Ik heb er echt heel veel moeite mee, maar het is voor Romy gewoon beter. Ik heb vandaag nog voor 14 dagen pijnstillers opgehaald. Over een weekje belt de dierenarts weer even. Ik heb nog geen datum, ik weet dat ik dat beter wel kan gaan 'kiezen', maar op dit moment lukt me dat nog echt even niet.

Romy gaat nog 1x mee naar het strand, dat is iets wat ik áltijd heb willen doen. We zouden in de zomer van 2010 gegaan zijn, helaas kreeg Romy in mei 2012 haar blessure en zijn we nooit meer gegaan. Dan gaat er ook een vriendin van mij mee, die vaak foto's van Romy maakt. Ze maakt prachtige foto's. (Zo'n beetje alle foto's die ik hier plaats van Romy zijn of van haar, of van mij

Een echt fotoshoot wil ik ook nog doen, ben een beetje aan het rondkijken welke fotograaf ik graag langs zou willen hebben.
Ik heb er vandaag nog eens uitgebreid over gesproken met de dierenarts. Hij was op de kliniek toen ik de pijnstillers kwam halen. We hebben nog doorgesproken welke onderzoeken er nog zouden kunnen, maar dat zijn allemaal vergaande onderzoeken waarvoor Romy onder narcose zou moeten gaan. En eerlijk is eerlijk, hoe graag ik het allemaal zou willen laten uitzoeken, voor Romy is dat niet eerlijk, niet prettig en niet haalbaar. Ze is niet meer de jongste en ik denk niet dat ik haar al die stress nog moet laten doorgaan. Plus het feit dat het dan nog niet eens zeker is dat we iets vinden, en áls we al iets vinden is het hoogstwaarschijnlijk toch hetgeen waar we bang voor zijn, de kruisbanden.
We hopen nu nog op een wonder van moeder natuur, maar dat zal niet meer komen. (Lekker ironisch, met een tattoo 'never stop believing'..)
