Bokt.nl

**Geplaatst**: 28-08-17 19:10

Geplaatst: 28-08-17 19:10

Het leest iedere keer als een hoofdstuk uit een fijn boek! Mooi dat ze goed reageerd op samenwerken met jou ernaast! Wat jammer vd hoeven. Fijn dat er wel een oplossing kwam! mbt de Irish Cob/Tinker ervaringen Hoe ik het zie vanuit om mij heen ; ( brave arinkers zijn geen uitzondering volgens mij ik ken ook een manege waarver een aantal staan voor lessen oa en zo ook een stal in Engeland waar er ook staan waarvan 1 met een verleden maar nu een hele betrouwbare man is ) Irish Cobs / Tinkers zijn lieve sterke zelfstandige ( kan soms door mensen als eigenwijs worden ervaren) werkers. Slim maar ook sociaal en gevoelig en tegelijker tijd kunnen ze ook onverstoorbaar zijn en ook nieuwsgierig.. ( vervolgens een pakket koudbloed en de Fell pony vd Tinkers schijnt de Grai , luxer type temparementvoller te zijn) Verder de imports uit Ierland mbt daar is het wat anders; Dus de socialisatie en hoe dit ondervangen wordt is van invloed op de ontwikkeling. Zo ook de periode bij mam. Echter zijn het hele eerlijke paarden! En ze houden van samenwerken dat hebben sommige honden rassen overigens ook.

**Geplaatst**: 28-08-17 19:20

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 28-08-17 19:20

Hooi! Volg je al van het begin af aan, ik ben heel erg picky als het aan komt op verhalen, al helemaal als het over paarden gaat

maar ik betrap me er op dat ik zelfs tijdens mijn werk af en toe kijk of er een nieuw berichtje is

.

Ik sluit me aan bij wat de andere zeggen, je moet er een boek over uitbrengen, of een geïllustreerd boek. Of misschien een blog bij een paardenmagazine? Echt hoor, absoluut de moeite waard, niet alleen een mooi verhaal maar ook een wijze les!

**Geplaatst**: 28-08-17 19:21

Geplaatst: 28-08-17 19:21

mag ik ook volgen

**Geplaatst**: 28-08-17 20:15

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 28-08-17 20:15

Je hebt wel een hele fijne buitenrit met haar gehad, je hebt ook een zeer grote smile op je gezicht, heerlijk om te zien.

Gek dan weer dat ze totaal niet schrok van de bouwlamp die om viel en daarna stuk knalde.
Daar sta ik dan weer van te kijken.

Het zal wel een opluchting zijn geweest dat ze zo braaf is bij de smid.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-08-17 20:19

Geplaatst door de TopicStarter : 28-08-17 20:19

FemkeVH, NikkiB1991, Saar88, Xyris, Welkom!
En Oly, nee, jij mag niet volgen,
hahaha, tuurlijk wel, hartelijk welkom.

En ondanks dat het niet leuk voor je was Saar88 ben ik toch blij dat je het herkent. Ik lees vaak die himmelhoch juichende verhalen over mensen die een nieuw paard hebben. En dan denk ik, ben ik de enige op de wereld? Maar gelukkig voor jou dat jullie een team aan het worden zijn!

En dank iedereen voor jullie complimenten opmerkingen en suggesties etc! ik zou graag op iedereen zijn opmerkingen ingaan, maar dat is gewoon teveel voor me naast de updates, dan kom ik niet meer aan updaten toe. Dus daarom pik ik er af en toe een berichtje uit om te antwoorden, maar niet dat de andere berichtjes minder waard zijn of zo, dat ik geen misverstanden kweek.

Misschien vanavond nog een updateje, anders morgen weer. Ik heb het wel allemaal in een logboek staan, maar ik moet het wel naar het NLs vertalen, hahaha, ik heb het allemaal in het Frans geschreven, dat was ik even vergeten te zeggen.

**Geplaatst**: 28-08-17 20:19

Geplaatst: 28-08-17 20:19

Waarschijnlijk heeft ze altijd braaf achter de andere aan gesjokt en nu (of toen) moet ze ineens alleen op pad.

