Bokt.nl

**Geplaatst**: 20-01-19 15:56

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 20-01-19 15:56

Wat een ellende Monique. Ik heb vreselijk met je te doen. Na je gebroken enkel ben ik bang geweest dat het zo zou eindigen. Ik wil je niet beledigen, maar heb toch het idee dat Callas jouw paard niet is. Denk dat ook je leeftijd een rol speelt, ben zelf 61 dus weet waar ik het over heb. Wat ik heel jammer vind is het feit dat je nu je plannen, wensen en verlangens gaat aanpassen aan je paard. In mijn optiek zou je het beter andersom kunnen doen. Ik zou Callas verkopen en op zoek gaan naar een leuk paard, misschien een wat ouder en zeer braaf dier, waar je nog 10 jaar met veel plezier op kunt buiten rijden. Het is toch van de zotte om in een mooie omgeving als waar jij woont alleen maar in een buitenbakje rond te hobbelen? Callas heeft wat mij betreft haar kans gehad. Liefs en heel veel beterschap. Hoop dat de pijn snel zakt.

**Geplaatst**: 20-01-19 16:00

Geplaatst: 20-01-19 16:00

Beterschap!Je kunt beter geen onnodige risico's meer nemen. We rijden toch voor ons plezier en dit is niet plezierig zo. Overigens vond ik Callas altijd best wel braaf,want er zijn niet veel paarden waar je alleen mee op buitenrit kunt.Het probleem is als je wat ouder wordt,dat je veel sneller wat breekt.Dus je idee om voortaan bij huis in de bak te gaan rijden,lijkt me heel verstandig.

**Geplaatst**: 20-01-19 17:21

Geplaatst: 20-01-19 17:21

wat een verdrietig verhaal..
voel zo ontzettend met je mee!

En toch dacht ik toen ik het verhaal las dat dit ook weer een typische ‘Monique-schrijft-over-een-buitenrit-met-Callas-rit’ had kunnen worden.. want eigenlijk is het dit keer gewoon pech geweest dat je er zo ongelukkig af gekiept bent..
Ja ze is weer geschrokken en heeft zich omgedraaid maar eigenlijk heeft ze de rest heel braaf gedaan!!
Ze stopt tot twee keer toe als je haar dat vraagt in een paniek situatie.. terwijl ze echt wel voelt dat jij haar aan de hoogste boom kunt opknopen.. dat is wel heel erg knap. En ik snap dondersgoed dat je dit nu niet zo ziet en dat je gruwelijk boos op haar bent! Ik ben ook boos op haar.. gewoon omdat ik het jou zo ontzettend gun om van en met haar te genieten na alles wat je voor en met haar gedaan hebt en doet!!

Sterkte en neem je rust!! Komt tijd komt raad! :(:)

**Geplaatst**: 20-01-19 17:51

Geplaatst: 20-01-19 17:51

Lieve Mo, je bent hier thuis het gesprek van de dag. Dus ik ga heel eerlijk tegen je zijn.

Ik begrijp dat je jouw wensen gaat aanpassen aan Callas wat ze biedt. Maar waar ben jij dan? Dat betekent namelijk dat je (zo denk ik) voorgoed jouw idee om buiten te rijden in de ijskast zet. Je bent 55 jaar en Callas kan heel erg oud worden.
Dus mijn idee is het volgende:
neem contact op met de vorige eigenaren met de vraag of ze Callas willen terug kopen. Zo nee, vraag dan aan Bruno of hij iemand weet die Callas zou willen kopen. Als dat niet lukt kun je altijdn og zelf Callas gaan verkopen.
Van dat geld kun je op zoek gaan naar een braaf buiten rijd paard, bijvoorbeeld een merens ruin van +10 jaar. Ik heb genoeg contacten in Nederland of Frankrijk om je daarmee te helpen. Natuurlijk is het geen probleem om Callas te houden en er een paardje bij te kopen. Maar dan moet je daarvoor wel het geld hebben en ik denk dat jij net als wij daarvoor geen geld hebt. Dus ik vind dat je zoveel voor Callas gedaan hebt, dat gezien ook je vorige paard waar je jouw wensen bij hebt moeten aanpassen, nu jij aan de beurt bent. Ik ga dus helemaal mee met je man die aangeeft dat het mooi geweest is met Callas.

