Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-10-11 20:07

Geplaatst door de TopicStarter : 13-10-11 20:07

oh ik weet idd wat er gebeurd is, vergeten bij te vertellen.
de eigenaars hebben hem dus zelf gefokt.
toen zijn moeder hoogdrachtig was, hadden ze ze nog een uurtje op de weide gelaten,er waren toen nog geen tekenen dat ze zou gaan bevallen. en ze gingen binnen iets gaan drinken, en plots hoorden ze lawaai buiten (ongeveer een uurtje later)
de moeder was in de weide bevallen, en het veulen was onder de draad terecht gekomen toen het probeerde op te staan.
zo is het de gang van de stallen in gerold, en vast komen te zitten in touwen die daar lagen.
ze hebben hem losgemaakt, en de moeder bij hem gelaten.
hij was zoo in paniek dat hij geslagen had naar de eigenaresse, en de merrie was zodanig overstuur dat ze niemand nog in zijn buurt liet.
hij had geen verwondingen, en mocht met z'n moeder de weide terug op, en toen is het van kwaad naar erger gegaan.
niemand kon nog in de weide komen, de moeder viel iedereen aan.
en daar de toenmalige verzorgster er verder geen energie instak, hadden ze op 4 maanden leeftijd dus een doodsbang veulen.
bij het afspenen heeft het veulen ook naar de eigenaar geslaan. en liet zich zelfs vallen om niet te hoeven meelopen.
ze hebben hem toen op stal gezet, uit de hoop dat het beter zou gaan, maar toen ze ook daar niet in zijn buurt konden komen, hebben ze de hoop maar opgegeven.

IMJ: er is nu een nieuwe bijrijdster die tevens een zeer goede vriendin van me is, en zij probeert ook vaak naar hem toe te gaan om gewoon even te knuffelen =)

**Geplaatst**: 13-10-11 20:15

Geplaatst: 13-10-11 20:15

kan het niet zijn dat hij voordat jij kwam steeds met elke handeling een praam op zijn mond gehad heeft omdat ze hem gevaarlijk vonden.

ivm dat je aan geeft toen de hoefsmid kwam dat hij meteen een praam opkreeg en dat je toen weer helemaal overnieuw moest beginnen
kortom die praam is hij heel erg bang voor.

en omdat je zegt dat het voornamelijk bij zijn lippen en neus is lijkt me dat het meest logische

**Geplaatst**: 13-10-11 20:18

Geplaatst: 13-10-11 20:18

boku schreef:
en tamary, met voorwerpen heeft hij geen probleem, in het begin gaf ik hem schriktrainingen, en toen ging ie ook altijd met paraplu's ed rondlopen.
en ik kan hem vb wel een kus op z'n neus geven, en hij durft wel mijn arm of rug oid aan te raken met zijn neus/mond!
het zijn echt mijn handen waar hij bang van is.

op zich vind ik het niet erg hoor, maar met ontworming vormt het een zeer groot probleem, en ik denk dat het met het bit ook zo zal zijn.

ik streef ernaar hem dingen aan te leren zonder dwang, hij doet veel harder zijn best als ik hem iets "vraag". dus ik wil niet een touw ofzo om z'n hoofd heen moeten doen om zo een hoofdstel om te krijgen.

de oren vind hij ook eng, maar dat is al beter door erop te werken

maar omdat het dus de oren en zijn lippen zijn denk ik echt dat het is omdat er met de praam gewerkt geweest is.

ik denk dat ik morgen maar eens wat meer probeer te kriebelen terwijl hij uit m'n hand eet, uit de hoop zo die overgevoeligheid wat te minderen.
en zo misschien ooit het aanraken van de lippen linken aan iets positiefs (beloning)

Hoe doe je dan een halster om als dit zo lastig is? Of gaat die nooit af? Waar je bij jonge paarden met halsters omdoen tegen aan loopt is dat ze erg moeten wennen aan het wrijven van het halster over de tastharen rond neus en mond. en het gepruts half in de blinde hoek bij het over de oren doen van het halster. Makkelijkste kan je oefenen met een groter halster en dan eerst tig keer neusje er in en er weer uit. Gewone halster laat je daarbij gewoon om, al dan niet met een touw er aan. Gaat dat van beide kanten goed kan je het halster verder aan doen en ook tig keer aan en weer af. Soms kan een halsband (stierenband van de welkoop bv)omdoen als tussenstap bij het wennen aan prutsen bij de oren handig zijn. Die zit ook net iets verder naar achteren en is dan vaak minder eng.

