Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-09-09 09:24

Geplaatst: 24-09-09 09:24

Als ze pijnvrij van haar pensioen kan genieten blijft ze gewoon. Heb mn paarden aan huis dus die weide opvulling kan ik er wel bij gebruiken. Ze zijn jaren je liefste en mooiste bezit geweest dus ik kan het niet over mn hart verkrijgen om ze dan maar als oud vuil aan de kant te zetten.

**Geplaatst**: 24-09-09 09:25

Geplaatst: 24-09-09 09:25

mijn paard is een hele goede grasmaaier.

ik moet wel eerlijk bekenen dat ik ze thuis heb staan dus dat maakt het iets makkelijker.......

**Geplaatst**: 24-09-09 09:25

Geplaatst: 24-09-09 09:25

Als ik mijn paard niet meer kan rijden en hij heeft verder geen pijn o.i.d. ga ik op zoek naar een goedkopere stal waar hij het hele jaar door een aantal uur de wei op kan maar om die reden wegdoen zal ik nooit. Ik vind dat je er voor je dier moet zijn in goede en in slechte tijden en dat je hem niet zo maar weg kan doen omdat hij niet meer aan je verwachtingen voldoet.

Heb een pony gehad waar ik niet meer mee kon rijden en tot haar dood heb ik gewoon lekker met dr getut en gewandeld en gefietst en heb er geen seconde spijt van.

Wanneer er pijn in het spel komt is het natuurlijk wel einde oefening en mag hij naar de eeuwige groene weides.

**Geplaatst**: 24-09-09 09:26

Geplaatst: 24-09-09 09:26

Ik heb een grasmaaier gehad, alhoewel die wel voor de wagen liep maar dat deden we meestal ook 1 keer per week.
Verder wandelde ik veel, deden we VD, Langelijnen etc. we vermaakte ons prima iedere dag dus als mijn pony pijnloos kan zijn door niet meer bereden of ingespannen te worden zou ik haar aanhouden en ik weet zeker dat we ons dan nog steeds iedere dag zouden kunnen vermaken.

**Geplaatst**: 24-09-09 09:28

Geplaatst: 24-09-09 09:28

Aanhouden en pensioneren

ik was niet van plan afscheid van mn meisje te nemen puur alleen maar omdat ik er niet meer mee kan rijden

die blijft tot het einde bij me!

**Geplaatst**: 24-09-09 09:29

Geplaatst: 24-09-09 09:29

Maar om de discussie die de TS noemde aan te zwengelen...

Ik zou persoonlijk nooit mijn niet-meer-berijdbare-paard in laten slapen of verkopen omdat ik anders geen nieuw paard zou kunnen kopen / onderhouden...

Dan ga ik maar tennissen ofzo...

Laatst bijgewerkt door Nexus op 24-09-09 09:31, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 24-09-09 09:31

Geplaatst: 24-09-09 09:31

Ik heb bijna een jaar geleden een paard gekocht. Het was een weloverwogen beslissing: ik wilde een paard kopen om te rijden en eindelijk had ik de financiele mogelijkheden en de tijd om mijn droom waar te maken!
Na een poosje zoeken had ik mijn paard gevonden en gekocht. Toen bleek dat ik toch wel een probleem paard had en door pech heb ik uiteindelijk maar 3 maanden kunnen rijden. Hij staat nu al 6 maanden stil door een peesblessure.
De dingen die mijn paard heeft gehad betekenen nog niet dat hij eeuwig met pijn doorloopt en de kans dat ik uiteindelijk gewoon kan rijden is vrij groot. Daar houd ik me aan vast en ik geloof erin dat ik uiteindelijk weer kan rijden, waar ik hem voor gekocht heb.

Tijdens alle pechgevallen heb ik regelmatig gedacht aan wat ik zou doen als het toch niet goed zou komen. Ik woon in de randstad, mijn paard staat op een pensionstal. Mocht mijn paard alleen nog maar als grasmaaien kunnen fungeren en hij heeft GEEN pijn, dan zou ik hemel en aarde bewegen om een goede stal voor hem te vinden, waar hij lekker met maatjes in de wei kan staan. Maar ik heb wel besloten dat ik bij mijn wens blijf: een paard om op te rijden. Ik hoop alleen wel zo'n stal te kunnen vinden, want anders zou ik voor een erg moeilijke beslissing staan. Ik denk dat ik echt niet blij ga worden van een lief en leuk paard, waarmee ik niet kan doen wat ik ervan wil. Het scheelt denk ik dat ik het paard niet al jaren ken en er is zeker een goede band, maar ik heb echt een doel met dit paard, kan ik dat doel niet behalen, dan denk ik toch echt dat het paard weg moet. (mijn doel is dus een paard om te rijden, misschien een wedstrijdje starten, een keer naar buiten, gewoon lol hebben. Ik vind het niet erg als we geen hoge klasse dressuur halen. Ik denk dat mijn doel niet hoog gegrepen is en dat ik dat met menig ander paard ook kan behalen)