Vervolgens heb ik nog als tip, laat eens een osteoporose test doen. Dit is een heel simpele test in het ziekenhuis die hier in Frankrijk vrij gemakkelijk gedaan wordt bij 50+ vrouwen. Ik vind namelijk dat je erg gemakkelijk dingen breekt en vrag me af of dit wel klopt. Zoals je weet, ben ik hier jaren geleden door Polie keihard de sloot in gekieperd. Nog nooit zo hard gevallen en ik heb geluk gehad. Niets gebroken, alleen blauwe plekken hetgeen een wonder was. Een latere osteoporose test wees uit dat dit ook OK was (iets waar ik van te vore al vrij zeker van was vanwege die harde val). Vandaar mijn opmerking want dan kun je voor de toekomst supplementen gaan slikken om daarmee erger te voorkomen.

Ten derde, nogmaals een hele dikke knuffel. Het is gewoon poedersuiker!

**Geplaatst**: 20-01-19 19:04

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 20-01-19 19:04

Hier een stille meelezer. Jeetje wat vervelend zeg. Hopelijk wordt de pijn snel minder. Zou je callas niet een tijdje magnesium bijvoeren. De mijne schrok ook steeds van alles. Wel door een ongelukje. Maar sinds ik magnesium voer is dit zo goed als weg.

**Geplaatst**: 20-01-19 19:27

Geplaatst: 20-01-19 19:27

Ach Mo toch....
Wat verdrietig. Vandaag nog aan je gedacht zittend op onze slome duikelaar. Ik dacht: “zoeen als Rufus, dat zou iets voor Monique zijn.”
Maar ja, die heb je nou net niet, en ik snap dat je Callas superlief vindt.
Toch ga ook ik schoorvoetend met Pien mee. (Een dier heb je voor het leven. Dat is me ingestampt en daar leef ik ook naar). je beperkt jezelf, maar ook Callas. Ach wat een lastige keuze. Het siert je enorm dat je haar wilt houden en niet aan de Ikea aanbiedt ter vulling van de ballen.
Heel veel sterkte met je herstel!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-01-19 20:02

Geplaatst door de TopicStarter : 20-01-19 20:02

Hello, heb een poos geslapen op een stapel pijnstillers. Dank voor jullie opbouwende reacties.

Tja. Ga ik Callas tekort doen als ik haar als grasmaaier houd en haar alleen in een bak rijd. Neuh, dat denk ik niet.

Ga ik mezelf tekort doen? Ja, in eerste instantie wel. Maar ik zet mijn ego maar even opzij. Dat is de keuze die ik maak. Maar als ik er net zo'n paard voor terugkrijg als Thor op het einde, dan is het die moeite wel waard. Ik ben van zover gekomen. Ik kreeg een paard waarvan ik niet eens het hoofd kon aanraken. Nu houdt ze van knuffelen.

En is dit paard bij een ander beter af? Denk ik niet. Ik geloof niet dat ik een verkeerde manier van aanpakken heb. Ik vraag me af of dit een ander ook niet zou overkomen. Ik denk zelfs dat als ze gisteren door Kots Bruno gereden zou zijn, hem dit ook zou zijn overkomen. Dat stukje onberedeneerde angst dat haal je niet weg met leider zijn, volgens mij. Ik geloof, dat ook al ben je nog zo ontzettend leider van je paard, dat je paard nog steeds kan schrikken.

Misschien dat iemand die heel goed kan spinnen op een paard het uitgezeten had. Ik beschouw mezelf als een gevorderde ruiter. Ik kan goed rijden vind ik. Ik heb enorm veel spatjes van haar uitgezeten. Er zijn meen ik, tussen de eerste val en gisteren nog twee van zulke snelle omdraaiingen geweest en die heb ik wel uitgezeten. Ik had gewoon pech gisteren.

En ja, helaas heb ik zowel erfelijke osteoperose als beginnende artrose, dus ook een breekbaar poppetje. Vandaar ook die beroerde rug. Heb ik ook nog scoliose bij (gedraaide ruggengraat) wat de pijn in mijn heup veroorzaakt en de lage rugpijn.