**Geplaatst**: 28-08-17 20:44

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 28-08-17 20:44

Dat had ik inderdaad ook Monique! Zelfs zoveel dat ik enorm aan mezelf en mijn kunnen begon te twijfelen! Want als het bij iedereen goed gaat, zelfs de mensen die net van de manege komen en een groen paard kopen, hoe kan het bij mij dan zo verkeerd lopen.. Toch lees ik ook steeds vaker verhalen die beginnen met 'na een hele moeilijke tijd' en nu begrijp ik eigenlijk pas wat dat ene zinnetje inhoudt.

Anyway, ik lees vol hoop mee dat het bij jou allemaal goed afloopt!

**Geplaatst**: 28-08-17 21:23

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 28-08-17 21:23

Het is zooooo herkenbaar! Inmiddels hebben wij onze kwiny 5 jaar en kunnen we sinds een jaar zeggen dat ze op 1 lijn staat met mijn dochter. Maar kwin is dan ook meteen de spiegel wat het niet makkelijker maakt. Maar onze kwin is het allemaal meer dan waard. Mijn dochter moest zich eerst openstellen aan kwin voordat er samenwerking mogelijk was. Ik blijf meelezen....

**Geplaatst**: 28-08-17 21:51

Geplaatst: 28-08-17 21:51

Monique1963 schreef:
FemkeVH, NikkiB1991, Saar88, Xyris, Welkom!

knip

En ondanks dat het niet leuk voor je was Saar88 ben ik toch blij dat je het herkent. Ik lees vaak die himmelhoch juichende verhalen over mensen die een nieuw paard hebben. En dan denk ik, ben ik de enige op de wereld? Maar gelukkig voor jou dat jullie een team aan het worden zijn!

knip

Neen je bent niet de enige op de wereld! Na mijn kanjers kocht ik ook een ander paardje, hele zoektocht... 2x een buitenrit mee gemaakt, 1x een aangespannen rit...

Mijn paardje is bij mij thuis een héél ander paardje, nu zijn we bijna 2 jaar verder... we hebben al een hele weg afgelegd en nog een hele weg te gaan... Deze zomer twijfelde ik zelfs om hem 2 maand mee te geven met een zomerkamp (omdat ik enorm met mijn rug sukkelde), toch maar niet gedaan... en ... samen een heerlijke zomer gehad ... Wat niet wegneemt dat ik niet het paardje heb dat ik 3x heb uitgetest bij de verkoper... Net zoals jij schrijft... bang van zijn eigen schaduw, een eikeltje dat valt, trollen (die ik niet kan zien en hij wel...)
Maar, voor mij, een schat van een paardje...

Je schrijft SUPER aangenaam! Je moet met die pen iets verder doen...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-08-17 23:02

Geplaatst door de TopicStarter : 28-08-17 23:02

Welkom LadyGiroc, ja dat ze alleen meer schrikt en met iemand erbij niet schrikt geeft idd wel aan dat ze onzeker is.

Dank jullie Saar88, SmileyDees en TanteFlavie voor jullie hart onder de riem. Ben blij dat het met jullie paarden goed is gekomen.

25 oktober 2015

Gisteren heeft ze weer eens prettig op mijn voet gestaan toen ze meende mij omver te kunnen lopen bij het naar binnen gaan van de stal. Dit keer ben ik wel heel erg boos geworden. In 2.5 week ben ik overal bont en blauw door haar en ik verdien ook een beetje respect! Ik hoef niet letterlijk over me heen te laten lopen! Ze schrok wel van mijn boze stem, maar ze was minder onder de indruk dan ik had gehoopt en ze wilde toch vooral eigenlijk maar gewoon naar binnen naar de biksjes die lagen te wachten.

Verder hebben we met mijn vriend als chaperon op de fiets, een eerste kennismakingsritje door het dorp gedaan. Daar moest ze wel naar heel veel dingen kijken. Dat mag ook natuurlijk. Want wat een rare dingen zijn er op de wereld als je door paardenogen kijkt. Een bos is dan op fladderende vogels en wapperende blaadjes na best wel ok vergeleken bij een mensendorp.

Auto's waren niet angstaanjagend. Vooral omdat mijn vriend midden op de weg ging fietsen om hun snelheid eruit te halen. Maar wat dacht je van een gat in de weg. Whoeah een eng zwart ding dat Callas gaat verzwelgen! En bijna zaten we op de bagagedrager bij mijn vriend.
En ze merkt alles maar dan ook alles op. Wat voor ons normaal is, is voor haar een spook. Ze is gelukkig erg nieuwsgierig en ik laat haar aan alles ruiken en stel haar gerust dat het haar allemaal geen kwaad zal doen.

