Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-08-15 11:42

Geplaatst: 12-08-15 11:42

Ik heb door een blessure van mijn vorige paard 1,5 jaar neit kunnen rijden. Uiteindelijk is hij ingeslapen maar in de periode ervoor, alleen ernaast gewerkt. Hoewel ik het rijden erg miste, vond ik de keuze tussen paardloos en niet rijden snel gemaakt. Ben gaan wandelen, grondwerken, longeren, lange lijnen etc. Als het rijden je (iig op dit moment en in deze situatie) geen plezier oplevert, zou ik me er absoluut niet druk over maken en een van de vele andere manieren opzoeken om met paarden bezig te zijn.
Als je al ooit weer aan het rijdenn komt, dan waarschijnlijk op het moment dat het je echt gaat kriebelen dat je weer wilt rijden. Pas dan zal het je misschien lukken om ooit over je blokkade heen te komen. Maar als je tevreden bent met knuffelen, poetsen en misschien wat training naast een paard, waarom jezelf dan alle stress aandoen die daarbij komt kijken.

**Geplaatst**: 12-08-15 11:42

Geplaatst: 12-08-15 11:42

Ik heb 4 Shetlanders en al en tijd niet gereden..
af en toe met het karretje nu, straks ook weer op een grote pony.
Ik geniet Veel van mijn kleintjes en of ik het rijden mis?
Nee niet echt hoor een toch draait mijn leven om ze

**Geplaatst**: 12-08-15 11:44

Geplaatst: 12-08-15 11:44

Ik rijd ook al een tijd niet meer omdat mijn paard niet gezond is. Ik mis het wel een beetje, maar het rijden is maar zo'n klein deel van het paarden houden. De rest vind ik ook erg leuk. Vooral voeding en hoefverzorging. Ook daarin kun je dingen bereiken. Maar ik begrijp wel dat dat lastig is als de pony niet van jezelf is.

Is grondwerk misschien een optie voor je?

**Geplaatst**: 12-08-15 11:46

Geplaatst: 12-08-15 11:46

Alhoewel ik ook wel rij is dat niet iets wat ik nodig heb. Ben een echte grondwerkfreak en kan daar mijn hele hart in kwijt.
Zou ik nooit meer op een paard kunnen zitten is dat niet echt een groot gemis.

Er is zoveel te doen met paarden zonder dat je erop gaat zitten, daar kan je je een leven lang mee vermaken en leren. Ben wel iemand die door wil gaan met leren en beter worden met de paarden. Geen grondwerk en alleen maar verzorgen en kijken zou ik dus wel een gemis vinden. Kan er echt wel van genieten om alleen maar te kijken en te verzorgen, maar alleen dat zou ik niet leuk vinden.

Mijn ultieme droom is hoog level liberty werk met minimaal 2 paarden tegelijk. Met een paard werken in vrijheid is wat mij betreft het mooiste wat er is. We doen al wel wat liberty en dat gaat steeds beter, maar ik heb nog een hoop te doen voordat ik mag zeggen van mezelf dat ik hoog level liberty werk doe en dat dan met meerdere paarden tegelijk.

**Geplaatst**: 12-08-15 12:09

Geplaatst: 12-08-15 12:09

Ik heb 3 paarden die gereden kunnen worden, maar ik rijd niet

In het begin was dat ook zwaar, maar ondertussen heb ik er weinig problemen meer mee. Ik geniet van het kijken hoe mijn zus en ruiter van mijn pony rijden... Verder train ik veel aan de (Dubbele)longeerlijn, ga ik naar keuringen en groom ik. En ik plan de wedstrijden die mijn zus en de ruiter van mijn pony gaan rijden

Heb zelfs mijn pony gekocht in de tijd dat ik al niet meer reed. En geniet elke dag van haar

**Geplaatst**: 12-08-15 12:09

Geplaatst: 12-08-15 12:09

Tja ik ken het probleem onverwachts gezondheidsklachten en zo doende stort er veel van de plank,
maar met die klachten en dat moet groeien kun je ook nog veel, je moet er je draai in kunnen vinden.
Zo ben ik als het mogelijk is veel gaan wandelen en fietsen met pony lief,
grondwerk,vh dressuur en agilety.Maar ook aangespannen zijn we veel bezig.

