Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-07-03 23:52

Geplaatst: 29-07-03 23:52

Ik heb mijn paard ook laten inslapen. Ik zou dit dus nooit ergens anders doen dan thuis! Want de laatste momenten van je paard zijn net zo belangrijk als de rest van zijn leven. Dus om die laatste momenten nou angstig en paniekerig te maken door je paard ergens heen te slepen.. dat vind ik dus respectloos.
We hebben hier een plekje vrijgemaakt, helemaal bedekt met dik stro. Haar een infuus gegeven waardoor ze ging liggen, en daarna liggend ingeslapen. 's Nachts heeft ze toen met een zeil erover nog buiten gelegen.. kon niet anders. De volgende ochtend is ze door Rendac opgehaald. Die hebben idd een speciale regeling voor paarden; dan word je paard gegarandeerd niet verwerkt in diervoeder en komen ze niet met een knijper. Dit koste toen 1500 gulden.

Natuurlijk heb ik dit niet gedaan, veel te duur. En omdat er toen al MKZ was geweest was het verboden om karkassen te verwerken in diervoeder. Dus dat werd ze sowieso niet. We hebben Rendac verteld dat het om een paard ging en toen zijn ze met een speciale knijper gekomen, eentje waar je paard niet half uit hangt maar helemaal in ligt. Ik vond dit heel netjes. Ze lieten haar ook niet vallen maar hebben haar echt neer gelegd.

Ik kan me niet voorstellen in welk opzicht een paardencrematorium hier tegenop kan, behalve dan misschien een urn, maar daar zit ik echt niet op te wachten. Zeker niet voor dat geld. Sorry..

**Geplaatst**: 30-07-03 00:12

Geplaatst: 30-07-03 00:12

Hopend dat het nog heel lang zal duren voordat ik die beslissing moet nemen, maar nuchter genoeg om te beseffen dat het ook morgen zou kunnen zijn is mijn persoonlijke beslissing om mijn paard door 2 injecties te laten inslapen, eerst een narcose en daarna pas de dodelijke injectie en hem dan door de speciale service van Rendac (zie http://www.rendac.nl/nl/paarden.htm) op te laten halen. Mocht er tegen die tijd een paardencrematorium zijn dan zal ik daar zeker over nadenken om hem daar te laten cremeren.

Mijn steun voor het paardencrematorium heb je in ieder geval, want ik vind dat ook wij paardeneigenaren deze keuze moeten hebben. OK dan!

**Geplaatst**: 30-07-03 00:28

Geplaatst: 30-07-03 00:28

De speciale service van Rendac vind ik persoonlijk overdreven, mocht een ander zich daar goed bij voelen ok.. Maar het is heel veel geld. Het gewone ophalen is niet veel. Aangezien het 'maar' een lichaam is, maakt het me niet uit hoe het weggehaald word. Van mn pony blijf ik toch altijd houden, hoe hij ook weggehaald word.
Voor Dribs dood wist ik ook nooit dat ik er zo over kon denken. Het klinkt hard misschien, maar ik gaf heel veel om hem, maar zoveel geld aan een lichaam uitgeven, is zoals al ergens geschreven werd ook imo meer voor jezelf dan voor het paard. Maar goed, ieder zijn eigen gevoel daar over natuurlijk.

**Geplaatst**: 30-07-03 10:40

Geplaatst: 30-07-03 10:40

5 jaar geleden zijn allebei mijn pony's overleden (verchillende redenen).
En vlak daarna is er een goedkeuring gekomen dat paarden gecremeerd mogen worden.
Er was alleen nog geen crematorium wat het aankon.
Volgens mij moeten die er nu wel zijn hoor!
Misschien kun je iets vinden op internet, of via je veearts?

groetjes
Tamara

**Geplaatst**: 30-07-03 17:47

Geplaatst: 30-07-03 17:47

Ik heb besloten om Lorenzo wel naar de slacht te brengen. Voor die personen die nu gelijk weer gaan zeuren over "ja, maar dat deed je alleen vanwege de verzekering" kan ik het volgende zeggen: ik had WEL de keuze, en ik heb dus heel bewust gekozen voor de slacht.

