Geplaatst Met Frum is het lastig dat we ondanks dat hij eigenlijk ongeschikt is als rijpaard, toch heel veel kunnen. Hij geeft het duidelijk aan wanneer hij iets moeilijk vindt, maar wel kan, en wanneer hij denkt dat iets hem (op dat moment of in die situatie) echt boven de pet gaat. Daarin krijgt hij altijd gelijk. Hij zegt dat namelijk niet snel.
Wissels rijd ik nog niet sinds zijn laatste hoefzweer en ik zie er ook tegenop om daar weer mee aan de slag te gaan, omdat hij er zo zenuwachtig van wordt. Vooral van links naar rechts. Ik mis de handigheid om hem goed te begeleiden, omdat het boven mijn eigen niveau is. Ik heb het gevoel dat ik het beter helemaal niet kan doen met een atactisch paard als ik hem daarin niet fijn kan begeleiden. Het stomme is ook dat hij los makkelijk wisselt van galop. Veel dingen doet hij beter onder het zadel dan in vrijheid, maar dit niet.
Pirouettes kan ik wel proberen. Daar zou ik graag meer controle in willen behouden. Hij is hierin nog wat te onstuimig en voor mijn hulp uit, maar het is een oefening die hem uiteindelijk wel past.
In het terugrijden in draf kan hij bijna geen takt bewaren. Daarin mist hij duidelijk kracht en balans/coördinatie. Er zit ook helemaal geen schwung in. Ik kan proberen te leren hoe ik hem daarin meer kan ondersteunen. Het maakt hem wel iets onzeker en ongeduldig/heet en hij galoppeert constant aan. Nu weet ik wel dat hij inmiddels al veel heeft geleerd wat eerst onmogelijk leek. Alle begin is moeilijk en voor hem helemaal. Maar hoe ver ga je daarin? Waar moet ik doorheen willen trainen? Waar zit de grens?
In de galop gaat hij juist bijna teveel zitten. Dan is het voor hem vrijwel onmogelijk om vanuit een verzamelde galop terug te gaan naar draf. Stap of halt is dan simpel, maar hij maakt er werkelijk iets heel bijzonders van als je verder wil in draf. Ik weet dan ook niet te benoemen wat er onder mij gebeurt. Er is geen ritme in te ontdekken. Via een zelfbedachte mix van gangen kom ik met horten en stoten uiteindelijk in draf. Dit is wel op te lossen door in galop naar voren te rijden en vervolgens de overgang te maken, maar dan heeft de oefening natuurlijk een heel andere moeilijkheidsgraad.
Halsstrekken in galop lukt hem niet heel mooi (niet constant en de galop wordt beduidend minder), terwijl hij tegen de verwachtingen in goed de hals kan strekken in draf. Ook rondes lang of in figuren. Het is alleen moeilijk om dit in een laag arbeidstempo te doen. Dan is de balans ineens weg.
Halthouden ligt geheel aan zijn mentale gesteldheid van dat moment. Hij staat de laatste jaren best goed stil, ook vierkant.
Achterwaarts zal nooit goed worden. Sowieso al niet omdat hij niet diagonaalsgewijs gaat. Dat heeft zijn kerngezonde moeder ook nooit gedaan, dus mogelijk is hij ook nog genetisch belast. De andere aspecten van het achterwaarts gaan zijn ook niet echt goed. Hij is wel gehoorzaam. Ik laat dit zo.
Zijgangen kunnen we prima aan knutselen. Hij doet alles, maar het is moeilijk om genoeg lengte te houden.
Sowieso is ons grootste verbeterpunt in de basis het behouden van lengte. Hij kropt zich op. Ik kan mijn handen in zijn oren stoppen, maar dat helpt niet. Ik moet echt heel subtiel naar de hand toe rijden. Moeilijk als hij zo fanatiek is, want hij is dan best loperig.
Stappen kan hij goed, zolang hij geen spanning heeft. Bij ontspanning stapt hij als zijn moeder en bij spanning stapt hij 100x slechter dan zijn vader.
Je kunt het dan ook eigenlijk geen stap meer noemen, omdat hij er steeds pogingen doet om aan te draven of te galopperen. 
blijft een bijzonder paard 
). Hij vond het ondanks de ataxie wel een paard met kwaliteit. Kan zijn dat hij dit tegen iedereen zegt. 
Waterpaard