Ze was 18,5 maar zeer jong van geest en in een topconditie.
Helaas telde dit niet mee in haar eventuele kansen.
Nu heb ik nog een shet van 16 en die mag zijn leven bij ons slijten.
Ook heb ik een andalusier met handicap van 18 jaar en ook hij gaat nooit meer weg.
Mijn draver is ongeveer 14,zij heeft verschillende handicaps maar zolang het draagzaam is voor haar en ze er lol in blijft houden mag ze bij me blijven.
Ik kies voor een dier voor mijn leven,dus ik zal nooit een dier wegdoen om welke reden dan ook.
Ik heb een spaarpot achter de hand voor eventuele complicaties en ik heb geregeld dat als mij iets overkomt er goed voor de dieren gezorgt kan worden.
Mijn draver gaat naar haar peetmoeder(stalgenoot en goede vriendin) den de anda wordt van zijn mede eigenaresse.(die ook voor de draver zal blijven zorgen)
Beide zullen ze financieel gesteund worden door het geld van mijn levenverzekering,die geheel aan mijn dieren mag worden besteed.
Mijn shet blijft van mijn vriend en die draag zorg voor hem en hou de andere ook in de gaten en regeld dan ook het financiele plaatje.
Ze mogen van mij in een rusthuis samen geplaats worden en de meiden vertrouw ik daar ook in maar ze mogen niet uit elkaar gehaald worden of van de hand worden gedaan op een andere manier.
Hopelijk worden we samen heel oud

Daar gaan we ook maar vanuit,toch

Echter bij pijnen die niet dragelijk meer zijn of een duidelijk zichtbaar gebaar van niet meer willen leven,zijn voor mij de tekenen voor het euthaniseren van mijn dieren.

Smousje.