Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-10-03 18:47

Geplaatst: 22-10-03 18:47

Ik geef toe dat ik van 20 keer het nut ook niet zie hoor.
Maar een een keer of 3 wel.

Maar soms volgt dat misschien wel snel op elkaar, dus lijkt het in 1x.
Daarmee bedoel bv een paard dat dreigt te steigeren.
Er is dan maar 1 weg en dat is naar voren.
je drijft, maar je merkt dat je je paard alleen maar omhoog drijft.
Dan geef je hem een paar meppen en je merkt dat hij naar voren wil.
Je drijft weer maar hij dreigt weer omhoog te gaan, dus herhaalt het verhaal zich misschien een paar keer.

Met andere woorden, het is niet te beoordelen als je het paard niet kent.
En misschien is het idd wel een kl*te ruiter die je echt van zijn paard af moet rukken.

**Geplaatst**: 22-10-03 18:51

Geplaatst: 22-10-03 18:51

ik ben het met kawa eens. Paarden kunnen erg dominant zijn en je proberen uit te testen... of net als het ene verhaal, misschien heeft er wel een meisje op gereden dat hem altijd zijn zin gaf enzo. 20 meppen lijkt mij ook overdreven, maar als het echt zo was, dan vind ik het weer overdreven van die ruiter die erop zat Knipoog

een paar flink harde tikken kan, maar 20 meppen nee, dat niet.

**Geplaatst**: 22-10-03 21:33

Geplaatst: 22-10-03 21:33

Tuurlijk krijgt een paard op zijn tijd een flink pak rammel, anders had hij maar geen paard moeten worden. Paarden en zwepen horen nu eenmaal bij elkaar, zodra de mens zich tussenbeide zet. En die sportpaardjes van tegenwoordig worden zo ontzettend verwend, mogen 23 uur per dag in hun box van 3 bij 3 paardje spelen, dan kunnen ze dat ene uurtje dat ze moeten werken ook wel eens wat doen voor hun eten. En als ze dat niet doen, dan voelen ze de consequenties vanzelf wel.

Maar stel nu, dat we in het voorbeeld het paard vervangen door een hond. Een labrador die thuis erg lief is, met de baby in de wieg ligt en geen poot verkeerd zet, maar buiten aan de lijn gruwelijk trekt. Dat moet dan ook bestraft worden want uitlaten hoort bij het hond zijn en wie daarbij niet goed meewerkt, moet de consequenties maar voelen. Stel nu, dat de hond weer onze arm uit de kom zeult terwijl we ons net verheugden op een avondwandelingetje in het Vondelpark. Op het moment dat hij begint te trekken, gaan we over tot actie. We binden de hond kort vast aan een boom (als je hem teveel lijn geeft loopt hij zich namelijk vast of struikel je erover), pakken ons rijzweepje, draaien het om zodat we het uiteinde vasthebben en laten het ding een keer of tien (twintig is wel erg veel, nietwaar? En je hebt altijd van die lastige Pennymiepjes die in zo'n openbaar park voorbij lopen en de dierenbescherming bellen, het zou anders zijn als we in de achtertuin zaten natuurlijk) flink over zijn rug gaan. Vervolgens maken wee de hond weer los en wandelen verder. Aangezien we weten dat alleen consequentie werkt in omgang met dieren herhalen we deze procedure als de hond zijn lesje is vergeten en weer trekt. Kort aan de boom en hem vijftien (herhaling is namelijk een grovere misdaad, hij had nu beter moeten weten) keer met het handvat van de zweep vertellen wat hij fout deed.