Toch geeft het me niet het zelfde plezier als rijden, nee het geeft me een andere vreugde wat ik kan het niet uitleggen.
Maar ik ben er erg gelukkig mee en pony lief ook ze werkt graag en is een veelzijdige duizendpoot! Anders had ze geslacht geworden omdat ze niet van bakwerk hield en dan erg vervelend werd...(het is echt zo een lieverd dat het haast onwerkelijk klinkt, maar het is echt zo)

Dat je dingen niet meer kunt of ooit nog zal kunnen dat gemis blijft als je er aan denkt ,of een ruiter passeert buiten of gewoon als je het ziet...je zult het gewoon een plaatsje moeten geven en dat valt niet mee.
Bewaar het als een dierbare herinnering en zie het als basis voor nieuwe dingen die je gewoon moet proberen, openstellen dus en ze de kans moet geven om dit ook leuk te vinden.
Daar gaat tijd over heen maar het geeft je net zoveel voldoening en geluk terug als het rijden.

Dat alles om het rijden is opgebouwd is komt omdat daar de visie vaak op licht, maar de groep mensen buiten de ruiters is steeds groter aan het worden dus de markt verbreed zich, maar leg jou focus daar waar je interesses zitten.
Je moet jezelf niet plagen door manage en dressuurwedstrijden te bezoeken ( dat stapje heeft bij mij wel 4jaar geduurt voor ik weer n concours bezocht, en dan wel als groom wat ik heerlijk vond om te doen en het niet rijden heb ik geen tel aan gedacht!)

**Geplaatst**: 12-08-15 17:23

Geplaatst: 12-08-15 17:23

Hier in het verleden altijd en veel gereden met eigen paard. Door een jong gezin en een eigen bedrijf wegens tijdgebrek nu niet meer. Nu heel veel plezier met het fokken van veulentjes en het op zien groeien hiervan. Ook het alleen maar kijken ernaar en het verzorgen ervan geeft mij veel voldoening.

De gedachte aan het feit dat ik niet meer zou rijden, vond ik vreselijk maar in de praktijk blijkt dat erg mee te vallen!

**Geplaatst**: 12-08-15 17:32

Re: Een paardenleven zonder rijden

Geplaatst: 12-08-15 17:32

Ik rijd al een hele tijd niet meer met mijn pony, omdat zij dat niet meer kan. Mennen kunnen we nog wel, maar daar gaat meer tijd in zitten dan "even rijden". Dus dat doe ik niet zo vaak. Ik vind het ook niet zo leuk als rijden.
Ik mis het rijden best wel. Net wat jij zegt, sla een blad open of het gaat over rijden. Ik ga al niet meer naar concoursen, puur omdat ik dan merk dat ik het gewoon heel erg mis.
Ik stop het dus gewoon weg, ook niet echt goed, dus ik lees even mee

**Geplaatst**: 13-08-15 11:39

Geplaatst: 13-08-15 11:39

amoj schreef:
Ik rijd al een hele tijd niet meer met mijn pony, omdat zij dat niet meer kan. Mennen kunnen we nog wel, maar daar gaat meer tijd in zitten dan "even rijden". Dus dat doe ik niet zo vaak. Ik vind het ook niet zo leuk als rijden.
Ik mis het rijden best wel. Net wat jij zegt, sla een blad open of het gaat over rijden. Ik ga al niet meer naar concoursen, puur omdat ik dan merk dat ik het gewoon heel erg mis.
Ik stop het dus gewoon weg, ook niet echt goed, dus ik lees even mee

Kan je echt de hand schudden.

Eigenlijk is er gewoon te weinig aandacht voor de mensport. Vroeger was er in de plaatselijke manege nog wel mennen tegenwoordig is alles maar dan ook alles dressuur.
Alle winacties op faceboek zijn ook 9 van de 10x voor ruiters.
Daarnaast kan ik ook nooit ff mee naar het strand of bos. Dan rijd ik maar weer mijn rondje over het asfalt en ga ik daarna thuis een film kijken.

