Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-08-09 13:25

Geplaatst: 11-08-09 13:25

Cassidy schreef:
Bij een diagnose van 50% zou ik er gewoon voor gaan. Ik heb paarden zien overleven die van de DA 20% kans kregen, en zij leiden normale volwaardige levens. In dit geval ging het om peesblessures, draadwonden en kolieken. Maar het is wel verbeterd, zodanig zelfs dat ze gewoon weer gereden kunnen worden.

Artsen zijn ook maar mensen en de natuur kan veel. Maar bij gecompliceerde botbreuken zou het bij mij over zijn.

Dat is ook de reden waarom wij er voor gegaan zijn. Al moet ik zeggen dat ik hard duim dat we haar niet alsnog hoeven te laten afmaken.

Cassidy schreef:
Foto van het been van Barbaro, na de operatie:

http://cellar.org/iotd.php?threadid=10847

Tijdens de revalidatie kreeg hij er nog hoefbevangenheid overheen. De foto's van een stappende Barbaro die niet in de verste verte op het mooie gezonde paard leek zijn op het internet te vinden.

Hoe ver moet je gaan?

Ik heb de foto`s bekeken, walgelijk gewoon. Welke illusie hadden ze nu nog, dat dit dier nog kon gaan koersen?
Ontzettend triest.

**Geplaatst**: 11-08-09 13:30

Re: Dicussie: Hoe ver ga jij om je paard in leven te houden?

Geplaatst: 11-08-09 13:30

Ze wilden hem als dekhengst gebruiken, en bij de Engelse Volbloeden mag je niet met KI werken. Het was dus geen optie om nog zaad van hem te winnen, in te vriezen en het dier in te laten slapen. Als dekhengst had het dier nog een vermogen opgebracht door de deksprongen die hij had kunnen verkopen.
Inmiddels is er een volle broer van Barbaro die ook de leeftijd heeft dat hij koersen kan en zijn eerste races al gelopen heeft. Maar of hij net zo succesvol is als Barbaro?

**Geplaatst**: 11-08-09 13:31

Geplaatst: 11-08-09 13:31

wanneer er geen paardwaardig bestaan meer mogelijk is of wanneer mijn portemonnee de dure behandelingen met laag slaagpercentage of te hoge risico's niet meer kan trekken. En in het laatste geval zou dat een heel spijtige en pijnlijke zaak zijn voor mezelf

**Geplaatst**: 11-08-09 13:33

Geplaatst: 11-08-09 13:33

Cassidy schreef:
Ze wilden hem als dekhengst gebruiken, en bij de Engelse Volbloeden mag je niet met KI werken. Het was dus geen optie om nog zaad van hem te winnen, in te vriezen en het dier in te laten slapen. Als dekhengst had het dier nog een vermogen opgebracht door de deksprongen die hij had kunnen verkopen.
Inmiddels is er een volle broer van Barbaro die ook de leeftijd heeft dat hij koersen kan en zijn eerste races al gelopen heeft. Maar of hij net zo succesvol is als Barbaro?

Dat is dan een spijtige afloopt. Eigenlijk triest dat men over de rug van het dier en zijn leed toch nog geld wil maken.

**Geplaatst**: 11-08-09 13:38

Geplaatst: 11-08-09 13:38

Cassidy schreef:
Bij een diagnose van 50% zou ik er gewoon voor gaan. Ik heb paarden zien overleven die van de DA 20% kans kregen, en zij leiden normale volwaardige levens. In dit geval ging het om peesblessures, draadwonden en kolieken. Maar het is wel verbeterd, zodanig zelfs dat ze gewoon weer gereden kunnen worden.

Artsen zijn ook maar mensen en de natuur kan veel. Maar bij gecompliceerde botbreuken zou het bij mij over zijn.

Idd. Mijn paard heeft een peesblessure gehad, en is afgelopen november geopereerd aan een zandkoliek waar ze 50% kans van overleven had. Zij knokte met alles wat ze had, en dus ik ook. Geld ervoor hadden we niet maar we hebben iets geregeld. Op dat moment kon ik niet zeggen laat maar gaan. Had zij er niet voor geknokt, dan had ik haar wel laten gaan. Ondertussen doen we alles weer, en hoort ze tot de gelukkigen die zo te zien het eerste jaar glansrijk gaat halen.

Gecompliceerde breuken waardoor ze een jaar op boxrust oid zou moeten komen staan, of een nieuwe koliekoperatie, nee. Ze trok deze net, de nasleep (het op stal moeten staan maandenlang) viel haar en mij verschrikkelijk tegen en dat doe ik haar nooit meer aan.

**Geplaatst**: 11-08-09 22:58

Re: Dicussie: Hoe ver ga jij om je paard in leven te houden?