We moesten stil staan om een weg over te steken en dat was toch wel heel erg lastig. Ze kan al wel 10 seconden stil staan, zei ze nog steeds cynisch, dus heb ik maar veel rondjes gedraaid tot we konden oversteken.
We hebben alleen gestapt een klein half uurtje en zonder zich verder te gedragen als een nachtmerrie zijn we weer veilig thuisgekomen.

Vandaag moest ik constateren dat ik helaas toch niet gered ben door de hoefschoenen. Voor wel, maar haar achtervoeten zijn ontzettend gevoelig. Ze liep verschrikkelijk pijnlijk achter op die rotstenen of rotsstenen, struikelde vaak doordat ze haar voeten niet goed kon neerzetten en toen ze ergens van schrok en opzij sprong, kwam ze waarschijnlijk veel te hard neer op die zere achtervoeten, dat ze echt kreupelde en ik afgestapt ben. Het was gewoon dierenmishandeling om door te rijden.
Toen ik afstapte zocht ze troost volgens mij. Ze duwde haar gezicht in mijn jas en dat heeft ze nog niet eerder gedaan en ze was niet op zoek naar koekjes.
Ik stond met een brok in mijn keel. Arm dier. Wat gaat er toch in je kop om dat je zo vaak schrikt, wat is er ooit gebeurd, heb je een trauma opgelopen in een situatie waarin je alleen was, waarom ben je zo bang en wat een pech dat je zulke zere voeten hebt. Ik heb zomaar een hele tijd daar in het bos gestaan haar te aaien en ze stond zomaar al die tijd stil.

Ik heb nu besloten niet meer op haar onder het zadel te werken, alleen maar grondwerk, totdat ik bescherming achter heb voor haar voeten. Zo zijn we door de bergen naar huis gesjokt en zonder mijn gewicht loopt ze in ieder geval een stuk beter en is ze ook nergens meer van geschrokken.

26-10
Ik ben een nieuwe cap en jodhpurs met stalen neuzen rijker. Mijn vriend vond het maar niets dat Callas zo doordendert en was bang dat Callas mijn tenen nog eens zou breken, dus zijn we naar een paardenshop geweest en heb ik veiligheidsrijschoenen gekregen. Lompe dingen, maar ze zitten wel ok. Toen we daar waren vond hij ook maar dat ik een moderne helm moest kopen ipv het potje uit de middeleeuwen dat ik nog heb.
Eigenlijk gek want ik heb op Thor nooit een cap gedragen. En op Callas heb ik na de eerste dag niet meer zonder gereden. En die cap was nog van mijn jeugd!

Woensdag 28-10-2015

Callas is nu drie weken bij ons. Drie stressige weken, waarin geen één dag voorbij is gegaan zonder een schrik- of een paniekreactie of waarin ik niet geconfronteerd werd met haar dominantie.
Tuurlijk heb ik ook heel fijne momenten met haar, maar toch is het allemaal niet zoals ik me had voorgesteld. Als ik er goed over nadenk zocht ik gewoon een nieuwe Thor. Mijn trouwe Thor. Maar ja, met hem heb ik toch ook een hele geschiedenis gehad, maar dan meer op gezondheidsvlak niet zozeer op karakter.
En nee natuurlijk kan ik Callas niet vergelijken met Thor. Toch had ik gehoopt een paard te kopen en meteen lekker buitenritten te kunnen gaan maken. Andere mensen lukt dat toch ook? Heb ik me erin laten luizen? Ik zie zeker wel verbetering in haar opvoeding, maar nog niet zozeer verbetering in het schrikken.
Van de fokker heb ik nog geen antwoord gehad. Ik twijfel nog steeds of ik moet vragen of ze haar terug willen nemen. Callas voldoet niet aan mijn wensen en voldoet niet aan de verwachtingen die zij mij hebben beloofd.
Aan de andere kant doet ze ook leuke en grappige dingen en is ze mooi. Ik viel immers als een blok voor haar. Haar fijne trekken en puntige oortjes en mooie hoge en ranke bouw vergeleken bij veel tinkers die ik in advertenties voorbij had zien komen, waren voor mij meteen super. Dus ik heb de hamvraag nog niet gesteld aan de fokker. Het is ook zo niet mij om op te geven. Het gaat vast beter de komende tijd als ik goede hoefbescherming achter heb. Ik ben al volop aan het zoeken op internet en aan het mailen met bedrijven. Ik heb nu informatieverzoeken uitstaan bij Duplo, nee niet van de lego, hippobleu, marquis horse balance, eponashoe, floatingboots en renegades en waarschijnlijk worden het die laatste.

