Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-08-01 15:32

Geplaatst: 14-08-01 15:32

zucht, this zielig zeg Verdrietig

**Geplaatst**: 14-08-01 15:50

Geplaatst: 14-08-01 15:50

bij mij zijn er heel veel lieve dieren overleden maar met 3 ervan heb ik het nog steeds erg moeilijk.

als eerste is het Belleamy (helaas geen foto van op de comp.) Belleamy is nogsteeds de pony van mijn dromen op haar heb ik leren rijden zij deed echt alles ik mis haar ontzettend het is nu 4 1/5 jaar geleden dat ze van mij was.

als tweede BamBam bammie was mijn eerste echte eigenpaard ik heb maar 9 maanden van haar kunnen genieten wegens ernstige spat moest ze op 11 jarige leeftijd weg, weg uit mijn leven.

[img]../upload/152/Thirza9.jpg[/img]

als derde het is dan wel geen paard maar als nog in memoriam mijn lieve Kwekkie!! Verdrietig

[img]../upload/152/kwekbanjer.jpg[/img]

het blonde hondje op de foto het was echt mijn schatje ik hield echt veel van hem en toen werd ie gewoon bruut weg voor mijn neus dood gereden Huilen

ik mis hem zo Huilen

het is nu (maandag) precies een week geleden dat het is gebeurt ik vind het echt stil in huis nu, er is geen gestoord beestje meer dat zomaar rondjes gaat rennen. Verdrietig

**Geplaatst**: 14-08-01 20:16

Geplaatst: 14-08-01 20:16

dit is echt treurig, het bureau is gewoon nat bij mij..... Huilen

**Geplaatst**: 14-08-01 20:40

Geplaatst: 14-08-01 20:40

Ik wil ook 2 paarden opgeven. Deze twee schatten stonden op een manege, waar men niet al te best voor de paarden zorgde. Ik heb helaas geen foto's van die twee meiden:
Ashley was een appaloosa merrie, leeftijd weet ik niet, daar werd altijd heel vaag over gedaan. Maar er werd gezegd (kwam nooit een dierenarts) dat ze hoefkatrol had. Er was iemand ie haar elke dag verzorgde en afspoot en op een gegeven moment liep Ashley weer hartstikke goed, toen werd ze weer in de lessen ingezet en binnen een week stond ze weer kreupel op stal. Degene die voor Ashley zorgde had aan de eigenaars van de manege gevraagd of zij Ashley over kon nemen, zodat ze op een weilandje kon genieten van haar oude dag, helaas is dat verzoek niet ingewilligd, maar is Ashley op woensdag 28 februari 's morgens opgehaald voor de slacht, de verzorgster kreeg het 'smiddags pas te horen, toen was Ashley al geslacht;-(

Het andere paard wat diezelfde dag opgehaald is heette Scarlet. Scarlet was een super manegepaard, bij beginners superlief, maar kon ook op M niveau meekomen. Ook voor Scarlet was er iemand die haar een leuke oude dag wilde bieden en ook dit persoon kreeg pas te horen dat Scarlet weg was, toen ze dus al geslacht was;-(

Op Ashley heb ik nooit gereden, maar wel veel gekroeld, het was een schat. Op Scarlet heb ik wel gereden, was het eerste paard waar ik bij die manege op reed. Ik zal ze geen van tweeen ooit vergeten;-(

gr. Ziggy

**Geplaatst**: 14-08-01 21:03

Geplaatst: 14-08-01 21:03

bij mij is dat zossa.
een paard wat ik heb leren kennen op de manege waar kim(nimber) ook reed. daar werd ze toen verkocht naar mensen dicht in de buurt. via een vriendin ben ik daar terecht gekomen en heb ik haar een jaar verzorgd. tot ik terug kwam van mijn vakantie uit kreta. toen was ze weg. omdat ze boven haar oog een wond had en blind werd volgens de da. de eigenaar vond dat toen gevaarlijk en deed haar zomaar weg Boos!

(mijn vermoeden is dat ze allang blind was aan dat oog) ik heb haar nog 2 keer gezien en daarna nooit meer. inmiddels zal ze wel dood zijn. (kreeg van de eigenaar wel een supergaaf verzorgpaard ervoor terug, maar niets was hetzelfde) mis zossa nog steeds wel een beetje, mede ook doordat ik voor haar, haar hengstveulen en een andere hengstveulen en jaarling ruin heb verzorgd. ze blijft voor altijd in mijn hart. eigenlijk heb ik zoveel paarden die er niet meer zijn (of verkocht of overleden Boos!