Geplaatst: 11-08-09 22:58

Het zou bij mij afhankelijk zijn van het ziekte beeld.. Ligt geheel aan het probleem en de situatie..
Wel hou ik me altijd aan de regel, ik moet niet egoïstisch zijn omdat ik mijn paard wil aaien..

**Geplaatst**: 12-08-09 00:00

Geplaatst: 12-08-09 00:00

Ik zou álles doen om mijn paard in leven te houden, maar ALLEEN als het paardwaardig is, en als het paard zonder pijn verder kan leven! Ik begin niet aan zenuwsnedes etc. Ik wil wel gaan voor de normale operaties met bijv minder overlevingskans.
Het lijkt me vreselijk im je maatje te moeten laten gaan, maar op dat moment zou ik kiezen voor het paard, en niet voor mezelf

**Geplaatst**: 12-08-09 00:17

Geplaatst: 12-08-09 00:17

Tja, dat ligt aan het paard. Ik denk dat ik wel aan mijn paard kan zien wanneer het klaar is. Ze is 24 en heeft artrose in haar voorbeen. In de zomer heeft ze hier geen last van en huppelt fijn met de groep mee, als ze er zat van is, gaat ze even in de hoek staan, als de anderen uitgeracet zijn, gaat ze er weer naar toe. Ze geeft wat dat betreft haar grens wel aan.
In de winter heeft ze echter meer last, vooral bij ernstig vriesweer en zeer harde grond. Ze gaat dan niet huppelend met de anderen mee, maar sjokt er moeilijker achteraan, vanwege de harde grond en de kou. Ze zoekt haar grens weer af. Vaak help ik haar door de ernstige vrieskou met een pijnstiller. Tot nu toe is dit 2 winters, 1 maal per winter gebeurd, ze krijgt dan 2 injecties en een kuur metacam. Dit jaar krijgt ze in haar voer iets van groene os met een pijnstilling daarin. Zo lang zij in de zomers het goed doet, wil ik in de winter best een handje helpen. De oortjes staan er op en er straalt levenslust uit haar ogen. De dag dat het zomers niet meer gaat en het hoofd komt naar beneden, de oren sip en de glans weg, dan is het klaar.

**Geplaatst**: 12-08-09 00:18

Geplaatst: 12-08-09 00:18

Ik zeg ook;
- paard moet pijnvrij nog kunnen bewegen en rennen
- paard moet lekker in zijn vel zitten
- enz
Kortom, paard kunnen zijn.

Ik denk ook dat we vaak net iets te ver gaan. Is dit egoisme??? misschien wel, maar het is zo moeilijk om de keuze te maken om je dier in te laten slapen.

Maar het probleem is ook dat je de uitkomst niet altijd zeker weet als je aan een behandeling/operatie begint. En in het heetst van de strijd en de angst om je paard te verliezen ga je een stapje verder.

Ik heb vorig jaar 5 kwellende weken gehad met slechte afloop (zie verhaal over Bert in mijn onderschrift). Achteraf gezien had ik hem die weken graag bespaard. Maar pas in de laatste 4 dagen werd ontdekt wat hij had, eerder kon ik geen keuze maken.
Die gevoelens van onmacht en twijfel, de keuzes die ik moest maken, dat kan ik nog voelen of het gisteren was. Je wilt hem niet kwijt, maar wilt hem ook niet laten lijden.

Nu kan ik er realistischer tegenaan kijken en denk ik dat het goed is dat het zo is gelopen. Ik had het nooit getrokken als er na de operatie nog complicaties waren opgetreden, om maar niet te spreken over mijn schuldgevoelens naar Bert als hij meer pijn had gekregen.

Maar toen ik er middenin zat ....... Ik durf dus ook niet te zeggen wat ik een volgende keer zou doen.

**Geplaatst**: 12-08-09 00:35

Geplaatst: 12-08-09 00:35

wennie schreef:
Ik lees dat een aantal mensen een paard nog wel een pijnvrij bestaan in de wei gunnen. Bedoelen jullie daarmee met of zonder pijnstillers?
Ik moet zelf een dergelijke beslissing nemen en vind het erg moelijk. Ik wil niet te snel opgeven, maar ook zeker niet te lang doorgaan.

Een paard moet wel zonder medicatie kunnen vind ik. Als een paard zonder medicatie niet meer pijnvrij kan lopen dan is het einde oefening.

**Geplaatst**: 12-08-09 00:42

Re: Dicussie: Hoe ver ga jij om je paard in leven te houden?

Geplaatst: 12-08-09 00:42

Zolang het paard er plezier in heeft mag hij blijven lopen wat mij betreft. Ik heb een oudje met allerlei kleine mankementen waardoor ik hem niet meer kan berijden, maar hij loopt met veel plezier in de wei. Ik heb een ander paard met een aandoening waardoor hij niet meer bereden kan worden, maar dit is een paard wat moeite heeft met leuk buiten lopen. Hij verveelt zich snel. Met veel moeite proberen we hem nog een laatste leuke zomer te bieden maar erna is het wat mij betreft wel klaar helaas.