Verder doe ik grondwerk met haar, maar ik kan zien dat ze er niets aan vindt, ze is ongeduldig, snapt het nut niet van wat ik vraag, is niet gemotiveerd en staat te pruilen als een klein kind. Ik longeer haar ook en oefen met halthouden, het gaat steeds iets beter, maar ze borrelt van ongeduld, beetje een adhd paardje.

Daarnaast is het herfst. De kastanjes vallen en van iedere bolster die valt, schrikt ze. Dan krijgt ze het nog druk de komende tijd met schrikken want ik gok dat we zo'n 7000 kastanjebomen hebben staan...

Afbeelding

Dinsdag 3-11-2015

Een poos geen log bijgehouden. Mijn leven bestaat op dit moment eigenlijk alleen uit zorgen om de toekomst met en van Callas. Ik ben 24/7 in gedachten met haar bezig, draai in cirkels met mijn gedachten, weet niet wat ik fout doe. Ik heb filmpjes gekeken op youtube over grondwerk, natural horsemanship etc. Het is zoveel, ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen met haar. En moet ik dan beginnen bij de training, bij de angst of bij respect? Als ik het zo zie kan ik beter filmpjes voor het africhten van jonge veulens bekijken want hoe meer ik met haar probeer, hoe meer ik erachter kom dat ze maar heel weinig kan.

Daarbij blijft het schrikken een probleem en gevaarlijk. Van de week was ik haar aan het longeren en schrok ze denk ik van een mier die overstak, hoppa ze sprong bovenop me. Ze kan alle 360graden van een cirkel op springen, maar nee, ze moet precies op mij springen. En stalen neuzen zijn fijn, maar het helpt niet als ze met haar fijne kleine hoeven tegen je scheenbeen dendert.
Naast dat ze maar heel weinig kan en overal van schrikt, hebben we natuurlijk het gebrek aan respect. Ik ben nu al een paar keer heel boos geworden, maar ze is niet onder de indruk. Ja eventjes alsof ze zich afvraagt, wat doe jij nou ineens raar en dan gaat het gewone leven voor haar weer verder en kan ik mijn wonden likken, of blauwe plekken wrijven. En ik wil gewoon helemaal niet boos worden eigenlijk. Ik wil gewoon dat ze vriendjes met me is en dat we het samen leuk hebben.

Ik ben nu landje pik aan het doen. Als zij staat te grazen, loop ik erheen en als ze me respecteert moet ze haar plek aan mij afstaan. Nou, er was de eerste keer dus helemaal geen respect, want ze bleef mooi staan, ze keek zelfs niet eens op. Als ik met meer bombarie en stampen haar plek inpik, dan gaat ze wel weg, maar ik heb niet eens het gevoel dat dat uit respect is, maar meer omdat ze maar weggaat omdat ik zo'n herrie maak.

Jammer ook dat ik nu al die tijd niet kan rijden, rijden is fijn voor mijn rug en mijn heup, die beginnen nu allebei weer goed op te spelen nu ik niet rijd. Het wordt tijd dat die Renegades hoefschoenen komen, dan kan ik weer aan de slag.

**Geplaatst**: 29-08-17 06:27

Geplaatst: 29-08-17 06:27

Jee verre van zorgeloos. Mbt de gedachte bij het begin beginnen alsof ze een veulentje is ; ook herkenbaar met honden. Ooit met een volwassen hond zo met zindelijkheid bezig geweest , vertrouwen en socialiseren. ( is goed gekomen maar niet vanzelf , en met grijze haren erbij) Naar voor je de weerslag van niet rijden op je lichaam.

**Geplaatst**: 29-08-17 06:32

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 29-08-17 06:32

Ik volg ook

Ik heb niet zo heel veel met het verhaal zoals de meeste lezers hier, sorry

maar gezien het nu 2017 is, ben ik wel heel benieuwd hoe uitgepakt is. En vanwege je reactie op de lezers vond ik het ook zo netjes om me te melden

**Geplaatst**: 29-08-17 06:43

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 29-08-17 06:43

Ik volg nog steeds met veel plezier. Wel lees ik tussen de regels door dat je veel te lief bent, ik vrees dat dat "echt boos" in werkelijkheid ook wel erg mee viel. Ik hoop dat je er later achter bent gekomen dat vriendjes worden met je paard echt niet ten koste gaat van haar eens een keer vreselijk goed op haar plek zetten? En dan echt goed... dat over je heen denderen is echt te gevaarlijk en ze moest maar eens begrijpen dat dat dus niet meer de bedoeling is.