**Geplaatst**: 13-08-15 11:52

Geplaatst: 13-08-15 11:52

Ik heb na jaren als manegemeisje, 3 jaar geleden eindelijk mijn allereerste eigen pony gekregen, mijn lieveling van de manege nog wel. Ik had me vroeger toen ik klein was inderdaad voorgesteld, dat we dan in allemaal verschillende setjes zouden gaan rijden bla bla bla. Puntje bij paaltje, nu ik hem eindelijk heb kan ik er helaas niet meer op. Hij is echt te oud, en daarbij vind ik mezelf te lang/zwaar. Ik zorg nu al een paar jaar voor hem, iedere dag, ik ga meerdere keren per dag langs hem, zonder te rijden en het verveeld me niet. Ik denk ook niet dat het me ooit zal gaan vervelen. Ik vind het leuk om te rijden, heb het altijd leuk gevonden, soms doe ik een ritje op een pony die bij hem in de wei staat, maar als dat niet gaat ''mis'' ik het niet. Tuurlijk als ik leuke filmpjes kijk kriebelt het een beetje, of als ik heerlijk op de andere pony heb gereden, maar echt missen.. Ik geniet optimaal van mijn pony zonder erop te zitten, vind het heerlijk, dus ik ''mis'' voor mijn gevoel niets.

**Geplaatst**: 14-08-15 11:30

Geplaatst: 14-08-15 11:30

Ik verplaats dit topic van TAO naar -> PP.

**Geplaatst**: 14-08-15 12:35

Re: Een paardenleven zonder rijden

Geplaatst: 14-08-15 12:35

Ik kon vorig jaar owv gezondheidsproblemen enkel nog stap wandelingetjes maken op mijn paard en had een ruiter die hem doorreed. Mijn planning was: ruiter voor mijn huidig paard en voor mezelf een gangenpaard en tot ik dat nieuwe paard heb, zou ik gewoon met de mijne blijven stappen. En toen kwam Murphy op de proppen en werd paardlief ziek. Plan gangenpaard is nu op de lange baan geschoven en mijn volle aandacht gaat nu naar het comfortabel houden van mijn huidig paard. Paard staat op rust, mag voorlopig zelfs niet aan de longe en zelfs wandelen is voor hem een hel dankzij zijn gevoelige voeten. Ik mis het rijden, maar ik zou mijn paard nog harder missen en dan kies ik toch voor mijn paardje ipv voor mijn eigen plezier.
Als alles goed gaat en mijn paard zonder grote problemen de winter door komt, start ik volgend jaar wel mijn zoektocht naar een geschikt gangenpaard.

**Geplaatst**: 14-08-15 19:53

Re: Een paardenleven zonder rijden

Geplaatst: 14-08-15 19:53

Heb jaren geleden het paard van mijn vriend, die uitsluitend door mij werd gereden, afgekeurd om nog onder het zadel te lopen. Ondanks dat ze pas 15 was kon ze het gewoon niet meer aan. Ondanks 20 uur per dag buiten in een kudde staan werd mevrouw stikchagrijnig, ronduit gemeen en jaloers op mijn eigen paard dat wel 6 X per week iets leuks met me mocht doen.

Omdat dat in een kudde niet werkt en omdat ik het zielig vond heb ik me verdiept in vrijheidsdressuur. Ze vind het geweldig! Sterker nog, ze is er zoveel beter van geworden dat longeren ( los, enkele lijn, dubbele lijn of Pessoa ) ook weer gaat. Natuurlijk mis ik het rijden met haar maar dat komt oom omdat ze 10 X makkelijker is dan mijn eigen paard. Maar ik geniet net zoveel met haar en de band die je opbouwd of onderhoud is niet anders . Al moet ik daar wel bij zeggen dat de verhouding onder het zadel/ grondwerk voor mijn paarden altijd 50/50 is geweest.