) teveel om op te noemen. maar zoals ik al zei, voor altijd in mijn hart, met zeer mooie en dierbare herinneringen.

**Geplaatst**: 17-08-01 19:02

Geplaatst: 17-08-01 19:02

Een stukje over Lady Papillon, een manegepaard
Lady was een knokig bruin paard, en ze was geloof ik al in de 20. Een groot deel van haar leven heeft ze op een manege voor gehandicapten gestaan. Ze was altijd pissig. Je hoefde maar langs haar stal te lopen en ze beet je al, en hard ook. Niemand mocht haar, iedereen vond haar een vervelende rotknol. In de les was ze het meest betrouwbare paard dat we hadden. Altijd rustig, braaf, nooit geen gekkigheid. Het was altijd Lady die de zwaar gehandicapten het voor het eerst op haar rug kreeg. Ze begon ineens een beetje te kwakkelen. Keertje koliek, keertje kreupel, enz. Het bestuur besloot dat ze met pensioen moest. Op dat moment waren er verschillende oudere pony's. Er was al een plekje voor Lady gevonden. Maar omdat een van de instructrices (die het meeste te zeggen had) gekker was op een kleine pony (die ook al wat ouder was, maar nix mankeerde) nam die Lady's plekje in. Lady moest op de manege blijven. Ze kreeg steeds meer kwaaltjes. Steeds vaker koliek. En als het ook maar even kon liep ze zich weer half dood in de gehandicaptenles. Bij de gewone ruiters liep ze niet meer, die hadden een andere instructrice die vond dat ze Lady dat niet aan kon doen.
Op een middag kwam ik weer op de manege. Lady was er niet meer. Ze had een zware koliekaanval gehad en was ingeslapen. Arme Lady. Het paard waar niemand van hield...
Ik heb ook een gedicht over haar geschreven, maar dat kon ik even niet vinden.

Dan nog een shocking story...

Ik rijd op een handelsstal. We hadden daar een paard, Givenchy, ofwel Kiffy. Een bruine ruin, heel lief en betrouwbaar, en supermooi om te zien. Hij was onder vrij veel druk gereden (wedstrijden) en daar kon hij niet zo goed tegen. Hij is toen op rust geweest, en we gingen hem weer langzaamaan rijden. We hadden het te druk met rijden van alle paarden, en Kiffy deed niet meer zoveel. Daarom werd er een advertentie geplaatst voor hem. Er kwamen kopers. De moeder van een meisje van 13. De moeder probeerde Kiffy, en was op slag verliefd. Het meisje kwam toen ook mee om te kijken, en ook zei was gelijk helemaal gek van Kiffy. Terwijl Kiffy normaal nog al snel gespannen was, zag je hem gewoon relaxen toen dat meisje 'm knuffelde. Hij hield daar normaal niet eens echt van! Ze waren gewoon hartstikke gek op elkaar. De koop ging dus door, en ik heb Kiffy in de trailer gezet. De vrouw die hem altijd gereden had kon het niet, ze had een hele goede band met hem. Er werd veel heen en weer gebeld. Ze waren zo blij met Kiffy! Alles ging perfect...
Ik zat in Italie op een camping, 3 weken. Mijn vader las uit de krant een stukje voor over een meisje dat was aangereden met haar paard, het arme dier was gelijk dood. Ik zei nog: goh, da's echt erg. 't zal je maar een bekende zijn. Ik ging in gedachten naar huis, en bedacht dat er zo niemand was van 13 waarmee dat gebeurt zou kunnen zijn die ik kende.
Ik wilde graag naar huis, miste m'n paarden.
Ik wilde op een middag m'n vriendin op bellen (die vrouw), maar ik werd zenuwachtig. Ik stelde het uit. S'avonds belde ik dan toch, bloednerveus. Het eerste wat ze zei was dat ze slecht nieuws had... Kiffy was dood. Ze vertelde het. Het meisje had een buitenrit gemaakt, was over de brug gereden, en een auto was verblind geweest en had ze aangereden, met 70 km/h. Kiffy brak zijn rug. Ik zat er gewoon van te shaken.
Ik ben nog nooit zo ontzettend geraakt door een dier dat dood ging. het kon gewoon niet onze Kiffy zijn, dat mocht niet, onze lieve Kiffy...
hier is een foto... Givenchy is het linker paard...
Afbeelding