**Geplaatst**: 12-08-09 00:50

Geplaatst: 12-08-09 00:50

Nikka schreef:
Zolang het paard er plezier in heeft mag hij blijven lopen wat mij betreft. Ik heb een oudje met allerlei kleine mankementen waardoor ik hem niet meer kan berijden, maar hij loopt met veel plezier in de wei. Ik heb een ander paard met een aandoening waardoor hij niet meer bereden kan worden, maar dit is een paard wat moeite heeft met leuk buiten lopen. Hij verveelt zich snel. Met veel moeite proberen we hem nog een laatste leuke zomer te bieden maar erna is het wat mij betreft wel klaar helaas.

Dat heb ik dus ook...die van mij is 7 jaar. We hebben hem gekocht als 2,5 jarige en in de tijd dat we hem hebben is ie amper 6 mnd onder het zadel geweest.

Tijd geleden kwam ie graadmager de winter uit. Als gevolg van pijn. Maar toen ik zo'n beetje de knoop doorgehakt had, leefde ie weer op en ziet er nu hartstikke goed uit. Heeft zelfs de leiding in de groep weer overgenomen. Ja, wat moet je dan? Ik denk dat ik er morgen gewoon eens een zadel op gooi, kijken wat ie doet en of ie een stapritje leuk vind...

Dat eeuwige geslinger tussen hoop en vrees is zo verrekte moeilijk, zeker bij zo'n jong dier.

**Geplaatst**: 12-08-09 01:07

Re: Dicussie: Hoe ver ga jij om je paard in leven te houden?

Geplaatst: 12-08-09 01:07

als ik voor mijn gevoel alles geprobeerd heb!
trek me dan ook niks meer aan van andere hun mening!
Omdat ik dan voor mijn eigen gevoel er goed aan doe!
Maar als ik zie dat mijn paard pijn lijdt is het einde verhaal en mogen ze van mij verder rusten in de paardenhemel!

**Geplaatst**: 12-08-09 01:32

Re: Dicussie: Hoe ver ga jij om je paard in leven te houden?

Geplaatst: 12-08-09 01:32

Ver, heel ver.
Hangt compleet van de situatie af, maar ik zou heel ver gaan. Alles voor m'n paard, en dat vinden m'n ouders ook. Tuurlijk is het op een bepaald moment genoeg, zeker als hij zelf opgeeft.
Maar ik zal áltijd proberen om hem erdoorheen te trekken.

**Geplaatst**: 13-08-09 12:05

Re: Dicussie: Hoe ver ga jij om je paard in leven te houden?

Geplaatst: 13-08-09 12:05

Een paard moet paard kunnen zijn, en de dingen kunnen doen die hij leuk vindt.
Is het plezier weg, of moet een dier leven met pijn, dan houdt het op. Ik ben niet zo van het heel oud laten worden....... het dier moet gelukkig zijn.
Ik ben dus bang dat ik niet heel ver ga...... paard aan een gebroken been opereren zou ik sowieso nooit laten doen, het is zó tegennatuurlijk voor een paard om 6 weken stil te moeten staan, dat kan ik niet over mijn hart verkrijgen.....

**Geplaatst**: 13-08-09 12:12

Re: Dicussie: Hoe ver ga jij om je paard in leven te houden?

Geplaatst: 13-08-09 12:12

Zolang het paardje geen of weinig pijn heeft [die ook te bestijden is met pijnstillers] ga ik ervoor.Ik zal niet snel opgeven,maar wie wel? Veel mensen zullen er alles aan doen wat ze kunnen.

**Geplaatst**: 13-08-09 12:14

Geplaatst: 13-08-09 12:14

TiaraBungy schreef:
Ver, heel ver.
Hangt compleet van de situatie af, maar ik zou heel ver gaan. Alles voor m'n paard, en dat vinden m'n ouders ook. Tuurlijk is het op een bepaald moment genoeg, zeker als hij zelf opgeeft.
Maar ik zal áltijd proberen om hem erdoorheen te trekken.

Ook als je enige redding een pijnlijke behandeling is met bijna geen (overleveings)kansen voor je paard later? Of als ie twee jaar boxrust nodig heeft?

Laatst bijgewerkt door BraveSpots op 13-08-09 12:16, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 13-08-09 12:15

Re: Dicussie: Hoe ver ga jij om je paard in leven te houden?

Geplaatst: 13-08-09 12:15

Als er kans is dat hij een verdere pijnvrije leven kan hebben dan zou ik heel ver gaan

**Geplaatst**: 13-08-09 12:16

Geplaatst: 13-08-09 12:16

Als een paard, constante pijn lijdt dan zou ik het niet eerlijk vinden tegen over hem om hem in leven te houden, maar ik zou wel er alles aan hebben laten doen, om hem weer beter te krijgen!

