Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-02-12 23:23

Re: Ik durf niet meer....

Geplaatst: 07-02-12 23:23

Ik ben vooral bang dat er iets met het paard gebeurt, waardoor ik weer afscheid moet nemen.

Ben je zelf in de omgang ook bang? Of is het echt het idee om te vallen? In het laatste geval wat zit lessen aan de longe?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-02-12 23:33

Re: Ik durf niet meer....

Geplaatst door de TopicStarter : 07-02-12 23:33

Met sommige paarden ben ik in de omgang ook huiverig, maar dat is mede omdat ik voor mijn gevoel niet meer zo snel ben als vroeger, en soms wat krachtverlies heb ik mijn handen.

Wat betreft de angst dat er wat met het paard gebeurd, dat heb ik gelukkig wel redelijk een plek kunnen geven, hoewel ik ze het liefst in een gouden kooitje zou houden.
Nu ben ik met mijn eigen paarden daar minder bang voor dan met andermans paarden, ik ken mijn eigen beesten door en door maar ook daarmee houd ik mijn hard weleens vast.

**Geplaatst**: 07-02-12 23:38

Re: Ik durf niet meer....

Geplaatst: 07-02-12 23:38

Is het begonnen voor of na de geboorte van je kind(eren) ?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-02-12 23:44

Re: Ik durf niet meer....

Geplaatst door de TopicStarter : 07-02-12 23:44

Voordat ik een kind kreeg was ik ook geen held, maar reed ik nog wel veel.
Tijdens de zwangerschap en erna heb ik zeer weinig gereden, totdat m'n dochter 1,5 was en ik m'n eigen paard weer ging rijden.
In principe was ik op mijn eigen beestje nooit bang, behalve als hij heel steil overeind kwam maar dan was mijn angt een momentopname.
Ik heb ooit een pony en een paard verkocht vanwege mijn angst.
Dus ik kan niet zeggen dat het door de zwangerschap/verantwoordelijkheid komt.

**Geplaatst**: 08-02-12 15:19

Re: Ik durf niet meer....

Geplaatst: 08-02-12 15:19

nee dan niet nee, bij mij was dat wel de reden nl.

**Geplaatst**: 08-02-12 15:21

Geplaatst: 08-02-12 15:21

Misschien ben je voor het onbekende?

Bestel eens een boek over het paarden gedrag en verdiep je daar erin.
Misschien de angst dan minder wordt omdat je meer wetend bent.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-02-12 16:34

Re: Ik durf niet meer....

Geplaatst door de TopicStarter : 08-02-12 16:34

@ kensha: ik moest even lachen om je bericht, hoewel ik het zeker waardeer en een boek lezen over paarden en hun gedrag is nooit verkeerd.
Ik ben tussen de paarden geboren, heb al 100-en paarden in m'n handen gehad en er zeker zo'n 50 gereden.
Dus bang voor het onbekende? Nee, dat denk ik niet.
Ik ben wel voorzichtig met het onbekende, dat dan weer wel.
Het rare is ook dat ik op het ene paard wel durf, en die kan dan best een bokje maken, maar op het andere paard durf ik dan absoluut niet terwijl die dan weer niet veel doet.
*zucht*, ik word simpel van mezelf....

**Geplaatst**: 08-02-12 16:54

Geplaatst: 08-02-12 16:54

Ik ben zelf 10 jaar geleden over de kop gegaan met een manegepaard op buitenrit.
Gelukkig viel het paard naar rechts en ging ik links eraf.
Dus behalve een gekneusde schouder (niet echt handig destijds met een kindje van 1 en 1 van 4) geen schade, behalve tussen mijn oren.
Heb kort daarna een fjord gekocht, die behoorlijk nerveus was.
Ik durfde dan ook niet meer galopperen, voornamelijk om het "wat als ik weer over de kop ga".
Heb mijn fjord na 8 jaar verkocht, en op zoek gegaan naar een ander paardje, maar durfde nog steeds niet in galop.
Omdat ik dat wel erg knullig vond, dat ik een paardje ging bekijken en dan de eigenaar moest vragen of die even wou galopperen, en daar ook behoorlijk zat van was.
Heb ik vorig zomer bij een particulier met wat oudere pony's 2 lessen genomen, direct ook maar in galop gegaan, en wat denk je....
Ik had echt zoiets van" heb ik me hier nou zo lang druk om gemaakt".
Gewoon na zo'n lange tijd weer galopperen, terwijl ik er zo bang voor was, gaf echt een kick.
Vind het nu dan ook niet meer eng, heb zelfs daarna nog weer een paardje bekeken en zonder zenuwen, gewoon in galop gegaan.