**Geplaatst**: 17-08-01 19:43

Geplaatst: 17-08-01 19:43

Kadanz:

Kadanz was al een hele oude pony. 30 jaar of ouder dachten zijn baasjes. Ik heb hem ongeveer 1 jaar verzorgt.
Kadanz was echt heel lief, heel veel mensen hebben op Kadanz leren paardrijden.
In de bak was hij soms niet vooruit te branden, totdat je een parcoursje opzette, daar zoefde hij overheen!! Prachtig vond hij dat, springen. Dat heb ik dan ook gewoon gedaan ondanks dat hij al zo oud was.
En voor de bosritten leefde hij gewoon. Prachtig vond ie dat!!! En als ik voorop ging was hij niet meer te houden!!!!
Toen ik hem ging verzorgen hoeste hij al heel erg, soms leek dat beter te gaan maar op het laatst werd het steeds erger. Toen verzorgde ik hem al niet meer (want ik had Oscar gekocht)
Ook ging zijn conditie heel erg onderuit. Op een gegeven moment was ie van een stukje in de wei draven al doodop.
Toen het echt niet meer ging hebben ze hem laten inslapen. Achteraf bleek trouwens dat hij er echt heel erg aan toe was van binnen Huilen

Soms, als ik naar zijn foto's kijk, komen de tranen weer, ook al is hij er nu al een helepoos niet meer Huilen

**Geplaatst**: 18-08-01 13:29

Geplaatst: 18-08-01 13:29

zucht....

over een poosje kan ik quana hier ook bij zetten.. het is bijna zeker al dat ze naar de slacht gaat... arm beestje Huilen

kl*te boer Boos!

ik begin nu langzaan een hekel aan hem te krijgen... Misselijk

**Geplaatst**: 19-08-01 12:53

Geplaatst: 19-08-01 12:53

Dit is Dancer.
Hij is vanochtend doodgegaan aan een hartstilstand. Ik kwam ik uit bed toen er ineens gebeld werd. Bleek dat het de manege was om te zeggen dat Dancer een hartstilstand heeft gehad en daaraan is overleden. Hij was al dood toen ze hem vonden. Het moet omstreeks 5 uur vanochtend gebeurd zijn, want hij was nog lauw toen ze hem vonden.

Ik heb er daarstrax nog afscheid van genomen.
Hij was al helemaal koud.

Ik had er woensdag nog op gereden en vrijdag had ik hem nog gepoetst. Toen was hij heel vrolijk. De andere verzorgster had er ook vrijdag en zaterdag op gereden en toen was er ook niets aan de hand. Het kwam heel onverwacht.

Hij was pas 9 jaar oud.
Gelukkig hebben we hem nog op videoband staan,
1 keer wanneer ik erop aan het rijden ben en 1 keer als ik hem aan het poetsen ben.

Dit is Dancer
[img]../upload/396/dancer1.jpg[/img]

Van deze foto had ik deze week nog een vergroting laten maken.
[img]../upload/396/dancer7.jpg[/img]