Magnesium, ik zat er net op te surfen, ook toevallig. Mijn vriend vroeg namelijk kun je haar niet laten steriliseren. Een ruin castreer je ook om het karakter te verzachten. Ik heb er nog nooit van gehoord, maar dat bracht me weer wel op het idee van kalmerende magnesium. Dus ja, dat ga ik doen. Dat was me al eerder aangeraden in dit topic en nu ga ik het doen. Iemand nog een supergoed adres hiervoor? Ik ga per meteen haar bananen geven.

Nog een paard erbij, gaat qua financiën wel, omdat mijn eigen bedrijfje goed loopt, maar het is meer het werk qua uitmesten wat me mogelijk gaat opbreken.

Dus vooralsnog ga ik doen wat ik in mijn gedachten heb. Voorlopig 6 weken niet rijden. Dan grondwerk en training op het veldje oppakken en als we een bak hebben, daar het uitbreiden. Daarna gaan we verder zien.

Laatst bijgewerkt door Monique1963 op 20-01-19 20:12, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 20-01-19 20:11

Geplaatst: 20-01-19 20:11

Wat een ellende Mo, kan helemaal begrijpen hoe je je voelt.
Toen ik van mijn tinker Sara werd gelanceerd was bij mij het vertrouwen weg. Heb nog een paar keer gereden op haar, maar als ze eigenlijk niets deed kreeg ik al de zenuwen. Heb toen besloten dat het beter was haar te verkopen. Terwijl ik er 2 jaar lang met heel veel plezier op gereden had.
Zou het anders een idee zijn Calas te laten dekken, dat kan een paard ook veel veranderen ten goede.
Beterschap in ieder geval.
P.s. je bent er vast nog niet aan toe, maar weet een leuke, brave Mangalarga Marchador te koop, gangenpaard, dus heerlijk voor je rug.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-01-19 20:31

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst door de TopicStarter : 20-01-19 20:31

Hey die Tinka. Ik heb gelukkig stalen zenuwen, ben er vrij cool onder en stap ook zo weer op. Ben nog nooit bang erdoor geworden.

Laten dekken heb ik ook al eens gevraagd in dit topic of mensen ervaring hadden dat hun paard ten goede veranderde omdat ze dan volwassener worden. Ik ben er nog niet over uit.

En dank voor je gangenpaard, nee, inderdaad op dit moment is alles nog te impulsief.

ik ga eerst dat magnesium proberen, naast alle plannen die ik nu gesmeed heb. We gaan het beleven. Van de zomer moet je maar weer eens komen kijken hier. Misschien nog wat naaldjes zetten tegen angst ;-)

**Geplaatst**: 20-01-19 20:35

Geplaatst: 20-01-19 20:35

Dat is heel toevallig dat je het erover had. Ik heb gewoon de goedkoopste magnesium van de welkoop. Het werkt niet bij alle paarden. Bij mijn vorige haflimger deed het niets maar bij Otti doet het wonderen. Durf niet te stoppen ermee.

**Geplaatst**: 20-01-19 20:36

Geplaatst: 20-01-19 20:36

Mijn ervaring met mijn merrie is niet dat haar karakter veranderd is na der veulen hoor monique. Echter magnesium werkt hier bij het paardje van mijn vriendin ook super. Ik heb net weer even bijgelezen.wat een pech en wat een karakter van jou om haar te houden. Respect hoor

**Geplaatst**: 20-01-19 20:37

Geplaatst: 20-01-19 20:37

Hallo, ik kom van onder mijn steen vandaan gekropen...allereerst: ik wens je een heel goed herstel, en hoop dat dat ook beetje snel naar pijn vrij( of in elk geval minder). Ik heb je vrij in het begin geprezen met je schrijven en je geduld. Ik ben mee blijven lezen en ik heb je in gedachten uitgemaakt voor zotje, held, krankjorum, niet kapot te krijgen, doorzetter, geweldenaar,te lief voor de wereld, ze maakt het te bont, naar dommie...en zo’ n beetje alles daartussen en omheen.

Ik begrijp liefde voor je beesten. Ik begrijp het verantwoordelijkheidsgevoel...en verdomme wat ben ik trots en boos op je tegelijk , of op dat maffe paard van je....

Ik ken je niet ( ja door je schrijven denk ik een redelijk beeld van je te hebben)

Als je mijn beste vriendin was, had ik je inmiddels gesmeekt om afstand te gaan nemen...of je blijft in de bak...of je verongelukt nog een keer...jij en Callas ....ik zie ( of in dit geval: lees) het niet meer.