Maar dat gebeurt inderdaad wel door professionals, sommige honden zijn gewoon onverbeterlijke trekkers en moeten op hun plaats gewezen worden. Dus laten we de hond even vervangen door een ander soort ondergeschikte. Een kind. Een jongetje van een jaar of tien, groep 7, die keer op keer zijn rekensommen uit pure baldadigheid verknoeit en soms zelfs gewoon niet inlevert. Terwijl we 100 procent zeker weten dat hij niet dyslectisch is, de sommen met gemak zou moeten kunnen maken en hij uit een liefdevol gezin komt en dus geen problematische thuissituatie heeft om zich te verschuilen. Hij doet het dus om Jou te stangen. Hij heeft het op Jou gemunt en laat daarmee aan de rest van de klas zien dat je de leraar gewoon als voetveeg kan gebruiken. Het is dus in het belang van de hele klas dat aan deze situatie een einde wordt gemaakt. Daarom vraag je hem op woensdagmiddag om na de les even terug te komen. Als de laatste kinderen vertrokken zijn doe je de deur van het lokaal dicht en pak je je lievelings honkbalknuppel uit de hoek.

Right. Ik hoef denk ik niet verder in te gaan op hoe ik tegenover dit soort praktijken sta. Deze drie gevallen zijn hetzelfde: paard, hond en leerling hebben geen van allen een 'excuus' voor hun gedrag en de straf is in alledrie de gevallen langdurig, slecht getimed en pijnlijk. Het educatieve gehalte is dan ook uiterst klein. Ik denk dat de werkomstandigheden van paarden drastisch verbeterd zou worden als we ons in ons eigen bakje eens aan dezelfde regels zouden houden als door de F.E.I. voorgeschreven worden voor het omgaan met paarden zowel tijdens proeven, als op het voorterrein. Of, met andere woorden: Waarom zijn deze regels anders eigenlijk opgesteld?

**Geplaatst**: 22-10-03 21:42

Geplaatst: 22-10-03 21:42

Als je het paard eerst aan een boom gaat binden en dan een pak rammel geeft, ben ik ook absoluut tegen.
Want als je hem een pak rammel geeft doe je het meteen en niet na eerst afgestapt te zijn.

Dus jou vergelijking heeft nergens mee te maken.

**Geplaatst**: 22-10-03 21:51

Geplaatst: 22-10-03 21:51

runningkawa schreef:
Als je het paard eerst aan een boom gaat binden en dan een pak rammel geeft, ben ik ook absoluut tegen.
Want als je hem een pak rammel geeft doe je het meteen en niet na eerst afgestapt te zijn.

Dus jou vergelijking heeft nergens mee te maken.

Volgens mij heb jij dus de hele sence achter haar verhaal niet begrepen! Verward

**Geplaatst**: 22-10-03 21:53

Geplaatst: 22-10-03 21:53

Als ik zoiets zou zien gebeuren zou ik vragen waarom hij het op die manier heeft gereageert. Ipv hierop het forum dit melden zonder dat je ook maar iets van de achtergrond van het paard weet.

Ook ik ken genoeg verk*ote paarden en ik vind de manier waarop sommige ruiters het oplossen geen prettig gezicht, maar deze paarden kunnen op deze manier wel van de slacht geredt worden en een "normaal" leven als rijpaard weer ingaan (als ze niet in herhaling vallen).

**Geplaatst**: 22-10-03 22:17

Geplaatst: 22-10-03 22:17

- dubbel gepost -

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 22-10-03 22:53, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 22-10-03 22:19

Geplaatst: 22-10-03 22:19

Koortje"]
[quote="runningkawa schreef:
Als je het paard eerst aan een boom gaat binden en dan een pak rammel geeft, ben ik ook absoluut tegen.
Want als je hem een pak rammel geeft doe je het meteen en niet na eerst afgestapt te zijn.

Dus jou vergelijking heeft nergens mee te maken.

Volgens mij heb jij dus de hele sence achter haar verhaal niet begrepen! Verward

[/quote]

Goed, versie twee: schrap de boom, zodra de labrador begint te trekken trekken wij hem naar ons toe, wikkelen in een vloeiende beweging de lijn een aantal keer om onze rechterhand terwijl we met onze linkerhand de stok tevoorschijn trekken. Waarna we de hond nu 20 keer laten voelen wie het hier voor het zeggen heeft (hij is nu immers voor de tweede maal in de fout geschoten).