Ik wil geen enkele manier veroordelen, maar ik heb zelf hele slechte ervaringen met inslapen, puur omdat het paard in kwestie daar heel erg tegen ging vechten. Met alle ellendige gevolgen van dien, paard over de zeik, eigenaresse nog meer, paard breekt de boel af, en niemand die hier het gevoel bij kreeg van "ach, wat vredig en mooi" Ik weet dat het in laten slapen van je geliefde dier iets verschrikkelijks is, en dan moeten je laatste momenten niet ZO zijn vind ik.

De slacht klinkt heel erg cru, maar sec gezien gaat het razendsnel.

Ik gun iedereen zijn of haar gedachtegangen, maar het enige wat ik wil zeggen is: de slacht is op zich nog niet zo'n rare optie als iedereen denkt.

**Geplaatst**: 30-07-03 17:53

Geplaatst: 30-07-03 17:53

Over slacht of inslapen, die keus heb ik niet hoeven/kunnen maken. Dribbel is zelf dood gegaan, of het rustig is gegaan, of hij gestikt is, of een andere manier, dat zal ik nooit weten..
Vroeger riep ik altijd, als mn pony dood gaat, vind ik hem het liefst op een keer in zijn stalletje. Maar goed, na dat ik dit heb meegemaakt, durf ik dat echt niet nog een keer te roepen, ookal zou ik ook geen keus willen maken tussen inslapen/slacht.. Ligt denk ik helemaal aan de situatie, als hij veel pijn heeft zou ik hem niet ook nog eens gaan vervoeren naar de slacht.. Denk niet dat je van te voren echt kan zeggen 'zo wil ik dat het gebeurt'..

**Geplaatst**: 30-07-03 20:38

Geplaatst: 30-07-03 20:38

Nee.... Dat kan je idd nooit zeggen... Het gebeurt gewoon, het overkomt je, en je zult het over je heen moeten laten komen..... Scheve mond

**Geplaatst**: 30-07-03 21:16

Geplaatst: 30-07-03 21:16

Citaat:
Denk niet dat je van te voren echt kan zeggen 'zo wil ik dat het gebeurt'..

En dat is waarom ik altijd zeg dat je dat pas op het echte moment kan kiezen.

Een doodziek paard zet je niet op de trailer naar het slachthuis.
Als het moment van sterven is gekomen kies je de snelste weg.

Ik kreeg laatst ook heel wat stalgenoten over me heen en nog steeds als het over dit onderwerp gaat. Ik laat mijn paard liever een snelle dood sterven in het slachthuis dan dat hij die stress heeft dat de DA komt en hij loopt te vechten tegen de spuiten. Dat heb ik 2x meegemaakt(niet dat ik erbij was maar het waren wel 2 stalgenoten die later verslag deden) en zal ik mijn paard niet aan durven doen.

**Geplaatst**: 30-07-03 22:06

Geplaatst: 30-07-03 22:06

Wij hebben Glory eind maart in laten slapen en we hadden de keuze tussen het slachthuis of in laten slapen. Glory's eigenaar heeft mij gevraagd wat ik van beide opties vond. Ik vond het heel erg moeilijk, in het slachthuis gaat het heel snel, ik had verhalen gehoord dat sommige paarden erg tegenwerken wanneer ze geeuthanaseerd worden door de veearts, dat was mijn ergste nachtmerrie.

Aan de andere kant had Glory medicijnen, waardoor we nog een week moesten wachten voordat ze geslacht zou mogen worden. Die week konden we eigenlijk niet wachten, er bestond een grote kans dat ze dan (op een hele gevaarlijke en onprettige manier) uit zichzelf zou komen te overlijden (denk aan een soort epilepsie-aanval).

Uiteindelijk hebben we de keuze gemaakt om haar in te laten slapen door de veearts, tussen het moment van de beslissing en haar dood zaten vier dagen, vier ontzettend mooie dagen met een heleboel prachtige herinneringen.

Uiteindelijk is Glory heel vredig ingeslapen, ik ben er zelf niet helemaal bij geweest, omdat ik dat niet kon, maar dit was een hele mooie dood. Of om het nog maar eens te zeggen: Een mooi einde van een fantastisch boek!

Cremeren zou voor mij persoonlijk absoluut geen optie zijn, ten eerste zit je met het laten inslapen, daaroverheen komt dan nog het feit dat het paard vervoerd zou moeten worden, en ten derde lees ik dat het paard in drieën gezaagd zou moeten worden. Dan vraag ik me af of dat een waardig einde voor je paard is. Dan zou je het dus al puur voor jezelf doen. Mijn hond heb ik laten begrafen op een dierenbegraafplaats. De eerste paar weken was dat een heel mooi iets om hem te herinneren, nu ben ik er al 3 jaar niet meer geweest. Achteraf zou ik het dus niet weer doen.

