Geplaatst: 03-07-01 20:06 Zomers lessen we bij de rijverening buiten. Dwz in een grote springring. Een kant bestaat uit een dikke muur van 1 meter hoog.
Op de een of andere reden gaat mijn paard elke keer spoken als we daar les hebben.
En met spoken bedoel ik: Van het een op het andere moment wegspringen en dan flink bokkend wegrennen. Ik durf nu niet meer met lange teugel te rijden in de springring en ben constant op mijn hoede. Vorige week was het zo erg dat ik te trillen zat achter het stuur van de auto, zo van: Oje, zodadelijk buiten les. Ik hoop elke keer weer op regen zodat we binnen moeten rijden
.Vorige week hadden we gelukkig maar met zijn 3en les en kon de instructrice wat meer aandacht aan mij schenken, maar toch, de angst blijft. Komt ook nog bij dat ik niet vaak van mijn paard val maar als ik val dan heb ik meestal wat gebroken. dusseh, die angst komt ook nog om de hoek kijken.
Ik rij nu dus in de les met slof (kan niet overweg met dat kreng maar je moet wat) om zo wat meer controle te houden. dat helpt gelukkig wel. En toch proberen te gaan naar de les en me niet laten kisten! Maar ja, dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan....