Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Ragdollcat schreef:Gillbo, ik ben het eens met je, mooi gezegd.
Ga gewoon niet hechten aan dieren die niet van jou zijn en of die weg moeten of begin er gewoon niet aan, heel simpel. Dat is hoe ik er over denk.
Ragdollcat schreef:Een hond is heel anders en niet mee te vergelijken als een groot paardenbedrijf waar je van moet bestaan en leven, het is jouw brood en je hebt al meerdere eigen paarden.....
Diablo schreef:Natuurlijk kun je dat vergelijken. Wij hebben meerdere honden, we fokken ermee en weten dus heel goed dat we pups niet kunnen houden. En dat gaat ook goed. Maar soms gebeurt dat gewoon, heb je zo'n klik, dat heb je niet voor het zeggen.
Gillbo schreef:Wel erg vervelend dat je je man hier (op internet!!!) dan neer zet als iemand die geen rekening houd met jou gevoelens terwijl hij waarschijnlijk gewoon rationeel is en jij last hebt van je emotie's
Vickz schreef:Ze kwam bij ons op stal om zadelmak te maken, door te rijden en daarna te verkopen.
Vickz schreef:En ik werd verliefd op die bonte parel, het vertrouwen tussen ons werd zo groot, we deden alles samen. En ik wilde haar niet meer verkopen, wij hoorden bij elkaar! Alleen dacht mijn man daar helemaal anders overHij sprak de hele tijd over verkopen, bij het idee werd ik misselijk.
Vickz schreef:Ben niet de persoon die mijn paarden weg zal doen. Vandaar dat zij moest gaan... Het was ook niet de bedoeling dat zij ging blijven.
Vickz schreef:Ik ging het inderdaad niet zelf doen. Maar niet fijn om opeens zo'n zoekertje te zien verschijnen. En het was altijd de bedoeling geweest om ze te verkopen, maar op emoties staat geen aan en uit knop. Heb voor mezelf ookal uitgemaakt dat ik geen paarden meer voor de verkoop wil doorrijden, kennelijk kan ik het niet aan. Ga Me te rap gaan hechten.
Vickz schreef:Dat ik ook begrijp dat het nooit de bedoeling was dat ze bleef, maar dat ik hoopte dat mijn man zou zeggen dat ze mocht blijven.
Vickz schreef:Hierboven staat wel mooi beschreven hoe de vork in de steel zit door rocamor. Ik ben het altijd maar gaan uitstellen. In de hoop dat hij uiteindelijk ging zeggen oke ze mag blijven. Mijn hart zei dat ik haar wilde houden, terwijl mijn verstand ook wel zei dat ik echt geen tijd genoeg had voor nog een paard. Maar ergens bleef ik hopen... Het enige wat achter de rug om is gebeurd is dat zoekertje. Hij had al laten vallen dat hij het eens ging doen, maar had niet verwacht dat het er opeens ging zijn zonder dat ik het wist. Had ik het geweten, ging ik er hoogst waarschijnlijk ook tegen gegaan zijn...