Mocht het paard ook maar enige hinder ondervinden van een blessure, dan gaat hij naar de slacht.
Ik wil niet dat zo'n paard, waar ik in de tussentijd verknocht aan ben, de handel in gaat en een rotleven krijgt, door mijn toedoen. dan is hij dood beter af naar mijn mening.

Moeilijk hoor. Ik ben echt heel blij dat mijn paard aan de beterende hand is. Jasper is een vrolijk en levenslustig paard. zolang dat niet veranderd, heb ik echt het liefst dat hij zijn hele leven bij mij blijft!

**Geplaatst**: 24-09-09 09:31

Geplaatst: 24-09-09 09:31

liljebo schreef:
Maar stel nu dat je paard het niet meer kan. Niet meer rijden/mennen.
Wat doe je dan?
In laten slapen?
Verkopen? Al of niet met eerlijk verhaal? En wat verwacht je daar dan van?
Aanhouden en pensioneren?

Hier hoef ik helemaal niet over na te denken: ze blijven gewoon bij me.

**Geplaatst**: 24-09-09 09:33

Geplaatst: 24-09-09 09:33

hier een grasmaaiertje van 4 heel jonmg dus nog

ze is bij de vorige ( nieuwe eigenaar) vanuit de trailer volop aan het werk geknald en is daar giga hard in de wei neer geklapt in het prikkeldraad en uit onderzoek van de kliniek kwam ataxie naar boven

ja wat doen je dan

ik heb dr terug gekocht heb haar verkocht wegens tijdsgebrek maar toch kon ik haar niet loslaten en in de handel erecht laten komen

dus staat madame te pensioneren op gras we wandelen doen vrijheidsdressuur ach we genieten gewoon van elkaar ,ben blij dat ik voor haar heb gekozen en niet voor het rijden (rijden is niet het belangrijkste in mijn ogen)

morgen gaan we kijken naar een jaarling arabier ook met een gebrek kunnen ze samen het gras kort houden

ik ben meer het type lekker aan de hand het bos op

**Geplaatst**: 24-09-09 09:33

Geplaatst: 24-09-09 09:33

3 jaar geleden is ons paard ongeneselijk verklaard.
Mijn ouders zeiden vroeger: "als er een dier het huis in komt, gaat het pas weg als ze dood zijn". Met de rede dat we niet elk dier mee naar huis namen en de verantwoordelijkheden kenden.
Bij Jark hetzelfde verhaal

Gelukkig maar, want nu doet hij het prima! We kunnen nu alles met hem zoals voor dat hij ziek was.

Kortom.. hij heeft 3 jaar lang op een pensioenwei gestaan als grasmaaier. Verkopen en slachten doen we nooit. Inslapen doen we echt als het noodzakelijk is. (gelukkig!)

**Geplaatst**: 24-09-09 09:34

Geplaatst: 24-09-09 09:34

stel het zou mijn paard overkomen.Dan zou ik mids hij geen pijn heeft hem lekker de rest van zijn leven op de wei gunnen,en evt als ik het geld zou hebben

er een nieuw paard bij kopen om dan te rijden.of als hij geen weidemaatje had die kopen.
ik vindt als je je paard niet meer kunt rijden,het niet zomaar weg kan doen,altans ik zou het niet kunnen.ik rijdt toch geen wedstrijden.dus is voor mij geen probleem

**Geplaatst**: 24-09-09 09:37

Geplaatst: 24-09-09 09:37

Hoi Driebergen!

Wat jammer dat je eerste eigen paard gelijk zulke blessures heeft! Duim voor je dat hij beter wordt!!!

Ik heb wellicht ook makkelijk praten... Heb twee paarden en kan dus gewoon ook nog rijden.

**Geplaatst**: 24-09-09 09:40

Geplaatst: 24-09-09 09:40

Nexus schreef:
Maar om de discussie die de TS noemde aan te zwengelen...

Ik zou persoonlijk nooit mijn niet-meer-berijdbare-paard in laten slapen of verkopen omdat ik anders geen nieuw paard zou kunnen kopen / onderhouden...