**Geplaatst**: 13-10-11 20:20

Geplaatst: 13-10-11 20:20

Bedankt voor de uitleg over zijn verleden. Vervelend dat de eigenaars het zo ver hebben laten komen; ze hadden eigenlijk eerder hulp moeten zoeken, maar goed, in elk geval is het nu beter met hem.

Wat het kopschuw zijn betreft vermoed ik ook dat de praam de schuldige zal zijn. Ik zou er voor opteren om hem veel uit de hand te voeren en hem voor de rest eerst bitloos te beleren.

**Geplaatst**: 13-10-11 20:31

Geplaatst: 13-10-11 20:31

Er bestaan ook Australien hoofdstellen waarvan je het bit kan afhalen en je gewoon een halster overhoudt.
Volgens mij verkopen ze die bij: http://www.zadelmarkt.nl
Kun je zijn neus/oren wel aanraken met iets anders. Bijv. een carrotstick met een wollen handschoen erover heen? Misschien is ie voornamelijk bang voor je hand. En anders zou ik zeggen, laat het een tijdje met rust.
Succes!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-10-11 20:36

Geplaatst door de TopicStarter : 13-10-11 20:36

halster om doen heeft hij al geleerd, hij vindt het een klein beetje eng, maar doet wel zijn best. mag gewoon zijn lippen niet aanraken.
en de gesp achter zijn oren gebruiken om te sluiten, niet die lus over zijn oren heen trekken.
dan is het allemaal geen probleem

als hij in de winter op stal staat is het altijd uit, en terug aan om eens een middagje buiten te staan, als hij dan savonds terug binnen komt doe ik het terug uit.
zo heeft hij vorige winter geleerd dat als hij het halster om krijgt, hij naar buiten mag, en dat vindtie natuurlijk leuk :p

het moeilijke met materialen is gewoon dat ik er zelf geen geld voor heb, en ik de eigenaar het niet altijd durf vragen, omdat ik vind dat het zo onrespectvol overkomt als ik om spullen vraag.

nuja, morgen ga ik terug met hem aan de slag, ik zal zien hoever ik raak, anders wordt het sparen! =)

de eigenaars hadden inderdaad veel eerder hulp moeten zoeken, maar ik denk dat het intussen wel al duidelijk is dat het eerder "mensen met paarden" zijn =)

wat er gebeurd als hij beleerd is? daar heb ik geen zekerheid over, de eigenaar zegt dat hij mag blijven zolang ik ermee bezig ben, maar hij kan natuurlijk altijd van gedacht veranderen.
maar zolang het mogelijk is, zal ik voor dit paard blijven zorgen. ik zal er alles aan doen om zijn toekomst zo mooi mogelijk te maken

**Geplaatst**: 13-10-11 20:55

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst: 13-10-11 20:55

je bent echt een uit duizenden.... Respect voor wat jij allemaal doet, echt waar.... Jij komt er wel, daar ben ik heel zeker van.... En je paardje ook... Mag jij het paard uiteindelijk overnemen....

**Geplaatst**: 13-10-11 21:11

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst: 13-10-11 21:11

super wat je voor hem doet, en bereikt hebt
die van mij was ook wat kopschuw, en kon ook alleen een halster met een gesp aan de zijkant aan
ik heb hem iets groter gemaakt en op den duur kon ik hem toch over zn oren schuiven, en later kleiner maken
is er iets dat hij heel lekker vind, dan kun je evt je handen ermee insmeren, en hem zo leren dat ja aan zn mond kan komen, en dat het niet eng hoeft te zijn bv met suiker of insmeren met appel
ik weet niet of het helpt natuurlijk, maar je zou het kunnen proberen

**Geplaatst**: 13-10-11 21:30

Geplaatst: 13-10-11 21:30

Wat ben jij goed bezig! Leuk om te lezen!
Ik heb ook wel eens gehoord dat je honing op het bit moet smeren. Dat vinden paarden lekker, en dan is het makkelijker om een bit in te brengen. Ik heb het zelf nooit geprobeerd, maar misschien werkt het.

