Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola


DaniBanani schreef:Ik ben opgevoed met het idee: "het is en blijft maar een dier."
Dat heb ik nou eenmaal meegekregen, en zo denk ik er dus ook over. Ik ga geen duizenden euro's uitgeven aan een operatie.
Scheelt misschien ook nog dat ik als student niet weet hoe mijn toekomst er financieel uit gaat zien, en dat ik op dat vlak dus ook aanzienlijk minder zekerheid heb qua lasten die ik kan dragen. Had ik een duidelijk beeld van mijn inkomen, dan zou ik misschien een hoger bedrag willen uitgeven omdat ik wéét dat ik het terug kan betalen.
En -heel egoïstisch gedacht- het paard accepteert mijn beslissing hoe dan ook wel. Bij inslapen weet dat paard niet dat er ook een operatie was, alleen ik weet dat. Net zo goed als dat wanneer ik wel voor een operatie zou gaan en het paard met veel pijn wakker wordt, ze dat ook maar gewoon accepteren. Dus ík moet met die beslissing kunnen leven, en dat vind ik het belangrijkst.
Dat gezegd hebbende..voor een operatie met hoge slagingskans en korte revalidatieperiode zou ik best nog wel wat geld overhebben. Zit er een lange revalidatie aan vast, is het voor mij sowieso al einde verhaal, net als bij een operatie met zeer lage slagingskans.
Daarbij komt dat ik niet in de financiële problemen wil komen (en ook niet in de buurt daarvan) om een dier te redden. Ik stel mezelf voorop. Stel dat er nu iets gebeurd wat mij meer dan 1000 euro zou kosten, dan zou dat betekenen dat ik mijn studie niet kan betalen (ben ook maar een zielig studentje). Dat is het mij niet waard. Bij mij gaat mijn paard absoluut niet voor alles; niet voor mijn financiële situatie, veiligheid, familie, vrienden, noemmaarop. En misschien maakt mij dat geen waardig paardeneigenaar, maar voor zover ik de mogelijkheden heb doe ik er wel alles aan om het haar naar 't zin te maken. Dat is alles wat ik kan en wil bieden.