Dan ga ik maar tennissen ofzo...

Om het op die discussie te houden: als mijn paard met pensioen gaat dan komt er ook een nieuw sportpaard. Paarden zijn mij net iets te duur om te houden als grasmaaier. Daarnaast wordt ik ook niet gelukkig van 3 keer per week een staprondje van 45 minuten door de omgeving en dat is uiteindelijk ook niet eerlijk tegenover het paard.
Stel hij is nu 17 en wordt 30. Dat is dan dus 13 jaar lang drie keer per week een staprondje van 45 minuten. Dat is een vooruitzicht waar ik niet erg gelukkig van wordt, dus ja, dan gaat het paard ergens anders heen.

**Geplaatst**: 24-09-09 09:40

Geplaatst: 24-09-09 09:40

Mijn merrie is nu 19 jaar, als ik er niet meer op kan rijden dan zoek ik een goedkopere stal waar ze de rest van haar leven kan pensioeneren. Voorwaarde is wel dat ze geen pijn mag hebben.
We hebben samen zoveel plezier gehad, en af en toe ook ellende, dus mag ze later van haar oude dag gaan genieten. Een paard blijft bij mij tot de laatste adem.

**Geplaatst**: 24-09-09 09:40

Geplaatst: 24-09-09 09:40

Ik las net jouw berichtje, Nexus en ik deel dus je mening.
Ben heel benieuwd hoe anderen daar over denken.

(ik heb hele lieve stalgenoten. ik heb het al 6 maanden heel druk met andere paarden rijden

)

**Geplaatst**: 24-09-09 09:41

Geplaatst: 24-09-09 09:41

ik kan mijn paard op dit moment niet berijden omdat ik herstelende ben van een gebroken rug.

maar zou ik mijn paard niet meer kunnen berijden of mennen in wat voor opzicht dan ook (pijnvrij van paard zijn kant).

mag hij gewoon de pensionstal blijven hoor.
ik twijfel er niet over dat hij verkocht wordt.

**Geplaatst**: 24-09-09 09:41

Geplaatst: 24-09-09 09:41

Ik heb al een superplek gezien voor mijn paard

Waar hij zodra hij niet meer gereden kan worden naartoe gaat om oud en gelukkig tussen andere paarden te sterven

Het 29 jarige paard van mijn tante staat er ook..

Superplek waar paarden gewoon van hun pensioen kunnen genieten :+:

**Geplaatst**: 24-09-09 09:43

Geplaatst: 24-09-09 09:43

Ik denk dat het er ook ligt wat je doel is en wat mogelijkheden zijn. Kan me voorstellen dat als je de sport in wilt (of er al in bent) dan wil je verder met de sport. Als je paard dan stuk is kan je doel niet meer bereiken. Heb je geen eigen land tot je beschikking heb je een dure grasmaaier en kan je misschien daardoor niet verder met je droom. Dus wegdoen kan ik me dan voorstellen.

Zelf blijft mn paardje. Ook al zou ik geen ander paard hierdoor kunnen houden.

**Geplaatst**: 24-09-09 09:44

Geplaatst: 24-09-09 09:44

Hoi Apple,

Ik kan me voorstellen dat je dat een belabberd vooruitzicht vindt, vooral als je graag ook wedstrijden rijdt! Hier nog eentje hoor! Bovendien moet je geblesseerde sportpaard daar ook maar net geschikt voor zijn... Relaxte staprichtjes

Mijn heethoofd niet in ieder geval!

Wij hebben een (veel goedkopere) pensioenstal in Brabant voor onze vos gevonden waar ze hem dagelijks de zorg en faciliteiten kunnen bieden die we hem zelf graag hadden willen geven.

Het blijft onze droom om zelf een huis met weide te hebben... Dan komt hij direct weer terug!

**Geplaatst**: 24-09-09 09:45

Geplaatst: 24-09-09 09:45

Apple schreef:
Om het op die discussie te houden: als mijn paard met pensioen gaat dan komt er ook een nieuw sportpaard. Paarden zijn mij net iets te duur om te houden als grasmaaier. Daarnaast wordt ik ook niet gelukkig van 3 keer per week een staprondje van 45 minuten door de omgeving en dat is uiteindelijk ook niet eerlijk tegenover het paard.
Stel hij is nu 17 en wordt 30. Dat is dan dus 13 jaar lang drie keer per week een staprondje van 45 minuten. Dat is een vooruitzicht waar ik niet erg gelukkig van wordt, dus ja, dan gaat het paard ergens anders heen.