Ik besef dat dit 2 jaar geleden is, maar het nodigt zo uit om er toch op te reageren.

**Geplaatst**: 29-08-17 08:15

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 29-08-17 08:15

Hey!

Lees al vanaf het begin mee en eerlijk ik denk niet dat je je in de maling hebt laten nemen door de verkoopster, maar dat je gewoon een 3,5 jarig paard hebt gekocht.

Zo'n paard is dominant, schrikt van alles en doet zijn eigen ding als hij geen duidelijke leider heeft. En op dit moment heeft zij dat niet in jouw verhaal dus gedraagt zij zich zo. Ergens mag je nog dankbaar zijn dat je er niet af bent gevallen of dat ze keihard met je vandoor gegaan is, maar als dit zo door gaat, gaat dit zeker gebeuren..

Verder vind ik dit wel heel sneu voor je. Want je hebt je wensen duidelijk aangegeven aan de verkoopster. Echter stap jij zelf telkens van jouw wensen af. Ouder paard is hard in de mond dus doe je het niet, Callas is hard in de mond en je doet het wel. Waarom omdat je meer een klik voelt... maar ja dan weet je toch ook dat met een harde mond zij niet goed is ingereden? Stelling en buiging kent zij niet, dat doe jij af met ik wil alleen naar buiten. Of te wel, ze is niet goed ingereden, maar voor buitenrijden heb ik toch geen goed ingereden paard nodig? Terwijl buiten juist gehoorzaamheid en het zijn aan de hulpen het allerbelangrijkste is voor je eigen veiligheid..

Je noemt je verhaal het tij keren. Op dit moment hoop ik dat je voor Callas gaat, want ik vind Calais een heel braaf paard zonder leider en ik denk dat zij een heel leuk en braaf paard kan worden met leider. Alleen duurt dat nog wel een jaar en heel veel investeren van jou. Daar was je niet naar opzoek, maar alle tekenen dienden zich aan dat het zo zou lopen toen je haar kocht...

Dat met die voeten is dikke pech.. goed van je dat je bent afgestapt. Dan zie je ook voor het eerst dat ze jou als leider ziet. Koppie ontspannen en jij bepaalt of jullie stilstaan, jij bepaalt dat ze rustig met jou meeloopt. Daarom denk ik dat dit helemaal goed kan komen, vind het erg naar je moedeloze gevoel te lezen.

Je verdient een paard om lekker mee naar buiten te kunnen, helaas ben je verliefd geworden op een paard wat niet aan jouw wensen voldeed. Daar ben jij zelf vanaf gestapt, dat kan je de fokker niet kwalijk nemen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-08-17 09:09

Geplaatst door de TopicStarter : 29-08-17 09:09

LadyGiroc, Cer, Lily-Fee welkom in het topic. Lily-Fee ik had jou bij me moeten hebben bij de aankoop. Überhaupt had het beter geweest iemand bij me te hebben, maar dat spreekwoord van gedane zaken...

6-11-2015
Eindelijk de Renegade Vipers voor Callas voor haar achtervoeten zijn gearriveerd. Net als met de easyboots voor, interesseert het haar totaal niet wat ik om haar voeten bind, ze vind alles best. Ik had er enorm veel zin in. Het voelde als een soort doorstart. Nu ze geen pijn meer in haar voeten zou krijgen, gingen we er helemaal voor! Met nieuwe moed. Het zonnetje scheen, wat wil een mens nog meer.

