk heb ik gehad!(en na een jaar werden de kiezen pas getrokken)
Pas na een opleiding in de zorg en een jaar stage op revalidatieafdeling besefte ik echt hoeveel geluk ik heb gehad!
Terug ontopic: ik zou het de mensen wel zeggen op een nette manier, doen ze er niets mee is het aan hun.(Het vergt zeker moed om een ouder iemand wat te zeggen en ik zou het zeker waarderen als je het wel deed als ik hun was, juist om de rede die je aangeeft.)