Het gaat inderdaad niet om het aan de boom binden. Een paard dat weigert voor een hindernis of wegspringt krijgt zijn tik vaak ook pas als de ruiter weer zijn evenwicht hervonden heeft. Pardon, tikkensessie.

Ik heb hetzelfde tegen op deze methode als op de join-up van Monty Roberts: Een paard bijt, wordt weggejaagd en vervolgens net zolang in de bak opgejaagd tot hij signalen laat zien die wij zouden kunnen interpreteren als 'ik geef me over'. Dat kan 10 minuten duren, een half uur of een aantal dagen. het probleem is, dat na het wegsturen het opjagen voor het paard geen verband meer heeft met zijn foute gedrag, namelijk het bijten. De tijdsspanne waarin reactie nog gekoppeld wordt aan de voorgaande actie ligt bij een paard op 3 seconden. Bij dat jongentje is het makkelijk: elke keer dat je de honkbalknuppel neer laat komen op zijn vingertjes kun je hem er aan herinneren waar deze straf voor is: "Dit is voor het te laat komen. Dit is voor het afraffelen van som 1. Dit is voor het fout beantwoorden van som 2. Dit voor som drie.". Bij een paard kan dat niet. Als je wilt dat jouw reactie ook iets betekent voor het paard, dan moet deze binnen die drie seconden vallen. En 20 tikken per seconde is erg snel. Haha!

Goed. Misschien had dat paard inderdaad een flink pak slaag verdiend, net als die hond en dat jongentje. Dus leg je 20 keer de zweep over zijn rug. Maar waarom niet 25 keer? Of 30? Of 18 of 53 keer? Waarom precies zoveel tikken als jij uitdeelt? Omdat jij exact het moment weet vast te stellen waarop je hem op zijn plaats hebt gezet, maar hij nog net niet bang/koppig/stuurs wordt?

Of omdat pas bij slag 20 je woede is weggeebt?

**Geplaatst**: 22-10-03 22:26

Geplaatst: 22-10-03 22:26

Poeh wat een verhaal weer! Je moet drama schrijfster worden joh, ipv archeologe! (ook zeer interessant trouwens!)

**Geplaatst**: 22-10-03 22:35

Geplaatst: 22-10-03 22:35

Ik voel me ook altijd erg schuldig als ik weer eens een topic verstoor met mijn hele lappen tekst. Haha!

Ik vrees dat ik nu eenmaal een vrouw van veel woorden ben. Knipoog

Maar weer even on-topic: in de archeologie kom je de overblijfselen van paarden tegen die met de meest gruwelijke botwoekeringen door het leven zijn gegaan, tot de dood erop volgde. Het bestaat niet dat die dieren zonder pijn hebben kunnen lopen of leven. En ook die dieren hebben dus vele malen de zweep op zich gevoeld voordat ze zo kapot waren dat ook dat laatste beetje nut er niet meer uit te slaan viel. Dat het paard in Nederland gemiddeld 7 jaar oud worden weet iedereen intussen wel, daar zijn we al weer op afgestompt. Maar bedenk je eens hoe dat laatste jaar van dat gemiddelde paard eruit heeft gezien, voordat de dierenarts besloot dat aan dit paard niets meer te verhelpen was en het paard beeindigd werd. Dat paard heeft voor die hindernis gestaan, en geweigerd.

**Geplaatst**: 22-10-03 22:48

Geplaatst: 22-10-03 22:48

Gisteren zag ik dit bericht voor het eerst mijn nekharen stonden direct overeind maar heb niet gereageerd omdat je maar een kant van het verhaal te horen krijgt Scheve mond

, maar nu wil ik toch reageren.

Ik heb dus zo'n paard wat volgens de kenners maar eens goed in elkaar moest worden 'gerost' voor er ook maar iets met haar te bereiken was Boos!

Zij heeft in haar leventje als springpaard ongeloofelijk veel slaag gekregen en ik kan jullie één ding verzekeren dat heeft niets geholpen Boos!