Maar das lekker makkelijk geschreven van afstand...ik besef het...ik ben er nog niet uit, vind ik je nou een held..of iemand die te lief is..en te lang probeerd...

Ik ben blij dat ik niet in je schoenen sta...want het is ook niet makkelijk...
Je hebt niets aan mijn berichtje...behalve twee minuten lezen...ik hoop echt dat je snel hersteld, en welke keuze je ook neemt, hoop ik dat je nu toch voor een keer je eigen veiligheid voorop zet. Dat mag..en zeker na deze reis, het mag...
Liefs en beterschap!

**Geplaatst**: 20-01-19 20:39

Geplaatst: 20-01-19 20:39

Mo ik zet mijn reactie er tussen in een schuine letters. Vind ik gemakkelijker

Monique1963 schreef:
Hello, heb een poos geslapen op een stapel pijnstillers. Dank voor jullie opbouwende reacties.

Tja. Ga ik Callas tekort doen als ik haar als grasmaaier houd en haar alleen in een bak rijd. Neuh, dat denk ik niet. Denk het zelfde als jij

Ga ik mezelf tekort doen? Ja, in eerste instantie wel. Maar ik zet mijn ego maar even opzij. Dat is de keuze die ik maak. Maar als ik er net zo'n paard voor terugkrijg als Thor op het einde, dan is het die moeite wel waard. Ik ben van zover gekomen. Ik kreeg een paard waarvan ik niet eens het hoofd kon aanraken. Nu houdt ze van knuffelen. Ok, siert je

En is dit paard bij een ander beter af? Denk ik niet. Ik geloof niet dat ik een verkeerde manier van aanpakken heb. Ik vraag me af of dit een ander ook niet zou overkomen. Ik denk zelfs dat als ze gisteren door Kots Bruno gereden zou zijn, hem dit ook zou zijn overkomen. Dat stukje onberedeneerde angst dat haal je niet weg met leider zijn, volgens mij. Ik geloof, dat ook al ben je nog zo ontzettend leider van je paard, dat je paard nog steeds kan schrikken. Ik geloof ook niet dat het hier om gaat. Ik denk dat iedereen er inderdaad van af valt als ze zo doet, maar dat jongeren gewoon weer opstappen en verder gaan met hun leven.

Misschien dat iemand die heel goed kan spinnen op een paard het uitgezeten had. Ik beschouw mezelf als een gevorderde ruiter. Ik kan goed rijden vind ik. Ik heb enorm veel spatjes van haar uitgezeten. Er zijn meen ik, tussen de eerste val en gisteren nog twee van zulke snelle omdraaiingen geweest en die heb ik wel uitgezeten. Ik had gewoon pech gisteren.Eens, ik weet dat je goed kan rijden en dat het daar niet aan ligt. Alleen bij vallen breek jij vlug iets en een jonger iemand niet.

En ja, helaas heb ik zowel erfelijke osteoperose als beginnende artrose, dus ook een breekbaar poppetje. Vandaar ook die beroerde rug. Heb ik ook nog scoliose bij (gedraaide ruggengraat) wat de pijn in mijn heup veroorzaakt en de lage rugpijn. Wist ik niet, maar ik vermoedde het wel. Je breekt te gauw iets.

Magnesium, ik zat er net op te surfen, ook toevallig. Mijn vriend vroeg namelijk kun je haar niet laten steriliseren. Een ruin castreer je ook om het karakter te verzachten. Ik heb er nog nooit van gehoord, maar dat bracht me weer wel op het idee van kalmerende magnesium. Dus ja, dat ga ik doen. Dat was me al eerder aangeraden in dit topic en nu ga ik het doen. Iemand nog een supergoed adres hiervoor? Ik ga per meteen haar bananen geven. Lijkt me een heel goed idee. Ben erg benieuwd.

Nog een paard erbij, gaat qua financiën wel, omdat mijn eigen bedrijfje goed loopt, maar het is meer het werk qua uitmesten wat me mogelijk gaat opbreken. Begrijp ik, en wat ongelooflijk fijn dat je bedrijfje goed loopt!