Mijn advies is dan ook, kijk rustig bij welkoop of boerenbond. Daar staan genoeg boeken over grondwerk met paarden en je kan rustig een stukje inlezen wat online lastiger is. Koop 1 of 2 boeken die je aanspreken en lees je in. Je merkt het vanzelf als je het met de pony wil proberen en de meeste boeken bieden stap voor stap oefeningen.

Veel succes en plezier!

**Geplaatst**: 14-08-15 20:14

Geplaatst: 14-08-15 20:14

Ik heb drie maanden geleden de overstap van rijden naar mennen gemaakt na minstens al 6 jaar slecht te kunnen rijden.
Dat had ik zoveel eerder moeten doen eigenlijk, mijn paardenleven voelde doodgebloed.
Het longeren ging wel maar dingen als vrijheidsdressuur was ze niet het paard naar.
Na het stoppen met een verzorgpaard heb ik nu een pony.

Een superfijne menwagen met goede vering en een fijne menpony gekocht met capaciteiten voor de sport.
Wat geniet ik daar van, nu vooral op vakantie boscrossen maar ik ga zeer zeker ook straks dressuren thuis.
Ik ervaar het niet als meer gedoe ook, als je er handig in bent kan je snel optuigen en ik kon met opvoeding hem in no time alleen inspannen en uitspannen.
Het is pas gedoe als je de dagen erna krom loopt van de pijn omdat ik er zonodig op wilde in plaats van achter..

**Geplaatst**: 15-08-15 17:39

Re: Een paardenleven zonder rijden

Geplaatst: 15-08-15 17:39

juist moonfish, zo heb ik dat ook ervaren...goed samengevat!

**Geplaatst**: 17-08-15 13:26

Geplaatst: 17-08-15 13:26

Wegens tijsgebrek, geen fijne plek om te rijden en een grote angst, rijd ik niet meer. De laatste 4 jaar heb ik af en toe eens op een paard gezeten. Ik mis het niet hard, maar ik voel me wel klaar om opnieuw te beginnen.
Ik heb 6 jaar mijn eigen shetjes waar ik wel mijn draai mee gevonden heb. Grondwerk, lange lijnen, wandelen, clickertraining, longeren, dubbele longe, horse agility en zeker mennen is mijn ding. Ik kan ook gewoon genieten van het verzorgen ook. We zijn hard op elkaar ingespeeld.
Sinds een maand of 2 werk ik mee op een manege, en ik vind het echt geweldig. Elke dag starten met hooi geven etc.
Ik voel me beter ernaast dan erop.

**Geplaatst**: 17-08-15 13:47

Re: Een paardenleven zonder rijden

Geplaatst: 17-08-15 13:47

ik herken dit wel... ik wil alleen heel graag weer gaan rijden, maar sinds mijn ziekte ben ik veel te zwaar en ik krijg het er nauwelijks af... zeker als ik lees wat mensen AL snel te zwaar vinden voor welk paard/welk ras en welk formaat/type dan ook... dat krijg ik nooit meer voor elkaar... en alles wat ik wil zijn buitenritjes, bosritten en trektochten... wat bij mij altijd grotendeels stapvoets is geweest... ik leef dan nog wel na een vorm van leukemie hebben gehad, maar mijn leven is me wel ontnomen...

Mijn ''nieuwe'' schoonzus is hier met paarden komen wonen (woonboerderij) en ik pak rustig de dingen weer op qua verzorging, helaas zijn ze te klein of te ielig gebouwd om er echt iets mee te kunnen wat mij betreft, maar ik ben wel van plan om binnen 5 jaar een Groninger, grote Tinker/Drumhorse, Shire of goed bereden Trekpaard (met staart) aan te schaffen om toch weer mijn leven te leven... want ik ben niet mezelf zonder paard, en omdat ik altijd eigen pony's had en misschien wat te verwend, voel ik me niet op mn gemak als verzorgmeisje bij iemand anders... ik wil alles op mijn manier doen, dat ben ik zo gewend en dat blijkt niet aanpasbaar te zijn...