Eerder een heleboel stuk gemaakt. Niet door één ruiter maar door meerdere mensen die er 'verstand' van schijnen te hebben

Haar vertrouwen in de mens was helemaal verdwenen en zodra ze slaag kreeg sloot ze zich helemaal af, ik ken haar al heel lang heb langs de zijlijn moeten toekijken (paardenmiepje zonder ervaring)
Wat ik dan niet snap is dat die mensen die zoveel van paarden lijken te weten, dat die mensen, dit verkeerde gedrag niet onderkennen!!!

Mijn merrie heeft tijdens al die 'strafklappen' die ze heeft mogen ontvangen van de zogenaamde paardenkenners geen een keer met een beentje getrokken om zelf iets terug te doen (en geloof me ik gaf haar groot gelijk als ze dat wel had gedaan! maar dan zat ze nu in de fricandellen Boos!

)

Ik ben ervan overtuigd dat een klap op zijn tijd nodig kan zijn, en ik zal ook niet beweren het zelf nooit te doen. Maar waarom kiezen we wel voor de ruiter die 20 klappen geeft zonder dat we zelf hebben kunnen zien wat er daadwerkelijk aan de hand was en niet voor het paardenmiepje die niet lijkt te weten wat die paarden 'ons' allemaal wel niet aandoen!!

Laatst bijgewerkt door Noble-Girl op 22-10-03 23:03, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 22-10-03 22:55

Geplaatst: 22-10-03 22:55

Er zijn inderdaad wel eens paarden die een klap (of twee of drie) verdienen, maar zoals ik dit hier lees lijkt me dit een geval van een ruiter die zijn onmacht afreageert. Die 20 klappen (of laten het er 10 zijn) gaan hun doel kompleet voorbij.

**Geplaatst**: 23-10-03 01:01

Geplaatst: 23-10-03 01:01

Wat ik zo ontzettend jammer vind en wat eigenlijk iedereen hier bedoelt, is dat het gaat om het comuniceren.
Wat ik merk uit het geven van mijn lessen is dat er vaak niet begrepen word waarom een paard een foutje maakt. Slaan is dan niet de eerste optie, want de fout ligt vaak bij de ruiter. Ik zelf zal nooit!!!! een paard slaan als ik zelf een fout maak met het rijden. Ik ga dan metteen aan het denken, waar de miscomunicatie ergens ligt en aan wat ik anders moet doen. Pas als ik heel zeker weet dat ik het goed doe en het paard met mij aan de wandel gaat, spring ik in. Soms is een klein handelingetje al genoeg om het paard weer bij de les te krijgen. Zoals ik al zei reed ik een merrie waarbij een handelingetje soms niet genoeg was en zij als nog flink doordramde. Ik heb haar echt een mep moeten verkopen. Geen honderden maar 1 x keer goed hard. Na twee weken hoefde ik die zweep niet meer te gebruiken want ze voelde precies aan mijn handen waneer ze op haar flikker zou krijgen. Ik ken verder geen enkel paard die zo met mij comuniceerde. Ik rijd het liefst met een zweep zonder dat ik deze nodig heb, wanneer ik die gebruik is als ik echt geen reactie krijg op mijn kuit en dan moet je je voorstellen dat ik eerst kuit geef, dan nog strenger, dan een flinke por en dan pas tegelijk met mijn zweep erbij. Meestal komt het zover niet eens. Ik zorg er altijd voor dat ik rijd op lichte hulpen en een flitsend paard.
Het punt van grof de zweep gebruiken ligt niet bij het paard, maar de ruiter die zich vaak zonder zweep machteloos voelt.
Is het dan zo dat men zomaar eindeloos met een zweep moet uit halen? Nee, de ruiter moet het comunicatie probleem oplossen wat er is. De fout ligt zelde bij het paard. Het is vaak de ruiter die teweinig met het paard meedenkt en op die manier verder handelt.
Zo kom je dan weer op het punt uit, dat het paard met een andere ruiter helemaal anders gereden moet worden om weer te leren te begrijpen wat wel de bedoeling is. Het punt dus wat andere al aangeven, het mogen oplossen van andermans problemen.