De dood is een heel dubbel iets, niet meer hoeven lijden is fijn, maar afscheid nemen is moeilijk. Gelukkig wordt het allemaal iets meer te verdragen door alle mooie herinneringen!

**Geplaatst**: 30-07-03 22:15

Geplaatst: 30-07-03 22:15

Heel veel mensen hebben een vertekend beeld van de slacht. Ik had dat vroeger ook, mijn vader zwoer dat hij z'n eigen paard vast zou houden als hij ging, want die ging niet met een spuit. Ik dacht: laat maar l*llen. Maar hij heeft het wel ongeveer zo gedaan. Het paard was qua spieren kerngezond, zijn pezen en gewrichten wilden alleen niet meer en behalve dat had hij een huidprobleem en was hij dampig. Mijn vader weigerde om zijn paard als 'chemisch afval' af te laten voeren als hij hem ook nog een ander nut (als eten dus) kon laten dienen. Zijn keuze. Ik ben er nu blij om dat ik het van zo dichtbij heb mee kunnen maken. Het paard was op, maar nog wel gezond en hij had er zelf vrede mee. Gevecht om hem binnen te krijgen? Nothing what so ever. Mijn vader is er niet helemaal bij geweest maar heeft hem zelf naar binnen gebracht. Dit was echt geen makkelijk paard hoor! Vergis je niet, hij liet zich niet onderzoeken op de kliniek (endoscopie via de neus naar de longen), was niet te handhaven en onhandelbaar door vreemden. Vreemde ruimte inlopen? Aan zijn kop zitten? Dat was er gewoon nooit bij! En wat doet dat beest? Die loopt aan een los touwtje met hangend hoofd achter mijn vader aan naar binnen, gaat staan en laat zich door drie vreemde mannen aan zijn kop zitten. Hij wist het, dat het over was en alles en hij had er zelf ook geen problemen meer mee. Hij vocht al 2 weken niet meer omdat hij wist wat wij nog moesten ontdekken. Hij liet zich gewoon scheren zonder iemand het ziekenhuis in te meppen bijv. En als ik dat dan zie, dan doe ik het morgen gewoon weer. Ik weet dat het toen de juiste keuze geweest is en die maak ik zo weer, maar dan wel met mijn eigen paard, mijn maatje die ik al 8 jaar heb op dit moment.
Het is echt geen donker hol en een gevecht om zo'n beest dood te krijgen. Echt niet! Het is wat morbide misschien omdat het omhulsel (want dat is dat grote lijf dan nog maar) ontleed wordt. Maar je mag er na afloop nog even bij om zelf te zien dat hij dood is (moet je ook maar kunnen natuurlijk).
Wij hadden die keuze en daar ben ik nog dagelijks dankbaar voor. Ik had hem nooit thuis af willen laten maken. Niet voor mezelf maar voor zijn 2 andere maten en het paard dat we toen op proef hadden. Voor hen was het al een schok dat Kuul wegging en die hebben elk hun eigen verdriet gehad, dat weet ik zeker. Had ik ze dan nog met dat karkas moeten laten zitten? Een paard is daar veel gevoeliger voor dan een mens, die ruikt en voelt meer dan je zou kunnen denken. Voor hen was het mooi dat het elders kon. Life goes on
Het is van te voren niet te bepalen of je moet nu gelijk je paard wegbrengen op de manier dat je het zelf wil, maar daar heb je je paard niet voor. Ik tenminste niet, ik denk er wel over na hoor. Ik wil niet langer wachten dan noodzakelijk is en als mijn paard het niet trekt dan zou ik hem morgen inladen en naar de slager gaan. Ik wil hem alle leed besparen. Maar toch wil ik nog zo lang mogelijk plezier hebben van mijn gekke man. Zoals hij gisteravond met mijn zusje over het terrein wandelde (fiets kopen bij het fietsenhok), dat koppie en die blik in die ogen, die wil ik nog láng niet missen!