**Geplaatst**: 13-10-11 21:39

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst: 13-10-11 21:39

Goed van je zeg, hoe ver je al met hem gekomen bent! Kan jij hem niet kopen? Het is een prachtig dier en jullie hebben een bijzondere band

**Geplaatst**: 13-10-11 22:01

Geplaatst: 13-10-11 22:01

Woow, wat een verhaal zeg! ik wens je erg veel succes met het verder trainen van dit paard! Respect!

**Geplaatst**: 13-10-11 22:22

Geplaatst: 13-10-11 22:22

Ik heb hier maar 1 woord voor; respect!
Ga door zo, vind 't ook een prachtig verhaal.
Zo iemand als jou kom je niet vaak tegen!

**Geplaatst**: 14-10-11 08:13

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst: 14-10-11 08:13

ben zo blij dat jij zijn stal ingelopen bent en hem nu een kans geeft!
het is een prachtige jongen

**Geplaatst**: 14-10-11 08:24

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst: 14-10-11 08:24

Wat fijn dat je zoveel tijd in dit kansloze veulen hebt geïnvesteerd, ik hoop dat jij hem voor een zacht prijsje kunt kopen zodat hij bij je blijft.

**Geplaatst**: 14-10-11 08:26

Geplaatst: 14-10-11 08:26

Tjeetje dit verhaal zou zo in de penny kunnen! Nou nog zorgen dat het ook een echt penny einde wordt!!
Veel suc6 met zijn kopschuwheid! Sommige paarden hebben dit sowiezo erger dan een ander. Als je aan zijn hoofd mag zitten, en je een hoofdstel op een veilig manier om kan doen is het toch prima! En een bezoekje aan de tandarts is misschien ook wel een aanrader!
ps het is een super leuk beestje zeg

**Geplaatst**: 14-10-11 08:52

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst: 14-10-11 08:52

Superknap! Ik weet niet wat je er aan kan doen sorry, ik heb echt respect voor je!

Ga zo door!

**Geplaatst**: 14-10-11 09:04

Geplaatst: 14-10-11 09:04

Jeetje knap hoor.
Ik heb ook een merrie, als veulen gekocht, ook ONTZETTEND kopschuw.
Als ik maar naar haar hoofd wees, was ze al weg.
En oren, helemaal erg, daar mocht ik niet eens naar kijken.
Ik heb haar gewoon steeds even aangeraakt, niet eens met snoepjes enzo.
Maar gewoon als ze bij me was of als ik haar borstelde ook even aan haar hoofd of oren, en dan gewoon weer verder poetsen, net of er niks aan de hand is.
Nu kan ik haar inmiddels (ze is nu ruim 4) gewoon aan haar oren komen, al vind ze het nog niet leuk, maar loopt niet meer weg.
Ze kijkt alleen even geïrriteerd.
Overigens was het bij haar geen trauma, maar gewoon hoe ze is.
Ze heeft nu een veulen en die is precies net zo, maar wordt met de dag beter.
En vooral geduld, vind ik vaak ook moeilijk hoor.
Zeker als ze ook eens een stapje terug gaan, en je het gevoel hebt dat je weer terug bij af bent.
Maar je bent al zover gekomen, de rest lukt dan ook wel.
Succes.

**Geplaatst**: 14-10-11 09:22

Geplaatst: 14-10-11 09:22

Zo te lezen weet je echt wel waar je mee bezig bent. Mijn paard houd ook niet van dingen aan en met het hoofd. Ik probeer dat dan ook zoveel mogelijk te beperken. Als het moet kan het wel maar hij vind het niet fijn.