**Geplaatst**: 25-08-01 20:02

Geplaatst: 25-08-01 20:02

Een beetje laat nog misschien, maar Silvertje verdiend het gewoon om er bij te staan.
Het was mijn lieve welshpony (+/- 1.37m) die ik bijna 6 jaar lang heb verzorgd waarvan hij 2,5 jaar mijn eigen pony was.
Hij was pas 7 jaar. Toen hij 2 was, werd hij echter al bereden (lees:rodeo) door zijn 2 vorige verzorgsters. Hierdoor had hij een doorgezakte rug.
Die verzorgsters werder weggestuurd omdat ze de manen zomaar helemaal hadden afgeknipt.
Ik verzorgde Silver nu. Hij was al verpest voor het leven. Hij had helemaal geen vertrouwen meer in de mens...Ik leerde hem dat hij rustig zijn hoefjes kon laten uitkrabben en ik ging hem ook longeren (niet helemaal alleen, hoor). Pas op zijn 5e heb ik hem ingereden. Het was echt een schatje van een pony en ik kon er echt van alles mee doen. Ik had een hele sterke band met hem.
(Toch Concorde???)
Ik werd te groot voor hem en ik werkte bij een stal. Daar waren twee kleine meisjes die hem wel wouden berijden en zo verhuisde Silver naar die stal. Hij kon echter volgens die mensen steeds minder en de altijd vrolijke pony werd ook chagerijnig. De dierenarst werd er bij gehaald en de diagnose luidde dat door de doorgezakte rug zijn longen in verdrukking kwamen. Hij had het benauwd en moest afgemaakt worden.
Nu twijfel ik hier aan. Nu zou ik willen dat hij nog een poosje bij mij in de wei zou hebben gestaan. Dan had ik het zelf beter kunnen bekijken.
Het was nl. al een hele stap voor me om Silver los te laten en aan die mensen uit te lenen (ik deed er niks meer mee, behalve in/uit de wei halen) laat staan hem helemaal kwijt te raken!
Nog steeds heb ik er veel verdriet van en het is tot nu toe niet meer zo geweest dat ik nog zo'n band heb gehad met een paard....
In mijn hart heeft hij een hele grote plaats ingenomen die ook altijd zal blijven bestaan.

Groetjes, Mirjam.... Huilen

**Geplaatst**: 27-08-01 10:51

Geplaatst: 27-08-01 10:51

Nog een beetje een late reactie maar ik vind dat Katinka er ook nog bij moet.
Katinka was mijn lievelingspony op de manege, ze was 16 toen ze kwam maar ze kon heel goed heel hard lopen, het liefst zo hard mogenlijk. Ze was 16 toen ze op de manege kwam maar meteen mijn lieveling. Op een gegeven moment moest ik van mijn ouders van de manege af omdat ze het niet met de manege eigenaar konden worden. Ik heb er toen al vreselijk veel verdriet om gehad en ben nog vaak meegeweest naar de manege. Een paar weken terug hoorde ik dat ze was afgemaakt, omdat ze zogenaamd ernstig ziek zou zijn, jaja.
Ik hoop dat het waar ze nu is beter met haar gaat, mijn lieve mooie Katinka.

[img]../upload/296/katinka.jpg[/img]
Het linker paardje (de vos) is Katinka, ik zal proberen een duidelijkere foto te vinden.

_________________
Jaaaaaaah eigen pony!!!!

[ Dit Bericht is bewerkt door: Polly op 2001-08-27 11:52 ]

**Geplaatst**: 27-08-01 23:00

Geplaatst: 27-08-01 23:00

El Dorado, mijn vorige paard, NRPS volbloedje, roepnaam Dorret, hij mocht helaas maar 9 maanden bij mij zijn, OCD had een groot deel van zijn gewrichten dusdanig aangetast dat hij gewoon niet meer kon...
Nog geprobeert om hem een leuk leven op het land te geven maar hij kon gewoon niets meer met zijn benen.
Toen hij zijn stal niet meer uit wilde heb ik de beslissing genomen, snel is hij uit zijn lijden verlost.
Het is de meest verschrikkelijke beslissing die ik ooit heb moeten nemen en hoop hem nooit meer te hoeven maken....

DORRET MIJN ELDORADO,

Jij was mijn droom, jij was mijn wonder
Ik zag je, nam je mee en we konden
niet meer zonder elkaar.
Jij zal vol leven maar met pijn
zo hoort een paardenleven toch niet te zijn?
Ik gaf je alles wat ik had
je kon weer lopen en ik bad
o god laat hem sterk genoeg zijn
en geef hem een leven zonder pijn.
Samen zijn we sterk, we redden het wel
maar je ging achteruit, veel te snel
En ik denk waarom, waarom hij?
het enige wat hij wilde was rennen in de wei
Maar ook dat ging ook niet meer
het lopen deed je zo vreselijkzeer
Dus heb ik de beslissing genomen
ik vraag me af, hoe is het zover gekomen?
Je bent nu in de hemel, zonder pijn
en ik weet dat je daar gelukkig zal zijn
Het doet pijn, ik kon je niet redden
maar je hebt het nu goed, daar kan ik om wedden
Dorret ik mis je zo vreselijk maar ik kan er niet om heen
jij bent nu gelukkig en dat houd me op de been.
Eens zullen we weer samen zijn.