**Geplaatst**: 17-08-15 13:56

Re: Een paardenleven zonder rijden

Geplaatst: 17-08-15 13:56

TS; ik ben een mooi voorbeeld misschien :-)

2 eigen paarden gehad, wilde serieus bezig gaan met wedstrijden etc maar het liep allemaal anders.
Na 3 ongelukken met paarden (waarvan 1 echt heel zwaar ongeluk met 2 maanden ziekenhuis) was het gedaan voor mij; ik zou niet meer kunnen rijden.

Ik heb bij wijze van het huis kort en klein geschopt, wat was ik boos! Rijden en paarden waren mijn leven! Dat heeft een aardige tijd geduurd (lees; jaren) Ik vond het vreselijk om te zien hoe iedereen lekker op wedstrijd ging en zat te zeuren als ze een weekje niet konden rijden om wat voor reden dan ook. Ik zou nooit meer rijden.........

Maar..........vroeg of laat ging ik de paarden toch echt missen. Ik ben toen weer gaan verzorgen, uiteindelijk had ik de meest gave knollen in hand. Daar heb ik vreselijk van genoten! Heb de dressuursport van heel dichtbij beleefd, leuke dingen gedaan en prachtpaarden ontmoet.

Het niet meer kunnen rijden kon ik ondertussen goed mee omgaan, het niets kunnen beslissen over een paard echter niet. De drang naar weer iets van mezelf bleef. En daarom heb ik nu sinds een klein jaartje een shetlander; helemaal alleen van mij :-)

Ik wandel, ik fiets, ik doe vrijheidsdressuur, ik laat 'm springen, longeren met of zonder bijzet, dubbele lijnen, lange teugelen, noem maar op! Ik heb echt weer zo'n lol met m'n knol!

Dus echt; het kan! :-)

Succes !!

**Geplaatst**: 17-08-15 13:58

Geplaatst: 17-08-15 13:58

Met de paarden bezig blijven terwijl ik niet kan rijden zou voor mij persoonlijk op dit moment denk ik lastig zijn. Ik vind het bezig zijn met paarden ook hartstikke leuk en ik verzorg ook veel paarden die ik niet rij, maar ik vind het toch wel fijn om er tenminste ééntje te kunnen blijven rijden. Anders zou ik het toch lastig vinden anderen te zien rijden terwijl ik dat zelf niet zou kunnen.

Wat ik wel heb gemerkt is dat ik mennen ook als rijden zie. Ik vind dit zeker net zo leuk. Als je er de mogelijkheid toe hebt is dit dus zeker iets wat je zou kunnen proberen.

**Geplaatst**: 17-08-15 17:41

Geplaatst: 17-08-15 17:41

Paardenkind hier staat al vanaf november vorig jaar tot nu stil, bleek drachtig (wisten we niet bij aankoop). Ik wil haar alle tijd geven om te herstellen en haar kind op te voeden dus er komen nog wel wat maandjes bij denk ik. Rijden mis ik wel maar ja het is even niet anders.

**Geplaatst**: 17-08-15 19:02

Geplaatst: 17-08-15 19:02

Ik ben wel jalours op de mensen de zoveel plezier in de andere dingen hebben gevonden en dat bij mij gewoon niet wil.
Ik vind het mennen wel leuk maar door simpel gebrek aan geld zit bv lessen en wedstrijden er niet in. Voor mij blijft het dus een rondje over het asfalt met mijn fjord die eigenlijk meer geschikt is voor boomslepen bij staatsbosbeheer.
Ik mis dus vooral een beetje uitdaging en afwisseling. Ik ben nogal snel verveeld terwijl ik dat vroeger met rijden eigenlijk nooit had. Dan kon ik niet wachten om de volgende dag weer een rondje bos te doen.
Nu sta ik soms wel eens op stal te zuchten welk rondje in NU weer zou doen.

**Geplaatst**: 17-08-15 19:08

Geplaatst: 17-08-15 19:08

Ik heb het afgelopen half jaar misschien maar 10 keer op mijn knollie gezeten. Geen zin en heb geen zin om met een rot humeur op mijn paardje te gaan zitten. Ik kan net zo goed voldoening halen om haar op de wei te zetten en te poetsen.