**Geplaatst**: 30-07-03 22:32

Geplaatst: 30-07-03 22:32

Nu ik dit zo allemaal doorlees en wat er allemaal bij komt kijken, hoeft dat cremeren van mij ook niet zo. Ieder zijn mening over dit onderwerp maar ik ben het wel zo'n beetje eens met de anderen. Om eerlijk te zijn vind ik zo'n paardencrematorium eigenlijk niet echt iets omdat als er maar een zo'n crematorium komt, je telkens af moet reizen naar die plek om je dier te herdenken (als ik het goed heb begrepen is er maar 1 crematorium of komt die nog), omdat het ook nog veel geld kost en er komt heel wat bij kijken en het is zeker niet niks...
Gelukkig heb ik nog nooit een eigen paard op een tragische manier verloren Scheve mond

wel heb ik afscheid moeten nemen omdat ze verkocht zijn... Onze hond, die 10 oud was en toen dood ging, heeft een spuitje gekregen van de da en is toen opgehaald door zo'n dienst (die dode dieren ophaalt)...Dat heb ik iig liever dan een paardencrematorium, wat ik net door heb gelezen wat er dan allemaal gebeurd.. Scheve mond

**Geplaatst**: 31-07-03 10:25

Geplaatst: 31-07-03 10:25

Laudine, dankjewel dat je het zo mooi kan zeggen hoe het met Kuul ging, ik had het nooit zo mooi gekunt! Lachen

En afscheid hebben wij de week van tevoren genomen, we zijn met hem de dag van tevoren zijn laatste rondje bos gaan stappen, we hebben over een rondje van normaal een uur 4 uur gedaan. De hele week van tevoren zijn we met hem door het bos gaan stappen, ik zat er vaak op en hij mocht van mij eten van de bomen, wat hij anders nooit mocht.
Ik ben op de dag dat hij naar de slacht ging (om 8.00 zou hij vertrekken om de eerste daar te zijn) ben ik om 6.00 opgestaan en ben ik bij zijn deur gaan zitten, met de deur open en snoepjes in m'n hand, daar heb ik gezeten tot hij ingeladen werd. Toen de trailer wegreed keek hij om, naar Laudine, mijn moeder en ik, daar hebben we zeker nog 5 min gestaan, hij wist het...
Dat was ons waardige afscheid!

**Geplaatst**: 31-07-03 12:37

Geplaatst: 31-07-03 12:37

Hey,

wat een verschrikkelijk rot-onderwerp. Maar idd.: het hoort er ook bij... Huilen

Ik heb weinig goede verhalen gehoord over het inslapen. Slachten zou veel sneller en diervriendelijker zijn. Prima, makkelijke keuze dus (als ik het voor het zeggen zou hebben dan he). Maar het idee dat iemand de volgende dag Chubs heerlijke paardenbillen naar binnen zit te kauwen Misselijk

Groetjes,
Jacqueline

ps. Chubby is pas 4, dus ga ik er even van uit dat ze nog jaaaaaren meegaat

**Geplaatst**: 31-07-03 12:49

Geplaatst: 31-07-03 12:49

Gigondas schreef:
Het paarden crematorium komt niet in Arnhem maar in Heelweg (bij Varsseveld). Daar is nu een crematorium en begraafplaat voor kleine huisdieren en ik werk daar. Als het goed is kunnen we in oktober beginnen met bouwen. Er komen daar dan ook speciale stallen waar de paarden ingeslapen kunnen worden en we kunnen ze ook aan huis ophalen zowel dood als levend. Men kan dan de as mee naar huis krijgen of dat kan dan op de strooiweide uitgestrooid worden. Maar dat bedrag van 5000 à 6000 gulen ben je op jaarbasis wel kwijt. De stalling, hoefsmid, dierenarts, wedstrijden,verzekering en ga zo maar door dan ben je al een aardig eind op weg. Het heeft niets met geldtrekkerij te maken er is vraag naar en iedereen is vrij om te doen en laten wat ie wil het is geen verplichting!!!!

Ik hoop dat dit definitief doorgaat!

Niet leuk om nu al aan te denken maar mijn paard eindigd niet als een biefstukje op iemands bord

dat heeft hij niet verdiend.. okay hij is dan dood en weet het niet maar het lijkt mij ook geen leuk idee te denken dat ik als ik dood ben op iemands bord lig

Ik wil een waardig afscheid en als ik hem achterlaat weten dat hij niet wordt opgegeten ofzo.