Ik steeg op voor de stallen en liep zoals iedere dag het erf af naar buiten. HELP dacht Callas! Wat is dat? Een blauwe pallet. Die lag er gisteren nog niet. Callas deinst ervoor terug. Ik moet lachen om haar angst en drijf voorwaarts. Dat werkt averechts en ze wijkt nog verder naar achteren, waar een poopy-scoop staat. (Zo'n plastic bak met een handvat, en een klein harkje erbij om mestballen op te harken) Het handvat van de poopy-scoop blijft in haar staart hangen, haakt daar vast, de bak klettert op haar hielen en in een blinde paniek keert ze om stiert zonder te kijken het erf weer op richting het hek. De poopy-scoop blijft in haar staart hangen en klettert met iedere galopsprong met een klap op het erf en met een klap tegen haar hielen. Het gebeurde allemaal zo verschrikkelijk snel dat ik pas na een meter of 30 de teugels weer heb en net voor het hek, waar ze volgens mij doorheen gedenderd zou zijn, kan ik haar wegsturen en staan we stil op een steil talud. Ze is in die paar seconden compleet doorweekt geraakt. Hijgt als een bezetene en blijft maar slaan met haar achterbeen naar die rotscoop. Ik tril als een rietje. Probeer haar te kalmeren, maar ik dring niet door ze blijft meppen naar die rotbak die met iedere trap die zij geeft weer terugslaat tegen haar been. Ik stapte af en zakte door mijn benen die slap van de schrik waren. Op het steile talud is nauwelijks ruimte. Du moment dat ik was afgestapt wilde ze er weer vandoor gaan, weg van die rotbak. Ik kan haar vasthouden en op die helling gaat ze rondjes om mij heen draaien al trappend naar de bak. Ik moest van die helling af. Mep, klap, mep, klap, mep, klap. Ik huil. Sh** sh** sh** sh** sh**. Ik krijg haar op het platte stuk van het erf terug mep klap, mep klap, mep klap. Dat ding moest uit haar staart. Maar hoe? Ze draaide óf weg, óf mijn arm was te kort. Ik ben blijven staan. Net als vorige week verstopte ze haar hoofd in mijn jas. We zijn zo een paar minuten blijven staan, en ik maar troostend praten en haar aaien en kalmeren. Misschien ook wel om mezelf te ontstressen. Als een robot bleef ze mep klap, mep klap doen, maar het werd minder heftig. Ik zag niet al te veel door mijn tranen en heb uiteindelijk helemaal uitgerekt haar staart kunnen pakken en de strontschep eruit kunnen vissen. We zijn teruggelopen naar haar box. Daar heb ik haar getroost en getroost en ik kon alleen maar kunnen huilen, huilen, huilen. Ik vloekte want waarom? Waarom, waarom?
Het volgende dilemma. Als ik nu niet opstapte, zou ik dan nog opstappen? Ik besloot dat het het beste was om toch een heel klein momentje te gaan rijden, al was het maar voor mezelf om het toch gedaan te hebben.
Dus ik neem een doorweekte maar gelukkig niet meer trillende Callas mee naar buiten. Stap op en we lopen zo langs de pallet. Ze taalt er niet eens naar! In plaats van te stappen wilde ik draven. Eigenlijk wilde ik galopperen, sjeezen, weg weg weg van al deze ellende. We hebben een heel stuk gedraafd, en na een paar minuten werd het fijn. Gewoon draven, draven, draven, alle stress eruit en o ja, ik had hoefschoenen achter en ze liep een stuk beter. Ze is nergens van geschrokken verder en toen we thuiskwamen was er ook niets meer aan de hand, behalve dan overal verspreid op het erf drollen. Tot op de zittingen van de tuinset toe! Saillant detail, ik heb het over hondendrollen...

**Geplaatst**: 29-08-17 09:23

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 29-08-17 09:23

Je schrijft geweldig. En achteraf is het altijd makkelijk praten.. de volgende x doen we het anders.. etc.

Ook hier zelfde ervaring met tinkers, bijzondere paardjes met zeer uitgebreide gebruiksaanwijzing.

**Geplaatst**: 29-08-17 09:28

Geplaatst: 29-08-17 09:28

*komt vanonder meeleessteen*

Je schrijft het allemaal wel heel leuk en luchtig maar je gaat bewust met een paard dat pijn en ongemak heeft op buitenrit???
Iets nieuw of eng, even ruiken en dan benen erin en gaan...
En dan ben jij verwonderd dat er geen respect en weinig vertrouwen is... Het hele relaas is een opeenstapeling van ongevallen en bijna ongevallen en toch is het besef er niet dat je waarschijnlijk niet op de juiste manier bezig bent...
Is ze dominant, imo niet, heeft ze vertrouwen in jou: ook niet, dus neemt ze zelf maar het voortouw om te "overleven".
Ik hoop dat je ergens in het hele verhaal het licht gaat zien en je dan minder gaat blindstaren op die mooie tikker op buiten dit en meer gaat focussen op een jong paard dat ondersteuning nodig heeft...