**Geplaatst**: 17-08-15 19:44

Geplaatst: 17-08-15 19:44

Cowgirl schreef:
Ik ben wel jalours op de mensen de zoveel plezier in de andere dingen hebben gevonden en dat bij mij gewoon niet wil.
Ik vind het mennen wel leuk maar door simpel gebrek aan geld zit bv lessen en wedstrijden er niet in. Voor mij blijft het dus een rondje over het asfalt met mijn fjord die eigenlijk meer geschikt is voor boomslepen bij staatsbosbeheer.
Ik mis dus vooral een beetje uitdaging en afwisseling. Ik ben nogal snel verveeld terwijl ik dat vroeger met rijden eigenlijk nooit had. Dan kon ik niet wachten om de volgende dag weer een rondje bos te doen.
Nu sta ik soms wel eens op stal te zuchten welk rondje in NU weer zou doen.

Om die reden heb ik bij het zoeken naar een pony gericht gezocht naar een pony waar ik wedstrijden mee zou kunnen rijden qua capaciteiten.
Niet dat ik die wens nu heb, maar ik kan wel trainen met resultaat.
Ik kom van een koudbloed af, en dan is dit een feest echt waar.

**Geplaatst**: 18-08-15 20:52

Geplaatst: 18-08-15 20:52

Tijd geleden niet kunnen rijden wegens lichamelijke klachten van mezelf.
Toen dat eenmaal op de rit was begon mn paardje te kwakelen.
Zucht, weer een langere tijd niet rijden dacht ik gelijk.
Toen de da adviseerde om helemaal niet meer op mn paardje te stappen en dit er in de toekomst ook niet meer in zou zitten.... Kwam er bij mij een nog diepere zucht.
Nou lekker dan, net verhuisd naar een luxere stal midden in het bos maar geen meter kunnen rijden.
Mijn paardje heeft het reuze naar dr zin en ondanks de lichamelijke mankement helemaal opgebloeid.
Kortom ik wilde haar niet verhuizen naar een goedkopere stalling of stukje wei.

Na ruim een jaar verzorgen, wandelen en ook de zorgen is er een wereld voor ons beiden open gegaan.
Wat kan ze genieten van een speelse wandeling aan de hand en eigenlijk vind ze me op de grond toch ook wel erg leuk.
De kleine dingetjes die in het verleden een moeten waren zoals poetsen voordat we gingen rijden of naar de bak wandelen omdat we daar gingen trainen zijn nu veranderd in een leuk onderonsje vol met avonturen... Die ik eerst niet zag.

Samen met verbazing een uil bekijken omdat ie ons weg wilt jagen bij het nest, klinkt idioot maar we hebben samen de grootste schik... Alsof we elkaars gedachten van dit verrassende spektakel kunnen lezen.

En tot onze grote verbazing mogen we van de da weer stapritjes maken onder het zadel en wellicht in de toekomst een heuse buitenrit.

Ruim een jaar geleden zou ik het van de daken schreeuwen, jippie we mogen weer.
Maar mijn enthousiasme is niet zo uitbundig als verwacht, ik ben er onlangs opgeklommen maar het voelde anders als vroeger.
Ik heb geen rijpaard meer maar een maatje gekregen.
We zullen samen nog veel mooie en leuke avonturen beleven maar of dit onder het zadel is?

Hoe erg haar pijnlijke ziekte ook is geweest het heeft ons een kijkje in elkaars ziel mogen geven en daarmee is mijn droom uitgekomen.
Ik zie nu geen paard meer als ik aankom op stal maar een persoonlijkheid waar ik mee verweven ben....

**Geplaatst**: 19-08-15 15:40

Geplaatst: 19-08-15 15:40

ik heb zelf ook al 10 jaar nie gereden ben nu 24 maar wil wel graag meer met paarde bezig zijn ik mis ze wel in me leve. durf nog niet zo goed weer te beginnen maar zou mischien graag beginne met verzorgpony. kan jij ook als tip gebruiken mischien, eentje waar je mee mag doen wat je wil en niet hoeft te rijde. je kan ook mennen of longeren als je wil!