Ieder moet verder voor zich weten wat hij/zij wil maar ik vind dat er wel een mogelijkheid in Nederland moet zijn waar paardeneigenaren hun paarden kunnen laten cremeren (kan bij honden en katten enzo ook). Ik hoef mijn paard echt niet op mijn schoorsteen ofzo maar uitstrooien in de strooiweide lijkt me wel beter dan als biefstuk eindigen en heb ik een goed gevoel bij.

**Geplaatst**: 31-07-03 16:02

Geplaatst: 31-07-03 16:02

Aan alle die hebben gereageerd op het cremeren van paarden/pony's.
Hoe of je er ook tegenoverstaat je moet het zien als een extra mogelijkheid die je wordt aangeboden, tot nu toe zijn er twee keuzes slager of destructie, straks komt daar cremeren bij. Natuurlijk een dienst waar voor betaald moet worden, lijkt mij vrij logisch. Hoe hoog het bedrag ook zal zijn, het bouwen van het crematorium kost 2 miljoen euro, dit zal toch terug verdiend moeten worden op wat van manier dan ook. Een optie die dan straks ook geboden wordt is een crematie verzekering af te sluiten,die op jaarbasis geen hoge premie zal vragen. Nogmaals het is een 3e mogelijkheid die wordt aangeboden en geen verplichting voor wie dan ook is. Naar mijn mening mag paarden minnend nederland blij zijn met het innitiatief om hier een crematorium te ontwikkelen.Ook nog een klein stukje over het vervoer, wij zijn straks in staat om paarden/pony's zowel levend dan wel overleden op een humane en etisch verantwoorde manier waar dan ook op te halen. Voor die gene die nog vragen heeft mag ze af vuren, zal proberen ze te beantwoorden.Zit zelf niet op bok , maar krijg ze wel doorgespeeld.

**Geplaatst**: 31-07-03 16:44

Geplaatst: 31-07-03 16:44

Heel mooi gezegd Laudine !

Ik heb het begeleiden van Lorenzo naar de slacht eigenlijk nooit als morbide ervaren. Ook al ben ik een overtuigd vegetarier, ik had er geenzins "moeite" mee dat hij daarna als voedsel over de toonbank ging. Mensen die dit overigens wel vinden en toch vlees eten, daar zit wat mij betreft wel een steekje bij los hoor! maar dat terzijde....

Ik heb tijdens het slachtproces "alles" gezien op het schot na. Ik heb ook gewoon nog met Lorenzo geknuffeld, vond het ook niet eng, ook al zat er dus - heel cru gezegd - een gat in zijn hoofd. Ik heb hem geaaid, gekust en vastgehouden. Voor mij was het voor zover mogelijk een mooi en waardig afscheid. Ondanks het grote verdriet valt er op dat moment ook iets van je af, zekerd omdat je weet dat je het niet voor jan-snot laat doen, een paard komt niet zomaar bij de slacht en zo ook Lorenzo dus niet. Maar als je eenmaal die drempel overgegaan bent valt de immense zorg en zorgen van je af en weet je dat je het juiste voor je paardje gedaan hebt.

en zo heb ik het dus ervaren. Maar ik kan me aan de andere kant heel erg goed voorstellen dat er mensen zijn die een dergelijk tafreel niet willen en/of kunnen zien. Daarom alle respect voor een ieder die de keuze moet maken.