Dus vooralsnog ga ik doen wat ik in mijn gedachten heb. Voorlopig 6 weken niet rijden. Dan grondwerk en training op het veldje oppakken en als we een bak hebben, daar het uitbreiden. Daarna gaan we verder zien. Ik duim dat je daarmee de juiste keuze maakt.

Monique1963 schreef:
Hey die Tinka. Ik heb gelukkig stalen zenuwen, ben er vrij cool onder en stap ook zo weer op. Ben nog nooit bang erdoor geworden. Ik geloof niet dat het daarom gaat. Dat is mee genomen, maar een feit blijft dat Callas een linkerd blijft en je dus risico loopt op breuken.

Laten dekken heb ik ook al eens gevraagd in dit topic of mensen ervaring hadden dat hun paard ten goede veranderde omdat ze dan volwassener worden. Ik ben er nog niet over uit.

En dank voor je gangenpaard, nee, inderdaad op dit moment is alles nog te impulsief.

ik ga eerst dat magnesium proberen, naast alle plannen die ik nu gesmeed heb. We gaan het beleven. Van de zomer moet je maar weer eens komen kijken hier. Misschien nog wat naaldjes zetten tegen angst

Het siert je in ieder geval enorm dat je Callas nog een kans gaat geven. Ik heb mijn mening gegeven en zal zeker niet verder daar mee aankomen.

**Geplaatst**: 20-01-19 20:58

Geplaatst: 20-01-19 20:58

Pien, je hebt met Jes denk ik een ander voor je, ik heet echt Jet en ik heb je nooit een shet in je handen geduwd

. Maar ik bedoelde inderdaad dat ik door die 15 jaar met Lou, met Elvee heel erg op mijn hoede was, zeker de eerste twee jaar. Nu weet ik wel zo ongeveer wat ik aan haar heb en ben ik zelf veel sneller in staat mijn spanning af te laten vloeien, waardoor de spanning bij Elvee ook veel minder hoog komt. Ergens is Elvee stukken makkelijker dan Lou ooit geweest is. Maar doordat ik bij Lou toch jonger was, deed ik daar wel veel meer mee dan ik nu met Elvee doe. Met Elvee ben ik nog niet alleen naar buiten geweest, Elvee alleen op de trailer zetten heb ik nog niet gedaan terwijl ik dat met Lou na zo'n 3 jaar wel deed. Elvee heb ik van het voorjaar zes jaar.

Monique, ik snap heel goed dat je je aan Callas gaat aanpassen hoor, hoewel ik de anderen ook heel goed begrijp als ze zeggen dat een braaf mak paard voor jou wel fijner zou zijn.
Zorg er eerst maar voor dat je zelf goed herstelt voordat je weer wat met haar gaat doen, ook al is het "maar" wat werken in jullie afgezette stuk. Ik persoonlijk vind 6 weken wel erg optimistisch van de heren doktoren, maar de tijd zal het leren, misschien geneest het toch wel snel bij je.
Logisch ook dat je het vervelend vindt om je partner weer met de dieren op te zadelen als dat niet zijn hobby is, maar goed, hij zal het doen en er waarschijnlijk toch ook wel weer plezier van ondervinden.
Hou je taai, pas op jezelf en misschien bedenk je je toch nog mettertijd.

Magnesium kan trouwens wel goed helpen hoor en bij mijn eerste paard gebruikte ik vanaf half januari tot zo half april altijd een martingaal. Die werd dan altijd erg fris, daar kon ik vrijwel alleen mee langs de weg omdat er geen bak bij de stal was en door de martingaal had ik gewoon net even wat meer over haar te vertellen. Hij zat niet strak afgesteld, maar als ze haar hoofd te ver omhoog deed werkte hij wel in.

**Geplaatst**: 20-01-19 21:20

Geplaatst: 20-01-19 21:20

Ik heb magnesium geprobeerd bij een gestresst paard, maakte geen verschil, maar uitproberen kan altijd.
Mijn kwpn merrie was wel makkelijker toen ze drachtig was.
Als ik weer in Frankrijk ben kom ik wel eens langs voor acupunctuur. Ik heb sinds kort ook Parelli les, hartstikke leuk en leerzaam. Kan ik je misschien ook mee helpen voor wat betreft grondwerk.
Ik vind het met schrikachtige paarden altijd vooral eng als ze onverspelbaar zijn. Dat zijn juist de momenten dat je er zo afligt. Dat heeft Callas natuurlijk ook. Mijn paarden gaan gelukkig eerder stil staan als ze iets eng vinden. Omdraaien proberen ze daarna soms wel, maar daar kan ik meestal wel een stokje voor steken, anders gaan ze aan de kletter.