**Geplaatst**: 23-10-03 10:43

Geplaatst: 23-10-03 10:43

Runningkawa schreef:

Citaat:
Ik geef toe dat ik van 20 keer het nut ook niet zie hoor.
Maar een een keer of 3 wel.

Dus daar zeg ik ook al dat ik die 20 keer niet zie zitten.

En wat betreft communiceren.
Kawa heeft bv nog nooit meppen met de zweep gehad, rij hem niet eens met zweep Lachen

ook hij heeft een dominant karakter, maar toch is het nooit nodig geweest.
Dit omdat je vanaf het begin eerlijk en consequent rijd.

En Dat was met niet alleen met Kawa, maar met al die andere die je zadelmak maakte en normaal mee kon beginnen.

Nog een quote

Citaat:
BTW, jonge paarden recht uit het land, daar is zoiets nooit mee gebeurt.
Het gaat echt om oudere verpeste, verwende beesten.

En dat is het nadeel op stallen waar verpeste beesten heen gebracht worden.
Als je de naam krijgt dat je ze goed krijgt, krijg je steeds meer van die ellende op stal.
Want het is slacht of dit nog proberen.

En ik kan je zeggen dat het rijden van die beesten niet fijn is.
Buiten het gevaar om van elke keer weer kans op verongelukken is het niet leuk om te vechten op een paard.
Voor mij ook een reden om niet meer te rijden op zo'n plaats.

Maar ik weet door die ervaringen wel waarom een paard dan echt wel eens flinke klappen verdient, geen 20 (maar dat trek in dit verhaal nog steeds in twijfel) maar wel een paar.
Het gaat niet om paarden die eens een keer bokken, een keertje omhoog gaan, of er eens uit naaien.
Nee, het gaat om paarden die zo erg zijn dat de dood ze staat te wachten en zoiets nog als laatste geprobeerd word.
En dan is het misschien leuk om te weten dat de meeste niet op de slacht belande Lachen

Owja, alles werd zonder scherpe bitten en slof gedaan Lachen

Want daar kwam de ellende vaak uit voort Verdrietig

Weet je nu waarom ik daar zo'n tegenstander van ben in verkeerde handen, heb de ellende erna te vaak gezien.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-10-03 12:15

Geplaatst door de TopicStarter : 23-10-03 12:15

kawa, ergens snap ik jouw reactie ook wel. tuurlijk zijn er paarden die een paar meppen nodig hebben voor ze gaan luisteren. maar in dit geval waren het er gewoon teveel. oke 20 waren het er misschien niet, maar 10 toch zeker wel! niet gewoon een stuk of 3 ofzo. en wat ik ook erg vond was. het beest kreeg een mep. er werden een paar passen gelopen en het beest kreeg weer een mep, weer een paar passen gelopen en weer een mep, weer een paar passen gelopen en weer een mep.
sorry maar als een paard niet luistert, dan geef je hem toch die meppen achter elkaar door? tenminste dat deed ik bij mijn haf alstie weeris megadwars was. enne ik ben echt niet 'zo'n meisje dat gelijk alles zielig vindt' hoor!! sommige paarden hebben het gewoon nodig. is een feit. maar de manier waarop de meppen gegeven worden kunnen zoveel verschillen..

**Geplaatst**: 23-10-03 12:24

Geplaatst: 23-10-03 12:24

Citaat:
sorry maar als een paard niet luistert, dan geef je hem toch die meppen achter elkaar door

ow dus 20 achterelkaar is wel logisch Verward

goed ontopic

Een dwarse haf/wpn-er, wat ook, is natuurlijk niet te vergelijken met een paard wat ik hierboven beschrijf, dat zijn idd paarden waar je zoeits nooit!!! mee moet doen.
Een corectie tik hoogstens, meer niet.
Ik heb het dan dus over levensgevaarlijk!! beesten.