**Geplaatst**: 13-08-09 12:18

Geplaatst: 13-08-09 12:18

wennie schreef:
Ik lees dat een aantal mensen een paard nog wel een pijnvrij bestaan in de wei gunnen. Bedoelen jullie daarmee met of zonder pijnstillers?
Ik moet zelf een dergelijke beslissing nemen en vind het erg moelijk. Ik wil niet te snel opgeven, maar ook zeker niet te lang doorgaan.

Mocht ik zelf een aantal ton op de bank hebben staan en een riante villa met 10 ha weidegang dan is dat een optie.
Aangezien ik dat niet (nog niet

)heb is het, hoe triest ook, een enkeltje worst.
Zowiezo zou ik geen enkel dier levenslang op pijnstillers willen hebben

**Geplaatst**: 13-08-09 12:27

Geplaatst: 13-08-09 12:27

interessant topic. Zelf heb ik het volgende meegemaakt:
23-jarige merrie loopt open hoefbreuk op, waarbij het bot op drie plaatsen is gebroken. Merrie heeft ontzettend pijn, maar vecht wel nog steeds (blijft onder andere enorm eten). Prognose is slecht: met geluk pijnloos stappend in de wei, maar humaner om in te laten slapen. Dan nu: merrie is 9 maanden drachtig. Met veulen is alles goed, maar is nog te jong om al gehaald te worden. Wat nu....

**Geplaatst**: 13-08-09 12:32

Geplaatst: 13-08-09 12:32

eddie2000 schreef:
interessant topic. Zelf heb ik het volgende meegemaakt:
23-jarige merrie loopt open hoefbreuk op, waarbij het bot op drie plaatsen is gebroken. Merrie heeft ontzettend pijn, maar vecht wel nog steeds (blijft onder andere enorm eten). Prognose is slecht: met geluk pijnloos stappend in de wei, maar humaner om in te laten slapen. Dan nu: merrie is 9 maanden drachtig. Met veulen is alles goed, maar is nog te jong om al gehaald te worden. Wat nu....

In hoeverre kan ze die twee maanden uitdoen op pijnstillers die het veulen niet beschadigen? Als er geen zulke pijnstillers zijn, dan zou het voor mij ophouden. Ik laat geen dier ontzettend pijn lijden om mijn eigen geluk (een veulen) te verhogen. Hoe graag die merrie ook eet.

**Geplaatst**: 13-08-09 12:33

Geplaatst: 13-08-09 12:33

Voor mij houd het op als het paardje zelf aangeeft dat het niet meer gaat en dat ze niet meer kan. Dat is iets wat ze het het beste zelf kan aanvoelen en dan merk je het vanzelf aan het gedrag en aan het gedrag van de dieren in de omgeving. Ik ga mijn 30-jarige merrie in ieder geval niet met pijnstillers in leven houden, op een gegeven moment zal dat de pijn toch niet meer kunnen remmen..

**Geplaatst**: 13-08-09 12:37

Geplaatst: 13-08-09 12:37

Persoonlijk ga ik tot ik het gevoel heb dat ik er alles aan gedaan heb wat er binnen mijn macht ligt. En hoe moeilijk het ook is, ook qua financien. En uiteraard ook het paard, hij moet pijnloos met glans in zijn ogen verder kunnen leven! En als hij in het land zou kunnen, moet het paard het zelf ook nog willen, is jouw paard het type om 24/7 in het land te staan? Niet ieder paard vindt dit leuk. Maar wat ik zeg, dat is mijn mening

Ik heb onlangs de keuze moeten maken, het was net of mijn paard wist dat ik ook wist wat hij had. De dag voor de kliniek, nog vrolijk, de dag erna was alles weg, heel zijn uitdrukking was weg.

Ik denk dat het uiteindelijk de keuze van de eigenaar is, en ik hoop dat iedereen doet wat het beste is voor zijn of haar paard. Wat de keuze dan ook is.

**Geplaatst**: 13-08-09 13:24

Geplaatst: 13-08-09 13:24

In hoeverre kan ze die twee maanden uitdoen op pijnstillers die het veulen niet beschadigen? Als er geen zulke pijnstillers zijn, dan zou het voor mij ophouden. Ik laat geen dier ontzettend pijn lijden om mijn eigen geluk (een veulen) te verhogen. Hoe graag die merrie ook eet.[/quote]

Ze konden pijnstillers geven, maar onbekend hoe deze zouden aanslaan. De hoeveelheid van de pijnstillers was wel door het veulen verlaagd. Anders gezegd: om ervoor te zorgen dat het veulen geen schade zou ondervinden, konden ze niet zo ver gaan als ze zouden willen