**Geplaatst**: 20-01-19 21:22

Geplaatst: 20-01-19 21:22

Citaat:
Pien, je hebt met Jes denk ik een ander voor je, ik heet echt Jet en ik heb je nooit een shet in je handen geduwd . Maar ik bedoelde inderdaad dat ik door die 15 jaar met Lou, met Elvee heel erg op mijn hoede was, zeker de eerste twee jaar.

Sorry Jet is spellings controle geweest want ik zit met Jes ih emigratie topic, dus telefoon deed het zelf en ik heb het niet gezien.
Over een shet had Moniek het en ik heb haar tekst gequote en mijn tekst er tussen gezet. Dus komt niet van mij.

**Geplaatst**: 20-01-19 21:31

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 20-01-19 21:31

Pien, je bent zo'n lieverd :+:

sorry even tussendoor, mens ik ben zo dol op je :+:

En Mo, je bent een held. Echt. Dat je het gewoon nog probeert. En ik ben het eigenlijk eens met Pien, maar jij will dat niet en dat is oké. Ik vind je zo dapper, en het siert je zo :+:

**Geplaatst**: 20-01-19 21:53

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 20-01-19 21:53

Hè Mo, wat enorm vervelend voor je! Veel beterschap en wijsheid gewenst.

**Geplaatst**: 20-01-19 22:47

Geplaatst: 20-01-19 22:47

Pien, dan heb ik het kennelijk niet goed gelezen, sorry. Jouw idee over Monique en Callas vindt ik trouwens een heel goed idee! Kijken of de fokker haar terug wil en anders vragen bij Bruno of die een adres voor haar weet. En dan voor Monique een paard dat buiten echt fijn te rijden is. Toch snap ik Monique ook heel goed, het is gewoonweg vreselijk moeilijk om afstand te doen van een paard, ik kan dat ook niet, tenzij ze zoveel mankeren dat ze afgemaakt/ingeslapen moeten worden. Maar tot nu toe zijn mijn paarden nooit naar een andere eigenaar gegaan...

**Geplaatst**: 20-01-19 22:59

Geplaatst: 20-01-19 22:59

Het zelfde geldt voor hier Jet. Ook ik begrijp Monique heel goed dus.

**Geplaatst**: 20-01-19 23:59

Geplaatst: 20-01-19 23:59

Je zegt dat Callas bij een ander hetzelfde gedrag zal vertonen, maar daarbij zie je in mijn ogen over het hoofd dat een ander persoon wellicht andere eisen stelt. Jij vraagt van een wat onzeker paard om "alleen" van huis te gaan, als zij bij iemand komt die altijd samen met anderen rijdt en wellicht super stabiele rijmaatjes heeft, is het voor een paard als Callas ook veel gemakkelijker. Ik persoonlijk zou op een Callas niet alleen naar buiten gaan, maar ik denk zomaar dat ze met een stoer rijmaatje het leven een stuk minder spannend vindt buiten het erf.
Dit even voor jou ter overweging. Het lijkt mij inderdaad heel verstandig om eerst maar eens te genezen voordat je vergaande beslissingen neemt :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-01-19 00:14

Geplaatst door de TopicStarter : 21-01-19 00:14

Hello weer, even voor het slapen gaan. Ik kan niet op iedereen persoonlijk reageren op dit moment. Dat is me even teveel. Hoop dat ik niemand voor zijn hoofd stoot.

Ik wil nog eens benadrukken waarom ik haar nog een kans geef. Natuurlijk zeg ik ook K*tknol, maar dat is ze niet. Ik weet gewoon heel erg goed wanneer ze kloot en stout is. Bijvoorbeeld na de specht wilde ze pullen en bokken en stout wegrennen. Dat mag niet en ze laat zich dan goed terugnemen, respecterend dat ze niet stout mag zijn.