Citaat:
Het gaat niet om paarden die eens een keer bokken, een keertje omhoog gaan, of er eens uit naaien.
Nee, het gaat om paarden die zo erg zijn dat de dood ze staat te wachten en zoiets nog als laatste geprobeerd word

En wat betreft elke stap een mep geven, heb je mijn steiger verhaal hierboven gelezen?
Begin bijna te geloven dat het er dus wel zo 1 is.
Die voorheen dus als hij zijn zin niet kreeg zich achterover liet vallen.
Elke keer als zo'n paard ongevraagd achter het been kruipt, krijgt hij een pak rammel.
Niet omdat je je frustatie kwijt wilt, maar omdat achterovervallen niet bevordelijk is voor ruiter en paard.

Maar ik denk dat vele hier nog nooit op zo'n paard hebben gezeten dus ook niet weten dat dit helaas echt ooit de enigste uitweg is.
Kijken of je hetzelfde blijft zeggen als je eens een paar jaartjes meedraait op een stal waar de echt verkl*te beesten naar toe gaan Lachen

**Geplaatst**: 23-10-03 13:29

Geplaatst: 23-10-03 13:29

De meeste professionele ruiters rijden als kostwinning; zij gaan echt niet een paard verpesten door ze helemaal beurs te slaan, als een paard daardoor bijvoorbeeld het vertrouwen verliest, is daar voor hen ook geen droog brood meer aan te verdienen.
Brutale paard moeten af en toe stevige lessen krijgen. Misschien is dit wel een stopper / staker.....normaal kan hij geweldig springen, maar weigert absoluut op......
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden!! Ik ben er heilig van overtuigd dat als een paard op een gegeven moment behoorlijk 'verpest' is, je beter flink op kunt kunt treden. Dan met schatje alsjeblieft.....

Ooit naar paarden in de wei gekeken die onderling de rangorde aan het bepalen waren.
Als ze op een verkeerde manier kijken in de ogen van de 'leider' kunnen ze al een niet mis te verstane pak rammel verwachten.

**Geplaatst**: 23-10-03 15:07

Geplaatst: 23-10-03 15:07

runningkawa schreef:
Ik heb zelf namelijk eens staan kijken bij iemand die aan het rijden was.
Een goede ruiter.
Dat paard leek harstikke groen, hooguit een week onder het zadel.
Liep helemaal uitelkaar, luisterde niet naar het been, hoofd ergens half in de lucht. Leek bang te zijn van een kast in de hoek, waar hij hem dan flink voorbij mepte.
Ik moest me echt in moest houden.

Maar na een kwartier snapte ik waarom de man zo reed.
Er kwam ineens een ander paard toen hij zich overgaf.
kende alles.
was perfect aan het been, gewoon nageeflijk, helemaal niet bang van de kast en reageerde op elke hulp.
er werd nog 5 min. op een nette manier doorgereden.
Paard werd veelvoudig beloond in die 5 min en mocht toen uitstappen.

Daarna vertelde die man dat hij van een meisje was geweest die hem altijd zijn zin gaf.
Hij bleek voorheen ook nog flink omhoog te komen, maar dat deed hij ondertussen al niet meer. (En ga er maar niet vanuit dat dat met brokjes opgelost is)
Hij probeerde elke dag opnieuw eerst uit of hij de baas was, omdat het meisje dan altijd afgestapt was.
maar nu er doorgereden werd, werd hij erg dominant.
maar volgens hem werd het al minder.

En zelf kan ik je vermelden dat ik ook zulk soort paarden heb gereden en het ook zo opgelost hebt.
Zal voor een buitenstaander ook wel ooit raar hebben geleken.
Maar omdat je dan wel het verleden van zo'n paard kent, weet je waarom je het doet.