En nee, een tinker is niet anders dan een ander ras. Het grote probleem met tinker is dat ze vaak gekocht worden door mensen met minder kunde en ervaring omdat het zo'n loebassen lijken en minder imposant (intimiderend) overkomen dan een huppelende warmbloed. Steek een tinker in kundige handen en een hoop "problemen" verdwijnen als sneeuw voor de zon...

**Geplaatst**: 29-08-17 09:44

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 29-08-17 09:44

Zoals ik t lees is een "normale" reactie in zo'n situatie voor jou dus even de druppel geweest mbt jr uiten ?
Zoals ik het zie zouden veel paarden op die manier reageren als er zon bak in de staart hangt. Misschien nog wel heftiger (je kon haar nog bij je houden bijvoorbeeld)

Aan de ene kant denk ik dat je veel en veelste snel bent gegaan en teveel verwacht hebt van haar maar aan de andere kant vind ik het wel knap hoe je ondanks alles toch wel goed af probeerde te sluiten telkens !
Ik vind het dan ook erg knap dat je dit alsnog deelt ookal is het 2 jaar geleden allemaal al gebeurd en ben je nu wellicht al veel verder en wijzer in het handelen.

Hier kan iedereen van leren !

**Geplaatst**: 29-08-17 10:04

Geplaatst: 29-08-17 10:04

maximuss schreef:
*komt vanonder meeleessteen*

Je schrijft het allemaal wel heel leuk en luchtig maar je gaat bewust met een paard dat pijn en ongemak heeft op buitenrit???
Iets nieuw of eng, even ruiken en dan benen erin en gaan...
En dan ben jij verwonderd dat er geen respect en weinig vertrouwen is... Het hele relaas is een opeenstapeling van ongevallen en bijna ongevallen en toch is het besef er niet dat je waarschijnlijk niet op de juiste manier bezig bent...
Is ze dominant, imo niet, heeft ze vertrouwen in jou: ook niet, dus neemt ze zelf maar het voortouw om te "overleven".
Ik hoop dat je ergens in het hele verhaal het licht gaat zien en je dan minder gaat blindstaren op die mooie tikker op buiten dit en meer gaat focussen op een jong paard dat ondersteuning nodig heeft...

En nee, een tinker is niet anders dan een ander ras. Het grote probleem met tinker is dat ze vaak gekocht worden door mensen met minder kunde en ervaring omdat het zo'n loebassen lijken en minder imposant (intimiderend) overkomen dan een huppelende warmbloed. Steek een tinker in kundige handen en een hoop "problemen" verdwijnen als sneeuw voor de zon...

Maar even, hoe zou jij dit aanpakken? Elke keer maar terug naar huis omdat je paard ergens bang voor is?
Ik heb het ook zo gedaan. Ergens bang voor? Prima! Even snuffelen, goed bekijken zolang als ze zelf nodig heeft, maar daarna toch echt de benen erin en er langs ja (of in een extreem geval afstappen en erlangs leiden, maar data ben ik zelf niet zo'n fan van)
En wat heeft dat opgeleverd? Een paard vol vertrouwen dat nu (soms met een kleine aanmoediging) overal langsgaat omdat ze weet dat ongekende dingen niet gelijk gevaar betekenen

Het is geen aanval

Ben oprecht benieuwd hoe jij dat zou doen met een paard dat dus letterlijk overal bang voor is

**Geplaatst**: 29-08-17 11:07

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 29-08-17 11:07

Wat dacht je van doorgedreven schriktraining in een gecontroleerde omgeving... En dan zowel passief als actief. Passief als in maak haar weide/ paddock zo "eng" mogelijk door er allerlei objecten (dekzeilen, tonnen, paletten enz) in te verspreiden. En actief als in "gewone" schriktraining. En bij een buitenrijpaard ga ik dan verder met rook, vuur, schotvastheid en (groot) verkeer. Altijd al spelenderwijs en uiteindelijk schrikken ze van niks meer.

@ dreamer: je hebt pb ivm concrete casus.