Ik weet dus dat ik haar kan corrigeren als ze stout doet of als ze gaat kopzwaaien of piepen. Ze geeft aan dat ze gaat klieren en geeft daarmee eigenlijk zelf aan, corrigeer mij. Ik had ook een labrador die dat deed. Als ze iets kapotgemaakt had, kwam ze met haar staart tussen haar benen het zelf aan me vertellen, zelfs als ik nog helemaal niets gemerkt had.

Was ze nou inderdaad die K... knol geweest, dan was het niet zo moeilijk, dan had ik gewoon gezegd, hoppa advertentie.
Maar dat is het nu juist, dit schrikken is écht. Daar kwam ook geen pullen na gisteren. Dit is gewoon pure angst. Onterecht uiteraard, maar zeg dat bijvoorbeeld maar eens tegen iemand die bang is voor spinnen. Dit schrikken is geen aanstellerij. Ze verzint het niet. Ze was ook doorweekt meteen.

Verder is ze enorm stoer. Wat ik van haar vraag in het bos, doet ze 99 keer van de 100. Moeilijke supersteile opgangen, die andere paarden misschien niet zouden nemen. Dwars door struiken, door water, trappen op, trappen af, door tunnels! Ze kan zoveel wel wat andere paarden never nooit willen doen. Dus ze kan heel goed met statische obstakels omgaan, maar ze kan niet met het onverwachte omgaan, ook al is er niets in het echt, maar in haar beleving zit er wel die spin.

Het probleem uiteraard is dat ik maar een nietig breekbaar mens ben. Op dit moment is het niet verantwoord met haar uitdagingen aan te gaan die buiten haar comfortzone liggen. Maar ze verdient het niet om K...knol te worden genoemd, want dat is ze niet. Ze is een heel stoere meid met af en toe een klein hartje...

En ik ga er voor haar zijn, zodat ze zich wel gewaardeerd voelt in hetgeen ze wél goed kan. Voor mij, mijn persoonlijke mening, is een paard, of welk dier dan ook, geen object wat je weer verkoopt. ja, ik heb het wel geroepen drie jaar geleden, maar niet gewild. Ik ben blij dat ik toch doorgezet heb, en heb bereikt wat ik nu bereikt heb.

Het is wat mijn vriend zei ooit, je hebt nu eenmaal een schrikpaard en daar moet je het mee doen...

**Geplaatst**: 21-01-19 00:27

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 21-01-19 00:27

**Geplaatst**: 21-01-19 11:35

Geplaatst: 21-01-19 11:35

Tijdens de dracht waren onze Tinkers echt zoveel rustiger. Het lijkt wel of ze in een soort roes terecht komen. Zelfs onze Arabier in Tinker outfit (hete dame) werd buiten gereden door mijn dochter van toen 6/7 jaar. Op het moment dat de dekking gelukt was, zei de hengsten houder meteen : en nu buiten ritten gaan maken. Zoveel mogelijk indrukken opdoen. Ze werden echt veel zachter en aanhankelijker. Naderhand, een half jaar na de dracht veranderd dat wel weer, maar ze hebben dan wel een hoop gezien en geleerd. Mijn dochter rijdt nog steeds buiten, al kijken we wel in welke bui de dames zijn. Met deze kou doen we dat dus niet. Dan zijn ze veelste fris. Ondanks dat onze Arabier Tinker al 19 jaar is. (Raszuivere irish cob) maar die drachtige maanden waren echt zo genieten. Lange teugel, krantje erbij.....

**Geplaatst**: 21-01-19 12:49

Geplaatst: 21-01-19 12:49

Als een van je vele topic volgers: :(:)

Monique sterkte met herstel.
Getver, je ging net zo fijn samen als team.

Herken zoveel, ben zelf alleen tot nog toe wel "heel" gebleven, maar door angst van paard wel de mri scan van binnen mogen bekijken.
En ik zat er die heftige keer gelukkig niet eens op

Het veranderd je als persoon wel, je wordt minder onbevangen, en dat was juist mijn mooie kant.

Mijn paard(en) hebben veel gehad aan eindeloos gerichte trainingen op de tucker manier.
Dan leer je ze niet wennen aan iets vreemds, maar je leert ze hoe ze mogen reargeren ipv vluchten.
Help er anderen ook mee.

Maar dat knopje "angst-vlucht-in-split-second" krijg je er nooit helemaal uit.