Komt me bekend voor, ik heb ook zo'n paard gereden dat super kon springen maar het soms gewoon vertikte. Als je ermee op jumping ging was je bijna zeker uitgesloten. Ik heb hem ook een keer op jumping serieus op zijn donder gegeven (was de derde keer dat ik ermee uitgesloten was en thuis sprong hij alles) en het volgend parcours dat ik ermee sprong, sprong hij over alles, zelfs over een waterbak ,iets wat hij nog nooit gesprongen had. Zo zie je maar waarom die ruiter zo kan reageren op dat paard.

**Geplaatst**: 23-10-03 21:14

Geplaatst: 23-10-03 21:14

Ik word echt onpasselijk van degenen die vóór de harde methode zijn. Een paard kan wel ontzettend bang zijn om te springen. Vaak wil een paard de ruiter nog plezieren ("pleasen") maar op een gegeven moment houdt het op. Het is al geen natuurlijke aanleg om een parcours te springen, een paar kilometer met een sulky enorm hard te draven of als een idioot in rengalop een dito afstand af te leggen. Paarden kennen nu eenmaal angst en pijn. Ik zie zelf ook wel springwedstrijden waar de ruiter voor iedere sprong zijn paard een tik met de zweep geeft. Is dit nu sport? Springt de pony of paard dan graag? Kun je het met je eigen vertrouwen en normale hulpen niet af? Ik ben blij dat ik geen sportpaard ben met een vaak te kort leven, en als dat dan nog met angst gepaard zou gaan nee dank je. Maar een paard kan zelf geen einde maken aan de ellende of hij zou helemaal niet meer moeten presteren. Ik ben geen westrijdruiter maar heb vroeger wel gesprongen en gecrosst. Maar nooit mijn paarden ergens overheen gemept.
Ik dacht dat dit stukje van xyzutu een grapje was, maar dat is het geloof ik niet: "Tuurlijk krijgt een paard op zijn tijd een flink pak rammel, anders had hij maar geen paard moeten worden. Paarden en zwepen horen nu eenmaal bij elkaar, zodra de mens zich tussenbeide zet. En die sportpaardjes van tegenwoordig worden zo ontzettend verwend, mogen 23 uur per dag in hun box van 3 bij 3 paardje spelen, dan kunnen ze dat ene uurtje dat ze moeten werken ook wel eens wat doen voor hun eten. En als ze dat niet doen, dan voelen ze de consequenties vanzelf wel".

Leuk leven hè, een paard dat zich 23 uur per dag op stal staat te vervelen (te spelen ???) en dan een uurtje afgepeesd wordt, bah Boos!

**Geplaatst**: 23-10-03 21:43

Geplaatst: 23-10-03 21:43

Ik kan je geruststellen dat alle paarden die ik gereden heb elke dag buiten stonden Lachen

Enuh, 600 kg angst krijg je niet over een sprong
en als je slaat helemaal niet meer. Dan sta je bij elke mep 3 meter verder van de hindernis vandaan.
Dus 1 ding weet ik zeker in dit verhaal, angst is het niet.

Maar wat ik raar vind,
Je mag niet zeggen dat er idd paarden zijn die flink op hun flikker krijgen.
En idd, dat is helemaal niet leuk en best zielig.

Maar
je mag op bokt wel aanraden om met slof of scherpe bitten te rijden.

Terwijl ik dus gezien heb, dat daar meestal de ellende van komt.

Dus hoezo krom Verward

Het ene mag niet en is zielig, het andere word goed gepraat.
daar mag je mij wel eens uitleg over geven.

**Geplaatst**: 24-10-03 01:19

Geplaatst: 24-10-03 01:19

runningkawa schreef:
Enuh, 600 kg angst krijg je niet over een sprong
en als je slaat helemaal niet meer. Dan sta je bij elke mep 3 meter verder van de hindernis vandaan.
Dus 1 ding weet ik zeker in dit verhaal, angst is het niet.

