Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-03-01 22:31

Geplaatst: 14-03-01 22:31

Tja, Kimmy dit is echt Sh*t!!!!! Ik weet helaas uit ervaring dat het heel lang duurt voordat het schuldgevoel verdwenen is. Ook de pijn van het verlies blijft nog lang na-ebben...... Heel veel sterkte en blijf wel denken aan je eigen gezondheid!

**Geplaatst**: 14-03-01 23:34

Geplaatst: 14-03-01 23:34

Tja...
natuurlijk heel veeeeeel sterkte..

vroeger een jaar of 7 geleden, is het paard van de ponyclub waar k toen reed overleden.. het is natuurlijk erger als het je eigen paard is omdat je er dan een veel grotere band mee hebt... maar ik was de laatste die op dat paard gereden heeft, die nacht is hij gestorven...
jaren (werkelijk jaren) heb ik om dit verlies gerouwd... en me schuldig gevoel.. (had ik nix kunnen merken... had k hard is z'n buik geschopt....)
gelukkig ben ik al die tijd wel blijven rijden en nu ben ik er vrijwel overheen...
tuurlijk denk k nog wel aan hem maar het wordt steeds minder...
ik ga het mezelf ook steeds minder kwalijk nemen...

ik hoop dat het ook lukt voor jou om er deels overheen te komen, gun jezelf tijd om er overheen te komen, het gaat niet makkelijk ....

Sharda

**Geplaatst**: 15-03-01 09:07

Geplaatst: 15-03-01 09:07

Beste Kimmy,
Ik wens je heel veel sterkte, maar kan je vertellen dat jij echt het beste voor je pony hebt gewild en dat het echt jouw schuld niet is. Heel veel dingen bij paarden zijn niet in te schatten en zelfs dierenartsen maken wel eens fouten. Ik kan je vertellen dat mijn eerste paard, dat ik al twaalf jaar had en dat ik al vanaf 6 mnd. oud kende, ook ineens ziek werd. Ik had 's middags gereden en ze zweette wat. Het was 14 maart en ze was voor de tweede dag een paar uurtjes op het gras geweest. Na een bijeenkomst op m'n werk had ik toch een rotgevoel over mijn paard en ben ik nog langsgeweest. Ik ben er dus maar een paar uur niet geweest. En toen bleek dat ze een hele zware koliekaanval had gehad. Ze leefde nog wel, ik metteen de dierenarts gebeld. Die kwam en we zijn de hele avond met haar in de weer geweest. Om 12 uur 's nachts nog naar Utrecht, daar bleek dat ze zo ziek was, dat ze niet meer te redden was. Ze had een maagoverlading en daar kwam dus mijn schuldgevoel. Ze was altijd heel sloom, dus ik was haar steeds meer krachtvoer gaan geven. Was dat de oorzaak van die maagoverlading? Had ik haar te lang op het verse gras laten staan? Het was een vreselijke eter en dat wist ik...
Totdat de dierenarts later opbelde, dat ik een van zijn paarden mocht gaan verzorgen en berijden. Als die man zijn paard aan mij toevertrouwd dan kan het toch niet helemaal mijn schuld zijn... Toch is dat heel lang blivjen knagen. Het is vandaag tien jaar geleden en nu kan ik goed aan Crocus terugdenken. We hebben prachtige jaren gehad en doordat ik haar goed aanvoelde ben ik naar haar toe gegaan toen ze die koliekaanval had gehad. Dat geeft me nu een redelijk goed gevoel, maar ik kon haar er niet mee redden. Ik denk nog dagelijks aan haar, maar nu is het schuldgevoel wel weg. Je kan een tijdje "rust" nemen van paarden, maar omdat je er zelf niets aan kan doen dat het zo gelopen is, onthoudt je jezelf zoveel mooie dingen. Ik begeleid ook gehandicapten die paardrijden, zoiets kan je ook proberen, dan ben je met paarden en met mensen bezig, heb je even niet de verantwoording voor een eigen paard en hoef je even niet te rijden. Die mensen zijn vaak blij als ze rijden en met jouw hulp! Dan zie je dat je zeker nog goede dingen kan, ook met paarden en dan rol je vanzelf weer in dat wereldje en komt er vast na verloop van tijd wel weer een paardje voor je, waar je weer alles voor over hebt. Heel veel sterkte en je had toch maar wel ontdekt dat er iets mis was met je paardje! Genoeg mensen hebben dat niet eens door. Groetjes van Jet.