**Geplaatst**: 29-08-17 11:12

Geplaatst: 29-08-17 11:12

Mijn tinker kan serieus spinning doen waar een quarter horse jaloers op is. Oorzaak....een tak in haar staart hihi ze steeg bijna op zo hard draaide ze! Ik zat er niet op gelukkig want dan was ik eraf gecentrifugeerd haha.

**Geplaatst**: 29-08-17 11:17

Geplaatst: 29-08-17 11:17

Maximuss. Mijn paardje was zo verschrikkelijk bang dat ik haar nooit meer aan schriktraining heb blootgesteld, nadat ze zo enorm van de leg was omdat er een paraplu in haar paddock was gelegd, vastgebonden op advies van een beroeps iemand die ervaring had met deze paardjes.

Ik herken erg veel in dit verhaal met dat verschil dat wij die toestanden nooit hadden omdat haar "man" (ons andere paard) altijd bij de buitenrit was. Zo hebben wij heel geleidelijk haar voorop kunnen laten gaan. In het begin moest hij het 99% van haar overnemen, want ze durfde niets, nu kan ze inmiddels 98% voorop en is ze een flinke "vrouw" geworden. Maar nog steeds is het zo, dat ze net als paard van TS bij me wegkruipt in mijn armen als ze iets engs vindt, want inmiddels kan ze wel alleen met me naar buiten en vertrouwt ze me helemaal. Als ik dan lachend gekscherend zeg: "Polleke durf je het wel met mij samen", dan gaan we voetje voor voetje langs het "spook" en herhalen we dat paar keer totdat mijn Pol door heeft dat het OK is en ze weer gegroeid is. Maar pas na jaren en jaren konden wij alleen naar buiten.

Sommige paarden die sterk zijn in het karakter zijn moeilijk om alleen die enorme angst mee op te lossen. En vaak is het dan toch ook roeien met de riemen die je hebt. In dit geval één paard om mee naar buiten te gaan.

Het verhaal met de kak hark in de staart is een ernstig gevalletje van pech gehad. Mijn paardje zou daar zelfs nu nog volledig van flippen. Dat soort dingen kun je niet trainen en is voor beiden erg sneu dat dit gebeurd is.

Ik volg het verhaal met veel interesse en vind het vooral een heel liefdevol verhaal met veel compassie voor het beestje.

**Geplaatst**: 29-08-17 11:29

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 29-08-17 11:29

Die van mij was ook volledig van de leg geweest hoor!
Ooit eens in een klein teiltje gezet ivm hoefzweer. Ik wist eigenlijk wel dat het niet handig was. Teil heeft het hele erf van bovenaf kunnen bekijken.

Ik vind je dapper ts! Je doet het toch maar met een jong paard alleen op stap!

**Geplaatst**: 29-08-17 11:30

Re: [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Geplaatst: 29-08-17 11:30

@ pien_2010: je hebt pb

**Geplaatst**: 29-08-17 11:30

Geplaatst: 29-08-17 11:30

maximuss schreef:
Wat dacht je van doorgedreven schriktraining in een gecontroleerde omgeving... En dan zowel passief als actief. Passief als in maak haar weide/ paddock zo "eng" mogelijk door er allerlei objecten (dekzeilen, tonnen, paletten enz) in te verspreiden. En actief als in "gewone" schriktraining. En bij een buitenrijpaard ga ik dan verder met rook, vuur, schotvastheid en (groot) verkeer. Altijd al spelenderwijs en uiteindelijk schrikken ze van niks meer.

@ dreamer: je hebt pb ivm concrete casus.

Ik lees je pb zo!

Maar al deze dingen heb ik ook gedaan, en toch kon ze buiten schrikken van een prullenbak

Rook, vuur, plastic flesjes gooien, zijl op de grond, door slingers lopen, zelfs vuurwerk (voetzoeker of hoe je dat ding ook noemt) is allemaal voorbij gekomen) Maar de eerste buitenrit, durfte mevrouw niet langs de prullenbak

Dus het ene doen sluit het ander (helaas) niet uit. In die veilige/bekende/gecontroleerde omgeving is dat allemaal te leren, zodra ze die omgeving uit gaat is het voor veel paarden (in ieder geval die ik gereden hebt) toch weer iets anders en een stapje verder

De dingen die je buiten tegenkomt zijn soms onverwachts en niet te trainen, of je bent jaren bezig voordat je alle eventuele casussen geoefend hebt thuis. Want uit die veilige paddock kan er zoveel meer gebeuren dat je in die veilige paddock kan trainen/nadoen