Inderdaad. als ik elke maand geld aan de stalling moet betalen (ik vind dat een behoorlijk bedrag), wil ik er ook lol aan beleven.
eh... in mijn geval is het momenteel: zicht hebben op een betere toekomst.

Laatst bijgewerkt door driebergen op 24-09-09 09:47, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 24-09-09 09:47

Geplaatst: 24-09-09 09:47

Ik rij puur recreatief.
Rijden is bij mij niet het belangrijkste.
Ik vind knuffelen en poetsen ook super om te doen!
Ik geniet van de verzorging eromheen.
Mijn paarden staan aan huis.
Als een van die paarden niet meer te rijden zou zijn gaan ze niet weg!
Ze mogen dan (mits ze geen pijn hebben) op pensioen in de wei...
Gelukkig heb ik de mogelijkheid om ze aan te houden!

**Geplaatst**: 24-09-09 09:47

Geplaatst: 24-09-09 09:47

ik heb mijn paardje niet alleen maar voor het rijden gekocht!
Het hele verzorgen eromheen vind ik ook hartstikke leuk.
Ik heb destijds dan ook voor een wat ouder paardje gekozen,ze is inmiddels 20 jaar en loopt nog hartstikke goed onder het zadel.Maar komt de dag dat het niet meer kan dan heb ik daar ook mijn vrede mee.
Ze blijft toch bij me,hoe dan ook!!!

**Geplaatst**: 24-09-09 09:48

Geplaatst: 24-09-09 09:48

voor mij is een pony in de eerste plaats een dier waar je een band mee hebt.

wij kunnen met onze pony ook niet veel, ik heb er over gedacht met haar te gaan mennen, maar laatst struikelde ze weer eens toen we wat renden in de wei, en dan denk ik bij mezelf, ik verkoop het tuig wel weer, wil het risico niet lopen dat ze voor de wagen ook struikeld (en mogelijk op de knietjes valt).
haar achterhand is niet goed, ze loopt te wijd en met te korte pasjes,
en de voorbeentjes zijn niet recht, soms sloft ze en struikeld dan dus.
we wandelen met haar, en genieten van het pony-beest, verder maakt het mij niet uit, hoef niet zo persé iets met haar te kunnen doen, de band die we opbouwen is me veel belangrijker, en ze hoeft niet perfect of bruikbaar te zijn, ze is lief zoals ze is!

maar kan me voorstellen dat het voor iemand die graag rijd of ment wel moeilijk is als dat niet meer kan,
ook vanwege de hogere kosten van stalling van een sport paard of pony vaak.
maar dan zou ik, als ik zo-iemand was, ervoor kiezen mijn paard of pony te houden, op het land te zetten, en dan een bijrijd paard te zoeken ofzo.
maar goed, ik ben altijd al een 'rare' geweest wat paarden betreft, loop al mijn hele leven mee in de paardenwereld, maar rijden is voor mij nooit iets belangrijks geweest, het is meer iets wat leuk is omdat je dan met de pony samen op pad kan, en verder weg kan dan lopend met de pony aan de hand.

**Geplaatst**: 24-09-09 09:49

Geplaatst: 24-09-09 09:49

Precies, Nexus: dan wordt het inderdaad kijken naar een veel goedkopere stal elders in het land en dan gewoon lekker eens in de zoveel tijd op bezoek bij je paard :-)

Driebergen: zicht op een betere toekomst dat is de route waar wij nu ook in zitten, dus ja, dan blijft hij gewoon op deze plek.

**Geplaatst**: 24-09-09 09:50

Geplaatst: 24-09-09 09:50

Daarom heb ik altijd merries. Die kan ik dan nog inzetten voor de fok.
Als ze echter niet drachtig worden, is het voor mij einde oefening.
En ook als het paard onherroepelijk kreupel loopt...in ga niet aan gedoe met pijnstillers etc. beginnen.
Ik heb hierin nogal een zakelijke agrarische instelling: als het paard niet meer in staat is te doen waar ik het voor heb (fokken of rijden) dan gaat het boek dicht. Dus...slager (Nijkerk).
Ze hebben dan een mooi leven achter de rug...en het is mooi geweest dan.
wat niet wegneemt dat ik er wel verdrietig over ben.
Maar ik vind het aanhouden van een paard gewoon te veel geld kosten...ik wil ook datgene doen, waarvoor je in de eerste instantie aan de paarden begonnen bent.
Laat wel duidelijk zijn: ik heb het hier niet over tijdelijke uitval door een blessure...maar over definitief ongeschikt voor de sport of fok.