**Geplaatst**: 14-10-11 09:27

Geplaatst: 14-10-11 09:27

Tot nu toe vind ik dat je heel goed bezig bent!
Zelf heb ik ook een paard opgevangen wat niet aan te raken was, zo bang! (zie onderschrift, link Luna)
Voordeel van haar is dat ze nooit zal trappen, wat je ook doet. Daardoor was het benaderen iets makkelijker.
In het begin nam ze bij mij niets aan ter beloning en was voor haar de beloning dat ik gewoon even afstand nam, bijvoorbeeld met poetsen. De beloning is uiteindelijk begonnen met een plukje hooi, dat kon ze uit mijn hand pakken maar hoefde ze mijn hand niet met haar lippen voor aan te raken.
Ik weet een gedeelte van haar voorgeschiedenis en ook bij haar is vaak en op de verkeerde manier de praam gebruikt. Een wormenspuit duurde eerder 45min voordat ik hem in had. Ook het bit wilde ze eerst niet in, niet om het bit maar om mijn hand die hem in moest doen. Nu, na dik anderhalf jaar gaat alles prima, alleen echt geaaid worden op haar neus vindt ze nog steeds niets. Ik heb me daarbij neergelegd en ga dit ook niet meer forceren/proberen. Haar hoofd poetsen is geen probleem. Verder wordt ze nu overal graag gekriebeld en dan vooral aan dr manenkam vindt ze het heerlijk.
Ik denk dat je niet echt een handigheidje hebt om het hoofdschuw te minderen. Het is een kwestie van geduld, geduld en nog eens geduld en regelmatig oefenen met bv. halster inderdaad.
Het zal vast goedkomen! Het is een leuk paard en zeker de moeite waard!

**Geplaatst**: 14-10-11 09:45

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst: 14-10-11 09:45

Wat heb ik een respect voor jouw geduld!
Ik denk dat je gewoon moet doorgaan met hetgeen je nu doet.
Heel veel succes!

**Geplaatst**: 14-10-11 09:46

Geplaatst: 14-10-11 09:46

Jeetje wat heb je dat goed gedaan! Respect voor jou.Als ik de eigenaar zou zijn zou ik je hem schenken.Is er geen mogelijkheid om hem daar op stal te laten staan mocht je hem toch kunnen kopen? En ipv stalgeld te betalen klusjes te doen en de rest van de paarden te verzorgen? Geen idee of dat wat is hoor,ik noem maar een zijstraat

**Geplaatst**: 14-10-11 09:49

Geplaatst: 14-10-11 09:49

Ik vind dat je onwijs goed bezig bent, en dat kopshuw komt vanzelf. Heb ooit ook een mishandelde merrie gekocht en kreeg ik absoluut geen halster om. Uiteindelijk gelukt en met wat geduld kon ik het altijd omdoen, helaas buiten zat ik soms uren om haar te pakken want dat durfde ze niet. Uiteindelijk was er iemand anders die het halster om wou doen want de hoefsmid lukte het niet, en duurde weer een paar dagen voordat ik haar weer kon pakken. Wat er met haar was gebeurd weten we niet, ik weet wel dat ik er niet verder kwam met hulp, mij vertrouwde ze maar niemand anders, en nu staat ze lekker oud te worden in frankrijk op het land.
Je bent gewoon super bezig met je paardje en heb er veel respect voor hoeveel geduld je hebt.
Hopelijk mag hij blijven zodat jij nog lang met hem verder kan werken.

**Geplaatst**: 14-10-11 10:16

Geplaatst: 14-10-11 10:16

Knap hoor, zo'n geduld en ook de liefde die je gelukkig dit dier geeft.....hopelijk blijft het goed gaan en
ik hoop voor jou dat hij door de eigenaren aan je gegund wordt, zonder jou was hij nergens.
En was hij er ookal niet meer......
Denk als ze hem verkopen aan iemand met minder geduld en respect het weer helemaal fout zal gaan.
Heel veel succes met het hoofdstel mak maken, wens je veel wijsheid/geduld toe om dat voor elkaar te krijgen....

**Geplaatst**: 14-10-11 11:05

Re: levensgevaarlijke jaarling, ons verhaal.

Geplaatst: 14-10-11 11:05

VVDD > PP

**Geplaatst**: 14-10-11 11:12

Geplaatst: 14-10-11 11:12

Wat een mooi verhaal zeg

Het beestje was dus gewoon kansloos. Afgeschreven en aan zn lot overgelaten.
Arm dier, wat een angst voor zo'n kleintje

Die mensen mogen jou uit dankbaarheid het paard eigenlijk schenken toch?
Jij hebt veel werk en al je liefde in dit paardje gestoken.
Echt zo ontzettend knap wat je doet!!

Je moet er toch niet aan denken dat ie straks bij een verkeerde terecht zou komen, brrr.

Wat moet dit moeilijk voor jou zijn zeg.
Ik hoop voor jullie beide dat hij bij jou mag blijven :(:)

Ik ben heel benieuwd naar je update's