[img]http://www.bokt.nl/upload/324/photograph_(4).jpg[/img]
De laatste foto die ik van je kon maken...
[img]http://www.bokt.nl/upload/324/photograph_(5).jpg[/img]
Lieve Dorret.

Jij was alles voor mij, alles wat ik nog had.
Nu ben ik jouw ook kwijt.
Jij komt niet meer terug, wat is de dood toch hard.
Jij hebt me zoveel liefde gegeven, iets wat ik thuis niet kreeg.
Waarom? waarom wordt dat mij toch afgenomen, dat wat me het meest lief was.....
Met jouw dood stierf er een groot stuk van mij mee

Dorret ik zal je nooit vergeten, ik mis je nog steeds vreselijk, al is het alweer 7 jaar geleden, ik huil nog steeds........

[ Dit Bericht is bewerkt door: T@nj@ op 2001-08-28 00:42 ]

[ Dit Bericht is bewerkt door: T@nj@ op 2001-08-28 00:53 ]

[ Dit Bericht is bewerkt door: T@nj@ op 2001-08-28 00:55 ]

**Geplaatst**: 28-08-01 13:09

Geplaatst: 28-08-01 13:09

Het recente afscheid (door verkoop) van mijn toppertje ligt verser in het geheugen en doet nog steeds erg au Huilen

, maar voor In Memoriam aandacht voor Cajune. Ik heb helaas geen digitale foto, wel thuis een ingelijste foto waar ik afscheid op haar neem, ze heeft dan al een dwarslaesie.

Cajune was een Haflinger die ik als tiener 7 jaar heb gereden, waar ik met regelmaat mee aan de kletter ging, waarmee ik nog hard heb geoefend voor de IBOP (tot ik ontdekte dat de hinernissen van de IBOP vergelijkbaar waren met de omvang van de kantinetafels op school... Verward

) waar ik een veulen uit heb getrokken, waarvan een veulen naar mij is vernoemd, waar ik mee naar keuringen ben geweest, waar ik naast heb geslapen op de Nationale in de Brabanthallen in Den Bosch, waar ik onwijs mee geknuffeld heb en ontelbare kilometers mee heb gemaakt, onder meer tijdens een tiendaagse trektocht door Drenthe. Cajuuntje is 24 geworden.

**Geplaatst**: 28-08-01 15:51

Geplaatst: 28-08-01 15:51

Bij deze draag ik Sloper op...
ik heb geen foto's jammer genoeg.

Sloper was n grote pony op de ponyclub...
op zondag moest ik kiezen of op Sloper of Jeanet.. ze waren allebei niet echt leuk maar toch koos ik voor Sloper...
heb toen gereden en daarna op de boomgaard gezet.. ik keek nog toen ik weg reed.
De volgende dag kwam ik op de ponyclub en toen hadden ze hem die nacht latyen inslapen omdat hij, ik geloof dat het kanker in zn darmen had.
Ik was de allerlaatste die er ooit op gereden heeft.

Hij dankt zn naam overigens aan het feit dat hij n keer de stal gesloopt had...

Hij is nog nie dood want hem vergeten kan ik niet!!

Sharda

**Geplaatst**: 28-08-01 16:08

Geplaatst: 28-08-01 16:08

Arme Sloper, Sloper was mijn favoriete pony,
hij was altijd heel lief zo mak als een lammetje en smaakt nogal zout als ik hem een kus op zijn voorhoofd gaf Lachen

Hij kwam ook altijd als je naar hem floot.
Mijn andere favoriet daar was Lutger een Isabel/Valk kleurige welsh die schopt naar voren bij het aansingelen. En mooiste pony Sproetje helaas zielemaatje van Janet die je altijd kwam begroeten met wit van d'r ogen en ontblote tanden...
Pepsi, Olympia en Fleur ook leuke pony's.

Darco, van een andere stal was mijn knuffelruin, ja mijn grote knuffel, lekker bol rond paard met golfjes in zijn lichtere manen. Hij was mijn 'verplichte' nummertje in de les omdat er niemand anders was die of wilde of hem vooruit kon krijgen...