**Geplaatst**: 15-03-01 09:27

Geplaatst: 15-03-01 09:27

lieve kim
wat ontzettend erg van Hicky.
Maar geef jezelf er nu niet de schuld van. Jij was toch degene van wie Hicky zoveel liefde kreeg. en jij wilde de dieenarts erbij halen. hicky zou ook niet gewild hebben dat jij je er zo schuldig overvoelde en niet meer naar paarden lost niets op. Je beste maatje is net overleden. en je kan veel steun gebruiken. Ook die van andere paarden. En ooit kom je weer eens een paardje tegen dat net zo speciaal voor je wordt als hicky alleen heel anders speciaal. Hicky zal altijd in jou hart voorleven.
veel liefs Marjolein.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-03-01 10:24

Geplaatst door de TopicStarter : 15-03-01 10:24

Veel gelachen,
veel gehuild
altijd weer het blije gevoel
als ik je zag
soms ruzie met je
en jij met mij
ik schold je uit
en jij schold terug
VOorzichtig gaf me een dus
okay hick, het is goed
gezelligmetje in de stal zitten
jij mocht een hap van mijn koek,
ik een hap van jouw kuil
elkaar geheimpjes vertellen
een oplossing voor me zoeken
Engels leren
en voor banketstaaf staan als er iemand langs liep
Met z'n tweetjes een wedstrijdje doen
wie het hoogst kon springen
of het hardst kon lopen
Elkaar bang maken
op elkaar afrennen en boven op de rem staan
elke keer jij jarloers,
als ik op Raldi stapte
elke keer ik jaloers
als Marga op jouw stapte
ONze eerste onderlinge wedstrijd
ik stront zenuwachtig
jij zo nuchter als ik weet niet wat
Onze eerste officiele wedstrijd
ji showen als de beste
en ik kon alleen maar genieten
ONze eerste winstpunt,
jij snuffelde trots aan je rozet
ik kon je wel dood knuffelen
3 december
werd je mijn eigen paard
ik blij, nou was je echt van mij!
Ik wist zeker,
dat je voor altijd bij mij zou blijven
Jou verkeersmak maken,
jou leren springen
Bang geweest toen je kreupel was
bang geweest toen ik opgenomen werd
Onze bijnaam
waar ik trots op ben

Maar verdomme hick
ik zou toch eerder dood gaan?
Waarom had ik je zwelling neit eerder ontdekt?
Waarom merkte ik niet dat je dunner werd?
Eaarom liet ik je delaatste dagen in de steek?
Waarom?
VOnd ik Merrydyne belangrijker als jou?
VOnd ik school belangrijker als jou?
Vond ik mijn vrienden belangrijker als jou?
VOnd ik dat?
Ik was er toch best vaak?
Ik spijbelde toch vaak om bij jouw te kunnen wezen?
Ik had je toch lief?
Nee hick, alles maar dan ook alles had ik voor jou over.
En ik?
Waarom liet je me in de steek?
We waren toch vriendjes?
Waarom vocht je niet door?
Ik heb toch ook voor jou gevochten?
Wat moet ik nou hick?
ZO zonder jou
Moet ik alles opgeven?
Of vechten om al die herinneringen van ons zo lang mogelijk te bewaren?
Hoe moet het op schooL?
HOe moet het met mijn klasgenoten?
Hoe moet het met mijn opleiding?
Moet ik doorgaan?
Door met het gewone leventje?
zonder jou
Maar hick, hoe moet ik zonder jou?
Jij ws mijn vriendje,
mijn maatja
Nee hick, nou ben ik leeg,
op, ik kan niet meer
Al die herinneringen flitsen naar boven,
en verdwijnen nimmer meer.
Bedankt meisje, voor die 4 heerlijke jaren,
Waar veel in is gebeurt
Bedaknt voor alles,
Ik zalje nooit vergeten!

**Geplaatst**: 15-03-01 10:28

Geplaatst: 15-03-01 10:28

wat mooi.
tranen staan in mn ogen
ben der stil van

**Geplaatst**: 15-03-01 10:29

Geplaatst: 15-03-01 10:29

Okee, je hebt het voor elkaar... Hoezo internet niet persoonlijk. Ik zit nu dus mooi met een betraand gezicht voor de pc.

**Geplaatst**: 15-03-01 10:56

Geplaatst: 15-03-01 10:56

Ik ook tranen, op m'n werk nog wel.
sterkte nog steeds
groetjes Petra

**Geplaatst**: 15-03-01 12:58

Geplaatst: 15-03-01 12:58

ben dr stil van...

**Geplaatst**: 15-03-01 13:34

Geplaatst: 15-03-01 13:34

*slik*....

**Geplaatst**: 15-03-01 14:21

Geplaatst: 15-03-01 14:21

Moet even slikken....zo mooi!