**Geplaatst**: 08-02-12 16:59

Geplaatst: 08-02-12 16:59

In ieder geval met veel mensen er over praten en je gevoel niet binnen houden. Door het te benoemen worden angsten ook beter behapbaar maar ook een stukje verder ontmanteld en verwerkt. Tijdens het inrijden van mijn nu 8,5 jarige ben ik er op een gegeven moment afgevallen tijdens het opstappen op een stormachtige avond. Ik ging er bijna aan de andere kant weer af. Kon er ook niet zo maar weer opstappen want hij was behoorlijk geschrokken en ik moest dus echt weer terug naar af. Even niet buiten opstappen maar weer oefenen in stal etc etc. Je gaat dan echt twijfelen of jij wel degene bent die verder moet gaan etc etc en je kunt je nek breken met zo'n iebelig paard. Heb toen veel met mensen rondom me op stal gepraat maar ook met mijn instructeur en wat hij zou doen en dergelijke. Door er met veel mensen over te praten voelde ik al beter wat ik wel wilde en niet wilde en hoe ik het moest aanpakken. Een van de regels die ik toen verzon was: 1) ik ga er alleen op als ik me goed en zelfverzekerd voel die dag. Dus als ik me niet helemaal ok voel of juist onzeker dan ga ik niet rijden, misschien wel longeren of wandelen of met lange lijnen aan de slag maar niet erop. Luisteren naar je lijf en je gevoel. 2) En als ik wel ga rijden dan rijd ik stoer en zelfverzekerd en geef ik duidelijke leiding aan mijn paard (ook al vind ik het soms ook eng, ik praat hem en mezelf er doorheen met teksten als "NIETS AAN DE HAND..

"

We zijn er door heen gekomen en afgezien van het feit dat hij nu herstellende is van een koliekoperatie doen we het prima samen.

We hebben nog 2 andere jongere paarden, 1 daarvan kan het echt op een hollen zetten als hij ergens van schrikt en je er op zit en rare bochten maken, waardoor ik er een keer afgeslingerd ben. Ook bij hem, luister ik naar mijn gevoel, heb ik zin om hem te rijden? Durf ik in de grote (niet omheinde) bak te rijden of rijd ik vandaag in de omheinde?? En als ik in de omheinde wil, dan laat ik me daar ook niet vanaf praten, dan weet ik dat ik evt geren in de grote bak die dag niet ambieer haha en dat ik het in de kleine wel kan handelen. Luisteren naar wat je durft en of of je je sterk voelt die dag of niet, daar komt het op aan. Dus je eigen grenzen herkennen en daarnaar handelen, dan ga je uiteindelijk ook weer in die grote bak aan de slag maar pas als het de juiste dag en het juiste moment is.

**Geplaatst**: 08-02-12 17:04

Geplaatst: 08-02-12 17:04

Ik heb geen gouden tip voor je, wél een link waar je je ervaringen kunt delen:

"Angsthazen, verzamel u": http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=1&t=1583290

Is nogal verhelderend.
Er zijn nl nogal veel mensen bang....

**Geplaatst**: 08-02-12 17:34

Re: Ik durf niet meer....

Geplaatst: 08-02-12 17:34

Ik ben ook wel een enorme angsthaas,
Bij mij hielp het enorm door te weten wat je moet doen, als je paard dat ding gaat doen, waarop jij wat als gaat zitten bedenken.

Bijv als je denkt wat als hij enorm gaat bokken en ik val eraf en, en, en,?
Nu ik weet wat ik daarbij moet doen, sta ik er ook niet zo veel meer bij stil dat het kan gebeuren.
Als je weet wat je eraan kunt doen dan valt het "en ik val eraf etc." weg en kun je rustiger rijden, tenminste dat hielp bij mij enorm

**Geplaatst**: 08-02-12 17:48

Re: Ik durf niet meer....

Geplaatst: 08-02-12 17:48

Ben nu aan het herstellen van een flinke val. Gekneusde ribben en oogkasbreukje, heb een hoefkens na gekregen.
En ja, ik moet zeggen dat ik het idee dat ik er weer op ga heel erg spannend vind. En toch staat voor mezelf vast dat ik dat zeker weer ga doen.
Waarschijnlijk wel eerst op een manegepaard en dan eerst grondwerken met mijn verzorgpaard dat me er af heeft gegooid. Ben ook bang dat het tussen hem en mij misschien niet meer goed komt. Als ik te onzeker ben kan ik geen leiding geven. Maar op een paard, dat zeker weer.