**Geplaatst**: 01-08-03 11:21

Geplaatst: 01-08-03 11:21

Ik denk niet dat ik dat nog gekund had, maar mijn vader is tijdens de stuiptrekken nog bij m geweest en na een kopje koffie heeft hij hem nog gezien toen de huid er al af was. En de slager maar uitleggen dat het zo'n mooi beest was, geen grammetje vet, prachtig stukkie vlees. Dat had ik denk ik niet meer gekund, dood ok, maar dan is hij niet meer van mij en ik vrees dat ik het vlees nog teveel met mijn lieveling zou verbinden of zoiets.
Toen we Hercules hadden weggebracht vond ik vleeseten ook niet erg meer. Ik wéét dat er ontzettend veel dieren een vreselijk leven hebben en vervolgens op je bordje komen, maar ik weet nu dat er ook mensen zijn die hun dierbaarste bezit wegbrengen. Ik had het niet hoeven zien allemaal, maar ik had met plezier een biefstukje gegeten. Dat klinkt misschien wat vreemd, maar ik weet 1 ding zeker: beter vlees bestaat niet. Dat paard had een leven de laatste vier jaar, daar zou menigeen jaloers op kunnen zijn. En alleen daarom al zou ik het zo weer doen. Dat is weer een dier met een goed leven naar de slacht en hopelijk een met een minder goed leven minder.
Overigens is het een utopie dat je aan de slacht geld overhoudt. Van te voren (als bevestiging meer, want aan het paard konden wij al zien dat het over was) moest hij gescand worden op de kliniek, de DA is nog twee keer aan huis geweest daarvoor. In de jaren ervoor hadden we ook regelmatig bezoek van de DA, Herc heeft zo'n 3 weken op de kliniek gestaan voor een behandeling (kassa!), al met al dus nogal wat medische kosten. Uiteindelijk ging hij naar de slacht en bij het maken van die keuze speelde geld geen enkele rol (we hebben daarna ook weer een nieuw paard aangeschaf en Hercules zat niet in de verzekering). Je krijgt namelijk per kilo 'geslachtgewicht' uitbetaald. Dwz: als het paard dood is halen ze eerst de ingewanden eruit, benen eraf etc. Dan heb je dus een romp over waar het vlees bruikbaar van is. Dat wegen ze en dan krijg je iets van een gulden dacht ik per kg. Dat tikt niet aan. Hercules woog levend 600 kg, geslacht gewicht was bij hem net de helft dacht ik. Dat weegt niet op tegen de medische kosten die we aan het paard gehad hebben, maar al helemaal niet tegen het emotionele verlies.

**Geplaatst**: 04-08-03 22:01

Geplaatst: 04-08-03 22:01

Ik hoop dat Mantha nog jaren mee zal gaan maar ze is 22 en de dag kan elk moment komen. Voor hetzelfde geld gaat ze nog 10 jaar mee, ik hoop dat als ze maar gezond blijft. Ik zou haar het liefst op de boederij waar ze nu al 20 jaar staat in willen laten slapen. Ik zou haar niet graag wegbrengen omdat ze dan voelt dat er iets gaat gebeuren. Dat zal ze toch wel voelen maar ik laat haar liever gaan in een omgeving die bekend is en waar ze bijna haar hele leven gestaan heeft. Over inslapen heb ik zowel nare als goede berichten gehoord! Ik zal de beslissing niet geheel hoeven nemen omdat ik haar maar verzorg. De uiteindelijke beslissing ligt bij de eigenaresse. Maar ik zal haar blijven doen tot ze er niet meer is. Tot die tijd blijf ik gewoon van haar genieten.

**Geplaatst**: 04-08-03 23:44

Geplaatst: 04-08-03 23:44

Hoi

Ben blij als er een crematorium voor paarden komt.
Ik heb mijn pony Trooper moet laten afmaken 4 jaar geleden.
Stad en land afgezocht maar helaas.
Het was voor mijn geen optie om in te laten slapen.Heb namelijk verhalen gehoord dat er een paard vedoofd was en weer opstond en 2 benen brak.Daarnaast wordt het paard opgetild en in de wagen gegooid.
Toen maar besloten voor een pin duurt nog geen sec en alles wordt op de plaats afgehandeld.Ik heb het nog steeds moelijk mee dat ik hem niet meer bij me heb.Al kost het me 5000 euro.Ik bedoel als je uitrekend wat ik per maand kwijt ben aan mijn paard zo n 550 euro dan dan kan naar mijn idee dat er ook nog wel bij.Voor mij is het belangrijk dat niet alleen mensen en kleine huidieren op een waardig manier kunnen worden gecremeerd maar ook groote beesten.Ik ben blij als het er is.

Groetjes Daan

**Geplaatst**: 05-08-03 06:36

Geplaatst: 05-08-03 06:36

Wij brachten Hercules om nog een reden naar de slacht, mijn vader was een paar keer op vakantie geweest naar Papua Nieuw guinea geweest met een vriend en een keer had die vriend gezegt:'Ik ga alleen nog maar dingen doen die ik aan deze mensen kan uitleggen'
Hoe moet je aan die mensen uitleggen dat je een paard, een prima stuk vlees, hebt vergiftigd, in principe voor die mensen: weggegooid?
Ik kan begrijpen als iemand zijn paard een spuitje wilde geven, maar wij wilden het daarom niet en omdat vele paarden gaan vechten tegen een spuitje, en bij de slacht is het *pats* afgelopen, Hercules gaf nog een paar stuiptrekken en daarom dacht mijn vader dat hij niet goed geraakt was, maar de zenuw geeft dan nog een sein door, dan is hij al dood.