**Geplaatst**: 15-03-01 16:20

Geplaatst: 15-03-01 16:20

prachtig!

**Geplaatst**: 15-03-01 17:01

Geplaatst: 15-03-01 17:01

oe damn wat moeten mijn ouders nu wel denken, zit ik een beetje te huilen achter de comp...

Veel succes Kim...
Maar vergeet niet, het is niet jou schuld...
Hicky zal je dankbaar zijn...

Groetjes Kim

**Geplaatst**: 15-03-01 19:37

Geplaatst: 15-03-01 19:37

hoi kimmy,

zo mooi........
ik krijg er tranen van ........

ik vind niet dat je de schuld bij jezelf moet leggen
als ik het zo hoor heb jij evenveel je best gedaan als dat ieder ander zou doen
en na zo'n mooi gedicht kan het niet dat het door jouw komt
ik snap dat het erg is dat ie dood is
maar zeg niet dat je gaat stoppen
voor je paard was het tijd om te stoppen
om niet meer door te gaan
maar dan hoeft het nog niet voor jouw zo te zijn dat je moet stoppen
jij moet verder
met of zonder paard

als ik jouw was zou ik het eerst verwerken
en proberen weer een paard te zien zonder weer een leeg gevoel te krijgen
als dat lukt kun je kijken of je af en toe op iemands paard mag rijden
als je het gewoon weer opbouwt....kan je straks weer netzoveel van een ander paard houden als dat je van deze hield......

ik vind het verschrikkelijk erg wat er is gebeurt...
wat je ook kan doen is een boek maken met daarin alles van hem
en elke dag een stukje doen en later er goed op terug kunnen kijken

heeeeel veel succes ermee, ik leef met je mee

groetjes, maartje

<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: maartje op 2001-03-15 18:40 ]</font>

**Geplaatst**: 16-03-01 22:13

Geplaatst: 16-03-01 22:13

Lieve Kimmy,

Ik huil met je mee, ik zit nu met tranen achter de computer.

Wat een verschrikkelijk verlies. Je hebt heel veel geluk in haar leven gebracht en je hebt haar veel lijden bespaard. Uit je gedichtje spreekt zoveel liefde dat jouw schuldgevoel echt helemaal onterecht is.

Veel sterkte.

Liefs, Manon

**Geplaatst**: 17-03-01 22:35

Geplaatst: 17-03-01 22:35

sorry dat ik nu pas reageer maar lees het nu pas.
Wat erg voor je kimmy en iedereen hier op het forum weet hoe gek jij met je paardje was dus praat jezelf niet aan dat het jou schuld was, als je geweten had wat je nu wist had je het ook echt wel anders gedaan maar helaas kun je die dingen niet weten en voorspellen.Verder wens ik je heel veel sterkte.
liefs rk

**Geplaatst**: 18-03-01 11:17

Geplaatst: 18-03-01 11:17

Kim,

hier in brabant zeggen ze: as de as brikt dan valt de kar. (als de as breekt dan valt de kar). Achteraf had het altijd beter gekunt. En ja, misschien heb je wel een verkeerde beslissing genomen, achteraf. Maar wist je dat op dat moment? In mijn ogen heb je gedaan wat je kon, en meer kun je niet doen.
Maar paarden zijn te mooi om zomaar aan de kant te schuiven. Als je zoveel om paarden geeft dan lukt dat niet.
Praat jezelf geen schuldgevoel aan, je verdiend het niet, het is nergens op gebaseerd en het leidt ook tot niets. Sterkte, Gery

**Geplaatst**: 18-03-01 11:27

Geplaatst: 18-03-01 11:27

Kim,

ik kan het niet laten, ik heb je gedicht gekopieert, het is te mooi om zomaar te laten verdwijnen.

Bedankt en sterkte, Gery

**Geplaatst**: 18-03-01 13:05

Geplaatst: 18-03-01 13:05

wat een mooi gedicht en ook van mijn kant heel veel sterkte groetjes astrid en jolanda

**Geplaatst**: 18-03-01 20:32

Geplaatst: 18-03-01 20:32

*slik* ik lees het nu pas. Na het lezen van je verhaal/gedicht heb ik tranen in me ogen. Het is jou schuld niet.
Ik wens je heel erg veel sterkte in deze moeilijke tijd..

Liefs Ymke

PS: onhoudt goed... hicky is bij manjo van karin, en bij julius van heike, en bij mas van meertje.Ze spelen bij de rainbow brigde en rennen door het groene gras. Ze kijken neer op jullie en houden de wacht.In moeilijke en makkelijke tijden...........