Dat is dus precies wat ik bedoel met dat het vaak gaat om het niet kunnen comuniceren met een paard. Als je wel kunt comuniceren merk je waneer er angst is of een etter. Paardrijden is ook een denksport net zoals schaken. Klinkt stom maar toch is het zo. Als je eerst begrijpt hoe een paard in elkaar steekt en waarom hij iets doet of niet doet en op die manier verder handelt, dan pas ben je goed bezig.
Als je een paard onrechtvaardig behandelt is het puur dat je niet begrijpt wat je aan het doen bent en is het dus vaak de onmacht die het van je over neemt om gemene streken uit te halen zoals het blijfen rammen met die zweep.

**Geplaatst**: 24-10-03 01:24

Geplaatst: 24-10-03 01:24

Wie moet er uitleg geven over sloffen en scherpe bitten? Ik houd daar ook niet van, heb nog nooit met hulpteugels gereden noch met scherp bit. "Vroeger" werd er alleen met martingaal gereden als je sprong of crosste, en dan nog alleen als het echt nodig was. Het verbaast mij dan nu ook dat er zoveel zogenaamde "goede" ruiters met slof rijden. Ze vinden zichzelf dan goede ruiters maar als hun pony of paard een beetje beweegt moet er al een slof om. Bij mij op stal ging er eens iemand mee op buitenrit en nadat we amper de bocht om waren was ze al in paniek omdat haar pony te wild was, reed de merrie notabene met slof! Hartstikke lief beest, maar wel een kruising Arabier/Welsh. Tja, een Arabier houdt graag het hoofd wat omhoog, aanpassen dus voor de ruiter en zeker niet met slof en heel korte teugels gaan rijden. Dit doet mij persoonlijk pijn. Er gaan niet voor niets zoveel paardjes aan de loop met hun ruitertjes tegenwoordig. Een paard moet passen bij de ruiter, een nerveuze ruiter moet geen bloedpaardje berijden. Er wordt m.i. ook teveel geschreeuwd naar de paarden. Schreeuwen hoort niet bij de ruitersport, kalm en netjes met je paard omgaan wel. En dus geen gemep met zwepen. Tenminste, zo heb ik het geleerd. Met respect voor je paard. En andersom.

**Geplaatst**: 24-10-03 01:53

Geplaatst: 24-10-03 01:53

Iedereen wil dus het paard als paard behandelen,dat is ook het beste.
Niet aframmelen en alleen een tik als het echt niet anders kan,ben ik het ook mee eens.
Maar zelfs paarden onderling zijn soms erg hard,ooit heb ik meegemaakt dat het ene paard het andere paard een gebroken kaak schopte,dat is mij nog niet gelukt.(was ook niet van plan om het te proberen!)
Ik begrijp heus wel wat jullie bedoelen maar op het moment dat je wilt paardrijden kies je er al voor dat het paard zich ondergeschikt aan jou moet voelen.Om dit te bereiken zul je eerlijk en consequent met hem om moeten gaan,duidelijk zijn.Soms is het nodig om duidelijk te zeggen dat je bepaald gedrag niet duld,dat doen paarden onderling ook.
Waarmee ik niet wil zeggen dat dat een afranseling moet zijn.

Wat de reden was dat deze ruiter er zo mee omging had ze inderdaad beter kunnen vragen.

**Geplaatst**: 24-10-03 08:02

Geplaatst: 24-10-03 08:02

Hoe dan ook..het is Nooit nodig om je frustatie op je paard uit te leven,door te gaan meppen!!!
Ik vind het een vervelend verhaal......ik kan er gewoon niet bij dat je je paard kan afronselen.Ik heb al moeite met het geven van een tikje...

**Geplaatst**: 24-10-03 08:37

Geplaatst: 24-10-03 08:37

Ik geloof er niet in dat vervelende paarden beter worden van slaag. Sorry hoor, maar om nou een paard zo af te ranselen dat hij iets wel doet voor de baas.............wat een leven moet zo'n paard hebben. Tuurlijk is hij kwijt wie nu de baas is, tuurlijk neemt hij een looptje met je, maar om dat nou zo op te lossen.......................Zo wil je toch niet met paarden omgaan, dat druist toch tegen alles in ???