Geplaatst: 04-05-03 09:35 Ik heb zelf een lieve merrie maar ze is erg druk, dominant en 'alleen maar' B-niveau zeg maar.
Ik had wel een verzorgster nodig omdat ik zelf kanker heb en door de chemokuren haar niet meer kon rijden. Ik was na 5 min. dressuren al bekaf...
Het achternichtje van mijn man rijdt pas twee jaar maar we hebben haar een kans gegeven.
Ze is pas tien, net elf geworden, maar al 1.72 m lang geloof ik. Dan kun je erg moeilijk een verzorgpony vinden als je al zo lang bent!
Ik dacht dus: dat wordt nooit wat, die krijgt nooit een kans. Dankzij de lengte van haar leeftijdsgenoten hebben die allemaal al 'verzorg-ervaring' over een paar jaar en zij alleen nog maar ervaring van manegelessen.
Ik herinnerde mijzelf op die leeftijd, ik kon ook nooit een verzorgpaard krijgen omdat ik epilepsie had. Dus... ze mocht 1x per week (soms vaker in vakantie's enz.) op mijn paard rijden en helpen met verzorgen.
Ze mag alleen rijden als ik of de instructrice er bij is, of iemand anders maar dan moet ze dit met mij afspreken.
Verder mag ze nog alleen in de bak rijden, en nog geen buitenrit of zo.
Wie weet in de toekomst...
Sinds anderhalve maand krijgt ze elke zaterdag priveles, een half uur tot drie kwartier, van een jongedame die ik al kende en die best goed les geeft, en ook heel geduldig is met kinderen en niet zo ingewikkeld uitlegt!
Sindsdien is ons achternichtje heel erg vooruit gegaan.
Wat ik wel belangrijk vond in het begin:
-Verantwoordelijkheid
-Dat ze leerde zelfstandig op te zadelen (ze vroeg steeds of het wel goed zat bij zadel/beenbescherming, dat laatste hebben ze niet bij de manegepaarden waar ze les heeft)
Dat kan ze dus nu zelf.
-Goed leren wat losrijden en droogstappen inhoudt (geen paard nat terug op stal zetten, dat soort dingen wist ze wel, maar zo zijn er nog meer dingetjes die ze nu goed heeft geleerd!)
-Goed zit-oefeningen doen, want mijn paard kan nog wel eens een bokje geven. Maar ze heeft een stevige zit, en toen we van de week voor 't eerst sprongen en mijn paard te vroeg afzette.... whooooooow!!!
Ze bleef wonder boven wonder zitten... ik had echt bijna mijn onderlip afgebeten.
In het begin moest ik haar soms helpen, met paard uit de wei halen bijv., dat leerden ze niet op de manege waar ze reed. Mijn merrie wil nog wel eens haar vier hoeven in het gras planten en je aankijken zo van: "Denk maar niet dat ik de komende 24 uur nog een stap vooruit zet.." }>
Dan is ze net een ezel zo koppig.
Maar tegenwoordig kan de verzorgster dit alleen.
Mijn paard loopt met haar gewoon mee. Waarschijnlijk vindt ze die verzorgster wel lief
Er waren tijden dat ze les had en dat Cerise de hele tijd in 1 bepaalde hoek van de bak zat te klieren: kop omhoog, dribbelen, er waren marsmannetjes in het kippenhok gekropen of zo
En dan wilde ze NIET de hoek in, echt NIET.
Dansen, opzij dansen, balet-uitvoering werd het... }>
Dankzij instructrice ("Bezig houden dat paard! Kleine volte, halt en aandraven, aandacht van paard moet bij jou blijven!!") hield het paard op met klieren want ze moest wel erg veel doen en dan heb je geen tijd meer om naar marsmannetjes te kijken...
De marsmannetjes bleken uiteindelijk gewoon wat eenden en kippen te zijn die voer kregen van de stalhoudster, en jah... dan ga je kakelen toch?
Zo hebben ze samen heel wat meegemaakt en ik ook.
Heerlijk om te zien hoe een meisje met maar 2 jr. rij-ervaring ineens door priveles op een privepaard zo snel vooruit gaat.
Ik vind het geweldig dat ze nu deze kans heeft gekregen. Ze is heel trouw, ruimt altijd alles op, minder vergeetachtig dan Dorine
("De zweetdeken ligt daar nog!") en als ik een keer geen energie heb doet ze alles voor me.Vroeger zag ik een verzorgster/bijrijdster totaal niet zitten.
Ik weet best dat mijn paard iets minder goed loopt nu, iets minder voorwaarts is (doordat zij nog niet zo goed rijdt) maar het wordt al beter. Binnenkort gaan we dit eens goed samen oefenen!
Ik heb zelf een paard verzorgd die niet zo goed voor 't been was, dus ik weet nog wel wat leuke nogal vermoeiende (
) oefeningen voor hen... 
Voordeel van deze verzorgster:
Ze is enorm energiek, net als mijn paard zelf.
Paard krijgt enorm veel aandacht en oprechte liefde, is ook stapelgek op haar heb ik ontdekt.
Paard werkt graag voor haar en heeft altijd plezier in de les. Paard voelt gewoon het eerlijke enthousiasme van het jonge meisje en als het meisje glundert zie je die rode wangetjes door het hele paard heen gaan bij wijze van spreken...
En wie zou dit geluk niet gunnen aan die lieve energieke dames?
Heel veel geluk met je nieuwe verzorgpony en zodra je foto's hebt dan ga ik kijken!!!
Succes met rijden en verzorgen!