Ik heb er geen spijt van wat we met Hercules hebben gedaan, als er vandaag iets gebeurd met een van de paarden en hij kan nog in de trailer zonder pijn, dan gaat hij naar de slager! Die mensen hebben alle tijd genomen voor hem, ze hebben hem gekalmeerd en toen was het voor hem over.
Hercules heeft de laatste 4 jaar van zijn leven een ander leven gehad, een beter leven, en het is zo snel beeindigd om hem voor de pijn die alleen maar erger zou worden te behoeden.

**Geplaatst**: 06-08-03 19:25

Geplaatst: 06-08-03 19:25

Ik denk dat hier in de berichtjes soms twee dingen door elkaar lopen.
Iedreen is het er mee eens dat het afscheid nemen en het 'dood laten maken' ( Verward

weet niet hoe ik t anders moet noemen) voor het paard rustig moet verlopen en zo snel mogelijk moet gaan. Voor de één is dat dan de slacht, de ander een spuitje of een schot.
Maar dat heeft niks met de tweede stap te maken....wat gebeurt er dan met t lichaam ? Alleen als je de slager je paard laat afmaken is het natuurlijk duidelijk wat er met het lichaam gebeurt maar anders heb je nog verschillende mogelijkheden.

Maar volgens mij is het toch ook niet zo dat een paard bij het crematorium zelf wordt afgemaakt ?
Het zal toch door een dierenarts (thuis ?) moeten gebeuren ?
En volgens mij doet de dierenarts het hier ook met een kogel als je dat wilt, dan hoef je niet perse naar de slager.

Blijkt dus toch natuurlijk dat het allerbelangrijkste de laatste stap voor het paard is, daarna is het een keus die je voor jezelf maakt.

**Geplaatst**: 07-08-03 11:13

Geplaatst: 07-08-03 11:13

Ik ben juist heel tevreden over hoe het inslapen verliep, ik lees veel nare verhalen over inslapen, maar bij Jerai ging het heel mooi, maar ze was dan ook al erg zwak. Bovendien stond ze al ruim een week op de kliniek en ze was er al vaak geweest dus het was voor haar ook geen vreemde omgeving meer. Wat ook wel meegespeeld zal hebben, is dat ze al lag toen ze de spuit kreeg.

Ik heb daarna sectie op Jerai laten verrichten, omdat de artsen er misschien nog wat van zouden kunnen leren, wellicht een ander paard wel konden redden in de toekomst.

Ik zou mijn paard niet laten cremeren. Het is slechts het lichaam nog, het paard is er niet meer, maar als anderen zich daar beter bijvoelen, dan moeten ze het (als de mogelijkheid er ooit komt) doen.

**Geplaatst**: 07-08-03 13:40

Geplaatst: 07-08-03 13:40

Toch nog even terugkomen op het af laten maken opzich. Bij een military wedstrijd gebeuren er nog weleens ongelukken. Als zo'n paard zijn nek breekt of zijn been op meerdere plaatsen, dan wordt ie toch ook ter plekke afgeschoten (met pistool) door een dierenarts??? Dus het kan wel lijkt mij zo, of heb ik het nu mis?

**Geplaatst**: 07-08-03 16:43

Geplaatst: 07-08-03 16:43

Hoe kom je er nou bij dat ze dat met een pistool doen?
Dat gebeurd ter plekke met hetzelfde spuitje als wat ze in de kliniek krijgen. En zo vaak worden er geen paarden ter plekke afgemaakt in de military.

**Geplaatst**: 12-08-03 07:30

Geplaatst: 12-08-03 07:30

Dat heb ik gehoord.
Ik heb niet gezegd dat er "zo vaak paarden ter plekke afgemaakt worden" maar dat het "weleens" gebeurd Verward

. En was het meer een vraag of ze nu ter plekke werden afgeschoten, omdat ik het niet zeker weet of het nu nog gebeurd Schijnheilig

.
Ik werkte in DL op een military stal (tevens fokstal voor Eng. volbloeden) die eigenaar vertelde dat. Misschien dat het alleen vroeger gebeurde, maar dat was wat ik gehoord heb.
Haha!