Hij had altijd wel wat singeldwang en je moest tijdens het rijden er alleen op letten dat als je een tik gaf je hem ook direcht iets meer naar buiten stuurde en goed bleef drijven, anders had meneer maar 1 truukje en dat was 'tik-omdraaien-bok' dat heeft hij 1x gedaan en toen had ik hem door...

Hij is helaas naar de slacht gegaan, ze zeiden dat hij naar een sportweide ging en daarna nog de kans kreeg om verbetering te tonen, ik heb gezegd dat ik hem had willen kopen om hem van de slacht te behouden....ze hebben hem echter gewoon direct doorgestuurd zonder verder bericht Verdrietig

Dinaldo en Topaaz, Amir, Chanel, Victory, Wanda....van een aantal weet ik zeker dat ze overleden zijn. Wanda heeft een maand nadat ze prive ging een hartstilstand gehad, Topaaz werd verkocht maar kreeg terugval en werd ingeslapen.
Chanel, ging terug naar handelaar omdat die vals was...wat er verder mee gebeurt is?
Victory was helemaal op, ik geloof dat ze 26 jaar geworden is. Amir, was op een dag weg, maar had aantal niet zulke leuke hebbelijkheden ontwikkeld.

**Geplaatst**: 28-08-01 20:44

Geplaatst: 28-08-01 20:44

Nooit gedacht dat mijn volgende bericht zo snel al weer zou komen.

In Memoriam: DEBORAH

Ik heb vroeger in mijn prille jeugd altijd pony's gehad, toen met rijden gestopt en 15 jaar niet meer naar paarden omgekeken, tot Deborah in mijn leven kwam.
Deborah was van mijn toenmalige bazin tegenwoordig goede kennis en ze vroeg me om naar haar nieuwe paard te komen kijken, 1 blik en ik was verkocht... Deborah was een halve fries en echt een leuk ding!
Ik ben door Boortje weer terug gekomen in de paarden en na haar 2 jaar verzorgt te hebben heb ik Dorret gekocht, ze stonden vaak samen op het land en het werd een echt leuk stelletje!
Met het overlijden van Dorret heb ik gezworen nooit meer een paard aan te kijken, maar ja, Boor was er ook nog en stond ook weer voor mij klaar om me te troosten en weer in het zadel te helpen.
Vervolgens heb ik weer een jaar op Boor gereden en daar stond mijn huidige paard Kevin ineens, Kevin dus gekocht en Boor kreeg een andere verzorgster.
Ik kwam nog regelmatig bij Deborah in de stal want ik ben haar natuurlijk nooit vergeten, regelmatig knuffelde ik nog met haar als ik Kevin uit het land ging halen, eergisteren nog...
Vanmiddag kwam ik op stal en hoorde dat Deborah vannacht is overleden op 20 jarige leeftijd, ze had een slag in haar darmen en een operatie zou ze waarschijnlijk niet meer overleven, vervoeren kon ook al niet meer.
Toen Jose, de eigenaresse, bij haar kwam kijken vond ze haar dood in haar box....
Het is hard om te zien hoe het levenloze lichaam van Deborah afgedekt met een stuk zeil boven aan de dijk bij de ingang van het erf ligt te wachten op de destructor, ik ben even bij haar gaan zitten, heb afscheid van haar genomen en nog een bloemetje op het zeil gelegd.
Deborah is 10 jaar bij Jose geweest, Jose, heel veel sterkte meid!! Ik zal Boortje erg missen...

Voor Deborah,

Dag Deborah, jij mooie zwarte glanzende verschijning.
Dag Deborah, met je lekkere eigenwijze nukkige karakter.(maar wat kon je toch lief zijn)
Dag Deborah, ga, ga naar die hemelpoort, daar staat Dorret op je te wachten, het doet mij goed te weten dat jullie weer samen zijn, na 7 lange jaren, ren samen in die hele mooie hemelweide en wees gelukkig.
Dag Deborah, ik zal je missen meid....

**Geplaatst**: 28-08-01 21:01

Geplaatst: 28-08-01 21:01

ik houd het ook niet droog de tranen staan in me ogen. ik wil dit moment schenken aan sheba de fotos komen nog op deze lieve pony heb ik mijn eerste ritjes op gemaakt, de vorige pony van helen. een dartmoor.